Στη συνάντησή του με νέους και νέες του Λιβάνου, συγκεντρωμένους στον προαύλιο χώρο του Πατριαρχείου Αντιοχείας των Μαρωνιτών, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ τους κάλεσε να αναζητήσουν σχέσεις με βαθιές ρίζες –όπως οι κέδροι που συμβολίζουν τη χώρα– μέσα σε έναν κόσμο που μοιάζει να βάζει ημερομηνία λήξης ακόμη και στην αγάπη. Αφού άκουσε τις μαρτυρίες τους και απάντησε στις ερωτήσεις τους, σφράγισε μαζί τους μια “υπόσχεση” για ένα μέλλον χωρίς συγκρούσεις, μια “αχτίδα αυγής” ικανή να φωτίσει τη “σκοτεινή νύχτα” του κόσμου.
Σε έναν κόσμο που δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τον εαυτό του από το πόσο έχει “παραμορφωθεί”, όπου τίποτα δεν φαίνεται να ριζώνει και όπου ακόμη και η αγάπη αποκτά ημερομηνία λήξης, οι νέοι κρατούν ένα δώρο τόσο εύθραυστο όσο και ισχυρό: τον χρόνο. Υπάρχει “καιρός για κάθε πράγμα”, θυμίζει το βιβλίο του Εκκλησιαστή, και στα χρόνια της νεότητας ανοίγονται χώροι για να ονειρευτεί κανείς, να οργανώσει και να δώσει ζωή σε μια ειρήνη που δεν θα παρασυρθεί από το πέρασμα του χρόνου· μια ειρήνη που ριζώνει, επειδή διαθέτει βάθος όσο και εύρος, όπως ο κέδρος του Λιβάνου.
Αυτή η εικόνα –ενός αρχαίου δέντρου που εμπνέει τις νέες γενιές συγκεντρωμένες, σχεδόν σαν σε μια μικρή Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας, στους λόφους του Μπερκέ που βλέπουν στον κόλπο της Τζούνιγε– συνοδεύει τα λόγια του Πάπα Λέοντα ΙΔ΄. Από τη σκηνή που έχει στηθεί μπροστά από το Πατριαρχείο, ο Ποντίφικας απευθύνεται στους νέους, τυλιγμένους στις σημαίες της πατρίδας τους αλλά και στις λευκοκίτρινες σημαίες του Βατικανού: τους ακούει, απαντά, και μαζί τους σφραγίζει μια “υπόσχεση ειρήνης” που μοιάζει με “το φως της αυγής” μέσα στη “σκοτεινή νύχτα” της ανθρωπότητας.
«Έχετε τον χρόνο!» – Assalamu lakum!
«Η ειρήνη να είναι μαζί σας!» λέει στα αραβικά ο Πάπας για να έρθει ακόμη πιο κοντά στους περίπου 15.000 παριστάμενους, από τον Λίβανο αλλά και από τη Συρία και το Ιράκ. Μερικοί μοιράζονται τις ιστορίες τους: «θάρρος μέσα στον πόνο», «ελπίδα μέσα στην απογοήτευση», «εσωτερική ειρήνη» σε τόπους όπου μαίνεται ο πόλεμος. Εμπειρίες κοινές για πολλούς, αλλά στον Λίβανο αποκαλύπτουν τις βαθιές πληγές μιας χώρας που δυσκολεύεται να επουλώσει, επειδή υπερβαίνουν τα εθνικά σύνορα και συνδέονται με πολύπλοκες κοινωνικές και πολιτικές δυναμικές.
Ο Πάπας απευθύνεται στους νέους:
«Ίσως στενοχωριέστε που κληρονομήσατε έναν κόσμο πληγωμένο από πολέμους και παραμορφωμένο από κοινωνικές αδικίες. Κι όμως, υπάρχει ελπίδα, μέσα σας κατοικεί η ελπίδα! Έχετε ένα δώρο που εμείς οι ενήλικες συχνά δεν έχουμε πια: έχετε τον χρόνο. Έχετε περισσότερο χρόνο για να ονειρευτείτε, να οργανώσετε και να πράξετε το καλό. Είστε το παρόν, και στα χέρια σας ήδη χτίζεται το μέλλον! Η αληθινή αντίσταση στο κακό δεν είναι άλλο κακό, αλλά η αγάπη».
«Να είστε η ζωογόνος δύναμη ελπίδας που περιμένει η χώρα!»
Ο Πάπας μιλά στα αγγλικά και αναφέρεται στους κέδρους, σύμβολα ενότητας και γονιμότητας.
«Η δύναμη του κέδρου βρίσκεται στις ρίζες του, που έχουν συχνά το ίδιο μέγεθος με τα κλαδιά. Ο αριθμός και η ισχύς των κλαδιών αντιστοιχεί στον αριθμό και τη δύναμη των ριζών».
Θυμίζει έτσι το «πολύ καλό» που υπάρχει στη λιβανέζικη κοινωνία, τις “καλές ρίζες” των πολλών εργατών της ειρήνης, που δεν εργάζονται για το δικό τους συμφέρον, αλλά για το κοινό καλό.
«Η ειρήνη δεν είναι αληθινή όταν είναι προϊόν συμφερόντων»
Απαντώντας στο ερώτημα για το πώς μπορεί κανείς να μένει «σταθερός στην ελπίδα» σε μια χώρα χωρίς κοινωνική και οικονομική σταθερότητα, υπό τη διαρκή απειλή πολέμου, ο Πάπας λέει:
«Το θεμέλιο δεν μπορεί να είναι μια ιδέα ή ένα συμβόλαιο. Η αληθινή αρχή νέας ζωής είναι η ελπίδα που έρχεται από ψηλά: είναι ο Χριστός».
Ο πόλεμος ξεριζώνεται μέσω συμφιλίωσης που δεν στηρίζεται σε συμφέροντα, αλλά στον χρυσό κανόνα: μην κάνετε στους άλλους ό,τι δεν θέλετε να σας κάνουν.
«Δεν αγαπά κανείς αληθινά όταν αγαπά με ημερομηνία λήξης»
Σχετικά με τις σχέσεις που γίνονται όλο και πιο γρήγορες και εύθραυστες, ο Πάπας προειδοποιεί για τον ατομικισμό και την τάση να «καταναλώνονται» οι σχέσεις σαν αντικείμενα.
«Αν στο κέντρο της σχέσης είναι το εγώ, δεν μπορεί να είναι καρποφόρα. Η αγάπη που έχει ημερομηνία λήξης είναι μια αγάπη που… λήγει».
Η αληθινή φιλία και αγάπη βάζει το «εσύ» πριν από το «εγώ» και δημιουργεί ένα ευρύτερο «εμείς».
«Χτίστε έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που βρήκατε!»
Η αγάπη και η φιλανθρωπία μαρτυρούν την παρουσία του Θεού, λέει ο Πάπας, όχι με αφηρημένες ιδέες αλλά με τις ιστορίες του Χριστού και των αγίων. Καλεί τους νέους να εμπνευστούν από αυτούς και να μη φοβηθούν τις αντιξοότητες.
Ο Πάπας μνημονεύει τον Πιερ Τζόρτζιο Φρασσάτι, τον Κάρλο Ακούτις και λιβανέζους αγίους όπως η Αγία Ραφκά και ο Μακάριος Γιακούμπ Ελ-Χαντάντ.
Ο Άγιος Σαρμπέλ και η δύναμη της σιωπής
Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στον Άγιο Σαρμπέλ, προστάτη του Λιβάνου, στον τάφο του οποίου προσευχήθηκε το πρωί.
Από την εικόνα του με τα κλειστά μάτια αντλεί ένα μήνυμα: μέσα στον κόσμο της διάσπασης, χρειάζεται «ένας χρόνος για να κλείνουμε τα μάτια» και να βλέπουμε τον Θεό στη σιωπή.
«Η ελπίδα είναι μια φτωχή αρετή»
Η ομιλία φτάνει στην Παναγία και στον Ροδάριο που πολλοί νέοι έχουν πάντα μαζί τους, και στον Άγιο Φραγκίσκο με την πασίγνωστη προσευχή του για την ειρήνη, την οποία ο Πάπας διαβάζει.
Η ελπίδα, λέει, είναι «φτωχή» γιατί παρουσιάζεται με άδεια χέρια, αλλά αυτά τα άδεια χέρια μπορούν να ανοίξουν πόρτες που ο πόνος και η απογοήτευση έχουν κλείσει.
«Αναπτυχθείτε δυνατοί σαν τους κέδρους και κάντε τον κόσμο να ανθίσει με ελπίδα!»
Με αυτό το κάλεσμα ολοκληρώνει τη μεγάλη ομιλία του.
Ακολουθεί η περιήγηση του Πάπα ανάμεσα στους νέους, τα δώρα που του προσφέρονται –μεταξύ τους στάχυα που φύτρωσαν στο λιμάνι της Βηρυτού μετά την έκρηξη του 2020– και ο χαιρετισμός του Καρδινάλιου Ράι.
Οι μαρτυρίες των νέων – από τον πόνο στη φιλία και στην επιλογή να μένεις
Ο Άντονι και η Μαρία αφηγούνται την εμπειρία των εθελοντών μετά την έκρηξη του 2020: «Εκεί δεν βοηθούσαμε χριστιανούς ή μουσουλμάνους, βοηθούσαμε ανθρώπους».
Ο Ελί μιλά για την επιλογή του να μείνει στον Λίβανο, παρά τα οικονομικά ερείπια: «Πώς να φύγω όταν η χώρα μου υποφέρει;»
Η Τζοέλ και η μουσουλμάνα φίλη της Ασίλ διηγούνται την ιστορία φιλοξενίας της οικογένειας της δεύτερης στο σπίτι της πρώτης κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών: «Κατάλαβα ότι ο Θεός δεν κατοικεί μόνο σε εκκλησίες ή τζαμιά. Κατοικεί όπου οι καρδιές αγαπιούνται».
Η Υπόσχεση Ειρήνης
Ο Πάπας: «Αγαπητοί νέοι του Λιβάνου, ήρθα με την ειρήνη του Χριστού και βρήκα σε εσάς καρδιές φλεγόμενες από πίστη. Είστε έτοιμοι να γίνετε τεχνίτες ειρήνης;»
Και οι νέοι απαντούν με κοινή προσευχή-δέσμευση.
Το γεγονός ολοκληρώνεται με ένα «Grazie!» και «Shukran!» και με την προσφορά μιας εικόνας με τον Χριστό Παντοκράτορα.
Ο Πάπας θα παραμείνει στο Λίβανο έως τις 2 Δεκεμβρίου. Την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου δεν θα πραγματοποιηθεί γενική ακρόαση· η επόμενη μεγάλη συνάντηση θα είναι η ιωβηλαία ακρόαση του Σαββάτου 6 Δεκεμβρίου.
ΠΗΓΗ: Vatican news
+Νικόλαος,
Αρχιεπίσκοπος, πρώην Νάξου-Τήνου κλπ.
