Σεβασμιώτατε Αρχιεπίσκοπε κ. Ιωάννη,
Δια του παρόντος επιθυμούμε να χαιρετήσουμε το πλήρωμα των εν Κερκύρα Ρωμαιοκαθολικών αδελφών μας και να ευχηθούμε κάθε από Θεού δύναμη στη ζωή όλων.
Ζούμε σε μία εποχή στην οποία ο κόσμος περιμένει από τους χριστιανούς μια δυναμική και θεολογική παρουσία για να λειτουργήσει ευχαριστιακά έναντι του Θεού και των συνανθρώπων. Διότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η χριστιανική πίστη έχει εφοδιάσει την ανθρώπινη ιστορία: η ευγνωμοσύνη στον Θεό και την Πρόνοιά Του για τον καθέναν μας.
Όμως ο Θεός στο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μάς έχει δώσει τον λόγο Του, με τον οποίο άλλαξε ο κόσμος και η ιστορία. Έχει ιδιαίτερη σημασία να αντιληφθούμε ότι γύρω από την τράπεζα της Θείας Κοινωνίας αναγνωρίζουμε τον Χριστό ως τον Θεό που προσέλαβε ανθρώπινη φύση και κατέστησε δυνατή την κοινωνία με τον ουρανό. Η Θεία Κοινωνία αποτελεί σημείο ζωής, μνήμης και φάρμακο αθανασίας. Επιπλέον, «εν τη κλάσει του άρτου» (Λουκ. 24,35) αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας, ότι δηλαδή πλαστήκαμε για να έχουμε διαρκή κοινωνία με τον Θεό και την ίδια στιγμή αγάπη με τον συνάνθρωπο. Ο προορισμός μας δεν είναι ατομοκεντρικός, όπως ούτε και η σωτηρία μας από το θάνατο και το κακό, αλλά όλα περνούν μέσα από το μυστικό και μυστηριακό Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία. Κι αυτή η εκκλησιοκεντρική θεώρηση μάς καθιστά πρόσωπα, τα οποία μεταφέρουμε στην καθημερινή μας ζωή το μήνυμα της αγάπης.
Η αγάπη εκφράζεται, σε μια εποχή όπου τα πάντα μετρώνται με την αποτελεσματικότητα και τη χρησιμότητα, μέσω του θεσμού της οικογένειας. Ο θεσμός αυτός είναι ο πιο πληγωμένος από τον εγωισμό. Μόνο όμως συνεργαζόμενοι με τον Θεό ο άνδρας και η γυναίκα γίνονται δημιουργοί του δικού τους σπιτιού της ευτυχίας. Κάθε προσπάθεια για την οικοδόμηση μιας οικογενειακής ευημερίας χωρίς στήριγμα στο Θείο Δημιουργό – είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Στην καρδιά μιας θρησκευτικής οικογένειας βρίσκεται η κοινή αγάπη των συζύγων στο Θεό. Εάν οι δύο ακτίνες κατευθύνονται σε ένα κοινό σημείο, τότε πάντα προσεγγίζουν ο ένας στον άλλον μέχρι να ενωθούν σε μία φωτεινή ακτίνα φωτός, στην οποία δεν φαίνεται πλέον ο ένας ή ο άλλος, αλλά υπάρχει μόνο το ένα. Και αντίθετα, οι ακτίνες που έχασαν το κοινό σημείο προσήλωσής τους, κινούνται χαοτικά – είτε διασταυρωνόμενες μεταξύ τους, είτε διασκορπιζόμενες σε διαφορετικές κατευθύνσεις.
Η διδασκαλία του Χριστού εισήγαγε μια έννοια που ήταν ξένη στον παλαιό άνθρωπο – την θυσία για τον άλλο στην οικογένεια. Μας καλεί να αντιμετωπίζουμε πλέον την οικογένεια ως μια μικρή Εκκλησία. Όπως η εκκλησία είναι μια κοινωνία των πιστών, ενωμένων με την αγάπη προς τον Χριστό, έτσι και η οικογένεια είναι μια κοινότητα του άντρα, της γυναίκας και των παιδιών τους, ενωμένων μεταξύ τους με αμοιβαία αγάπη, αφοσίωση, θυσία και ευθύνη. Ο σύζυγος στην οικογένεια, είναι όπως ο Χριστός στην Εκκλησία –αγαθός, πράος αλλά την ίδια στιγμή, απαιτητικός ποιμένας. Η σύζυγος είναι όπως η Εκκλησία για τον Χριστό, η νύμφη που απολαμβάνει της αγάπης και της θαλπωρής και την ίδια στιγμή προσφέρει την χαρά και την πληρότητα της αγάπης διά της δημιουργίας νέων ανθρώπων.
Δυστυχώς σήμερα στον κόσμο κυριαρχεί μία ουμανιστική θεώρηση της ζωής, που έχει ως στόχο μόνο την ανθρώπινη ευδαιμονία. Πολλοί διδάσκουν ότι πρέπει να γίνουμε καλοί άνθρωποι και αυτό θα φέρει την ειρήνη και την ευτυχία. Αυτό όμως ουσιαστικά δεν είναι τίποτα. Αν δεν γίνουμε Χαριτωμένοι άνθρωποι, δηλαδή δοχεία της θείας Χάριτος, «εποιήσαμεν ουδέν». Πρέπει να αποστραφούμε τον στείρο και ψυχρό ηθικισμό, που οδηγεί στην τυπολατρία και να αγωνιστούμε σύμφωνα με τις υποθήκες των Πατέρων της Εκκλησίας μας για την κατάκτηση του αγιασμού, της «υιοθεσίας», που αποτελεί την ύψιστη τιμή για την ανθρώπινη φύση. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί και μέσα στον κόσμο και μέσα στην οικογένεια. Κέντρο όμως δεν θα πάψει να είναι η κλάσις του άρτου στην οποία γνωρίζουμε τον Χριστό και τον εαυτό μας και κάνουμε κάθε στιγμή μια νέα αρχή!
Αγαπητοί μου, ας ζούμε ευχαριστιακά και ας ευγνωμονούμε τον Θεό για κάθε τι, ακόμη και για τις δυσκολίες μας. Ας οργανώσουμε τη ζωή μας με τρόπο που να γίνεται αναφορά πάντων και κυρίως του είναι μας σ’ Εκείνον!
Επί δε τούτοις διατελώ,
Μετ’ ευχών θερμών, αγάπης και τιμής
Ο Μητροπολίτης
+ Ο Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
