Στην κατήχηση της γενικής ακρόασης στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ ανακαλεί την ιστορία των μαθητών της Εμμαούς για να δείξει πως η Ανάσταση φανερώνεται με τρόπο ταπεινό και πως ο Χριστός γίνεται παρών ακριβώς στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής. “Τίποτα απ’ ό,τι είμαστε, κανένα θραύσμα της ύπαρξής μας δεν είναι ξένο σ’ Εκείνον”. Όσο κι αν αισθανόμαστε “μακριά, χαμένοι ή ανάξιοι”, τόνισε ο Ποντίφικας, η αγάπη του Θεού είναι ισχυρότερη. Κάλεσε, τέλος, όλους να προσεύχονται καθημερινά με το Ροδάριο για την ειρήνη στον κόσμο.
Καμία ιστορία δεν είναι χαμένη για πάντα
«Δεν υπάρχει ιστορία τόσο σημαδεμένη από την απογοήτευση ή την αμαρτία που να μην μπορεί να επισκεφθεί η ελπίδα. Καμία πτώση δεν είναι οριστική, καμία νύχτα αιώνια, καμία πληγή προορισμένη να μείνει ανοιχτή για πάντα».
Με αυτά τα λόγια παρηγοριάς και ενθάρρυνσης, ο Πάπας κάλεσε τους πιστούς, κατά τη γενική ακρόαση στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, να ανακαλύψουν τον Αναστημένο Χριστό μέσα σε όλες τις εναλλαγές της ζωής. «Όσο κι αν αισθανόμαστε μακριά, χαμένοι ή ανάξιοι, καμία απόσταση δεν μπορεί να σβήσει τη δύναμη της ακατάλυτης αγάπης του Θεού», είπε ο Ποντίφικας ενώπιον δεκάδων χιλιάδων πιστών, κάτω από τον ήλιο της 8ης Οκτωβρίου.
Όπως συνηθίζει, ο Πάπας Λέων διέσχισε την πλατεία με το αυτοκίνητο του, ευλογώντας παιδιά και χαιρετώντας το πλήθος. Τον υποδέχθηκαν ακόμη και οι ήχοι από καμπάνες που έφεραν μέλη της Ένωσης Καμπανοκρουστών του Ρέτζιο Εμίλια, οι οποίοι τις ήχησαν με ενθουσιασμό κατά τη διέλευσή του.
Ο Χριστός φανερώνεται στην απλότητα
Από το βήμα στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ συνέχισε τον κύκλο κατηχήσεων για το Ιωβηλαίο με θέμα «Ο Ιησούς Χριστός, η ελπίδα μας». Εστιάζοντας στο Ευαγγέλιο του Λουκά το περιστατικό με τους μαθητές της Εμμαούς, υπογράμμισε ότι κι εμείς, όπως εκείνοι, θα περιμέναμε «θεαματικά σημάδια, αποδείξεις δύναμης».
Ίσως να μπερδεύαμε τον Χριστό με έναν απλό περαστικό ή έναν κηπουρό, είπε, όμως Εκείνος «έρχεται ταπεινά, με διακριτικότητα, σαν ένας κοινός οδοιπόρος». Προτιμά «τη γλώσσα της εγγύτητας, της καθημερινότητας, του κοινού τραπεζιού», για να μας διδάξει πως «κάθε πόνος, όταν κατοικείται από την αγάπη, μπορεί να γίνει τόπος κοινωνίας».
Η χαρά δεν είναι χωρίς πληγές
Ο Ποντίφικας επεσήμανε πως «ένα εμπόδιο συχνά μας αποτρέπει από το να αναγνωρίσουμε τον Χριστό στην καθημερινότητα: η απαίτηση να είναι η χαρά χωρίς πληγές». Οι μαθητές της Εμμαούς περπατούσαν λυπημένοι, γιατί περίμεναν «έναν Μεσσία χωρίς σταυρό».
«Ο Ιησούς, όμως, βαδίζει δίπλα τους και με υπομονή τους διδάσκει ότι ο πόνος δεν αναιρεί την υπόσχεση, αλλά είναι ο δρόμος μέσω του οποίου ο Θεός δείχνει το μέτρο της αγάπης Του».
Και πρόσθεσε:
«Ο Αναστημένος Κύριος στέκεται πλάι σε κάθε έναν από εμάς, στις οδούς της εργασίας, του μόχθου, της μοναξιάς, και με άπειρη λεπτότητα μας καλεί να αφήσουμε την καρδιά μας να θερμανθεί».
Τίποτα απ’ ό,τι είμαστε δεν είναι ξένο στον Θεό
Ο Θεός, είπε ο Πάπας, «δεν επιβάλλεται με θόρυβο, δεν ζητά να αναγνωριστεί αμέσως». Περιμένει με υπομονή τη στιγμή που «τα μάτια μας θα ανοιχθούν για να διακρίνουν το φιλικό Του πρόσωπο, ικανό να μεταμορφώνει τη λύπη σε ευγνωμοσύνη, τη διάψευση σε ελπίδα».
Πολλές φορές νομίζουμε πως ο Κύριος μας επισκέπτεται μόνο όταν νιώθουμε δυνατοί ή πνευματικά συγκεντρωμένοι. Ο Χριστός, όμως, ανατρέπει αυτή τη λογική· αποκαλύπτει πως ακριβώς μέσα στις σταυρώσεις της ζωής ανακαλύπτουμε την αγάπη Του.
«Ο Αναστημένος πλησιάζει στους πιο σκοτεινούς τόπους: στις αποτυχίες, στις φθαρμένες σχέσεις, στους κόπους της καθημερινότητας, στους δισταγμούς που μας αποκαρδιώνουν. Τίποτα απ’ ό,τι είμαστε, κανένα κομμάτι της ύπαρξής μας, δεν Του είναι ξένο».
Η Ανάσταση αλλάζει το νόημα της ζωής
«Η Ανάσταση δεν είναι θεατρικό εύρημα», τόνισε ο Πάπας, «αλλά μια σιωπηλή μεταμόρφωση που γεμίζει νόημα κάθε ανθρώπινη πράξη». Ο Χριστός δεν εμφανίζεται με αγγέλους και λαμπρότητα· «τρώει ένα κομμάτι ψάρι» μπροστά στους μαθητές Του για να δείξει ότι «το σώμα μας, η ιστορία μας, οι σχέσεις μας, δεν είναι περιττό περίβλημα, αλλά προορίζονται για πληρότητα ζωής».
Να αναστηθούμε, είπε, δεν σημαίνει να γίνουμε «άυλα πνεύματα», αλλά να μπούμε «σε βαθύτερη κοινωνία με τον Θεό και τους αδελφούς, σε μια ανθρωπότητα μεταμορφωμένη από την αγάπη».
«Στην Ανάσταση του Χριστού, όλα μπορούν να γίνουν χάρη – ακόμη και τα πιο απλά πράγματα: το φαγητό, η εργασία, η αναμονή, η φροντίδα του σπιτιού, η συμπαράσταση σ’ έναν φίλο. Η Ανάσταση δεν αφαιρεί από τη ζωή τον μόχθο, αλλά αλλάζει το νόημά του, τη “γεύση” της».
Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να ξαναρχίσουμε
Όταν οι μαθητές κάθονται στο τραπέζι και ο Ιησούς ευλογεί το ψωμί, «τα μάτια τους ανοίγουν» και συνειδητοποιούν ότι «η καρδιά τους ήδη έκαιγε, χωρίς να το ξέρουν».
«Κάτω από τη στάχτη της απογοήτευσης και της κόπωσης», είπε ο Πάπας, «υπάρχει πάντα μια ζωντανή σπίθα που περιμένει να αναζωπυρωθεί».
Κάλεσε, λοιπόν, τους πιστούς να ζητούν «τη χάρη να αναγνωρίζουμε την ταπεινή και διακριτική παρουσία του Χριστού» και «να μην απαιτούμε μια ζωή χωρίς δοκιμασίες».
«Ο Αναστημένος θέλει μόνο να φανερώσει την παρουσία Του, να γίνει συνοδοιπόρος μας και να ανάψει μέσα μας τη βεβαιότητα πως η ζωή Του είναι πιο δυνατή από κάθε θάνατο».
«Όπως οι μαθητές της Εμμαούς», κατέληξε, «ας επιστρέψουμε κι εμείς στα σπίτια μας με καρδιά που καίει από χαρά· μια χαρά απλή, που δεν σβήνει τις πληγές αλλά τις φωτίζει, που γεννιέται από τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος είναι ζωντανός, περπατά μαζί μας και μας δίνει σε κάθε στιγμή τη δυνατότητα να ξαναρχίσουμε».
Κάλεσμα στους αφιερωμένους και προσευχή για την ειρήνη
Στο τέλος της κατήχησης, ο Πάπας Λέων χαιρέτισε τους μοναχούς, τις μοναχές και όλα τα μέλη των αφιερωμένων κοινοτήτων που βρίσκονταν στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου για την έναρξη του Ιωβηλαίου της Αφιερωμένης Ζωής(8–12 Οκτωβρίου).
«Σας ευχαριστώ για την πολύτιμη διακονία σας στο Ευαγγέλιο και στην Εκκλησία», είπε, «και σας προτρέπω να είστε ζωντανά σημεία της αγάπης του Θεού και όργανα ειρήνης παντού. Μην κουράζεστε να μαρτυρείτε την ελπίδα στα σύνορα του σύγχρονου κόσμου, αναζητώντας με ιεραποστολική τόλμη νέους δρόμους ευαγγελισμού και προώθησης του ανθρώπου».
ΠΗΓΗ: Vatican news
+Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος, πρώην Νάξου-Τήνου κλπ.
