Το ερώτημα εάν υπάρχει ζωή ή όχι στους άλλους πλανήτες και κυρίως εάν υπάρχουν ανθρώπινα όντα και σε ποια σχέση βρίσκονται με το Θεό και κυρίως με το Χριστό, έχει απασχολήσει, ήδη από τους προηγούμενους αιώνες, τους διανοούμενους. Σήμερα, αυτή η πιθανότητα, παρουσιάζεται όλο και περισσότερο ρεαλιστική, ακόμα και από τους επιστήμονες.
Πάντως το να αποδειχθεί εάν υπάρχει ζωή ή όχι στους άλλους πλανήτες είναι ένα θέμα που αφορά την επιστήμη. Από θεολογικής απόψεως δεν υπάρχει καμία δυσκολία να παραδεχτούμε ότι μπορεί να υπάρχει ανθρώπινη ζωή στο Σύμπαν. Υπάρχει ακόμα και μια νέα επιστήμη που ονομάζεται «αστροβιολογία», που μελετά την προέλευση και την εξέλιξη της ζωής στη Γη και την πιθανή ύπαρξη ζωής σε άλλους Πλανήτες.
Σύμφωνα με τους αστρονόμους, στο Σύμπαν υπάρχουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια γαλαξίες, καθένας από αυτούς αποτελείται από εκατοντάδες δισεκατομμύρια άστρα (ήλιους). Συνεχώς αποκαλύπτεται πως πολλά από αυτά τα άστρα έχουν πλανήτες με συνθήκες πολύ κοντά με αυτές της δική μας Γης. Γι’ αυτό θα μπορούσε σε αυτούς τους πλανήτες να παραχθεί η ζωή, ακόμα και σε πιο εξελιγμένη μορφή. Βέβαια είναι γνωστό πως αυτοί οι «εξωπλανήτες», όπως ονομάζονται αυτά τα ουράνια σώματα μεγέθους αντίστοιχου της Γης, απέχουν από τη Γη μας εκατοντάδες χιλιάδες έτη φωτός!
Το ερώτημα που θέτουμε, έστω και ακαδημαϊκό είναι: υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ αστροβιολογίας και θεολογίας; Για τη NASA υπάρχει πράγματι και δείχνει όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον γι’ αυτήν τη σχέση και γι’ αυτό έχει στη διάθεσή της 24 θεολόγους από διάφορες χριστιανικές ομολογίες και θρησκείες που μελετούν θεολογικά αυτό το θέμα.
Πάντως, το πρόβλημα δεν είναι τόσο η σχέση του Θεού με μια πιθανή ύπαρξη εξωγήινης ανθρώπινης ζωής, αλλά η σχέση του Χριστού Σωτήρα. Στο Πιστεύω αναγγέλλουμε: «Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών». Ο Χριστός ενσαρκώθηκε, λοιπόν, μόνο για τους ανθρώπους αυτής της Γης;
Ο Θεός και το σύμπαν
Όσον αφορά τη σχέση του Θεού με το σύμπαν, αυτός που πιστεύει, ξέρει ότι το Σύμπαν μέσα στην απεραντοσύνη του, είναι δημιούργημα του άπειρου Θεού, που γεμίζει με την παρουσία Του όλο αυτό το απέραντο Σύνολο. «Οι ουρανοί διηγούνται του Θεού τη δόξα, * και το στερέωμα αναγγέλλει τα έργα των χεριών του» (Ψαλμός 19 [18]).
Για τον πιστό, λοιπόν, αν αποδειχθεί επιστημονικά η παρουσία ανθρώπινης ζωής σ’αυτό το σύμπαν, θα έχει μία επιπλέον ευκαιρία να προσκυνήσει και να δοξάσει ακόμα περισσότερο αυτόν τον Άπειρο και Παντοδύναμο Θεό. Κι’ αυτό ισχύει ακόμα και αν οι άνθρωποι, αυτού του μακρινού πλανήτη, δεν πιστεύουν στο Θεό και λατρεύουν είδωλα φτιαγμένα από τα χέρια τους. Και πάνω στη γη μας, σε διάφορες περιοχές, υπήρξε και υπάρχει πολυθεϊσμός και αθεϊσμός, μαζί με την πραγματική πίστη στο Θεό.
Βέβαια ξέρουμε πως η εβραίο-χριστιανική αποκάλυψη έχει μια ανθρωποκεντρική αντίληψη του Θεού. Απευθύνεται στη συνάντηση του Θεού με τον άνθρωπο. Το γεγονός αυτό εξαρτάται από την αντίληψη που είχαν για τον κόσμο την εποχή που γράφτηκαν αυτά τα κείμενα που αποτελούν την Βίβλο. Ωστόσο, αυτή η ίδια η Βίβλος μας αναφέρει πως η Παντοδυναμία του Θεού ξεπερνά τον δικό μας κόσμο και επεκτείνεται και σε άλλα «εξωγήινα» πλάσματα, όπως είναι οι Άγγελοι, δηλαδή άλλα δημιουργήματα ξεχωριστά από τους ανθρώπους. Αυτό σημαίνει πως η δημιουργία δεν εξαντλείται μόνο στη σχέση του Θεού με τους ανθρώπους.
Η πίστη στο Θεό και στη σωτηρία δεν χρειάζεται «πειραματικές» επαληθεύσεις σαν κι’ αυτές που μεταχειρίζεται η θετική επιστήμη. Η μοναδική της πηγή είναι η καρδιά του ανθρώπου και η αποκάλυψη του ίδιου του Θεού. Γι’ αυτούς που πιστεύουν ο Θεός δεν είναι μόνο έξω, αλλά και μέσα στα δημιουργήματά του.
Ο Χριστός και το Σύμπαν
Όσον αφορά την σχέση των όντων με το Χριστό, ακόμα και των εξωγήινων αν υπάρχουν, η Αγία Γραφή μας δίνει μία απάντηση. Ο Χριστός δεν αφορά μόνο τη δική μας Γη αλλά αφορά ολόκληρο το Σύμπαν. Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα μέσω του Λόγου του. Μας διδάσκει η Αγία Γραφή: «Μέσω του οποίου [του Λόγου του] ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν» (Προς Εβραίους 1,2). Και στο Ευαγγέλιο κατά Ιωάννη διαβάζουμε: «Τα πάντα μέσω αυτού [του Λόγου] έγιναν, και χωρίς αυτόν δεν έγινε τίποτα» (Ιω. 1,3).
Ο Απόστολος Παύλος, σε έναν συγκλονιστικό χριστολογικό ύμνο διδάσκει πως αυτός ο Λόγος, διαχρονικά, είναι ο Ενσαρκωμένος Λόγος, ο Ιησούς Χριστός: «Αυτός (ο Χριστός) είναι η εικόνα του αοράτου Θεού, πρωτότοκος όλων των δημιουργημάτων γιατί δι’ αυτού δημιουργήθηκαν τα πάντα, τα επουράνια και τα επίγεια, τα ορατά και τα αόρατα… Τα πάντα, δι’ αυτού και δι’ αυτών έχουν δημιουργηθεί. Αυτός υπάρχει πριν απ’όλα και όλα δι’αυτού συγκρατούνται στην ύπαρξη» (Προς Κολοσσαείς 1,15-17).
Στο προαιώνιο σχέδιο του Θεού, ότι υπάρχει στο σύμπαν, από τα δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων γαλαξιών, ως την ανθρώπινη ζωή, όπου και να βρίσκεται, όλα έχουν δημιουργηθεί μέσω του Χριστού και για το Χριστό. Ο Χριστός δεν είναι «προϊόν» της ανθρώπινης αμαρτίας, αλλά το Άλφα και το Ωμέγα, η Αρχή και το Τέλος του Σύμπαντος (βλ. Αποκάλυψη, 22,13).
Για τους ανθρώπους του πλανήτη μας, ο Χριστός τυγχάνει να είναι και ο Λυτρωτής από την αμαρτία. Για όλα τα ανθρώπινα όντα του Σύμπαντος, αν υπάρχουν και αλλού, ο Χριστός αποτελεί την Αιτία και τον Σκοπό της ύπαρξής τους.
Πρόκειται για το απόλυτο Πρωτείο του Ιησού Χριστού στο σύμπαν, που διδάσκουν οι Πατέρες της Εκκλησίας τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης.
