Το Χριστουγεννιάτικο Μηνυμα του σεβασμιοτάτου καθολικού Αρχιεπισκόπου Κερκύρας, Ζακύνθου – Κεφαλληνίας, Μητροπολίτου Ιονίων Νήσων και Ηπείρου και Τοποτηρητού του Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης Ιωάννη.
Αγαπητοί μου,
Πάντοτε είναι επίκαιρη η φωνή των Αγγέλων στους βοσκούς, κυρίως σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, πνιγμένοι στις αμφιβολίες και στους φόβους: «Μη φοβάσθε, διότι σας αναγγέλλω μια μεγάλη χαρά, που θα είναι χαρά και για όλο το λαό. Γιατί σήμερα, στην πόλη του Δαβίδ γεννήθηκε για σας ένας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος». Αγγελία γεμάτη χαρά, γεμάτη ελπίδα, αγγελία κοσμοϊστορική και απελευθερωτική, που γεμίζει τη γη ειρήνη και αγαλλίαση.
Σ’ αυτήν τη συγκυρία, κατά την οποία η οικονομική κρίση μαστίζει εκατομμύρια συμπολίτες μας, είναι πραγματικά παρήγορο να ατενίζουμε έναν Θεό που «αν και ήταν πλούσιος, έγινε φτωχός για σας, ώστε να γίνετε εσείς πλούσιοι με τη δική του φτώχια» (Β΄ Κορ. 8,9). Αυτός διάλεξε για να γεννηθεί στην πιο ταπεινή γωνιά, στην τελευταία θέση, σε μια φάτνη. Για να συναντήσει και να συμμεριστεί την αδυναμία μας διάλεξε να διαβεί την άβυσσο που χωρίζει την ανθρωπότητα από τον Πλάστη της, το κτιστό από το Άκτιστο. Αυτό το Βρέφος γεφυρώνει την αξεπέραστη άβυσσο που μας χώριζε από τον Απρόσιτο και Άφατο Δημιουργό μας. Ακριβώς το γεγονός αυτό αποτελεί τον ανέλπιστο «πλούτο» μας, το θεϊκό δώρο των Χριστουγέννων.
Καθένας από εμάς μπορεί να επαναλάβει το γεμάτο πάθος ξέσπασμα του Αποστόλου Παύλου: ο Χριστός «ήλθε προσωπικά για μένα», να με συναντήσει στην φτωχή κατάστασή μου και να με καταστήσει πλούσιο, κάνοντάς με συμμέτοχο της ζωής του. Σε αυτούς τους καιρούς που όλα μας οδηγούν προς την απογοήτευση και, όχι σπάνια, προς την απελπισία, εμείς οι χριστιανοί οφείλουμε να ξαναβρούμε την αιτία της ελπίδα μας. Μέσα από την ομίχλη και την καταιγίδα ας μας φωτίσει μια ακτίνα φωτός, ας μας αναπτερώσει το χαμόγελο ενός Θεού που πήρε το πρόσωπο ενός Βρέφους στα σπλάχνα μιας Γυναίκας.
Τις αιτίες της υπέρβασης της κρίσης, κάθε είδους κρίσεως μπορούμε να τις βρούμε κοιτάζοντας το Θείο Βρέφος στη φάτνη. Ο καθένας από εμάς μπορεί να επαναλάβει: «Ο Θεός με αγαπά». Πράγματι «έτσι αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί κανείς που να πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει την αιώνια ζωή» (Ιω. 3, 16).
Φαντασθείτε έναν άνεργο νέο, ψάχνει για δουλειά, αλλά κανένας δεν του δίνει σημασία. Πόση χαρά αισθάνεται όταν συναντά κάποιον που τον εμπιστεύεται, του προσφέρει μια ευκαιρία για τη ζωή του και αυτή αποκτά και πάλι ένα νόημα. Αφάνταστα, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό συμβαίνει και με τις σχέσεις μας με το Θεό. Η γέννηση του Ιησού απέδειξε με ατράνταχτο τρόπο πως ο Θεός είναι με το μέρος μας, μας εμπιστεύεται, μας αγαπά με μια αιώνια, απέραντη αγάπη. Πράγματι, σ’ αυτήν την αγιότατη νύχτα των Χριστουγέννων «φανερώθηκε η καλοσύνη και η φιλανθρωπία του Θεού σωτήρα μας» (Προς Τίτο, 3, 4). Ο καθένας από εμάς βρίσκεται κάτω από ένα κώνο φωτός, είμαστε φωτισμένοι από τις ακτίνες Του που μας ανοίγουν διάπλατα ένα νέο κόσμο, μια νέα πραγματικότητα που ξεπερνά αυτήν της καθημερινής κατάστασής μας. Τότε αντιλαμβανόμαστε πως το χρήμα και η καλοπέραση δεν αποτελούν τις μοναδικές αξίες της ζωής μας.
Ζούμε σ’ έναν κόσμο άκαρδης ανταγωνιστικότητας και αδιαφορίας ο ένας για τον άλλο, σ’ ένα κόσμο γεμάτο άρνηση για τον συνάνθρωπο και συχνά διάχυτο μίσος και βία. Τα Χριστούγεννα μας προσφέρουν τη βεβαιότητα πως ο Θεός συμμερίζεται τις αγωνίες μας, ψιθυρίζει στην καρδιά μας τα Λόγια του, που μας βεβαιώνουν ότι Αυτός είναι με το μέρος μας, είναι «ο Θεός μαζί μας», ο Θεός της παρηγοριάς μας.
Μόνο μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο οι ευχές των Χριστουγέννων έχουν νόημα.
Εύχομαι σε όλους, αλλά προπάντων στους δοκιμασμένους από τη ζωή, σε αυτούς οι οποίοι δεν ξέρουν από πού να πιαστούν στον κόσμο αυτόν, σε αυτούς για τους οποίους δεν υπάρχει κανένας φωτεινός ορίζοντας μπροστά τους, αλλά και σε αυτούς, από την άλλη, που εξακολουθούν να είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή, που ξέρουν να αρκούνται στα λίγα, σε όλους αυτούς εύχομαι ειρήνη, ειρήνη με το Θεό, η οποία δημιουργεί την ειρήνη με τον εαυτόν μας και με τους άλλους. Όχι μια ειρήνη παθητική, αλλά αυτή που δημιουργεί γύρω μας το καλό, που παράγει καλά συναισθήματα και καλές πράξεις, που ενθαρρύνει και ενισχύει την αδελφοσύνη, την συνύπαρξη, την αλληλεγγύη σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Εύχομαι σε όλους αυτά τα Χριστούγεννα να είναι πραγματικά «καλά». Αλλά πώς θέλουμε τα Χριστούγεννα να είναι καλά και ευτυχισμένα, εάν δεν αλλάζουν την πορεία της ζωής, αν κι εμείς δεν κάνουμε κάτι για να απαλύνουμε τις συνέπειες αυτής της κρίσης; Πώς μπορούν να είναι πράγματι καλά αυτά τα Χριστούγεννα αν δεν φέρνουν κάποια καλύτερη ελπίδα, κάποια αληθινή και ανυπόκριτη χαρά; Για να είναι καλά τα φετινά Χριστούγεννα δώστε τους την αυθεντική θρησκευτική τους σημασία. Βοηθήστε αυτούς που έχουν περισσότερη ανάγκη από σάς, γίνετε δώρο για τους άλλους, όπως ο Θεός, στο πρόσωπο του Θείου Βρέφους, έγινε δώρο για εμάς.
Μόνο τότε τα Χριστούγεννα θα είναι πραγματικά «καλά» και «ευτυχισμένα».
+ Ιωάννης Σπιτέρης
Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας, Ζακύνθου – Κεφαλληνίας
Μητροπολίτης Ιονίων Νήσων και Ηπείρου
Τοποτηρητής Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης
