Αυτές τις ημέρες η Κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή Σχέδιο Νόμου «περί του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης» ομόφυλων ζευγαριών. Η Καθολική Ιεραρχία της Ελλάδος ήδη με ανακοινωθέν της 27 Μαρτίου 2008 παρουσίασε τις αντιρρήσεις της σε κάθε Σχέδιο Νόμου περί «Συμφώνου Ελεύθερης Συμβίωσης ομοφύλων ζευγαριών» διότι αντιβαίνει στο Νόμο του Θεού (για εμάς τους Χριστιανούς) και στο Νόμο της φύσης για όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως θρησκευτικής τοποθέτησής τους. Η χαλαρότητα των ηθών δεν είναι πρόοδος αλλά εξαθλίωση.
Είναι γελοίο το ερμηνευτικό σημείωμα όπου, στις 3 Απριλίου 2008, η τότε Κυβέρνηση, έγραφε, και η σημερινή φαίνεται να το ασπάζεται: «Με το νομοσχέδιο αυτό, υλοποιούνται οι δύο έννοιες της Καντιανής ελευθερίας, σύμφωνα με τις οποίες, κανείς δεν μπορεί να λάβει μέρος σε αναγκαστική ευτυχία, αλλά ο καθένας έχει το δικαίωμα στην ευτυχία, με τον τρόπο που επιλέγει, με την ελεύθερη βούλησή του». Με αυτή την αρχή, μπορούν να νομιμοποιηθούν όλες οι ανθρώπινες αδυναμίες, από τις πιο αθώες έως τις πιο εγκληματικές. Θα μπορούσε η κυβέρνηση να νομιμοποιήσει και την κλοπή, ιδίως στο δημόσιο χώρο (όπου δυστυχώς είναι διάχυτη), διότι ο κλέφτης κλέβοντας ικανοποιεί την απληστία του για χρήμα και είναι ευτυχισμένος.
Εμείς, οι Επίσκοποι της Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα, ως Ποιμένες, ως Χριστιανοί και ως Έλληνες πολίτες αισθανόμαστε επιτακτική την ανάγκη να επαναλάβουμε και σήμερα τη διδασκαλία της Καθολικής Εκκλησίας στην οποία είχαμε αναφερθεί στο Ανακοινωθέν της 27 Μαρτίου 2008.
Η παρέμβασή μας δεν έχει σκοπό να καταδικάσει κανένα (μόνο ο Θεός είναι ο κριτής όλων μας), και ούτε να υποδείξει στην Κυβέρνηση τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να νομοθετεί. Απλώς θέλουμε να εκφράσουμε δημόσια τις πεποιθήσεις που εμπνέονται από την πίστη μας στο Χριστό και το Ευαγγέλιό του.
1. Αναμφίβολα το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» μεταξύ ετερόφυλων ζευγαριών» δεν συμφωνεί με τη διδασκαλία της Καθολικής Εκκλησίας η οποία αναγνωρίζει ως θεμιτή συμβίωση δύο ατόμων, μόνο εκείνη διαφορετικού φύλου και μόνο εκείνη που προέρχεται από την τέλεση του Μυστηρίου του Γάμου. Όμως το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» μεταξύ ομόφυλων ατόμων είναι παρά τη φύση του ανθρώπου, γι’ αυτό και αντιβαίνει στο αίσθημα περί οικογένειας όλων των μέχρι σήμερα πολιτισμών.
2. Η Πολιτεία όταν νομοθετεί μέσω των νομοθετικών οργάνων της, θα ήταν ευχής έργο, να έχει ως κριτήριο τις αρχές και τις επιταγές του Ευαγγελίου, αλλά βεβαίως δεν είναι υποχρεωμένη διότι και οι νομοθέτες δεν είναι όλοι Χριστιανοί και δεν νομοθετεί μόνο για Χριστιανούς αλλά για κάθε Έλληνα πολίτη.
3. Ο γάμος και η οικογένεια δεν είναι ένα τυχαίο κοινωνιολογικό δημιούργημα, καρπός ειδικών οικονομικών – ιστορικών καταστάσεων και ιδεολογικών ρευμάτων που πρέπει να αλλάζουν σύμφωνα με τους καιρούς και τις αδυναμίες των ανθρώπων.
4 – Οι διάφορες «σύγχρονες» μορφές συμβίωσης ζευγαριών, όπως η ελεύθερη συμβίωση, ο «δοκιμαστικός γάμος», ο «ομοφυλοφιλικός γάμος» αποτελούν αποσύνθεση και διάλυση του θεσμού του γάμου πάνω στον οποίο βασίζεται η οικογένεια, θεμέλιο της ανθρώπινης κοινωνίας. Αυτές οι μορφές συμβίωσης δεν αποτελούν εκφράσεις ελευθερίας αλλά δηλώνουν μορφή αναρχικής ελευθερίας που δεν βασίζεται επάνω στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου, αλλά επάνω σε μια εντελώς ατομιστική θεώρηση του ανθρωπίνου σώματος, σε μια πρόσκαιρη σχέση που επιδιώκει να αποφύγει τη μονιμότητα και τη βαθειά προσωπική δέσμευση και να ικανοποιήσει τις παρά τη φύση ορέξεις του ατόμου. Επιπλέον είναι μια ελευθερία, η οποία παραβλέπει και καταπατεί τα δικαιώματα άλλων. Πολύ σύντομα, η Πολιτεία θα εισαγάγει (θα έρθει και αυτό, όπως το παρόν Σχέδιο Νόμου, κατ’ επιταγήν άλλων και όχι του ελληνικού λαού) και το δικαίωμα υιοθεσίας των ομόφυλων «ζευγαριών». Τότε, το δικαίωμα των uioθετούντων θα παραβιάζει το δικαίωμα των παιδιών να έχουν πατέρα και μητέρα, για την ισορροπημένη ανάπτυξη της ψυχολογίας και της προσωπικότητάς των.
5 – Ως Έλληνες πολίτες, Ποιμένες Ελλήνων πολιτών, πρεσβεύουμε ότι η Πολιτεία οφείλει να υπερασπίσει τον θεσμό του γάμου επάνω στον οποίο βασίζεται η οικογένεια και να νομοθετήσει υπέρ της στήριξης της οικογένειας. Πολλά πλήγματα σήμερα μαστίζουν τον θεσμό της οικογένειας. Το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών», θα είναι ένα επιπλέον πλήγμα κατά της οικογένειας που θα επιδεινώσει κοινωνικά την κατάσταση. Η Κυβέρνηση είναι έτοιμη και διαθέσιμη να εισπράξει τις συνέπειες αυτών των επιλογών της; Αν η Κυβέρνηση είναι έτοιμη, ή ίσως χαίρεται γι’ αυτό, ο ελληνικός λαός όμως ρωτήθηκε αν δέχεται να υποστεί τη βίαιη ανατροπή των αξιών που πρεσβεύει;
Καλούμε λοιπόν την Κυβέρνηση, αλλά και τα Μ.Μ.Ε., να απαλλάξουν την ελληνική κοινωνία από την αναστάτωση που θα προκαλέσει, μια τέτοια, ενάντια στους νόμους της φύσης, νομιμοποίηση.
