ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ
Στη Μεσαία Ώρα
ΥΜΝΟΣ.
Στην Τρίτη
Σώσε, Λυτρωτή του κόσμου
το θαυμάσιο πλάσμα σου.
Φωτισμένο από το φως σου
μην το αφήσεις να χαθεί.
Συ γι’ αυτό και τη ζωή σου
έδωσες στο Γολγοθά.
Συ τους δούλους σου λυπήσου
που είναι δέσμιοι του κακού,
λύσε όλα τα δεσμά τους
κι όλοι, όσους λύτρωσες,
κάμε να χαρούν μαζί σου
για την αιωνιότητα. Αμήν.
Αντ. Πιστεύω ότι θα δω τα αγαθά του Κυρίου στη γη των ζώντων.
Στην Έκτη
Σταυρέ, του κόσμου λύτρωση,
ελπίδα θείας χάριτος,
άλλοτε του άδη κάτεργο
και τώρα πύλη ουράνια.
Επάνω σου υψώνεται
αυτός που ελκύει τα σύμπαντα
κι ο άρχοντας του κόσμου αυτού
μπροστά του μένει αδύναμος.
Με το Σταυρό μάς έσωσες,
Ιησού, και σε δοξάζουμε,
μαζί με τον Πατέρα σου
και το Πανάγιο Πνεύμα σου. Αμήν.
Αντ. Κύριε, ελευθέρωσες την ψυχή μου από τον άδη.
Στην Ένατη
Σ’ αυτούς, Χριστέ, που λύτρωσες
δια του τιμίου σου Σταυρού
δώρισε αιώνια βράβευση,
ζωή δόξας ουράνιας.
Ο νόμος της αγάπης σου
παλιό σχίζει χειρόγραφο.
Φεύγει η δουλεία του Αδάμ
κι η ελευθερία έρχεται.
Με το Σταυρό μας έσωσες.
Ιησού, και σε δοξάζουμε
μαζί με τον Πατέρα σου
και το Πανάγιο Πνεύμα σου. Αμήν.
Αντ. Εν ειρήνη είναι η σκηνή του και στη Σιών η κατοικία του.
Σε μία από αυτές τις ώρες απαγγέλλονται οι παρακάτω ψαλμοί:
Ψαλμός 27 (26)
Ο Κύριος φωτισμός μου και σωτηρία μου,*
για ποιόν θα νιώσω φόβο;
Ο Κύριος υπερασπιστής της ζωής μου,*
μπροστά σε ποιον θα δειλιάσω;
Όταν κακοποιοί μού επιτέθηκαν,*
για να κατασπαράξουν τη σάρκα μου,
ήταν αυτοί που σκόνταψαν κι έπεσαν:*
οι καταπιεστές και οι εχθροί μου.
Αν παραταχθεί εναντίον μου στράτευμα,*
δεν θα φοβηθεί η καρδιά μου.
Κι αν πόλεμος ξεσπάσει εναντίον μου,*
θα έχω την εμπιστοσύνη μου σ’ εσένα.
Ένα ζήτησα από τον Κύριο και θ’ αποζητώ το ίδιο:†
να κατοικώ στον οίκο του Κυρίου *
όλες τις ημέρες της ζωής μου.
Για να βλέπω την ωραιότητα του Κυρίου *
και ν’ αγρυπνώ στον ναό του.
Επειδή τις δύσκολες ημέρες θα με κρύψει στη σκηνή του,†
στο άδυτο της σκηνής του θα με προστατέψει,*
επάνω στο βράχο θα με υψώσει.
Και τώρα υψώνεται η κεφαλή μου,*
επάνω από τους εχθρούς που με κυκλώνουν.
Θα προσφέρω, στη σκηνή του, αλαλαγμού θυσίες,*
θα υμνήσω και θα ψάλω στον Κύριο.
Εισάκουσε, Κύριε, τη φωνή μου καθώς σου κραυγάζω: *
ελέησέ με και εισάκουσέ με!
Η καρδιά μου θυμήθηκε πως είπες:†
«Αναζητήστε το πρόσωπό μου!».*
Το πρόσωπό σου, Κύριε, θ’ αναζητήσω.
Το πρόσωπό σου, Κύριε, θ’ αναζητήσω.
Μην αποστρέψεις το πρόσωπό σου από μένα,*
μην απωθήσεις με οργή τον δούλο σου.
Εσύ είσαι βοηθός μου, μη με παραπετάξεις,*
ούτε να μ’ εγκαταλείψεις, Θεέ της σωτηρίας μου.
Επειδή ο πατέρας μου και η μητέρα μου μ’ εγκατέλειψαν,*
ο Κύριος όμως με αποδέχτηκε.
Δείξε μου, Κύριε, την οδό σου,†
και σε δρόμο ομαλό οδήγησέ με,*
ως απάντηση στους εχθρούς μου.
Στη μανία των αντιπάλων μου μη με παραδώσεις,†
διότι εναντίον μου σηκώθηκαν ψευδομάρτυρες,*
και άνθρωποι που διαπνέονται από τη βία.
Πιστεύω πως θα δω την ωραιότητα του Κυρίου *
στη χώρα των ζώντων.
Πρόσμενε τον Κύριο, να είσαι θαρραλέος,*
και η καρδιά σου θα κραταιωθεί, κι έλπιζε στον Κύριο.
Ψαλμός 30 (29)
Θα σε υψώσω, Κύριε, επειδή με ανασήκωσες *
και δεν άφησες να χαρούν σε βάρος μου οι εχθροί μου.
Κύριε, Θεέ μου, προς εσένα κραύγασα ,*
κι εσύ με θεράπευσες.
Κύριε, τράβηξες έξω από τον άδη την ψυχή μου,*
ζωή μου ξαναέδωσες ώστε να μην κατεβώ στον λάκκο.
Ψάλλετε στον Κύριο οι άγιοί του,*
δοξάστε τον ενθυμούμενοι την αγιότητά του.
Επειδή μία μόνο στιγμή διαρκεί ο θυμός του,*
η αγάπη του όμως μία ζωή ολόκληρη.
Αν το βράδυ έρθει στην αυλή το κλάμα,*
η χαρά το πρωί θα επιστρέψει.
Εγώ είπα μες στην ασφάλειά μου:*
«Ποτέ δεν θα καταρρεύσω».
Κύριε, χάρη στην αγάπη σου,*
μ’ έκανες σαν βουνό: ακλόνητο.
Απέστρεψες όμως το πρόσωπό σου από μένα,*
και ταραχή με κυρίεψε.
Σ’ εσένα, Κύριε, κραύγαζα,*
και τον Θεό μου ικέτευα:
αν χυθεί το αίμα μου, ποια η ωφέλεια,*
ή αν τελειώσω στη φθορά του τάφου;
Μήπως το χώμα θα σε δοξολογήσει,*
ή θ’ αναγγείλει την αλήθειά σου;
Άκουσε ο Κύριος και μ’ ελέησε,*
ο Κύριος έγινε βοηθός μου.
Το θρήνο μου σε χορό μετέτρεψες†
έσκισες τον σάκο του πένθους μου,*
και μ’ ευφροσύνη με περιέζωσες,
για να σε υμνολογώ και να μη σωπαίνω.*
Κύριε Θεέ μου, θα σε δοξολογώ αιώνια.
Ψαλμός 76 (75)
Γνωστός ο Θεός στην Ιουδαία,*
στον Ισραήλ μέγα το όνομά του.
Και στην Ιερουσαλήμ είναι η σκηνή του,*
και στη Σιών η κατοικία του.
Εκεί συνέτριψε τα πυρωμένα βέλη των τόξων,*
την ασπίδα, τη ρομφαία, τα όπλα του πολέμου.
Εσύ, Θαυμαστέ, αστράφτεις,*
επάνω από βουνά λαφύρων.
Οι γενναίοι απογυμνώθηκαν,†
νικήθηκαν από τον ύπνο,*
οι ρωμαλέοι όλοι δεν είχαν δύναμη στα χέρια τους.
Θεέ του Ιακώβ, στην επιτίμησή σου,*
παρέλυσαν άλογα κι αναβάτες.
Εσύ φοβερός είσαι! Ποιος σου αντιστέκεται*
όταν η οργή σου ξεσπάει;
Από τον ουρανό έκανες ν’ ακουστεί η κρίση,*
η γη τρόμαξε και σώπασε,
όταν ο Θεός σηκώθηκε να κρίνει,*
όλους τους πράους της γης για να σώσει.
Έτσι τα μύχια του ανθρώπου θα σε δοξολογήσουν,*
και τα τρίσβαθα των μύχιών του θα σ’ εγκωμιάσουν.
Αποδώστε στον Κύριο τον Θεό σας ό,τι του υποσχεθήκατε,*
στον Φοβερό ας φέρουν δώρα όσοι γύρω του στέκονται,
σ’ αυτόν που αφαιρεί την πνοή από τους άρχοντες,*
στον Φοβερό για τους βασιλείς της οικουμένης.
Στην Τρίτη
Αντ. Πιστεύω ότι θα δω τα αγαθά του Κυρίου στη γη των ζώντων.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ Α’ Ιωαν. 1,8-9
Αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, παραπλανούμε τους εαυτούς μας και δεν υπάρχει αλήθεια σ’ εμάς. Αν αναγνωρίζουμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός, που είναι πιστός και δίκαιος, θα συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες και θα μας καθαρίσει από κάθε αδικία.
+ Μην εγκαταλείψεις την ψυχή στον άδη.
– Ούτε να αφήσεις τον άγιο σου να δει τη φθορά.
Στην Έκτη
Αντ. Κύριε, ελευθέρωσες την ψυχή μου από τον άδη.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ Α’ Ιωαν. 2,1β-2
Έχουμε συνήγορο κοντά στον Πατέρα, τον δίκαιο Ιησού Χριστό. Αυτός είναι ο εξιλασμός για τις αμαρτίες μας και όχι μόνο για τις δικές μας, αλλά και για τις αμαρτίες όλου του κόσμου.
+ Ο Κύριος θανατώνει και ζωοποιεί.
– Κατεβάζει στον άδη και ανεβάζει.
Στην Ενάτη
Αντ. Εν ειρήνη είναι η σκηνή του και στη Σιών η κατοικία του.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ Α’ Ιωαν. 2,8β-10
Το σκοτάδι παρέρχεται και ήδη φέγγει το αληθινό φως. Όποιος λέει ότι βρίσκεται μέσα στο φως και μισεί τον αδελφό του, βρίσκεται μέσα στο σκοτάδι μέχρι τώρα. Όποιος αγαπά τον αδελφό του παραμένει μέσα στο φως και δεν υπάρχει σ’αυτόν αιτία να σκοντάψει.
+ Όταν ετάφη ο Κύριος, σφράγισαν το μνήμα.
– Και έθεσαν στρατιώτες για να το φυλάττουν.
Δέηση
Παντοδύναμε και αιώνιε Θεέ, του οποίου ο Μονογενής Υιός κατέβηκε στα έγκατα της γης, από όπου ένδοξος ανέβηκε, χορήγησέ μας με ευμένεια, ώστε οι πιστοί σου, συνταφιασμένοι μαζί του στο βάπτισμα, να εγερθούμε μαζί του στη δόξα της αναστάσεως. Ο οποίος ζει και βασιλεύει στους αιώνες των αιώνων.
