Μετά την Μαριανή προσευχή (Angelus) της τελευταίας Κυριακής του έτους, ο Ποντίφικας τόνισε ότι «ο κόσμος, δυστυχώς, έχει πάντοτε τους δικούς του “Ηρώδηδες”», με συνέπεια μοναξιά,απόγνωση, διχασμούς και συγκρούσεις. Μίλησε για μια «σκληρότητα καρδιάς» που «αναδεικνύει ακόμη περισσότερο την αξία της παρουσίας και της αποστολής της Αγίας Οικογένειας, η οποία, στον δεσποτικό και άπληστο κόσμο που εκπροσωπεί ο τύραννος, είναι φωλιά και λίκνο της μοναδικής δυνατής απάντησης σωτηρίας: του ίδιου του Θεού».
Ο Λέων ΙΔ΄ κάλεσε σε προσευχή για τις οικογένειες που δοκιμάζονται από τον πόλεμο. Η αγωνία του στράφηκε ιδιαίτερα προς τους πιο ευάλωτους:
«Για τα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τους πιο εύθραυστους ανθρώπους. Ας εμπιστευθούμε όλοι μαζί την προσευχή μας στη μεσιτεία της Αγίας Οικογένειας της Ναζαρέτ».
Η φυγή στην Αίγυπτο και η απειλή του Ηρώδη
Στην κατήχησή του, ο Πάπας επανήλθε στο λειτουργικό θέμα της φυγής στην Αίγυπτο, όπως το αφηγείται ο ευαγγελιστής Ματθαίος: «μια στιγμή δοκιμασίας για τον Ιησού, τη Μαρία και τον Ιωσήφ», που ρίχνει «τη σκοτεινή σκιά μιας θανάσιμης απειλής» πάνω στο φωτεινό γεγονός της Γέννησης του Σωτήρα.
Η ζωή του Ηρώδη είναι «βασανισμένη»: πρόκειται για «έναν άνθρωπο σκληρό και αιμοσταγή, φοβερό για την αγριότητά του», υπενθύμισε ο Λέων ΙΔ΄, προσθέτοντας: «ακριβώς γι’ αυτό, βαθιά μόνος και εμμονικός με τον φόβο μήπως εκθρονιστεί».
Η χαρά των Χριστουγέννων ως απειλή για τον τύραννο
Η διαταγή για τη σφαγή όλων των παιδιών της ηλικίας του Ιησού γεννιέται από ένα φως που η σκληρή καρδιά του Ηρώδη δεν μπορεί να δεχθεί.
Στο βασίλειό του, ο Θεός πραγματοποιεί το μεγαλύτερο θαύμα της ιστορίας, στο οποίο βρίσκουν εκπλήρωση όλες οι αρχαίες υποσχέσεις σωτηρίας. Εκείνος όμως δεν το βλέπει, τυφλωμένος από τον φόβο μήπως χάσει τον θρόνο, τα πλούτη και τα προνόμιά του. Στη Βηθλεέμ υπάρχει φως, υπάρχει χαρά: οι ποιμένες δέχθηκαν το ουράνιο μήνυμα και μπροστά στη Φάτνη δόξασαν τον Θεό (βλ. Λκ 2,8-20). Τίποτε από όλα αυτά, ωστόσο, δεν κατορθώνει να διαπεράσει τα θωρακισμένα τείχη του βασιλικού παλατιού, παρά μόνο ως παραμορφωμένη ηχώ μιας απειλής, που πρέπει να πνιγεί με τυφλή βία.
Η Αγία Οικογένεια, φωλιά σωτηρίας
Η φάτνη που στήθηκε στην ίδια πλατεία, όπου και χθες συγκεντρώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι από κάθε γωνιά του κόσμου, είναι η εικόνα της φωλιάς αγάπης που υποδέχθηκε τον Σωτήρα. Μια φωλιά επισφαλής και ταπεινή. Είναι η «φλόγα της οικιακής αγάπης» που ο Ιωσήφ κατορθώνει να διαφυλάξει, σώζοντας την οικογένειά του από τη Ναζαρέτ· πηγή λύτρωσης για ολόκληρο τον κόσμο, ο οποίος μπορεί να ωφεληθεί αν ανοίξει μάτια και καρδιά.
«Θαυμασμός και ευγνωμοσύνη» για αυτό το μυστήριο, τόνισε ο Πάπας: «Ακριβώς αυτή η σκληρότητα καρδιάς, όμως, αναδεικνύει ακόμη περισσότερο την αξία της παρουσίας και της αποστολής της Αγίας Οικογένειας, η οποία, στον δεσποτικό και άπληστο κόσμο που εκπροσωπεί ο τύραννος, είναι φωλιά και λίκνο της μοναδικής δυνατής απάντησης σωτηρίας: του Θεού, που με απόλυτη δωρεάν αγάπη προσφέρεται στους ανθρώπους χωρίς επιφυλάξεις και χωρίς απαιτήσεις».
Οι οφθαλμαπάτες της εξουσίας και οι οικογένειες σήμερα
Ο Πάπας έστρεψε το βλέμμα του στις οικογένειες του σήμερα, με λόγια πικρής προειδοποίησης. Κάλεσε στη διαφύλαξη των αξιών του Ευαγγελίου: προσευχή, συχνή συμμετοχή στα μυστήρια, υγιείς σχέσεις, ειλικρινή διάλογο, πιστότητα. Υπενθύμισε επίσης τη «συγκεκριμένη, απλή και όμορφη καθημερινότητα των καλών λόγων και πράξεων».
Μια καθημερινότητα που πρέπει να καλλιεργείται ως αντίδοτο στις δυνάμεις των «τυράννων» και στα σύγχρονα ψεύτικα είδωλα: «Ο κόσμος, δυστυχώς, έχει πάντοτε τους δικούς του “Ηρώδηδες”, τους μύθους της επιτυχίας με κάθε κόστος, της εξουσίας χωρίς ηθικούς φραγμούς, της κενής και επιφανειακής ευημερίας, και συχνά πληρώνει τις συνέπειες σε μοναξιά, απόγνωση, διχασμούς και συγκρούσεις. Ας μην αφήσουμε αυτές τις οφθαλμαπάτες να πνίξουν τη φλόγα της αγάπης στις χριστιανικές οικογένειες».
ΠΗΓΗ: Vatican news
+Νικόλαος,
Αρχιεπίσκοπος, πρώην Νάξου-Τήνου κλπ.
