Ειρήνη σ’ αυτό το σπίτι!
«Ειρήνη σ’ αυτό το σπίτι!».
Σήμερα, αδελφοί μου, που τιμούμε τη μνήμη του ευαγγελιστή Αγ. Λουκά, ακούσαμε από το Ευαγγέλιο που εκείνος συνέγραψε, ότι ο Χριστός έστελνε τους μαθητές του δύο-δύο, να αναγγέλλουν ότι έφθασε η Βασιλεία του Θεού, και ότι όσοι δέχονται τον Ιησού ως τον Σωτήρα που στέλνει ο Θεός, θα εισέλθουν σ’ αυτή τη Βασιλεία.
Εκείνο που κάνει εντύπωση είναι η προτροπή του Ιησού: «Σε όποιο σπίτι εισέλθετε, πρώτα να λέτε: Ειρήνη σ’ αυτό το σπίτι». Και ότι αν ο οικογενειάρχης είναι «τέκνο ειρήνης», θα λάβει την ειρήνη η οικογένεια, αλλιώς η ειρήνη θα επιστρέψει στους μαθητές.
* * *
Τί είναι άραγε αυτή η ΕΙΡΗΝΗ; Γιατί ο Χριστός και οι μαθητές του εύχονται την ειρήνη; Γιατί και ο λειτουργός, στο τέλος κάθε ιεροτελεστίας, λέει στους πιστούς: «Πορεύεσθε εν ειρήνη Κυρίου»;
* * *
Η έννοια της ειρήνης, μέσα στην Αγ. Γραφή, είναι πολύ βαθιά και πλούσια. Δεν σημαίνει απλώς να μην υπάρχει πόλεμος, αλλά να είναι ο άνθρωπος στη ζωή του ανέπαφος, πλήρης, να έχει άνετη ζωή, να ζει σε αρμονία με τη φύση, με τον εαυτό του και με τον Θεό. Να είναι καλά στην υγεία του, να έχει ασφάλεια, και να ζει μια αδελφική ζωή μέσα σε ομόνοια.
Όλα αυτά τα αγαθά: υλικά και πνευματικά, εννοούσαν από παλιά οι Εβραίοι όταν συναντούσαν ο ένας τον άλλο και, για να χαιρετιστούν, εύχονταν: ειρήνη! δηλαδή πλήρη ευτυχία!
* * *
Με τον Ιησού Χριστό όμως, η ειρήνη παίρνει ένα πληρέστερο νόημα. Διότι ο Χριστός, δεν είναι μόνο αυτός που δίδαξε και έκανε θαύματα, αλλά κυρίως αυτός που νίκησε την αμαρτία, μέχρι να δεχτεί να πεθάνει, προκειμένου να εκτελέσει το θέλημα του Πατέρα του. Και γι’ αυτό αναστήθηκε. Και έτσι, όσους πιστεύουν σ’ αυτόν και θέλουν να ζήσουν στη νέα ζωή του Χριστού, ο Χριστός τους βάζει σε σχέση ειρήνης με τον Θεό Πατέρα.
Γι’ αυτό ο Λουκάς, στο Ευαγγέλιο που γράφει, επιμένει πολύ στην ΕΙΡΗΝΗ:
Οι Άγγελοι στη γέννηση του Χριστού ψέλνουν «και επί γης ΕΙΡΗΝΗ».
Όταν ο Ιησούς φθάνει στην Ιερουσαλήμ, την ημέρα των Βαΐων, το πλήθος τον ζητωκραυγάζει λέγοντας: «Ευλογημένος ο ερχόμενος βασιλιάς! ΕΙΡΗΝΗ στον ουρανό».
Αλλά και λίγες μέρες πριν, όταν ο Χριστός ταξιδεύοντας για την Ιερουσαλήμ, βλέπει να ξεπροβάλλει μπροστά του η πόλη, αρχίζει να κλαίει, λέγοντας: «Αν γνώριζες κι εσύ σήμερα, αυτά που είναι για την ΕΙΡΗΝΗ σου! Αλλά θα σε πολιορκήσουν, θα σε κατεδαφίσουν, και θα αφανίσουν τα παιδιά σου μέσα σου, και δε θα σου αφήσουν πέτρα πάνω σε πέτρα. Κι αυτό, επειδή δεν αναγνώρισες τον καιρό της επίσκεψής σου».
Η Ιερουσαλήμ, που καταστράφηκε το έτος 70 από τον ρωμαϊκό στρατό, λέει ο Χριστός ότι θα απέφευγε την καταστροφή της, ΕΑΝ είχαν αναγνωρίσει τον Ιησού ως τον Σωτήρα, και είχαν πιστέψει σ’ αυτόν.
Εκείνοι όμως επέμεναν να περιμένουν ένα Σωτήρα: εθνικό απελευθερωτή, και όχι πνευματικό λυτρωτή από την αμαρτία του ανθρώπου. Γι’ αυτό συνέχιζαν τις ένοπλες επαναστάσεις, μέχρι που καταστράφηκαν και διαλύθηκαν.
Η ειρήνη λοιπόν δεν εξαρτάται από την εθνική και πολιτική κυριαρχία, αλλά από την πίστη στον Ιησού Χριστό, ο οποίος μας οδηγεί στην αληθινή ειρήνη: δηλαδή στην ειρηνική σχέση με τον Θεό και γι’ αυτό σε ειρηνική σχέση με τους ανθρώπους.
* * *
Μετά από αυτές τις εξηγήσεις περί ΕΙΡΗΝΗΣ, πιστεύω ότι μπορούμε να καταλάβομε εκείνα που μας έβαλε η Εκκλησία και ζητήσαμε από τον Θεό, όταν απήγγειλα την αρχική μας Δέηση και εσείς απαντήσατε Αμήν: «Χορήγησέ μας να είμαστε ΕΝΩΜΕΝΟΙ σε καρδιά μία και ψυχή μία, και όλα τα έθνη να δουν τη σωτηρία». «Ενωμένοι σε καρδιά μία και ψυχή μία»!
Γιατί ο Χριστός, τους μαθητές του, τους έστελνε δύο-δύο; Για να φαίνεται ότι αυτοί που αναγγέλλουν τον Χριστό, είναι ενωμένοι και όχι τσακωμένοι. Διότι εκείνο που κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας, δεν είναι τα σοφά λόγια και οι θεολογίες που λέμε εμείς οι χειροτονημένοι προς εσάς, αλλά το να δίνομε μαρτυρία με τη συμπεριφορά μας ότι ο Χριστός έχει τη δύναμη να αλλάζει εμάς που πιστέψαμε, και ότι έπειτα έχει τη δύναμη να μας κρατάει ενωμένους και μονιασμένους. Αλλιώς ο άνθρωπος δεν πιστεύει μόνο σε λόγια!
Το ίδιο και εσείς, οι πιστοί της κάθε ενορίας: Δίνετε μαρτυρία για τον Χριστό, όχι επειδή πηγαίνετε κάθε Κυριακή στην εκκλησία και κάνετε και άλλες θρησκευτικές ή φιλανθρωπικές πράξεις. Δίνετε μαρτυρία για τον Χριστό, μόνο εφόσον τα παιδιά σας και οι γύρω άνθρωποι, σας βλέπουν ενωμένους και μονιασμένους. Αλλιώς ο άνθρωπος δεν πιστεύει!
Όταν οι γύρω μας, αντιλαμβάνονται διχόνοιες και τσακωμούς, και ασυνεννοησίες και κουτσομπολιά, και κατηγορίες και μουρμούρα και σχόλια, καταλαβαίνουν ότι αυτή η ομάδα χριστιανών: που εκκλησιάζεται, που είναι σ’ αυτό το Συμβούλιο ή την Επιτροπή ή την οργάνωση, που εργάζεται στο κατηχητικό ή στη φιλανθρωπία, δεν είναι ΕΝΩΜΕΝΟΙ, δεν είναι καρδιά μία και ψυχή μία. Άρα, τι ΣΩΤΗΡΑΣ είναι αυτός ο Χριστός, αφού δεν τους άλλαξε και δεν τους έκανε ανθρώπους ειρήνης;
Το φταίξιμο βεβαίως δεν είναι του Χριστού που δεν τους άλλαξε, αλλά δικό τους, διότι νόμισαν ότι χριστιανός είναι απλώς αυτός που δέχεται κάποιες αλήθειες με το μυαλό του και συμμετέχει σε κάποιες τελετές, και γι’ αυτό νομίζουν ότι είναι τέλειοι, και δεν αισθάνονται την ανάγκη να μεταστραφούν, να τους αλλάξει ο Χριστός!
* * *
«Ειρήνη σ’ αυτό το σπίτι!».
Όταν λοιπόν ο Χριστός μας προτρέπει: «Παρακαλέστε τον κύριο του θερισμού να στείλει εργάτες στον θερισμό του», εννοεί όλους εκείνους που εργάζονται μέσα στην Εκκλησία για να προσελκύσουν τους ανθρώπους στην πίστη του Χριστού, και να εισέλθουν στη Βασιλεία του Θεού.
Και αυτοί οι εργάτες, είναι ασφαλώς κυρίως οι χειροτονημένοι, αλλά είναι επίσης οι μοναχές και οι μοναχοί, είναι οι γονείς που μαρτυρούν στα παιδιά τους την πίστη στον Χριστό, είναι οι κατηχητές και οι εμψυχωτές, είναι όσοι εργάζονται για να ανακουφίσουν τις ανάγκες των αδελφών τους.
Ας κρατήσομε λοιπόν σήμερα αυτή τη βεβαιότητα: ότι ο Χριστός μας θέλει κυρίως ανθρώπους ειρήνης: ενωμένους και μονιασμένους, διότι μόνο έτσι δίνομε αξιόπιστη μαρτυρία, και μπορούμε να πείσομε ότι είναι αληθινά ο Σωτήρας των ανθρώπων. ●●●
