Κατ’ αυτή την Τεσσαρακοστή, περίοδο προετοιμασίας για να ζήσουμε το Πάσχα του Κυρίου, σας προτείνουμε αυτή την εβδομαδιαία πορεία μελέτης του Λόγου του Θεού, μέσα από τις ομιλίες που μας απευθύνει ο Σεβασμιότατος π. Σεβαστιανός κάθε Κυριακή της Τεσσαρακοστής.
Σας παρουσιάζουμε πρώτα τα αναγνώσματα της κάθε Κυριακής και ακολουθεί η ομιλία, η οποία και διευκολύνει την κατανόηση των Γραφών και τροφοδοτεί την πίστη και την προσευχή μας.
Ξύπνα! Ο Χριστός θα σε φωτίσει!
ΠΡΩΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ο Δαβίδ χρίεται βασιλιάς του Ισραήλ.
Ανάγνωσμα από το πρώτο βιβλίο των Βασιλειών (16,1β.6-7.10-13α)
Τις ημέρες εκείνες ο Κύριος είπε στο Σαμουήλ: «Γέμισε το κέρας σου με λάδι, και έλα να σε στείλω στον Ιεσσαί, το Βηθλεεμίτη, επειδή πρόβλεψα για τον εαυτό μου βασιλιά ανάμεσα στους γιους του».
Και, όταν μπήκαν, είδε τον Ελιάβ και είπε: «Σίγουρα αυτός είναι ο χρισμένος του». Και ο Κύριος είπε στο Σαμουήλ: «Μην κοιτάζεις το πρόσωπό του ούτε το ύψος του αναστήματός του, επειδή ο άνθρωπος βλέπει αυτό που φαίνεται, ο Κύριος όμως βλέπει την καρδιά».
Έτσι ο Ιεσσαί έφερε ενώπιον του Σαμουήλ επτά από τους γιους του. Και είπε ο Σαμουήλ στον Ιεσσαί: «Ο Κύριος δεν εξέλεξε αυτούς».
Και ο Σαμουήλ είπε στον Ιεσσαί: «Τελείωσαν τα παιδιά;» Κι εκείνος απάντησε: «Μένει ακόμα ο νεότερος, και ποιμαίνει τα πρόβατα». Και ο Σαμουήλ είπε στον Ιεσσαί: «Στείλε και φέρ’τον επειδή δε θα καθίσουμε στο τραπέζι πριν έλθει εκείνος εδώ».
Έστειλε, λοιπόν, και τον έφερε. Ήταν ξανθός, με ωραία όψη και όμορφο πρόσωπο. Και ο Κύριος είπε: «Σήκω και χρίσε τον, επειδή αυτός είναι». Τότε ο Σαμουήλ πήρε το κέρας με το λάδι και τον έχρισε ανάμεσα στα αδέλφια του. και ήλθε επάνω στο Δαβίδ το Πνεύμα του Κυρίου από εκείνη την ημέρα και στο εξής.
Λόγος του Κυρίου
ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Αναστήσου ‘από τους νεκρούς, και ο Χριστός θα σε φωτίσει.
Ανάγνωσμα από την επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Εφεσίους (5,8-14)
Αδελφοί, κάποτε ήσαστε σκοτάδι, ενώ τώρα, ενωμένοι στον Κύριο, είστε φως. Να πορεύεστε ως παιδιά του φωτός (διότι ο καρπός του φωτός είναι κάθε είδους καλοσύνη, δικαιοσύνη και αλήθεια), εξετάζοντας τι είναι αρεστό στον Κύριο. Μην επικοινωνείτε με τα άκαρπα έργα του σκότους. Αντίθετα, μάλιστα, να τα ελέγχετε. Πράγματι, όσα κάνουν όλοι αυτοί στα κρυφά, είναι αισχρό και να τα ονοματίσουμε, ενώ όλα εκείνα που ελέγχονται, φανερώνονται στο φως, και καθετί που έρχεται στο φως είναι φως. Για το λόγο αυτό λέει ένας ύμνος: «Ξύπνα, εσύ που κοιμάσαι, και αναστήσου από τους νεκρούς, και ο Χριστός θα σε φωτίσει».
Λόγος του Κυρίου
ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ (Iω.8,12β)
Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Λέει ο Κύριος.
Αυτός που με ακολουθεί, δε θα περπατήσει μέσα στο σκοτάδι,
αλλά θα έχει το φως της ζωής.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Πήγε και πλύθηκε και γύρισε πίσω βλέποντας.
+ Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (9,1-41)
Τον καιρό εκείνο, προχωρώντας ο Ιησούς είδε έναν τυφλό εκ γενετής. Ρώτησαν τότε τον Ιησού οι μαθητές του και του είπαν: «Ραββί, ποιος αμάρτησε; Αυτός ή οι γονείς του, για να γεννηθεί τυφλός;»
Απάντησε ο Ιησούς: «Ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του, αλλά για να φανερωθούν σ’αυτόν τα έργα του Θεού. Εμείς πρέπει να εκτελούμε τα έργα εκείνου που με έστειλε, όσο είναι ημέρα. Θα έλθει η νύχτα, όταν κανένας δεν μπορεί να εργάζεται. Όσο είμαι στον κόσμο, είμαι το φως του κόσμου».
Αφού τα είπε αυτά, έφτυσε χάμω και έκαμε λάσπη με το σάλιο, άλειψε τη λάσπη επάνω στα μάτια του τυφλού και του είπε: «Πήγαινε να πλυθείς στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ» (που σημαίνει: «Απεσταλμένος») Πήγε, λοιπόν, και πλύθηκε και γύρισε πίσω βλέποντας.
Οι γείτονες, τότε, κι όσοι τον έβλεπαν πριν ότι ήταν ζητιάνος, έλεγαν: «Αυτός δεν είναι εκείνος που καθόταν και ζητιάνευε;». Άλλοι έλεγαν: «Αυτός είναι!». Άλλοι έλεγαν: «Όχι, αλλά είναι ένας που του μοιάζει». Ο ίδιος έλεγε: «Εγώ είμαι!».
Του έλεγαν, λοιπόν: «Πώς, λοιπόν, άνοιξαν τα μάτια σου;». Αποκρίθηκε εκείνος: «Εκείνος ο άνθρωπος που λέγεται Ιησούς έκαμε λάσπη, άλειψε τα μάτια μου και μου είπε: “Πήγαινε στον Σιλωάμ και πλύσου”. Πήγα τότε εγώ κι αφού πλύθηκα, βρήκα το φως μου». Του είπαν: «Πού είναι αυτός ο άνθρωπος;». Τους λέει: «Δε γνωρίζω».
Φέρνουν, λοιπόν, στους Φαρισαίους τον πρώην τυφλό. Ήταν Σάββατο η ημέρα που ο Ιησούς έκαμε τη λάσπη και άνοιξε τα μάτια του. Πάλι, λοιπόν, τον ρώτησαν και οι Φαρισαίοι πώς απέκτησε το φως του. Κι αυτός τους είπε: «Άλειψε με λάσπη τα μάτια μου, πλύθηκα και βλέπω».
Κάποιοι απ’τους Φαρισαίους, τότε, του έλεγαν: «Αυτός ο άνθρωπος δεν προέρχεται απ’το Θεό, διότι δεν τηρεί το Σάββατο». Άλλοι έλεγαν: «Πώς μπορεί ένας άνθρωπος αμαρτωλός να κάνει τέτοια σημεία;». Και υπήρχε διχασμός μεταξύ τους. Λένε, λοιπόν, πάλι στον τυφλό: «Εσύ τι λες σχετικά μ’αυτόν τον άνθρωπο, επειδή σου άνοιξε τα μάτια;». Εκείνος τους είπε: «Είναι προφήτης!».
Δεν πίστεψαν όμως οι Ιουδαίοι ότι ήταν τυφλός κι απέκτησε πάλι το φως του, έως ότου φώναξαν τους γονείς του θεραπευμένου και τους ρώτησαν λέγοντας: «Αυτός είναι ο γιος σας, που εσείς λέτε ότι γεννήθηκε τυφλός; Πώς, λοιπόν, τώρα βλέπει;». Αποκρίθηκαν τότε οι γονείς του και είπαν: «Γνωρίζουμε ότι αυτός είναι ο γιος μας κι ότι γεννήθηκε τυφλός. Πώς τώρα βλέπει, δεν ξέρουμε. Ή ποιος του άνοιξε τα μάτια του, δε γνωρίζουμε. Ρωτήστε τον ίδιο, είναι ενήλικος. Ο ίδιος θα μιλήσει για τον εαυτό του». Αυτά τα είπαν οι γονείς του, διότι φοβούνταν τους Ιουδαίους. Είχαν ήδη οι Ιουδαίοι συμφωνήσει πως, αν κάποιος ομολογήσει τον Ιησού ως Χριστό, να διώχνεται απ’τη συναγωγή. Γι’αυτό το λόγο είπαν οι γονείς του τυφλού: «Είναι ενήλικος, αυτόν ρωτήστε!».
Τότε, για δεύτερη φορά ξαναφώναξαν τον άνθρωπο που ήταν τυφλός και του είπαν: «Δώσε δόξα στο Θεό! Εμείς γνωρίζουμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός». Απάντησε τότε εκείνος: «Αν είναι αμαρτωλός, δε γνωρίζω. Ένα ξέρω, ότι ενώ ήμουν τυφλός, τώρα βλέπω». Του είπαν τότε: «Τι σου έκανε; Πώς σου άνοιξε τα μάτια;». Τους αποκρίθηκε: «Ήδη σας το είπα και δεν ακούσατε. Γιατί θέλετε να το ακούσετε και πάλι; Μήπως θέλετε κι εσείς να γίνετε μαθητές του;».
Τον έβρισαν τότε και του είπαν: «Εσύ είσαι μαθητής του! Εμείς είμαστε μαθητές του Μωυσή. Εμείς γνωρίζουμε ότι ο Θεός μίλησε στο Μωυσή, ενώ αυτός δεν ξέρουμε από πού είναι».
Απάντησε ο άνθρωπος και τους είπε: «Εδώ βρίσκεται ακριβώς το αξιοθαύμαστο: ότι εσείς δεν ξέρετε από πού είναι, κι όμως μου άνοιξε τα μάτια. Γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν εισακούει αμαρτωλούς, αλλά, αν κάποιος είναι θεοσεβής κι εκτελεί το θέλημά του, αυτόν εισακούει. Ποτέ δεν ακούστηκε ότι κάποιος άνοιξε τα μάτια ενός που είχε γεννηθεί τυφλός. Αν αυτός δεν ήταν απ’το Θεό, δε θα μπορούσε να κάνει τίποτα». Του αποκρίθηκαν και του είπαν: «Εσύ γεννήθηκες όλος μέσα σε αμαρτίες κι εσύ μας διδάσκεις;». Και τον έδιωξαν έξω.
Άκουσε ο Ιησούς ότι τον έδιωξαν τον τυφλό έξω κι όταν τον βρήκε του είπε: «Εσύ πιστεύεις στον Υιό του ανθρώπου;». Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: «Και ποιος είναι αυτός, Κύριε, για να πιστέψω σ’αυτόν;». Ο Ιησούς του είπε: «Και τον έχεις δει, κι αυτός που μιλά μαζί σου, αυτός είναι!». Κι εκείνος είπε: «Πιστεύω, Κύριε!». Και τον προσκύνησε.
Κι ο Ιησούς είπε: «Εγώ ήλθα σ’αυτό τον κόσμο για κρίση, για να δουν όσοι δε βλέπουν και όσοι βλέπουν να γίνουν τυφλοί». Άκουσαν αυτά τα λόγια οι Φαρισαίοι που ήταν μαζί του και του είπαν: «Μήπως είμαστε κι εμείς τυφλοί;». Κι ο Ιησούς τους είπε: «Αν ήσαστε τυφλοί, δε θα είχατε αμαρτία. Αλλά τώρα λέτε: “Βλέπουμε”. Η αμαρτία σας, λοιπόν, παραμένει».
Λόγος του Κυρίου
4η Κυριακή Τεσσαρακοστής, α’ κύκλος 2020
Ξύπνα! Ο Χριστός θα σε φωτίσει!
Σήμερα, αδελφοί μου, αισθάνομαι ότι ο Λόγος του Θεού μάς καλεί να δώσομε προσοχή στους τίτλους που ακούσαμε, στα ονόματα που αποδίδονται σε δύο πρόσωπα, διότι μέσα από αυτούς τους τίτλους ο Θεός θέλει να μας οδηγήσει σε μια σπουδαία αλήθεια.
֍ ֍ ֍
Για να μας διδάξει την κεντρική αλήθεια της σημερινής Κυριακής, η Εκκλησία μας προετοίμασε με το πρώτο ανάγνωσμα: την εκλογή του νεαρού Δαβίδ, και το χρίσμα του ως βασιλιά του λαού.
Και να, η πρώτη αλήθεια: Ο προφήτης εντυπωσιάζεται όταν αντικρύζει τον πρώτο γιο του Ιεσαί, βλέποντας τη μορφή του και ψηλό του ανάστημα. Αλλά ο Θεός τον απορρίπτει. Γιατί; Διότι: «Ο άνθρωπος βλέπει αυτό που φαίνεται. Εγώ όμως βλέπω την καρδιά», του λέει ο Θεός.
Η κοινωνία γύρω μας, αδελφοί μου, με τις διαφημίσεις και το εμπόριο, μας σπρώχνει συνεχώς προς την εξωτερικότητα: να αφιερώνομε προσοχή και χρόνο και χρήμα στο να εντυπωσιάζομε τους άλλους με την εξωτερική μας εμφάνιση. Ματαιότητα! Χαμένα όλα! «Ο Κύριος βλέπει την καρδιά»!
Τι καρδιά δείχνω εγώ στον Θεό; Αυτό είναι το ουσιαστικό ερώτημα προς τον εαυτό μας. Όχι τι δείχνω εγώ στους άλλους (προσπαθώντας να τους ξεγελάσω ότι είμαι δήθεν γοητευτικός ή καλός ή σπουδαίος ή έξυπνος). Το ουσιαστικό είναι: τι βλέπει σ’ εμένα ο Θεός, ο οποίος βλέπει το εσωτερικό: ποιος είμαι στην καρδιά!
Ας σταματήσομε λοιπόν τα ψέματα που λέμε ο ένας προς τον άλλο, επιτηδεύοντας την εξωτερική μας εμφάνιση, ή προβάλλοντας έναν προσποιητό εαυτό μας. Ο Θεός γνωρίζει ποιοι είμαστε! Κατ’ αυτή την Τεσσαρακοστή, λοιπόν, ας αρχίσομε να είμαστε πιο ειλικρινείς: και με τους γύρω μας και με τον Θεό. «Ο Κύριος βλέπει την καρδιά», λέει ο Θεός στον προφήτη.
Την καρδιά μας λοιπόν πρέπει να δουλέψομε κατά την Τεσσαρακοστή!
֍ ֍ ֍
Στο τέλος, ο Θεός λέει στον προφήτη: «Αυτός είναι που διάλεξα! Χρίσε τον!». Έτσι, ο Δαβίδ, ο πιο μικρός και περιφρονημένος, έγινε: ο χρισμένος! Αργότερα ο Θεός υπόσχεται στον Δαβίδ ότι θα στερεώσει τη δυναστεία του, και ένας απόγονός του θα βασιλέψει για πάντα. Με το πέρασμα των αιώνων οι προφήτες μιλούν όλο και περισσότερο γι’ αυτόν τον απόγονο, που τον ονομάζουν Μεσσία, δηλαδή Χρισμένο.
Στα χρόνια του Ιησού, ο λαός περίμενε πολύ έντονα τον ερχομό αυτού του Μεσσία, του Χριστού, και ο Ιησούς με καθετί που κάνει προσπαθεί να δείξει ότι είναι αυτός ο Μεσσίας, ο Χριστός! Ο τίτλος Χριστός, λοιπόν, μας δηλώνει την αποστολή του Ιησού.
֍ ֍ ֍
Ας πάμε τώρα να συναντήσομε τον Ιησού στο Ευαγγέλιο. Υπήρχε στην Ιερουσαλήμ μια δεξαμενή, ονομαζόμενη Σιλωάμ, δηλ. «του Απεσταλμένου». Στο Ευαγγέλιο κατά Ιωάννη – από το οποίο ακούσαμε το επεισόδιο με τον τυφλό – σαράντα φορές επαναλαμβάνει ο Ιησούς ότι «τον απέστειλε ο Πατέρας», και ότι μόνη του επιθυμία είναι «να κάνει το θέλημα του Πατέρα που τον απέστειλε», και ζητάει από μας να πιστέψομε αυτό ακριβώς, ότι είναι ο Απεσταλμένος του Θεού, και λέει: «για να πιστέψουν ότι εσύ με απέστειλες».
Και ο Ιησούς, για να δείξει ότι είναι «ο Απεσταλμένος», ο Χριστός, ο Σωτήρας, αλείφει με λάσπη τα μάτια του τυφλού και τον στέλνει να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Απεσταλμένου. Και ο τυφλός θεραπεύεται! Και λέει στους Φαρισαίους: Εάν ο Ιησούς δεν ήταν προφήτης, δηλ. απεσταλμένος από τον Θεό, πώς θα μπορούσε να με θεραπεύσει; Απλή λογική!
Εμείς, πιστεύομε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, που τον απέστειλε ο Θεός να μας θεραπεύσει! Από τι να μας θεραπεύσει;
Είδαμε προηγουμένως ότι έχομε ανάγκη να θεραπευτούμε από μια συγκεκριμένη αρρώστια: τον κορωνοϊό της προσποίησης! Θέλομε να μας θεραπεύσει; Εάν δεν θέλομε, δεν θα πάμε στον Χριστό, και ο Χριστός δεν θα μπορέσει να μας θεραπεύσει! Μα τότε τι Πάσχα θα κάνομε; Πάσχα τυφλών, που δεν θα έχουν δει «το φως της ζωής»!
֍ ֍ ֍
Όμως υπάρχει άλλο ένα μεγάλο ερώτημα: με ποιον τρόπο άραγε μας θεραπεύει ο Χριστός από τις ηθικές αρρώστιες που κουβαλάει η καρδιά μας; Για τον τυφλό χρησιμοποίησε λάσπη στα μάτια. Για μας;
Τι ρωτάει ο Χριστός τον πρώην τυφλό; «Εσύ, πιστεύεις στον Υιό του ανθρώπου;». Να, άλλος ένας τίτλος του Ιησού, που πρέπει να καταλάβομε! «Υιός του ανθρώπου»!
Η έκφραση αυτή αναφέρεται στο όραμα που είχε δει αιώνες πριν ο Δανιήλ: «Είδα να έρχεται κάποιος με τη μορφή υιού ανθρώπου. Έφθασε μέχρι τον Προαιώνιο που καθόταν στον θρόνο. Και του δόθηκαν εξουσία και δόξα και βασίλεια. Η εξουσία του θα είναι αιώνια, και το βασίλειό του δεν θα καταστραφεί ποτέ» (7,14).
Ο Χριστός όμως, στον οποίο αναφέρεται αυτό το όραμα για τον Υιό του ανθρώπου, πριν εμφανιστεί ένδοξος την τελευταία ημέρα, θα περάσει από μια ταπεινωτική φάση. «Εγώ είμαι ο άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό και χαρίζει ζωή. Όποιος φάει από αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια. Και ο άρτος που θα δώσω εγώ, είναι το ΣΩΜΑ μου· θα το προσφέρω για να ζήσει ο κόσμος» (Ιω.6,51). Ο Χριστός πρέπει πρώτα να θυσιαστεί επάνω στον σταυρό.
Και αλλού, λέει ο Χριστός: «όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του ανθρώπου» (Ιω.3,14). Και συμπληρώνει: «Και εγώ, όταν υψωθώ από τη γη, όλους θα τους ελκύσω προς τον εαυτό μου». Και ο ευαγγελιστής εξηγεί: «Λέγοντας αυτό, υποδήλωνε με τι είδους θάνατο θα πέθαινε» (Ιω.12,32-33).
Η ανύψωση λοιπόν του Υιού του ανθρώπου, και η δόξα του κοντά στον θρόνο του Θεού, προϋποθέτει την θυσιαστική ανύψωσή του επάνω στον σταυρό. Ο τίτλος «Υιός του ανθρώπου», μας δηλώνει ότι ο Χριστός θα μας σώσει με το να θυσιαστεί!
Εμείς λοιπόν που σκοπεύομε να ζήσομε το Πάσχα του Χριστού, το πέρασμά του στη νέα ζωή της Ανάστασης, πώς μπορούμε να περάσομε σε μια νέα ζωή, αν πρώτα κι εμείς δεν πεθάνομε;
Να πεθάνομε όχι σωματικά, αλλά πνευματικά, βιωματικά: να αλλάξομε νοοτροπία και τρόπο ζωής, να σταυρώσομε τα πάθη μας, τον παλιό εαυτό μας!
֍ ֍ ֍
Ας ξανακούσομε τι μας λέει σήμερα ο Παύλος! «Κάποτε ήσαστε σκοτάδι. Τώρα (που πιστέψατε στον Χριστό και αναγεννηθήκατε με το Βάπτισμα) είστε ΦΩΣ. Να πορεύεστε ως παιδιά του φωτός. Μην επικοινωνείτε με τα έργα του σκότους, διότι όσα κάνουν αυτοί στα κρυφά, είναι αισχρό ακόμη και να τα ονοματίζουμε!». Πόσο μάλλον να τα βλέπομε, να τα διαβάζομε, να τα τραγουδάμε, να τα χορεύομε, να τα πράττομε! «Είναι αισχρό ακόμη και να τα ονοματίζουμε!», μας λέει ο Παύλος.
Και καταλήγει: «Ξύπνα εσύ που κοιμάσαι, και αναστήσου από τους νεκρούς, και ο Χριστός θα σε φωτίσει!».
֍ ֍ ֍
Αδελφοί μου, ο Θεός φέτος μας έχει αφαιρέσει τις τελετές της Τεσσαρακοστής: Λειτουργία, Δρόμο του Σταυρού κλπ. Φαίνεται ότι θα μας αφαιρέσει ακόμη και όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τι μας μένει λοιπόν;
Μας διδάσκει να μην ξεγελάμε τον εαυτό μας, ότι μόνο με το να συμμετέχομε στις τελετές, δήθεν κάνομε Πάσχα!
Πρέπει να αναζητήσομε το Πάσχα στην ουσία του, στην καρδιά μας: να πεθάνομε ως προς την αμαρτία, να βρούμε το ψέμα, την προσποίηση στην οποία ζει ο καθένας μας, και να αλλάξομε.
«Ξύπνα εσύ που κοιμάσαι, και αναστήσου από τους νεκρούς, και ο Χριστός θα σε φωτίσει!» για να είσαι ΦΩΣ! ●●●
