Νάξος : Εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου

Την Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου στις 6 το απόγευμα τελέστηκε Αρχιερατικός Εσπερινός στον πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικό Ναό της Υπαπαντής του Κυρίου στο Κάστρο Νάξου. Μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο π.Νικόλαο συμπρο- σευχήθηκαν στο ιερό ο εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού, π. Εμμανουήλ Ρεμούνδος και ο εφημέριος Μυκόνου και Πάρου, π. Ριχάρδος.

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Την ΠΕΜΠΤΗ, 2 Φεβρουαρίου, εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στην οποία συλλειτούργησαν ο εφημέριος π. Μανώλης Ρεμούνδος και ο εφημέριος της Μυκόνου και Πάρου π. Ριχάρδος.

Είναι γνωστό ότι κατά την εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου η Εκκλησία προσεύχεται ιδιαίτερα για την αφιερωμένη στο Θεό Ζωή. Η παρουσία των τεσσάρων Μοναχών της Μητέρας Τερέζας. Οι οποίες έχουν ειδική αποστολή στην τοπική μας Εκκλησία στη Νάξο και στην Πάρο συνέβαλε στο να εννοήσει καλύτερα η παρούσα συναγμένη Εκκλησία στην αξία της αφιερωμένης ζωής.

Ο Αρχιεπίσκοπος, μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου μίλησε για το νόημα της εορτής αλλά και για τη αξία της αφιερωμένης στο Θεό ζωής:

Σήμερα η Εκκλησία πανηγυρίζει την πιο όμορφη και την πιο συναρπαστική συνάντηση που έγινε ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία. Ο Θεός συναντά τον άνθρωπο στο πρόσωπο του Συμεών και της Άννας και ο άνθρωπος στο πρόσωπο αυτών των δύο δικαίων συναντά το Θεό.

Τόση είναι η ευτυχία του Συμεών που θεωρεί τον εαυτόν του πλήρη ημερών. Η Άννα δεν περιορίζεται σ’ αυτό αλλά ήδη αρχίζει να μιλά για το βρέφος σε όσους συναντά, ξαναβρίσκοντας έτσι και η ίδια μια καινούρια νιότη.

Ο ένας αισθάνεται στην καρδιά του την παρουσία του Κυρίου και σκιρτά από αγαλλίαση, η άλλη κατηχεί τους ανθρώπους και κάνει όσοι την ακούνε να αισθανθούν και αυτοί την παρουσία του Θεού μέσα στην καρδιά τους.

Είναι για μας δυνατές και μοναδικές οι στιγμές αυτές αλλά ταυτόχρονα και διδακτικές γιατί μας βεβαιώνουν πως όταν δεχόμαστε το λόγο του Θεού και το αφήνουμε να καρποφορήσει μέσα μας, τότε η ζωή μας ανανεώνεται, αλλάζει ριζικά.

Την ευλογημένη αυτή ημέρα ο άνθρωπος βλέπει με τα μάτια του Εκείνον που κανείς δεν μπορεί να δει και να ζήσει. Όπως λέει η Γραφή.

Σήμερα όμως, χάρη στην πρωτοβουλία του ίδιου του Θεού, ο άνθρωπος βλέπει και αρχίζει να ζει. Να ζει μια διαφορετική ζωή, τη θεϊκή ζωή.

Σήμερα αναπτερώνεται η ελπίδα του. Ξαναβρίσκει την αληθινή ευτυχία του. Αρχίζει η συνοδοιπορία του με το Θεό μέσα στην ιστορία. Τώρα δεν γράφεται η ιστορία της σωτηρίας αλλά να βιώνεται. «Είδαν τα μάτια μου τη σωτηρία που ο Κύριος ετοίμασε μπροστά σε όλους τους λαούς», αναφωνεί ο Συμεών,

Σήμερα η ανθρωπότητα κατά θεία συγκατάβαση δέχεται στην αγκαλιά της τον ίδιο το Θεό της γι’ αυτό και μπορεί με το στόμα του δίκαιου Συμεών να αναφωνήσει το «νυν απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα κατά το λόγο σου εν ειρήνη».

Ο Ναός του Κυρίου είναι ο τόπος της κατοικίας του Θεού, είναι ο χώρος που αντικατέστησε τη σκηνή του Μαρτυρίου που ήταν για τους Εβραίους το σύμβολο της παρουσίας του Θεού ανάμεσα στο λαό Του.

Τώρα όμως ο Θεός δεν βρίσκεται ανάμεσα στο λαό του μόνο με σύμβολα αλλά και στο πρόσωπο του μικρού Ιησού που ο Ιωσήφ και η Μαρία προσφέρουν στο Θεό, πιστοί τηρητές του Θεϊκού Νόμου.

Σήμερα ο ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού, Ο Ιησούς, δίνει δείγματα υποταγής στο θείο Νόμο και βεβαιώνει ήδη από την βρεφική του ηλικία αυτό που θα πει αργότερα: “Δεν ήλθα να καταργήσω το Νόμο αλλά να τον εφαρμόσω και συμπληρώσω”.

Όμως στα χέρια μας σήμερα κρατούμε και μια λαμπάδα. Σίγουρα δεν είναι μαγική που σταματά τις βροντές και απομακρύνει τους κεραυνούς. Δεν είναι φυσικό αλεξικέραυνο αλλά πνευματικό. Γιατί συμβολίζει την αναμμένη πίστη, την ζωντανή δηλαδή πίστη που διώχνει μακριά την αμαρτία που είναι η πηγή κάθε κακού.

Το προσωρινό αυτό φως του κεριού, μας βοηθά να αναζητήσουμε το φως το αληθινό, που είναι ο ίδιος ο Χριστός. « Εγώ είμαι το φως του κόσμου», λέει ο Κύριος.

Η λαμπάδα αυτή είναι το σύμβολο της πίστης που δωρεάν λάβαμε την ημέρα του Βαπτίσματος μας. Εμείς τώρα οφείλουμε να την διατηρήσουμε πάντα αναμμένη περιμένοντας μέσα στη νύκτα της επίγειας ζωής μας τον Κύριο για την τελική συνάντηση της σωτηρίας μας.

Όμως η ημέρα της Υπαπαντής του Κυρίου έχει και κάποια άλλη σημασία για την Εκκλησία αφού έχει οριστεί ως παγκόσμια ημέρα της αφιερωμένης εις τον Κύριο ζωής. Σήμερα καλούμαστε να προσευχηθούμε ιδιαιτέρως για εκείνους τους αδελφούς μας και εκείνες τις αδελφές μας που διάλεξαν στη ζωή τους να αφιερωθούν πάνω από όλα στον Κύριο με μοναδικό σκοπό να τον υπηρετούν στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου που είναι η εικόνα του.

Οι Μοναχοί και οι Μοναχές, αφιέρωσαν στον Κύριο τη ζωή τους όχι επειδή φοβούνται να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της και τις δυσκολίες της αλλά για να είναι για τους ίδιους και για τους άλλους μια συνεχής μαρτυρία μιας άλλης ζωής αυτής που έρχεται μετά από αυτήν δηλαδή της ουράνιας. Είναι εκείνοι και εκείνες που μαζί με τους δύο γέροντες του ναού παίρνουν μαζί με τον Συμεών στην αγκαλιά τους τον Θεάνθρωπο Χριστό και τον δοξολογούν και μαζί με την Άννα μιλούν και κατηχούν όλους εκείνους , που περιμένουν τη λύτρωση στον Ισραήλ.

Η τοπική μας Εκκλησία είναι ευτυχής που εξασφαλίζει αυτή τη μαρτυρία με την ενεργό παρουσία των τριών μοναχικών κοινοτήτων, των δύο μόνιμων στο νησί της Τήνου δηλαδή των Πατέρων Ιησουϊτών και των Ουρσουλινών αλλά και των αδελφών του ελέους που ενώ δεν έχουν μόνιμη παρουσία στο νησί το επισκέπτονται δύο φορές το μήνα και ασκούν την αποστολή που η τοπική Εκκλησία τους έχει αναθέσει και που είναι η ποιμαντική των ασθενών.

Ζητώ από την Εκκλησία την προσευχή της γι’ αυτά τα τρία μοναχικά τάγματα ώστε με την παρουσία τους στην τοπική μας να είναι με το παράδειγμά τους οι φωτεινές λαμπάδες που θα μας βοηθούν να συναντόμαστε με τον Κύριο, δηλαδή να γιορτάζουμε καθημερινά την Υπαπαντή.