Στον πανηγυρίζοντα κατάμεστο καθεδρικό Ναό του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου εορτάσθηκε με πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο και τη συμμετοχή του συνόλου του κλήρου της εκκλησιαστικής επαρχίας των Αθηνών η εορτή του πολιούχου Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου.
 |
 |
| 1973 | 2013 |
Εφέτος υπήρχε και μια επέτειος που προσέδωσε μια έντονα συγκινησιακή ατμόσφαιρα. Η 40τη επέτειος της Επισκοπικής Διακονίας του σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου των εν Αθήναις Καθολικών κ.κ. Νικολάου (1973-2013). Ο Αποστολικός Νούντσιος στην Ελλάδα σεβασμιότατος Edward Adams, ο Έξαρχος των Αρμενίων Καθολικών σεβασμιότατος Ηλίας, ο Έξαρχος των Ελληνορρύθμων Καθολικών σεβασμιότατος Δημήτριος, όλος ο κλήρος, τα μοναχικά τάγματα και τα μέλη της τοπικής Εκκλησίας γιόρτασαν μαζί με τον σεβασμιότατο Νικόλαο τον πολιούχο Άγιο της Αθήνας.
  |
Στην ομιλία του ο επίσκοπός μας Νικόλαος είπε :
«Ενώ βαδίζουμε προς το τέλος του «Έτους της πίστεως», η εορτή του Πολιούχου μας Αγίου Διονυσίου μάς συγκέντρωσε στο Ναό του, τον Καθεδρικό μας Ναό, για να τελέσουμε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, δοξάζοντας τον Κύριο και τιμώντας τη μνήμη του αγίου Προστάτη μας.
Πέρυσι, σαν τέτοια μέρα, -λόγω του επικειμένου τότε ταξιδιού μου στη Ρώμη για τη Σύνοδο των Επισκόπων- είχα κηρύξει την έναρξη του «Έτους της πίστεως» για την Εκκλησιαστική μας Επαρχία.
Ένα χρόνο μετά, θα πρέπει να διερωτηθούμε αν κατά το έτος αυτό προοδέψαμε πνευματικά, αν εμβαθύναμε την πίστη μας, αν γνωρίσαμε καλύτερα «σε ποιόν έχουμε πιστέψει» (βλ. Β΄Τιμ 1,12) , αν με τα έργα μας, με την καθημερινή μας ζωή δείξαμε στους συνανθρώπους μας ότι Αρχηγός της πίστεώς μας είναι ο Χριστός, τον οποίο ακολουθούμε παρά τις δύσκολες στιγμές που περνούμε μέσα στην ηθική και οικονομική κρίση που διέρχεται η πατρίδα μας.
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών φανερώνουν για μιαν ακόμη φορά πόσο μεγάλη είναι η ηθική κρίση στην πατρίδα μας και πόσο βαθειά έχει εισχωρήσει στα διάφορα στρώματα της κοινωνίας.
Παρά τις διαπιστώσεις των κατά καιρούς υπευθύνων της ζωής του τόπου και τις υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο, παρατηρούμε ότι εξακολουθεί να υπερισχύει το «δίκαιο του ισχυρού», να καταπατούνται οι ηθικές αξίες, να επιβραβεύονται αποτυχόντα πολιτικά πρόσωπα, να τιμωρούνται ελάχιστοι από εκείνους που κατέστρεψαν τον τόπο, ενώ οι πολλοί, ανενόχλητοι, να απολαμβάνουν τα κλοπιμαία χωρίς κανείς να τολμά να τους τιμωρήσει, διότι με τους άνομους νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν έχουν παραγραφεί τα διάφορα εγκλήματά τους εναντίον της κοινωνίας. Αποτέλεσμα: ο απλός και νομοταγής πολίτης να καλείται κάθε τόσο να βάλει πιο βαθειά το χέρι στην τσέπη του για να αντιμετωπίσει στοιχειώδεις ανάγκες της ζωής και να πληρώνει φόρους, τους οποίους θα έπρεπε να πληρώσουν εκείνοι που κατασπατάλησαν τη δημόσια περιουσία και κατέστρεψαν την περιουσία των πιο φτωχών! Παρά τα μεγάλα λόγια που ακούονται, λείπει η κοινωνική δικαιοσύνη, λείπει η ισονομία, λείπει η ισοπολιτεία στον τόπο μας!
Ο άγιος Διονύσιος, τον οποίο εορτάζουμε, άκουσε τον απόστολο Παύλο να λέγει, πάνω στο λόφο του Αρείου Πάγου: «Ο Θεός παραγγέλλει σε όλους τους ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκονται, να μετανοήσουν!» (Πραξ 17,30) Τα λόγια αυτά τα επαναλαμβάνει και σε μας σήμερα ο απόστολος. Και, όπως γνωρίζουμε, «μετάνοια» θέλει να πει αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή τρόπου ζωής, στροφή από το κακό στο καλό, από την αμαρτία στην αρετή, από τον ηθικό κατήφορο στο δρόμο που μας δίδαξε ο Κύριος.
Τρανό παράδειγμα για μας παραμένει ο άγιος Προστάτης μας, ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης: Κατείχε ένα υψηλό αξίωμα στην τότε αθηναϊκή κοινωνία. Ήταν όμως άνθρωπος ευθύς και δίκαιος. Υπηρετούσε τη δικαιοσύνη, διότι αισθανόταν λειτουργός της και όχι υπάλληλος.
Γι’ αυτό, όταν τον άγγιξε η χάρη του Κυρίου, που εκφράσθηκε με το κήρυγμα του αποστόλου Παύλου, δεν δίστασε να πάρει τον ανεκτίμητο θησαυρό που είχε ανακαλύψει (Μτ 13,44), δηλαδή τον Κύριο, και να ακολουθήσει εκείνον, τον μέχρι πριν από λίγο άγνωστο κήρυκα, τον οποίο άλλοι είχαν αποκαλέσει «σπερμολόγο» (Πραξ 17,18). Η χάρη του Αγίου Πνεύματος τον ανέτρεψε πνευματικά, ο σπόρος της πίστεως εισχώρησε στην καρδιά του, κι ο Διονύσιος ελεύθερα και αυθόρμητα «προσκολλήθηκε» στον Απόστολο των Εθνών. (Πραξ 17,34)
Πόσο διαφορετική είναι η συμπεριφορά πολλών από εμάς, που θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί, αλλά που η ζωή μας δεν είναι συνεπής με τα όσα πιστεύουμε!
Γεμάτη είδωλα είναι και η σημερινή Αθήνα. (βλ. Πραξ 17,16) Αλλά ανάμεσά τους, όπως στην αρχαιότητα υψωνόταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, σήμερα υψώνεται το είδωλο του χρήματος, το οποίο κυριαρχεί και σε όλο τον κόσμο.
Και το μεν άγαλμα της Αθηνάς είχε μια ηθική έννοια. Η θεά Αθηνά, για τους αρχαίους προγόνους μας, ήταν η θεά της σοφίας, η προστάτιδα της πόλεως, μια θεά τίμια και ηθική.
Το είδωλο του χρήματος, αντίθετα, μαζί με την πάνδημη Αφροδίτη, είναι εκείνο που κυριαρχεί και διαφθείρει τους πάντες και τα πάντα. Το είδωλο αυτό δεν βλέπει ανθρώπους πλασμένους κατ’ εικόνα του Θεού, αλλά βλέπει αριθμούς, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να θυσιάσει τον άνθρωπο στο βωμό της απληστίας και του συμφέροντος.
Τα καθημερινά γεγονότα επαληθεύουν αυτή την πραγματικότητα. Και, ως συνήθως, τα θύματα είναι οι φτωχοί, οι εργάτες, οι νομιμόφρονες, όσοι γενικά προσπαθούν να ζήσουν με ανθρωπιά και τιμιότητα. Αυτοί καταδιώκονται και καταπιέζονται από το ίδιο το κράτος το οποίο, με τους ανήθικους νόμους και την υπέρογκη φορολογία, έχει εξουθενώσει κάθε τίμιο πολίτη, διότι, όπως έλεγε πριν από ενάμιση περίπου αιώνα ο ποιητής Γεώργιος Σουρής, γενικώς μεταξύ των πολιτικών μας
«…πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη…
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει».
Μέσα σ’ αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα ο Παύλος μάς επαναλαμβάνει: «Ο Θεός παραγγέλλει σε όλους τους ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκονται, να μετανοήσουν!» (Πραξ 17,30)
Μόνο με μια επιστροφή στον πολυεύσπλαχνο αλλά και δίκαιο Θεό, ο άνθρωπος θα βρει την πραγματική χαρά, την αληθινή ειρήνη και ευτυχία. Αυτό έκανε ο απόστολος Παύλος, ο οποίος, από διώκτης της Εκκλησίας έγινε κήρυκας του Ευαγγελίου, αυτό επανέλαβε ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο οποίος εγκατέλειψε την ειδωλολατρία και κήρυξε το Θεό στους ανθρώπους της εποχής του, δίνοντας την ίδια τη ζωή του για την πίστη του.
Εμείς, ως μέλη της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής εκκλησίας, τι κάνουμε σήμερα για τον Κύριο, πώς φανερώνουμε την πίστη μας μέσα σ’ αυτό το νεοειδωλολατρικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε; Ποια είναι τα έργα μας; Ας μη λησμονούμε ότι δεν αρκεί να λέμε «Κύριε, Κύριε», αλλά πρέπει να εκτελούμε το θέλημα του Κυρίου, να τηρούμε τις εντολές του στην καθημερινή μας ζωή.(Μτ 7,21) Και όπως μας διαβεβαίωνε ο απόστολος της αγάπης, ο θεολόγος Ιωάννης, στο δεύτερο ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας, «οι εντολές του Θεού δεν είναι βαρειές». (Α΄ Ιω 5,3)
Αν έχουμε ζωντανή πίστη, θα το δείξουμε με τα έργα μας, διότι «η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή». (Ιακ 2, 14-18)
Η ζωντανή πίστη είναι εκείνη που διέκρινε τον άγιο Διονύσιο, και του έδωσε τη δύναμη να υποστεί το μαρτύριο από αγάπη για το Χριστό, τον Κύριο. Η ζωντανή πίστη θα πρέπει να διακρίνει και εμάς, αν θέλουμε όχι μόνο να λεγόμαστε, αλλά και να είμαστε χριστιανοί.
Αυτή την πίστη, η οποία «νίκησε τον κόσμο», (Α΄ Ιω 5,4) όπως μας έλεγε ο απόστολος, την οποία λάβαμε -μαζί με την ελπίδα και την αγάπη- κατά το άγιο βάπτισμα, ας προσπαθήσουμε να την αυξήσουμε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, «ατενίζοντας τον Αρχηγό της πίστεώς μας και τελειωτήν Ιησού» (Εβρ 12,2) κι ας την φανερώνουμε με τα έργα μας, ώστε, αφού θα έχουμε αγαπήσει το Θεό και τους ανθρώπους ενώ πορευόμαστε μέσα σ’ αυτή την κοιλάδα των δακρύων, να φθάσουμε στη δόξα και χαρά του ουρανού και να δοξάζουμε αιωνίως την Αγία και αδιαίρετη Τριάδα, που έστεψε με αμάραντο στεφάνι τον άγιο ιερομάρτυρα Διονύσιο».
 |
 |
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας αναγνώσθηκαν οι προσωπικές ευχές του πάπα Φραγκίσκου προς τον Επίσκοπό μας και ευχητήρια μηνύματα του προέδρου και της Συνόδου για τις Ανατολικές Εκκλησίες σεβασμιοτάτου Λεονάρντο Σάντρι. Η Κάριτας Αθήνας του προσέφερε αναμνηστική πλακέτα για τα 40 χρόνια φροντίδας και συντονισμού του φιλανθρωπικού έργου της εκκλησιαστικής επαρχίας, 35 εκ των οποίων της Κάριτας. Ο σεβασμιότατος Νικόλαος είναι πρόεδρος της Κάριτας Αθήνας, η οποία ιδρύθηκε επί των ημερών του, και μαζί με τους διευθυντές, τα στελέχη και τους εθελοντές της Κάριτας Αθήνας, σε ενοριακό και επαρχιακό επίπεδο προσφέρουν ανακούφιση και βοήθεια στον συνάνθρωπο.
Τα 40 χρόνια Επισκοπικής διακονίας είναι πραγματικά ένα γεγονός όχι μόνο εντυπωσιακό αλλά και σπάνιο. Ο σεβασμιότατος Νικόλαος εκλέχθηκε επίσκοπος σε ηλικία 36 ετών ενώ ήταν εφημέριος Καρδιανής στην Τήνο. Είναι ο πρώτος μετασυνοδικός (Β΄ Σύνοδος του Βατικανού) Επίσκοπος στην Ελλάδα, για πολλά χρόνια διετέλεσε Πρόεδρος της Ι.Σ.Κ.Ι.Ε. την οποία και εκπροσωπεί στην Επιτροπή των Συνόδων των Καθολικών Ιεραρχιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (COMECE). Με βάση το Κανονικό Δίκαιο της Καθολικής Εκκλησίας, 401 §1, για το όριο ηλικίας (75), έχει υποβάλει την παραίτησή του η οποία δεν έχει γίνει ακόμα δεκτή από τον Άγιο Πατέρα.
 |
 |
 |
 |
Στις 12 Αυγούστου, εβρισκόμενος στην Τήνο, ακριβή ημέρα της Αρχιεπισκοπικής του χειροτονίας, ο σεβασμιότατος Νικόλαος εόρτασε στον ενοριακό Ναό της Κώμης, εκεί όπου είχε χειροτονηθεί ιερέας το 1961, την επέτειο με πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο μαζί με τον αδελφό του στην Αρχιεροσύνη σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Νάξου-Τήνου Νικόλαο, τον κλήρο του νησιού και πλήθος συγχωριανών και κατοίκων της ιδιαίτερης πατρίδας του της Τήνου.
