Το μήνυμα του Πάπα για την Πρώτη Παγκόσμια Ημέρα των Φτωχών, που θα γιορταστεί στις 19 Νοεμβρίου, είναι μια πρόσκληση για “μοίρασμα”, όχι για αγάπη μόνο στα λόγια αλλά με έργα και δράσεις, όπως έκανε ο Φραγκίσκος της Ασίζης. Οι φτωχοί δεν είναι μόνο αποδέκτες της ορθής πρακτικής του εθελοντισμού. Οι “μυριάδες τρόποι” της φτώχειας και του “επιδεικτικού πλούτου” των λίγων προνομιούχων. Μια εβδομάδα πρωτοβουλιών στις ενορίες, στα σπίτια και στις γειτονιές.
Οι σύγχρονες κοινωνίες δεν γνωρίζουν πώς -ή δεν σκοπεύουν- να προσδιορίσουν τη φτώχεια με σαφήνεια. Παρ’ όλα αυτά, τα πολλαπλά πρόσωπά μας θέτουν το ερώτημα κάθε μέρα -άνδρες, γυναίκες, παιδιά, εξοργισμένοι και προσβεβλημένοι- ενώπιον των οποίων ο “επιδεικτικός πλούτος” δεν προσφέρει τίποτα παρά αδιαφορία. Ο πάπας Φραγκίσκος συγκεντρώνει όλα αυτά τα πρόσωπα και -στο μήνυμα για την Πρώτη Παγκόσμια Ημέρα των Φτωχών- καλεί ολόκληρη την χριστιανική κοινότητα να αναλάβει τον τρόπο του μοιράσματος όπως διδάχθηκε από τον Φραγκίσκο της Ασίζης ξεκινώντας από τη συνάντηση με τον λεπρό. Χωρίς να υπάρχουν “αν” ή “αλλά” ή “ίσως” και με μια εβδομάδα πρωτοβουλιών που θα πραγματοποιηθούν με τους φτωχούς -οι οποίοι δεν είναι απλώς οι αποδέκτες μιας περιστασιακής καλής πρακτικής εθελοντικής εργασίας- καλώντας τους στη Θεία Λειτουργία, στις γειτονιές, ανοίγοντας τις πόρτες των σπιτιών μας, ώστε να μπορούν να γίνουν οι προσκεκλημένοι μας για το μεσημεριανό γεύμα.
Όπως θα κάνει ο πάπας Φραγκίσκος στις 19 Νοεμβρίου, μετά τη Θ. Λειτουργία που θα τελέσει στον Άγιο Πέτρο, όταν στην Αίθουσα Παύλος Στ΄ θα γευματίσει μαζί με τουλάχιστον 500 φτωχούς, όπως ανακοίνωσε ο σεβ. Rino Fisichella, Πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση του Νέου Ευαγγελισμού, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για την παρουσίαση του Μηνύματος.
«Ας μην αγαπάμε με λέξεις ή λόγια, αλλά με πράξη και αλήθεια».
Ο Πάπας ξεκινά με αυτή την επιταγή την οποία κανένας Χριστιανός δεν μπορεί να αγνοήσει, καταγγέλλοντας την αντίφαση μεταξύ άδειων λέξεων και συγκεκριμένων πράξεων. Η αγάπη δεν ανέχεται δικαιολογίες, και η αγάπη για τους φτωχούς δεν μπορεί να παραμείνει δίχως απάντηση. Η Εκκλησία πάντα ακούει την κραυγή των φτωχών και παρόλο που υπήρξαν στιγμές που οι Χριστιανοί επέτρεπαν να μολυνθούν από την κοσμική νοοτροπία, τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια αμέτρητες σελίδες της ιστορίας, “Έχουν γραφτεί από χριστιανούς που, με απόλυτη απλότητα και ταπεινότητα, και με τη γενναιόδωρη σκέψη της φιλανθρωπίας, υπηρετήσαν τους φτωχότερους αδελφούς τους!»
Μεταξύ αυτών, ο πρώτος Πάπας στην ιστορία που επέλεξε να φέρει το όνομά του Φραγκίσκου της Ασίζης, ο οποίος δεν αρκέστηκε να αγκαλιάζει και να προσφέρει ελεημοσύνη στους λεπτούς, αλλά αποφάσισε να ταξιδέψει στο Γκούμπιο για να «μείνει» μαζί τους.
«Ας μην σκεφτόμαστε τους φτωχούς μόνο ως παραλήπτες μιας καλής πράξης εθελοντικής εργασίας μια φορά την εβδομάδα, ή ακόμη λιγότερο ως αυτοσχέδιες κινήσεις καλής θέλησης για να φέρουμε την ειρήνη στη συνείδησή μας», προειδοποίησε ο Φραγκίσκος: «Αν θέλουμε πραγματικά να συναντήσουμε τον Χριστό, είναι απαραίτητο να αγγίζουμε το σώμα του σε αυτό το μαστιζόμενο σώμα των φτωχών».
Η φτώχεια είναι το αντίδοτο των χρημάτων, της καριέρας, της πολυτέλειας, που θεωρούνται ως οι στόχοι της ζωής κάποιου.
«Ας κάνουμε δικό μας, ως εκ τούτου, το παράδειγμα του αγίου Φραγκίσκου, μάρτυρα της γνήσιας φτώχειας. Εκείνος, μόνο επειδή είχε σταθερό το βλέμμα πάνω στον Ιησού, ήταν σε θέση να τον αναγνωρίσει και να τον υπηρετήσει μέσα από τους φτωχούς. Αν, παρόλα αυτά, αποφασίσουμε να προσφέρουμε την αποτελεσματική συμβολή μας για την αλλαγή της ιστορίας, παράγοντας πραγματική ανάπτυξη, είναι απαραίτητο να ακούσουμε την κραυγή των φτωχών και να δεσμευτούμε ότι θα τους βγάλουμε από την περιθωριοποίησή τους», είναι η έκκληση του Πάπα.
«Γνωρίζουμε τη μεγάλη δυσκολία που προκύπτει μέσα στον σύγχρονο κόσμο να μπορέσουμε να προσδιορίσουμε με σαφή τρόπο την φτώχεια. Ωστόσο, αυτή μας προκαλεί καθημερινά με τα χιλιάδες πρόσωπά της τα σημαδεμένα από τον πόνο, από την περιθωριοποίηση, από την καταπίεση, από τη βία, από τα βασανιστήρια και από τη φυλακή, από τον πόλεμο, από τη στέρηση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, από την άγνοια και από τον αναλφαβητισμό, από τις επείγουσες καταστάσεις υγείας και από την έλλειψη θέσεων εργασίας, από τον κακό τρόπο μεταχείρισης και από τη δουλεία, από την εξορία και από τη δυστυχία, από την αναγκαστική μετανάστευση. Η φτώχεια έχει το πρόσωπο γυναικών, ανδρών και μικρών παιδιών που γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης για άθλια συμφέροντα, ποδοπατούνται από τη διεστραμμένη λογική της εξουσίας και του χρήματος. Αυτός ο ανελέητος κατάλογος που ποτέ δεν τελειώνει είμαστε αναγκασμένοι να τον συνθέσουμε μπροστά στη φτώχεια, καρπό της κοινωνικής αδικίας, της ηθικής φτώχειας, της απληστίας των λίγων και της γενικευμένης αδιαφορίας»! Είναι ο λεπτομερής κατάλογος των πολλαπλών προσώπων της φτώχειας, που προκαλούνται από την αδικία και τον ηθικό εκφυλισμό. «Στις μέρες μας δυστυχώς, ενώ αναδύεται όλο και περισσότερο ο αναίσχυντος πλούτος, ο οποίος συσσωρεύεται στα χέρια των λίγων προνομιούχων, και συχνά συνοδεύεται από την ανομία και από την επιθετική εκμετάλλευση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, σκανδαλίζει η εξάπλωση της φτώχειας σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας σε ολόκληρο τον κόσμο», επανέλαβε ο Πάπας, προσθέτοντας ότι δεν πρέπει να παραμείνουμε αδιάφοροι.
«Στη φτώχεια που αναστέλλει το πνεύμα της πρωτοβουλίας τόσων πολλών νέων, εμποδίζοντάς τους να βρουν μια εργασία, στην φτώχεια που αναισθητοποιεί το αίσθημα της ευθύνης, καταλήγοντας να προτιμούν την αντιπροσώπευση και την αναζήτηση ευνοιοκρατίας, στη φτώχεια που δηλητηριάζει τις πηγές της συμμετοχής και περιορίζει τους χώρους επαγγελματικότητας, ταπεινώνοντας έτσι την αξία εκείνων που εργάζονται και παράγουν, σε όλα αυτά οφείλουμε να απαντήσουμε με ένα νέο όραμα για τη ζωή και την κοινωνία».
Η πρόσκληση για την Πρώτη Παγκόσμια Ημέρα των Φτωχών απευθύνεται σε όλους ανεξάρτητα από τη θρησκευτική τους σχέση: «Ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη για όλους». Από τα τείχη των σπιτιών μας έως τις ενορίες, μέχρι τις γειτονιές των πόλεων μας: η εβδομάδα πριν από την Ημέρα θα πρέπει να αφιερωθεί στην συνάντηση και τη φιλία, την αλληλεγγύη και την συγκεκριμένη βοήθεια, στον αγώνα κατά της κουλτούρας των απόβλητων.
