Κλείνοντας την 81η Γενική Συνέλευση της Ιταλικής Συνόδου της Ιεραρχίας στην Ασίζη, ο Πάπας κάλεσε να δοθεί όλο και περισσότερη μορφή σε μια «συλλογική Εκκλησία», προωθώντας «έναν ολοκληρωμένο ουμανισμό». Συνιστά να παρεμβαίνουμε «προφητικά» στον δημόσιο διάλογο για να διαδοθεί η νομιμότητα και η αλληλεγγύη και καλεί να τηρείται «ο κανόνας των 75 ετών» για την ολοκλήρωση της υπηρεσίας στις Επισκοπές. Έπειτα, ενθαρρύνει να συνεχιστεί η ακρόαση και η φροντίδα των θυμάτων κακοποίησης.
Κατευθύνσεις, προτάσεις, υποδείξεις, η οπτική μιας ζωντανής Εκκλησίας που ζει ανάμεσα στους ανθρώπους για να αναπτύξει «μια κουλτούρα της συνάντησης», σε καθαρά συνοδικό ύφος, παρότι αυτός είναι «ένας καιρός σημαδεμένος από ρήγματα» και μέσα στον οποίο, ωστόσο, πρέπει να είμαστε «τεχνίτες φιλίας, αδελφοσύνης». Στην ομιλία του Πάπα Λέοντα, που σηματοδοτεί τη λήξη της 81ης Γενικής Συνέλευσης της Συνόδου της Ιεραρχίας της Ιταλίας, υπάρχει προοπτική· υπάρχει ένας κεντρικός δρόμος που η ιταλική Εκκλησία, της οποίας είναι προκαθήμενος, καλείται να ακολουθήσει.
Ο Ποντίφικας έφθασε στη Βασιλική της Santa Maria degli Angeli γύρω στις 9:30, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε στον τάφο του Αγίου Φραγκίσκου στην κρύπτη της κάτω Βασιλικής.
Ένα χειροκρότημα από όλους τους επισκόπους, συγκεντρωμένους στην πόλη της Ούμπρια από τις 17 Νοεμβρίου, συνόδευσε την είσοδο του Πάπα, ο οποίος κατευθύνθηκε προς την Πορτσιούνκολα κρατώντας ένα μπουκέτο κίτρινα και λευκά τριαντάφυλλα. Μια χειρονομία, εξηγούν οι Φραγκισκανοί, που όλοι οι Ποντίφικες εκτελούν προς τιμήν του Αγίου Φραγκίσκου. Ο οποίος, ενώ έπεσε σε έναν θάμνο με τριανταφυλλιές γεμάτες αγκάθια, έπεσαν τα αγκάθια και αυτός δεν τραυματίστηκε· για να ευχαριστήσει, ο Φραγκίσκος προσέφερε τα τριαντάφυλλα χωρίς αγκάθια στην Παναγία των Αγγέλων.
Επανεκκίνηση από την πράξη της πίστης
«Είμαι χαρούμενος», δηλώνει ο Λέων ΙΔ΄ στην αρχή της ομιλίας του, «για αυτή την πρώτη μου στάση, έστω και πολύ σύντομη, στην Ασίζη, έναν τόπο εξαιρετικά σημαντικό για το μήνυμα πίστης, αδελφοσύνης και ειρήνης που μεταδίδει και το οποίο ο κόσμος χρειάζεται επειγόντως». Η σημερινή εποχή είναι πράγματι μια εποχή ρηγμάτων, τόσο «σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο», όπου αναδύεται όλο και περισσότερο μια γλώσσα «εχθρότητας και βίας», όπου οι πιο αδύναμοι μένουν πίσω, όπου η ελευθερία απειλείται από την «παντοδυναμία της τεχνολογίας» και όπου κυριαρχεί η μοναξιά.
Ο Λόγος και το Πνεύμα μάς προτρέπουν ακόμη να είμαστε τεχνίτες φιλίας, αδελφοσύνης, αυθεντικών σχέσεων μέσα στις κοινότητές μας, όπου, χωρίς επιφυλάξεις και φόβους, πρέπει να ακούμε και να εναρμονίζουμε τις εντάσεις, αναπτύσσοντας μια κουλτούρα της συνάντησης και γινόμενοι έτσι προφητεία ειρήνης για τον κόσμο.
Συγχώνευση των επισκοπών
Ο Πάπας υπενθυμίζει τις κατευθύνσεις που πρότεινε στη συνάντηση του Ιουνίου, με ιδιαίτερη έμφαση στον ευαγγελισμό, την ειρήνη, την προώθηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την κουλτούρα του διαλόγου, τη χριστιανική ανθρωπολογική οπτική. Τώρα είναι αναγκαίο οι επίσκοποι να χαράξουν τις ποιμαντικές γραμμές «με πραγματικά συνοδικό πνεύμα μέσα στις Εκκλησίες και ανάμεσα στις Εκκλησίες της χώρας μας». Δίνοντας όλο και περισσότερο μορφή σε μια «συλλογική Εκκλησία», χωρίς να γίνεται βήμα πίσω στο θέμα της συγχώνευσης των Eπισκοπών, ενώνοντας δυνάμεις και κάνοντας «τις θρησκευτικές και εκκλησιαστικές μας ταυτότητες πιο ανοιχτές». Η επιθυμία του Ποντίφικα είναι οι Eπίσκοποι να προτείνουν λύσεις για το μέλλον των μικρών Eπισκοπών που έχουν λίγους ανθρώπινους πόρους, ώστε να αξιολογηθεί πώς μπορούν να προχωρήσουν και να οικοδομήσουν «χριστιανικές κοινότητες ανοιχτές, φιλόξενες και υποδεχόμενες, στις οποίες οι σχέσεις μεταφράζονται σε αμοιβαία συνυπευθυνότητα προς όφελος της ανακοίνωσης του Ευαγγελίου».
Διαβούλευση του λαού
Στο συνοδικό αυτό ύφος εντάσσεται η προτροπή του Πάπα να γίνονται δεκτά τα αιτήματα του λαού του Θεού. Καλεί να ενισχυθεί ο συντονισμός μεταξύ της Ποντιφικής Συνόδου για τους Επισκόπους και της Αποστολικής Νουντσιατούρας, ώστε να προωθηθεί «μεγαλύτερη συμμετοχή ανθρώπων στη διαβούλευση για τον διορισμό νέων Επισκόπων, πέρα από την ακρόαση των εν ενεργεία Επισκόπων των τοπικών Εκκλησιών και εκείνων που πρόκειται σύντομα να ολοκληρώσουν την υπηρεσία τους».
Να μάθουμε να αποχαιρετούμε
Ο Λέων ΙΔ΄ καλεί να καταπολεμηθεί η αδράνεια που επιβραδύνει τις αλλαγές, να «μάθουμε να αποχαιρετούμε», όπως συνιστούσε ο Πάπας Φραγκίσκος, και επομένως, αναφέρει, «είναι καλό να τηρείται ο κανόνας των 75 ετών για την ολοκλήρωση της υπηρεσίας των επικεφαλής των Επισκοπών και, μόνο στην περίπτωση των Καρδιναλίων, μπορεί να εξεταστεί μια συνέχιση του έργου τους, ενδεχομένως για άλλα δύο χρόνια». Ο Πάπας ζητά από την Εκκλησία να θυμάται την πορεία που ακολούθησε μετά τη Β΄ Σύνοδο του Βατικανού, σημαδεμένη από τα εθνικά εκκλησιαστικά συνέδρια.
Η Εκκλησία στην Ιταλία μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να προωθεί έναν ολοκληρωμένο ουμανισμό, που βοηθά και στηρίζει τις υπαρξιακές πορείες των ανθρώπων και της κοινωνίας· μια αίσθηση του ανθρώπινου που εξυψώνει την αξία της ζωής και τη φροντίδα κάθε πλάσματος, που παρεμβαίνει προφητικά στον δημόσιο διάλογο για να διαδώσει μια κουλτούρα νομιμότητας και αλληλεγγύης.
Κατοικώντας τα ψηφιακά μέσα
Σχετικά με τις προκλήσεις των νέων μέσων, προτείνει να μην περιοριζόμαστε στη χρήση αυτών των εργαλείων, αλλά να «μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε το ψηφιακό με ανθρώπινο τρόπο, χωρίς να χάνεται η αλήθεια πίσω από τον πολλαπλασιασμό των συνδέσεων, ώστε το διαδίκτυο να μπορεί πράγματι να είναι ένας χώρος ελευθερίας, ευθύνης και αδελφοσύνης».
Στο πλευρό των φτωχών
«Το να περπατάμε μαζί ως χριστιανοί με τον Χριστό», «το να περπατάμε με όλους», σημαίνει —τονίζει ο Πάπας— «να είμαστε μια Εκκλησία που ζει ανάμεσα στους ανθρώπους, δέχεται τα ερωτήματά τους, ανακουφίζει τους πόνους τους, μοιράζεται τις ελπίδες τους».
«Συνεχίστε να είστε κοντά στις οικογένειες, στους νέους, στους ηλικιωμένους, σε όσους ζουν στη μοναξιά. Συνεχίστε να δίνετε τον εαυτό σας στη φροντίδα των φτωχών· οι χριστιανικές κοινότητες που είναι βαθιά ριζωμένες στην επικράτεια, οι πολυάριθμοι ποιμαντικοί εργαζόμενοι και εθελοντές, οι ενοριακές και επισκοπικές Caritas κάνουν ήδη σπουδαίο έργο προς αυτή την κατεύθυνση και σας είμαι ευγνώμων».
Υποδοχή και ακρόαση των θυμάτων κακοποίησης
Στο θέμα των κακοποιήσεων συστήνει προσοχή προς τους μικρούς και ευάλωτους, ώστε να αναπτυχθεί όλο και περισσότερο μια κουλτούρα πρόληψης.
«Η υποδοχή και η ακρόαση των θυμάτων είναι το αυθεντικό χαρακτηριστικό μιας Εκκλησίας που, μέσα στη συλλογική της μεταστροφή, γνωρίζει να αναγνωρίζει τις πληγές και δεσμεύεται να τις ανακουφίσει».
Η επιλογή της αδελφοσύνης
Κλείνοντας την ομιλία του, ο Πάπας Λέων εμπνέεται από το συνοδικό ύφος του Αγίου Φραγκίσκου και των συντρόφων του, για να θυμίσει ότι η επιλογή της αδελφοσύνης, που είναι η καρδιά του Φραγκισκανικού χαρίσματος, εμπνεύστηκε από μια θαρραλέα και επίμονη πίστη. Από εδώ πηγάζει και η ευχή του να ακολουθηθεί το παράδειγμα του προστάτη της Ιταλίας με επιλογές εμπνευσμένες από «αυθεντική πίστη» και για να είναι η Εκκλησία «σημάδι και μαρτυρία της Βασιλείας του Θεού στον κόσμο».
Ο Πάπας στο Μοντεφάλκο
Στο τέλος της συνάντησης με τους Επισκόπους, που διήρκεσε περίπου μισή ώρα, ο Πάπας συνάντησε τους Φραγκισκανούς της Πορτσιούνκολα, περίπου εξήντα συνολικά. Τους χαιρέτησε έναν-έναν, ανταλλάσσοντας λίγα λόγια, και τους αποκάλυψε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεται την Ασίζη· ότι στη Santa Maria degli Angeli συνήθιζε να έρχεται συχνά για να βρει λίγη ειρήνη, και δηλώνει χαρούμενος που επέστρεψε, αυτή τη φορά με τα λευκά άμφια. Στην πρόσκληση των αδελφών να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις για τα 800 χρόνια από τον θάνατο του Αγίου Φραγκίσκου, ο Πάπας επιβεβαιώνει την επιθυμία του να επιστρέψει άλλη μια φορά στην Ασίζη.
Αμέσως μετά την επίσκεψη στη Santa Maria degli Angeli, ο Λέων κατευθύνεται στο Στάδιο Migaghelli, απ’ όπου απογειώθηκε για το Μοντεφάλκο, όπου θα τελέσει τη Θεία Λειτουργία στο Μοναστήρι των Αυγουστινιανών μοναχών. Θα παραμείνει για το γεύμα και στη συνέχεια θα επιστρέψει, με ελικόπτερο, στο Βατικανό.
ΠΗΓΗ: Vatican news
+Νικόλαος,
Αρχιεπίσκοπος, πρώην Νάξου-Τήνου κλπ.
