Μετά τη ριζική ανακαίνιση του Μοναστηριακού Ναού του Αγίου Αντωνίου στην περιοχή Παλλάδα της Χώρας Τήνου άνοιξαν και πάλι οι πύλες του στους ευλαβείς του.
Ανήμερα της εορτής του Αγίου, την Τρίτη 13 Ιουνίου, τελέστηκε Αρχιερατική Πανηγυρική θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο. Μαζί τους συλλειτούργησε και ο εφημέριος του Ενοριακού ναού του Αγίου Νικολάου της Χώρας Τήνου.
Οι ευλαβείς του Αγίου κατέκλεισαν το ναό, τους βοηθητικούς χώρους καθώς και το Πνευματικό Κέντρο και τον προαύλιο χώρο. Ήταν μία παρουσία εντυπωσιακή από Καθολικούς και Ορθοδόξους ευλαβείς του Αγίου που με την παρουσία τους δήλωναν και τη χαρά τους για την ανακαίνιση του ναού, η οποία και απέσπασε θετικότατα σχόλια.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Σεβασμιότατος απευθύνθηκε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Ο Άγιος Αντώνιος πριν απ’ όλα ήταν ένας άνθρωπος απλός και ταπεινός. Ήταν άνθρωπος έξυπνος, προσεκτικός στα σημεία των καιρών της εποχής του, ικανός να ακούει το λόγο του Θεού και να βρίσκει σ’ αυτόν το φως για τη ζωή του και για τη ζωή των άλλων.
Εμπλουτισμένος με πολλά χαρίσματα τα χρησιμοποιούσε όλα ως μέσα για την αποστολή που ο Κύριος του ανέθεσε πάνω στη γη.
Δεν ήταν άνθρωπος της ηρεμίας και του εύκολου τρόπου ζωής. Όταν είδε το μαρτύριο δέκα αδελφών Φραγκισκανών στο Μαρόκο, αποφάσισε να ακολουθήσει και εκείνος τον ίδιο δρόμο μη ικανοποιημένος από τη ζωή του μοναστηριού που του εξασφάλιζε την ησυχία και την ηρεμία.
Ήταν ένας άνθρωπος που είχε πάθος για την Αγία Γραφή, για το λόγο του Κυρίου. Αγαπούσε με όλη του την καρδιά τους φτωχούς και όλες τις τάξεις των πονεμένων ανθρώπων και, όταν κήρυττε, καλούσε τους ακροατές του στη μετάνοια και τη μεταστροφή, δείχνοντας τον Ιησού και φέρνοντάς τον στους αδελφούς.
Εξ άλλου αυτός είναι πάντα ο τρόπος που τον παρουσιάζουν οι αγιογράφοι και οι γλύπτες: κρατώντας στα χέρια του τον Ιησού, και, όπως η Παναγία, έτσι κι εκείνος με τη ζωή του και το κήρυγμά του τον πρόσφερε και τον προσφέρει στους ανθρώπους.
Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ έχουμε ανάγκη στη ζωή από την παρουσία του Θεού. Δυστυχώς στην εποχή μας συχνά παρατηρείται η έκλειψη του Θεού. Ο εγωισμός είναι τόσο μεγάλος που επισκιάζει την παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Και όταν ο Θεός λείπει από τη ζωή μας δεν υπάρχουν ούτε άγιοι ούτε άγιες που μπορούν να τον αντικαταστήσουν. Τότε δημιουργούνται οι κάθε λογής κρίσεις, πίστης, ηθικής, κοινωνικής συμπεριφοράς, οικονομικής αστάθειας. Και τότε ψάχνουμε απεγνωσμένα να τις ξεπεράσουμε, δυστυχώς με λανθασμένα μέσα. Ξεχνάμε πως χωρίς Θεό ο άνθρωπος δε μπορεί να εξασφαλίσει την ευτυχία του, δε μπορεί να ζήσει ως ανώτερο ον, ξεχνά πως πλάστηκε λίγο κατώτερος των αγγέλων και εξομοιώνεται με άλλα γήινα όντα που προορισμός τους είναι η γη. Όμως ο άνθρωπος πλάστηκε για να κοιτάζει ψηλά, διότι μόνο από εκεί του έρχεται κάθε βοήθεια, από Εκείνον που έπλασε ουρανό και γη.
Αν η ευλάβειά μας προς τον Άγιο Αντώνιο δε μας βοηθά στο να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε περισσότερο τον Ιησού, τότε για μας ο Άγιος Αντώνιος απλώς είναι ένα είδωλο.
Είναι εύκολο να παρασυρθούμε και να τιμούμε τον Άγιο Αντώνιο για τους άρτους του ή για τα χαμένα αντικείμενα που τον παρακαλούμε να μας βρει και να βάλουμε σε δεύτερη θέση τον Ιησού: Αυτό μας βοηθά να το καταλάβουμε η περικοπή του Ευαγγελίου που λίγο πριν ακούσαμε: «Ο Κύριος διάλεξε άλλους εβδομήντα δύο μαθητές και τους έστειλε δύο – δύο μπροστά από εκείνον σε κάθε πόλη και χωριό από όπου επρόκειτο να περάσει».
Ο Κύριος αποστέλλει πριν από τον εαυτό Του, μαθητές πριν φθάσει ο ίδιος: «Εγώ σας στέλνω, τους λέει, σαν αρνιά ανάμεσα σε λύκους. Μην πάρετε μαζί σας σακίδιο ούτε σανδάλια ούτε να χαιρετίσετε κανένα στο δρόμο». Μη χάνετε δηλαδή καιρό, αξιοποιείστε τον όλο στην αποστολή σας.
Τους στέλνει χωρίς τίποτε, χωρίς εφόδια, διότι όποιος έχει τον Κύριο μαζί του, έχει τα πάντα.
Τους στέλνει δύο-δύο διότι γνωρίζει το βάρος της μοναξιάς και πρέπει ο καθένας να ενισχύει και να στηρίζει τον άλλο. Δεν είμαστε μεμονωμένοι κήρυκες ενός μεμονωμένου Θεού, είμαστε μαθητές του Υιού του Θεού που μας αποκαλύπτει έναν και τριαδικό Θεό που είναι Αγάπη.
Η εορτή και πανήγυρη της μνήμης του Αγίου Αντωνίου μας αποκαλύπτει αυτή την αγάπη, μια αγάπη προς το Θεό και τον άνθρωπο. Σε κάθε άνθρωπο, και ιδιαίτερα σε όποιον δεν αρνείται να μοιράζεται το ψωμί του με τον πεινασμένο. Σε όποιον δεν περιορίζεται στον ευλογημένο άρτο που δε σώζει, αλλά αναζητά τον καθαγιασμένο άρτο που είναι ο μόνος που σώζει. Αυτόν που θα λάβουμε κατ’ αυτή την τέλεση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας. Οι ευλογημένοι άρτοι που θα πάρετε σήμερα στο σπίτι σας έχουν την αξία τους μόνο αν σας θυμίζουν ότι πρέπει να συχνάζετε στην Ευχαριστία για να λαβαίνετε τον καθαγιασμένο άρτο που είναι ταυτόχρονα και τεμαχισμένος επειδή δηλώνει την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Είναι ο ίδιος ο Χριστός αυτός που ο Άγιος Αντώνιος είχε στην καρδιά του και κρατά στα χέρια του για να τον προσφέρει στους ευλαβείς του, σε όλους εμάς που ήρθαμε σήμερα στον ανακαινισμένο αυτό Ναό του, για να ενισχυθούμε με την αγία κοινωνία στο Λόγο του και στο Σώμα και το Αίμα του για να συνεχίζουμε την αποστολή στην οποία ο Κύριος μας έστειλε. Αμήν.
