Ο Λέων ΙΔ΄, στην τελευταία ιωβηλαία ακρόαση στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, κατήγγειλε τη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια λίγων και καλεί σε φροντίδα της δημιουργίας: «Ο Θεός προορίζει τα αγαθά για όλους. Το καθήκον μας είναι να γεννούμε, όχι να λεηλατούμε»
«Θα παραμείνουμε προσκυνητές της ελπίδας». Στην τελευταία από τις ιωβηλαίες ακροάσεις του Σαββάτου, που εγκαινίασε τον περασμένο Ιανουάριο ο Πάπας Φραγκίσκος και πραγματοποιούνταν συνήθως δύο φορές τον μήνα, ο Λέων ΙΔ΄ υπενθυμίζει στους πιστούς ότι, ακόμη κι αν το Ιωβηλαίο οδεύει προς την ολοκλήρωσή του, «δεν τελειώνει η ελπίδα» που ανέτειλε κατά τη διάρκεια του Αγίου Έτους· επομένως, η πορεία των πιστών συνεχίζεται.
Ο Ποντίφικας έφθασε στην πλατεία του Αγίου Πέτρου λίγο μετά τις 10 το πρωί και, επιβαίνοντας στο λευκό τζιπ, χαιρέτησε τους 12.000 πιστούς που έχουν καταφθάσει από διάφορα μέρη του κόσμου. Ανάμεσα σε κυματίζουσες σημαίες και πανό, υπήρχαν προσκυνητές από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αργεντινή, την Ισπανία. Όπως συνηθίζει, ο Πάπας σταματούσε για να ευλογήσει παιδιά και να συνομιλήσει με ομάδες πιστών, ενώ στους ασθενείς αφιερώνει χρόνο στο τέλος, πλησιάζοντας έναν προς έναν πριν αποχωρήσει από την πλατεία.
«Η ιστορία βρίσκεται στα χέρια του Θεού και όσων ελπίζουν σε Αυτόν»
Από το προαύλιο της Βασιλικής του Βατικανού, ολοκληρώνοντας στις 20 Δεκεμβρίου, τις ειδικές συναντήσεις για τους προσκυνητές που ήρθαν στη Ρώμη για το Ιωβηλαίο, ο Επίσκοπος Ρώμης, στην κατήχησή του με θέμα «Το να ελπίζεις είναι να γεννάς. Η Μαρία, ελπίδα μας», τόνισε ότι «η ιστορία βρίσκεται στα χέρια του Θεού και όσων ελπίζουν σε Αυτόν» και καλεί σε φροντίδα της κτίσης.
Να ακούμε την κραυγή της γης και των φτωχών
Η σκέψη του Πάπα ξεκίνησε από την Επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Ρωμαίους, όπου αναφέρεται ότι «ολόκληρη η κτίση στενάζει και υποφέρει ωδίνες μέχρι σήμερα». Από εδώ απορρέει η πρόσκληση «να ακούμε και να φέρνουμε στην προσευχή την κραυγή της γης» και «των φτωχών».
«Όλη μαζί» η δημιουργία είναι μια κραυγή. Όμως πολλοί ισχυροί δεν την ακούν: ο πλούτος της γης βρίσκεται στα χέρια λίγων, ελάχιστων, ολοένα και πιο συγκεντρωμένος –άδικα– στα χέρια εκείνων που συχνά δεν θέλουν να ακούσουν τον στεναγμό της γης και των φτωχών. Ο Θεός προόρισε τα αγαθά της δημιουργίας για όλους, ώστε όλοι να μετέχουν σε αυτά. Το καθήκον μας είναι να γεννούμε, όχι να λεηλατούμε.
Και αν «ο Θεός γεννά πάντοτε» και «εξακολουθεί να δημιουργεί», προσθέτει ο Λέων ΙΔ΄, «κι εμείς μπορούμε να γεννούμε μαζί Του, μέσα στην ελπίδα», διότι «δεν υπάρχει μόνο εκείνος που κλέβει, αλλά κυρίως εκείνος που γεννά».
Η δύναμη του Θεού γεννά ζωή
Με το βλέμμα στραμμένο στα Χριστούγεννα που πλησιάζουν, ο Πάπας εξήγησε ότι στον Ιησού, «όπως είχαν διαισθανθεί οι προφήτες, ο Θεός είναι μήτρα ελέους». Ο Παντοδύναμος «γεννά πάντοτε» και «σε Αυτόν δεν υπάρχει απειλή, αλλά συγχώρηση», υπενθυμίζει, παραπέμποντας εκ νέου στον Απόστολο Παύλο: «με την ελπίδα σωθήκαμε».
Η ελπίδα είναι γενεσιουργός. Είναι θεολογική αρετή, δηλαδή δύναμη του Θεού, και ως τέτοια γεννά· δεν σκοτώνει, αλλά φέρνει στη ζωή και αναγεννά. Αυτή είναι η αληθινή δύναμη. Εκείνη που απειλεί και σκοτώνει δεν είναι δύναμη: είναι αυθαιρεσία, επιθετικός φόβος, είναι κακό που δεν γεννά τίποτα. Η δύναμη του Θεού γεννά.
Να δώσουμε σώμα και φωνή στον Χριστό
Αυτή η γενεσιουργός δύναμη του Θεού γίνεται ορατή στη Μαρία, συνέχισε ο Ποντίφικας. «Ο Θεός την έκανε γόνιμη και μας συνάντησε με τα χαρακτηριστικά της, όπως κάθε παιδί μοιάζει στη μητέρα του». Γι’ αυτό είναι «Μητέρα του Θεού και δική μας» και στο Salve Regina την αποκαλούμε «ελπίδα μας».
Η Μαρία «μοιάζει στον Υιό και ο Υιός μοιάζει σε Εκείνη», και ολόκληρη η ανθρωπότητα μοιάζει «σε αυτή τη Μητέρα που έδωσε πρόσωπο, σώμα και φωνή στον Λόγο του Θεού». Γιατί η ίδια αυτή ανθρωπότητα μπορεί «να γεννήσει τον Λόγο του Θεού εδώ κάτω, να μετατρέψει την κραυγή που ακούει σε γέννα».
Ο Ιησούς θέλει να γεννηθεί ξανά: μπορούμε να Του δώσουμε σώμα και φωνή. Αυτή είναι η γέννα που αναμένει η κτίση. Το να ελπίζεις είναι να γεννάς. Το να ελπίζεις είναι να βλέπεις ότι αυτός ο κόσμος γίνεται ο κόσμος του Θεού.
Και στον κόσμο του Θεού οι άνθρωποι και όλα τα πλάσματα κατοικούν «μαζί, στην πόλη-κήπο, τη Νέα Ιερουσαλήμ», υπενθυμίζει τέλος ο Πάπας, επικαλούμενος τη «Μαρία, ελπίδα μας», ώστε «να συνοδεύει πάντοτε» το «προσκύνημα πίστης και ελπίδας» όλων των ανθρώπων.
Να πλησιάζουμε το Θείο Βρέφος με πίστη και ταπείνωση
Στους χαιρετισμούς προς τους Πολωνούς προσκυνητές, ο Πάπας εξέφρασε την ευχή «το Θείο Βρέφος να γεμίσει ειρήνη» τις καρδιές όλων. Στη συνέχεια εμπιστεύτηκε σε Αυτόν τους νέους, «ώστε με θάρρος και γεμάτοι ελπίδα να κατανοήσουν τη σημασία του μυστηρίου του γάμου και να είναι ανοιχτοί στη νέα ζωή».
Πριν ολοκληρώσει την ακρόαση, στον χαιρετισμό του στα ιταλικά, απηύθυνε σε όλους τους πιστούς μία ακόμη προτροπή ενόψει των Χριστουγέννων: να πλησιάσουν «το μυστήριο της Βηθλεέμ με τα ίδια αισθήματα πίστης και ταπείνωσης που είχε η Μαρία, για να γίνουν πλούσιοι σε ελπίδα και χαρά».
ΠΗΓΗ: Vatican news
+Νικόλαος,
Αρχιεπίσκοπος, πρώην Νάξου-Τήνου κλπ.
