ΕΤΟΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ
21-4-2018 στην Καλαμάτα
Ομιλία σεβ. Σεβαστιανού
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ:
Πρωτοβουλίες του Θεού,
Ελεύθερη συνεργασία του ανθρώπου
Αδελφοί μου,
Ο άγιος Πατέρας, ο Πάπας Φραγκίσκος, μας κάλεσε να αφιερώνομε κάθε χρόνο μια Κυριακή, για να συνειδητοποιούμε τη σπουδαιότητα της Αγίας Γραφής στη ζωή μας. Εμείς εγκαινιάσαμε φέτος ένα ολόκληρο έτος αφιερωμένο στην Αγία Γραφή, και σήμερα πραγματοποιούμε ένα προσκύνημα στην πόλη της Καλαμάτας, για να συναντήσομε τους αδελφούς που ζουν εδώ, αλλά και εν γένει στην Πελοπόννησο, και να μοιραστούμε μαζί τους την εμπειρία αυτή: να συνειδητοποιήσομε δηλαδή τη σπουδαιότητα της Βίβλου, της Αγίας Γραφής, στην καθημερινότητα της ζωής μας.
Ευχαριστώ, εκ μέρους όλων, τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο και τον Δήμαρχο της Καλαμάτας κ. Παναγιώτη Νίκα, που μας προσφέρουν την υπέροχη αυτή αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου, όπου πραγματοποιούμε τη σύναξή μας.
Ευχαριστώ τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη, ιδιαίτερα επειδή προσφέρει στους αδελφούς μας που κατοικούν στην Καλαμάτα, ένα δίδυμο Ναό της Μητροπόλεως, όπου συγκεντρώνονται με τον Εφημέριό τους π. Γεώργιο και τελούν τη Θεία Λειτουργία.
Θέλω να τονίσω επίσης ότι και η αδελφή Ορθόδοξη Εκκλησία δείχνει την ιδιαίτερη σπουδαιότητα που έχει η Αγία Γραφή, ειδικά όταν κατά τη Θεία Λειτουργία πραγματοποιεί ο λειτουργός επίσημη είσοδο του Ευαγγελιαρίου, από το οποίο έπειτα θα αναγγείλει το Ευαγγέλιο της σωτηρίας.
Ας δούμε τώρα η αλήθεια, που μας διακηρύττει ο λόγος του Θεού που μόλις ακούσαμε, και την οποία έχομε ανάγκη να πάρομε μαζί μας;
Ακούσαμε στιγμές από τη ζωή τεσσάρων ανθρώπων, οι οποίοι έζησαν μια εμπειρία με τον Θεό, μέσα σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σχεδόν 2.000 ετών. Και αυτό, όχι για να γνωρίσομε από απλή περιέργεια κάτι που συνέβη στη δική τους ζωή, αλλά επειδή μέσα από εκείνα τα γεγονότα, μαθαίνομε και εμείς σήμερα ότι ο Θεός είναι παρών σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, ότι είναι παρών και σήμερα κατά το έτος 2018 μετά Χριστό, ότι είναι παρών εδώ και τώρα που εμείς πραγματοποιούμε αυτό το προσκύνημα, ότι είναι παρών σε κάθε στιγμή της ζωής μας, και μας καλεί να συνεργαζόμαστε μαζί του, επειδή έχει ένα μεγάλο σχέδιο να πραγματοποιήσει για μας: τη σωτηρία μας, αλλά δεν θέλει να το πραγματοποιήσει χωρίς εμάς.
Προσέξατε, άραγε, με τι τρόπο επενέβαινε ο Θεός στις διάφορες εποχές, και στη ζωή αυτών των τεσσάρων ανθρώπων; Πάντοτε αποκάλυπτε στον άνθρωπο ένα δικό του ιδιαίτερο σχέδιο, και τον καλούσε να συνεργαστεί μαζί του, μέσα σε πλαίσιο ελευθερίας, για να πραγματοποιήσει έπειτα ο ίδιος ο Θεός, αυτό που ο συγκεκριμένος άνθρωπος ή ο λαός ΔΕΝ είχε τη δύναμη από μόνος του να πραγματοποιήσει.
Γι’ αυτό ο Θεός είναι Σωτήρας μας, γι’ αυτό ο Υιός του ο Ιησούς Χριστός είναι Σωτήρας μας: διότι αυτό που είμαστε εμείς ανίκανοι να κατορθώσομε, το κατορθώνει Εκείνος και μας το προσφέρει Δωρεάν· αρκεί να πιστέψομε σ’ Αυτόν, να τον εμπιστευθούμε, να δεχτούμε το δώρο του και να ακολουθήσομε τις οδηγίες του, τις εντολές του.
Ο ΑΒΡΑΑΜ παντρεύτηκε, έκανε μεγάλη περιουσία, αλλά ένιωθε ότι φεύγει από τη ζωή αποτυχημένος. Του έλειπε ένα παιδί με το οποίο θα ένιωθε ότι συνεχίζει τη ζωή του, και του έλειπε ένας τόπος όπου μια μέρα να τον θάψουν και να αναπαυθεί. Ήταν τόσο σημαντικά στη ζωή του αυτά τα δύο, ώστε όταν του αποκαλύφθηκε ένας άγνωστος Θεός, που του έδινε εγγυήσεις ότι μπορούσε να τον εμπιστευθεί, έκανε το μεγάλο βήμα: ξεριζώθηκε από την ασφάλεια που του έδιναν οι συγγενείς του και η χώρα του, και έφυγε με μία και μόνη σιγουριά: την πίστη, την εμπιστοσύνη και την υπακοή, σ’ αυτόν τον Θεό.
ΕΣΕΝΑ, ο Ιησούς Χριστός σου υπόσχεται να σε οδηγήσει σε μια νέα πατρίδα, που την ονομάζει «Βασιλεία των ουρανών», και σου λέει ότι για να εισέλθεις σ’ αυτήν, πρέπει να τον ακολουθήσεις σε μια μεταστροφή της καρδιάς σου, διότι ο δρόμος που οδηγεί στη Βασιλεία των ουρανών είναι δύσκολος και η πόρτα στενή και λίγοι τη βρίσκουν. Ενώ είναι πολλοί εκείνοι που προτιμούν τον ευρύχωρο δρόμο και την πλατιά πόρτα. Αλλά έτσι, δυστυχώς, θα καταλήξουν αλλού (Μτ 7,13-14).
ΕΣΥ, – μας ρωτάει ο λόγος του Θεού – τι αποφάσεις έχεις πάρει, που να δείχνουν ότι προτιμάς την πατρίδα που ονομάζεται «Βασιλεία των ουρανών»; Με ποιους τρόπους δείχνεις ότι για να εισέλθεις σ’ αυτή την αιώνια πατρίδα, θυσιάζεις τις σιγουριές που σου προσφέρει η επίγεια και προσωρινή πατρίδα, η ζωή πάνω στη γη;
Ο ΜΩΥΣΗΣ και οι ομοεθνείς του, ζούσαν μακριά από τη νέα πατρίδα όπου έζησε ο πατέρας τους Αβραάμ, και νόμιζαν ότι ο Θεός του Αβραάμ, τους είχε ξεχάσει και ότι είχε αθετήσει τις υποσχέσεις του. Σχεδόν είχαν ξεχάσει πια τον Θεό των προγόνων τους, και πίστευαν, δηλαδή εμπιστεύονταν τη ζωή τους, στους θεούς της Αιγύπτου.
Όταν ο Θεός του αποκαλύπτεται και του φανερώνει το σχέδιό του να ελευθερώσει τον λαό του Αβραάμ, ο Μωυσής δεν υπολογίζει στη δύναμη του Θεού, αλλά κοιτάζει τη δική του αδυναμία, και απαντάει στον Θεό: Εγώ δεν είμαι κατάλληλος, δεν ξέρω να μιλάω, δεν θα μου δώσουν σημασία ούτε οι Ισραηλίτες, ούτε ο βασιλιάς, ο Φαραώ. Θεέ μου, διάλεξε κάποιον άλλο!
Ο Θεός όμως δεν κοιτάζει πόσες ικανότητες έχομε εμείς, διότι εμείς είμαστε αδύναμοι και αμαρτωλοί. Ο Θεός κοιτάζει πόσο εμπιστευόμαστε στη δική του αγάπη και δύναμη, δηλαδή πόσο πιστεύομε σ’ Αυτόν και πόσο συνεργαζόμαστε μαζί του, πόσο υπακούμε! Διότι ο Σωτήρας μας είναι ο Θεός.
Εμείς οι άνθρωποι, από τότε που αμαρτήσαμε, από τότε που υπερηφανευτήκαμε και θεωρήσαμε ότι μπορούμε να γίνομε ευτυχισμένοι μόνοι μας, χωρίς τον Θεό, από τότε που τον αρνηθήκαμε και εγκαταλείψαμε τη Βασιλεία του, είμαστε ανίκανοι να επιστρέψομε στον Θεό· ανίκανοι να αγαπάμε τον Θεό πάνω απ’ όλα και τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας· είμαστε ανίκανοι να ζήσομε ως παιδιά του Θεού· ανίκανοι να σώσομε τον εαυτό μας!
Γι’ αυτό, είναι ο Θεός που αναλαμβάνει τη σωτηρία μας. Από μας ζητάει μόνο να τον εμπιστευθούμε, για να βρούμε τη δύναμη να τον υπακούσομε. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει Εκείνος. Ο Θεός οδηγεί τον Αβραάμ, εφόσον ο Αβραάμ υπακούει. Ο Θεός στηρίζει τον Μωυσή, εφόσον ο Μωυσής δεν κάνει του κεφαλιού του, αλλά εμπιστεύεται τον Θεό των πατέρων του.
Και ερχόμαστε στον προφήτη ΙΕΡΕΜΙΑ. Ο Ιερεμίας έζησε σε μια εποχή που μοιάζει με τη δική μας: σε αναστάτωση, ταραχές και απομάκρυνση από τον Θεό.
Ο Ισραηλιτικός λαός είναι ασταθής: φαινομενικά αποδίδει λατρεία στον Θεό του Αβραάμ, αλλά δεν τηρεί το θέλημα του Θεού. Στη χώρα βασιλεύει η κακία, η παρανομία, η αδικία, το ψέμα, οι φόνοι, οι μοιχείες, οι κλοπές. Έτσι ο Θεός δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τις ευλογίες που τους είχε υποσχεθεί, διότι δεν έχουν πίστη και υπακοή. Έτσι, διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο να μείνουν ανυπεράσπιστοι εμπρός σε έθνη ισχυρότερα, που θέλουν να τους υποδουλώσουν.
Ο Θεός διαλέγει τον Ιερεμία για να τους ειδοποιήσει, να τους θυμίσει τις υποσχέσεις του Θεού και τις δεσμεύσεις το λαού. Τους καλεί σε μετάνοια και αλλαγή ζωής, διότι διαφορετικά θα τους βρει μεγάλη συμφορά: θα υποστούν πόλεμο, καταστροφή και εξορία σε ξένη χώρα. Όμως ο λαός μένει αμετανόητος: βλέπει ότι περνούν τα χρόνια και αυτά που τους προαναγγέλλει ο Ιερεμίας δεν συμβαίνουν. Αρχίζουν να τον ειρωνεύονται και να του κάνουν δύσκολη τη ζωή. Ο Ιερεμίας υποφέρει και έχει τον πειρασμό να τα εγκαταλείψει όλα και σκέπτεται: “Ας ξεχάσω τον Κύριο· ας μην ξαναμιλήσω εξ ονόματός του”.
Ο Θεός όμως, που αγαπά τον Ιερεμία αλλά και τον λαό, δεν καταθέτει τα όπλα, επιμένει και προσπαθεί να δώσει θάρρος στον Ιερεμία: να συνεχίσει την αποστολή που του ανέθεσε. Τελικά ο Ιερεμίας ομολογεί στον Θεό: «Τότε ο λόγος σου στην καρδιά μου γίνεται φωτιά, που καίει βαθιά στα κόκαλά μου. Απόκαμα να τον συγκρατώ· δεν αντέχω πια». Και ξαναρχίζει την αποστολή του, υπομένοντας τον πόλεμο που του κάνουν ιερείς, άρχοντες και λαός, με μόνο του δύναμη τον λόγο του Θεού, ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
Διαφορετική φαίνεται η περίπτωση της νεαρής κοπέλας από τη Ναζαρέτ, της ΜΑΡΙΑΜ, που την ονομάζομε Παναγία!
Και στη δική της τη ζωή, μπαίνει ο Θεός με τον λόγο του! Γιατί άραγε; Ο Θεός, όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν ξεχνά. Έχει το σχέδιό του, και το πραγματοποιεί βήμα-βήμα, καλώντας τους ανθρώπους σε κάθε εποχή. Δεν εξαναγκάζει κανένα, αλλά τους καλεί να συνεργαστούν μαζί του με εμπιστοσύνη, διαθεσιμότητα και υπακοή, και τότε Εκείνος μεγαλουργεί!
Έκρινε ο Θεός ότι έφθασε η εποχή να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του: να στείλει τον Μεσσία, τον Χρισμένο, τον Χριστό, που θα είχε την αποστολή να σώσει την ανθρωπότητα η οποία είχε απομακρυνθεί από τον Θεό, και δεν είχε τη δυνατότητα μόνη της να επιστρέψει σ’ Αυτόν και να ευτυχίσει.
Και τι λέει στη Μαριάμ ο άγγελος του Θεού; Μαριάμ, «βρήκες χάρη κοντά στο Θεό»! Αυτά δηλαδή που θα σου αναγγείλω δεν οφείλονται στη δική σου αξιοσύνη, στο ότι εσύ τα κατάφερες, αλλά στη χάρη του Θεού. Είναι δώρο του Θεού οι ειδήσεις που σου φέρνω!
«Θα μείνεις έγκυος και θα γεννήσεις ένα γιο, που θα τον ονομάσεις Ιησού. Αυτός θα γίνει μέγας και θα ονομασθεί Υιός του Υψίστου, και θα του δώσει ο Κύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του, και θα βασιλεύσει για πάντα πάνω στη γενιά του Ιακώβ και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος».
Αυτό είναι το σχέδιο του Θεού, Μαριάμ. Δέχεσαι αυτό το σχέδιο; Είσαι πρόθυμη να συνεργαστείς με τον Θεό; να του ανοίξεις την πόρτα της ζωής σου; να του επιτρέψεις να μπει στη ζωή σου; να ανατρέψει τα σχέδιά σου και να πραγματοποιήσει όλα όσα είχε υποσχεθεί στο παρελθόν στους προγόνους σου, και να στείλει τελικά τον Σωτήρα;
Ο Γιος που θα γεννήσεις, δεν θα είναι παιδί του άντρα σου, διότι θα είναι «Υιός του Ύψιστου Θεού». Εσύ θα είσαι η Μητέρα του, αλλά ο Θεός θα είναι ο Πατέρας του. Αυτό το αξιοθαύμαστο έργο, που ξεπερνάει τη λογική σου, θα το πραγματοποιήσει σ’ εσένα το Άγιο Πνεύμα του Θεού. Είναι έργο του Θεού, όχι δικό σου.
Εσύ όμως δέχεσαι να συνεργαστείς με τον Θεό, για να μπορέσει Εκείνος να πραγματοποιήσει το σχέδιο της αγάπης του; Δέχεσαι Μαριάμ;
Σκεφθείτε αδελφοί μου πόσα πράγματα εξαρτώνται από την απάντηση της Μαριάμ, της αειπαρθένου Μαρίας! Εάν πει: «ΟΧΙ, δεν δέχομαι. Δεν έχω τη δύναμη να σηκώσω το βάρος αυτής της μητρότητας. Εγώ θέλω μόνο μερικά παιδάκια και μια ήσυχη ζωή. Δεν ξέρω πού θα με οδηγήσεις εσύ Θεέ μου, εάν δεχτώ να γίνω μητέρα του Σωτήρα. Φοβάμαι μήπως υποστώ κάτι σαν τις περιπλανήσεις του Αβραάμ, ή σαν το βάρος που σήκωσε ο Μωυσής, ή σαν τις ταλαιπωρίες που υπέφερε ο Ιερεμίας και τόσοι άλλοι, οι οποίοι δέχτηκαν να υπηρετήσουν το σχέδιό σου! Θεέ μου, δεν δέχομαι, άσε με στην ησυχία μου!».
Δόξα τω Θεώ, όμως, που η νεαρή κοπέλα Μαριάμ, είχε μεγάλη πίστη, δηλαδή μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό, και ήταν πάντοτε πρόθυμη να ακολουθεί το θέλημα του Θεού. Το δείχνει η απάντησή της: “Είμαι η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει σ’ εμένα σύμφωνα με τον λόγο σου”. Δηλαδή, εγώ υπακούω στον Θεό όπως ένας δούλος υπακούει στο αφεντικό του. Είμαι στη διάθεσή του Θεού, δεν αντιστέκομαι, δεν του θέτω εμπόδια, δεν φοβάμαι, τον εμπιστεύομαι απόλυτα! «Ας γίνει σ’ εμένα σύμφωνα με τον λόγο σου», ας γίνει το θέλημα του Θεού στη ζωή μου! Και έτσι «έφυγε από αυτήν ο Άγγελος».
Η πίστη, δεν είναι τόσο: εμπιστεύομαι ότι ο Θεός θα κάνει αυτό που του ζητάω ΕΓΩ. Πίστη είναι: εμπιστεύομαι τον Θεό ότι αυτό που για μένα είναι δύσκολο ή ακατόρθωτο, θα μου δώσει τη δύναμη να το εκτελέσω. «Είμαι η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει σ’ εμένα σύμφωνα με τον λόγο σου».
Μετά από αυτή την πράξη πίστεως, ο Θεός μπορούσε πλέον να πραγματοποιήσει το σχέδιο της σωτηρίας μας!
Αδελφοί μου, όλα αυτά μας λένε ότι και εμείς σήμερα έχομε ένα μερίδιο στην υπόθεση της σωτηρίας, της δικής μας σωτηρίας και της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Κατιτί εξαρτάται και από εμάς: από τη διαθεσιμότητα με την οποία δεχόμαστε στη ζωή μας το σχέδιο του Θεού και συνεργαζόμαστε μαζί Του αναλαμβάνοντας το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί.
Βλέπετε λοιπόν πόσο σπουδαίο είναι να διαβάζομε και να μελετάμε την Αγία Γραφή, τις Γραφές όπως έλεγε ο Ιησούς Χριστός;
Βλέπετε πόσο σπουδαίο είναι το έτος μου αφιερώσαμε φέτος στην Αγία Γραφή;
Αντιλαμβάνεστε πόσο σπουδαίο είναι να σχηματίζονται σε κάθε ενορία ομάδες που διαβάζουν και μελετούν από κοινού τον Λόγο του Θεού, με την καθοδήγηση ενός ιερέα;
Γιατί; Μα, διότι τώρα εσύ αισθάνεσαι πόσο σε διαφωτίζει ο Λόγος του Θεού στη ζωή σου και ενθουσιάζεσαι. Όταν όμως επιστρέψεις σπίτι σου και στην εργασία σου, θα νιώσεις ότι δεν είσαι ικανός να διαβάζεις και να μελετάς έτσι τον Λόγο του Θεού, και θα εγκαταλείψεις την προσπάθεια.
Αδελφοί μου, καταλαβαίνομε σήμερα ότι η σωτηρία μας οφείλεται καθαρά στην πρωτοβουλία του Θεού, και την πραγματοποίησε μέσω του Ιησού Χριστού.
Όμως τη σωτηρία μας, ο Θεός την πραγματοποιεί μόνο εφόσον εμείς του προσφέρομε την ελεύθερη συνεργασία μας. Για να καταλαβαίνομε όμως με τι τρόπο ο Θεός μας καλεί κάθε μέρα να ανταποκριθούμε στις προσκλήσεις του και να του δίνομε τη συγκατάθεσή μας και τη συνεργασία μας, έχομε ανάγκη να μελετάμε την Αγία Γραφή, με την καθοδήγηση της Εκκλησίας. ●●●
