Στην εβδομαδιαία γενική ακρόαση, ο Λέων ΙΔ’ μίλησε για την προδοσία του Ιούδα, τονίζοντας ότι ο Χριστός λέει την αλήθεια όχι για να ταπεινώσει, αλλά για να σώσει. Ο Θεός δεν εγκαταλείπει ποτέ «το τραπέζι της αγάπης».
«Μήπως είμαι εγώ;»: το ερώτημα που θέτουν οι μαθητές, όταν ο Ιησούς κατά τον Μυστικό Δείπνο αποκαλύπτει ότι κάποιος πρόκειται να τον προδώσει, όχι για να καταδικάσει, αλλά για να δείξει ότι η αληθινή αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αλήθεια. Ο Λέων ΙΔ’, στην κατήχησή του κατά την γενική ακρόαση, κάλεσε τους πιστούς να θέσουν το ίδιο ερώτημα στον εαυτό τους, ώστε «να ανοίξουν χώρο για την αλήθεια στην καρδιά τους».
Η σημερινή συνάντηση, λόγω του καύσωνα της 13ης Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Παύλος ΣΤ’ αντί της Πλατείας του Αγίου Πέτρου. Πριν εισέλθει, ο Πάπας χαιρέτισε τους συγκεντρωμένους στον προαύλιο χώρο του Ναού του Αγίου Πέτρου: «Καλημέρα σε όλους, buenos días, bom dia, θα τα πούμε μετά την ακρόαση, θα περάσουμε ξανά από εδώ. Ο Θεός να σας ευλογεί».
Συνεχίζοντας τον κύκλο κατηχήσεων με θέμα «Το Πάσχα του Ιησού» στο πλαίσιο του Ιωβηλαίου «Ο Ιησούς Χριστός, η ελπίδα μας», ο Πάπας εστίασε στην προδοσία του Ιούδα και κάλεσε όλους να συλλογιστούν τη δική τους ανθρώπινη αδυναμία. «Ακόμη κι όταν θέλουμε να αγαπάμε, μπορεί να πληγώνουμε», είπε. Αυτή η επίγνωση είναι το πρώτο βήμα προς τη σωτηρία, διότι μας οδηγεί να κατανοήσουμε ότι μπορεί να προδώσουμε την εμπιστοσύνη του Θεού, μια εμπιστοσύνη που μπορεί πάντα να ανανεωθεί.
«Αυτή είναι η ελπίδα: να ξέρουμε ότι, ακόμη κι αν αποτύχουμε, ο Θεός δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ. Ακόμη κι αν τον προδώσουμε, Εκείνος συνεχίζει να μας αγαπά. Και αν επιτρέψουμε σε αυτή την ταπεινή, πληγωμένη αλλά πιστή αγάπη να μας αγγίξει, μπορούμε να ξαναγεννηθούμε και να ζούμε όχι ως προδότες, αλλά ως παιδιά πάντοτε αγαπημένα».
Ο Πάπας Λέων ΙΔ’ τόνισε τον τρόπο με τον οποίο ο Ιησούς μίλησε στον Μυστικό Δείπνο: «Δεν ύψωσε τη φωνή, δεν έδειξε με το δάχτυλο, δεν είπε το όνομα του Ιούδα». Ο Χριστός δεν καταγγέλλει για να ταπεινώσει, αλλά λέει την αλήθεια για να σώσει. Για να σωθούμε, είπε ο Πάπας, πρέπει να αισθανθούμε ότι είμαστε προσωπικά εμπλεκόμενοι, ότι είμαστε αγαπημένοι παρά τα σφάλματά μας, να θυμόμαστε ότι το κακό είναι υπαρκτό αλλά δεν έχει την τελευταία λέξη, και ότι μόνο όποιος γνώρισε την αλήθεια μιας βαθιάς αγάπης μπορεί να αποδεχθεί και την πληγή της προδοσίας.
Ο Πάπας προειδοποίησε ότι τα λόγια του Ιησού —«Αλίμονο σε εκείνον που θα παραδώσει τον Υιό του ανθρώπου! Καλύτερα γι’ αυτόν να μην είχε γεννηθεί!»— πρέπει να ερμηνευθούν σωστά. Δεν είναι κατάρα, αλλά «κραυγή πόνου».
«Εμείς έχουμε τη συνήθεια να κρίνουμε. Ο Θεός, αντίθετα, αποδέχεται τον πόνο. Όταν βλέπει το κακό, δεν εκδικείται, αλλά θλίβεται».
Το «αλίμονο» στα ελληνικά είναι ένα «αχ» συμπόνιας και οδύνης, είπε ο Λέων, μπροστά στο γεγονός ότι, αν προδώσουμε την αγάπη που μας γέννησε, προδίδουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό. Έτσι χάνουμε τον λόγο της ύπαρξής μας και απομακρυνόμαστε από τη σωτηρία.
Αν αναγνωρίσουμε τα όριά μας και αφήσουμε τον πόνο του Χριστού να μας αγγίξει, μπορούμε να ξαναγεννηθούμε. Η πίστη δεν μας απαλλάσσει από τον πειρασμό της αμαρτίας, αλλά μας δείχνει πάντα μια διέξοδο: τη συγχώρεση. Ο Ιησούς δεν σκανδαλίζεται από την ανθρώπινη αδυναμία, γνωρίζει ότι καμία φιλία δεν είναι απρόσβλητη από τον κίνδυνο της προδοσίας, και όμως, συνεχίζει να μας εμπιστεύεται.
Ο Χριστός δεν παραιτείται από το να μοιράζεται το ψωμί ακόμη και με εκείνον που θα τον προδώσει. Αυτή είναι «η σιωπηλή δύναμη του Θεού»: να μην εγκαταλείπει ποτέ «το τραπέζι της αγάπης», ακόμη κι όταν γνωρίζει ότι θα μείνει μόνος.
Μετά το τέλος της κατήχησης και τους χαιρετισμούς σε διάφορες γλώσσες, ο Πάπας συναντήθηκε με ομάδες ασθενών, νέων και νεονύμφων.
ΠΗΓΗ: Vatican news
+Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος, πρώην Νάξου-Τήνου κλπ
