ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΟΦΟ ΤΟΥ………
Στις 29 Μαρτίου 2015, Πέμπτη Κυριακή της Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία της Κέρκυρας, της Αθήνας, της Σύρου, της Νάξου και της Τήνου, μελέτησαν τα Πάθη του Κυρίου καθ’ οδόν προς κάποιο λόφο τελώντας την Ακολουθία του Δρόμου του Σταυρού.
Στην Τήνο αλλά και στη γειτονική Σύρο, ο καιρός, ενώ το πρωί δημιουργούσε προβλήματα και προβληματισμούς για την Ιεροτελεστία του απογεύματος, όταν έφθασε η ώρα της Ακολουθίας του Δρόμου του Σταυρού, συνεργάστηκε ευγενέστατα με το δικό του τρόπο και η συμμετοχή των μελών της Εκκλησίας ήταν πολύ καλή.
Η όλη Ιεροτελεστία στην Τήνο άρχισε στο Ναό του Αγίου Φραγκίσκου στην περιοχή της Μέσης και δια της επαρχιακής οδού, με επί κεφαλής ένα μεγάλο Σταυρό, τον οποίον έφεραν τρία άτομα που άλλαζαν, η Εκκλησία με τη βοήθεια των παρόντων ιερέων μελέτησε το πάθος του Κυρίου. Φέτος το κεντρικό θέμα ήταν «η αφιερωμένη στον Κύριο ζωή». Είναι γνωστό ότι η φετινή χρονιά είναι αφιερωμένη στους αφιερωμένους και τις αφιερωμένες στον Κύριο.
Ειδικό κείμενο, το οποίο φρόντισε ο π. Νίκος Ρούσσος από την Εκκλησία της Σύρου, μας βοήθησε να νιώσουμε την ομορφιά της φιλίας του Ιησού που αγάπησε όλους τους μαθητές του με ιδιαίτερο τρόπο: συγχώρησε τον Πέτρο που τον αρνήθηκε, τους χλευαστές του, τους σταυρωτές του και τέλος τον μετανοήσαντα ληστή, στον οποίο και του υποσχέθηκε τον Παράδεισο.
Μετά από μιάμιση περίπου ώρα πορεία προς το λόφο του Εξωμβούργου η πομπή έφθασε στο Ναό της Ιεράς Καρδίας. Εκεί όπως κάθε χρόνο προβλεπόταν η ατομική εξομολόγηση με την παρουσία όλων των ιερέων.
Πριν από την ατομική εξομολόγηση ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος και προΐστατο της όλης Ακολουθίας, προετοίμασε όσες και όσους θα ήθελαν να ολοκληρώσουν τη μελέτη του πάθους και του θανάτου του Κυρίου με το μυστήριο της εξομολόγησης με την παρακάτω σύντομη ομιλία του:
Κατά την περίοδο της Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία στο όνομα του Θεού, ανανεώνει την πρόσκληση για μεταστροφή. Είναι ένα κάλεσμα για αλλαγή τρόπου ζωής ώστε να εναρμονίζεται με το θέλημα του Θεού.
Η μεταστροφή δεν είναι υπόθεση μιας στιγμής ή μιας λειτουργικής περιόδου του έτους, είναι προσπάθεια που διαρκεί όσο και η επίγεια ζωή μας. Ποια ή ποιος από μας πιστεύει ότι δεν είναι αμαρτωλός; Αν είμαστε ειλικρινείς πρέπει να απαντήσουμε: κανένας, αφού και ο δίκαιος αμαρτάνει επτά φορές την ημέρα. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Γράφει πράγματι ο Απόστολος Ιωάννης: «Εάν πούμε πως δεν έχουμε αμαρτία, κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και δεν υπάρχει αλήθεια σε μας. Εάν εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας, Εκείνος είναι τόσο πιστός και δίκαιος ώστε να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας καθαρίσει από κάθε ανομία». (Α Ιωάννη 1, 8-9).
Αυτό θα συμβεί και σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εδώ, αυτή τη στιγμή που τελούμε την ακολουθία μετανοίας με την οποία και θα ολοκληρώσουμε τη μελέτη των παθών και του θανάτου του Κυρίου μέσω των οποίων μας συμφιλίωσε με τον Πατέρα. Σ’ αυτό θα μας βοηθήσει ο λόγος του Κυρίου που μελετήσαμε στη διαδρομή μέχρι αυτό το λόφο. Εδώ, στο Ναό Προσκυνήματος, ο Χριστός μάς περίμενε με ανοικτή αγκαλιά, όπως απεικονίζεται στον κέντρο του Ιερού. Όπως ο καλός Πατέρας το παιδί του που είχε απομακρυνθεί από το σπίτι. Ας μην είναι αυτό μόνο μία συμβολική εικόνα, της υποδοχής και της αγάπης του Χριστού για μας αλλά ας έχουμε το θάρρος να την μετατρέψουμε και σε πραγματικότητα μέσα από το Μυστήριο της προσωπικής εξομολόγησης.
Η συμφιλίωση γίνεται με τους άλλους. Αυτοί οι άλλοι είναι ο Θεός και ο συνάνθρωπός μας. Ο Κύριος για να μας συμφιλιώσει με τον εαυτόν του, μας ζητά πρώτα να συμφιλιωθούμε εμείς με τον πλησίον μας. Μην ξεχνούμε αυτό που συχνά επαναλαμβάνουμε «και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών».
Ο άνθρωπος από μόνος του μπορεί να συμφιλιωθεί με τον συνάνθρωπό του, όμως δεν μπορεί μόνος του να συμφιλιωθεί με το Θεό. Γι’ αυτό ο ίδιος ο Θεός παίρνει την πρωτοβουλία να μας συμφιλιώσει μαζί του. Αυτή η πρωτοβουλία του Θεού προϋποθέτει πριν από όλα να αναγνωρίσουμε την αμαρτία μας και να την εξομολογηθούμε με τον τρόπο που μας υποδεικνύει η Εκκλησία.
Κάθε φορά που συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία δημόσια ομολογο-ύμε και λέμε κτυπώντας το στήθος μας: «αμάρτησα, αμάρτησα, πάρα πολύ αμάρτησα». Μήπως τυπικά επαναλαμβάνουμε ένα λειτουργικό κείμενο; ή πράγματι μιλάμε με ειλικρίνεια στο Θεό αναγνωρίζοντας την αμαρτία μας; Αν συμβαίνει το δεύτερο, τότε ο Κύριος και σήμερα μας προσφέρει τη δυνατότητα να μας συμφιλιώσει μαζί μέσα από το Μυσ-τήριο της Εξομολόγησης. Ο Κύριος θα χρησιμοποιήσει την καρδιά και τα χείλη του λειτουργού της Εκκλησίας για να μας δώσει την άφεση των αμαρτιών μας και τη χάρη του για να συνεχίσουμε την πορεία της μεταστροφής μας.
Αδελφοί μου και αδελφές μου, ας μην αφήσουμε να πάει χαμένη αυτή η σημερινή ευκαιρία. Ας προχωρήσουμε σε μία καλή εξομολόγηση. Έτσι θα νιώσουμε την αγάπη του Θεού που μας προσφέρεται με το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού και αυτή τη στιγμή μέσω του Μυστηρίου της Εξομολόγησης. Αμήν.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
