 |
ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ
«ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
21 – 22 Απριλίου 2012
Με μεγάλη επισημότητα και συμμετοχή πιστών από την περιοχή της Θεσσαλίας, αλλά και από την Θεσσαλονίκη, πανηγύρισε ο Καθολικός Ναός της Λάρισας, που εγκαινιάστηκε και καθαγιάστηκε από τον Επίσκοπό μας μόλις πριν από τρία χρόνια. Ο ιερός αυτός Ναός που είναι αφιερωμένος στην Ιερά Καρδία του Ιησού, πανηγυρίζει με Επισκοπικό Διάταγμα την δεύτερη Κυριακή του Πάσχα, την Κυριακή δηλαδή που λειτουργικά η Εκκλησία μας εορτάζει την Ευσπλαχνία του Θεού. Αντίστοιχα την ίδια Κυριακή οι πιστοί της ανατολικής παράδοσης τιμούν την Κυριακή του Θωμά.
 |
Τόσο το Σάββατο 21 Απριλίου το απόγευμα, όσο και το πρωί της Κυριακής 22 Απριλίου, πλήθος πιστών γέμισαν την Εκκλησία, πλαισιώνοντας τον Επίσκοπό μας στην ιερή αυτή πανήγυρη. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης περιστοιχιζόμενος από τον Εφημέριο της Θεσσαλονίκης π. Γιάννους, τον Εφημέριο Βόλου π. Πάολο και τον Λειτουργό Λαρίσης π. Σιμονέλ, αλλά και με τις Αδελφές του Αγίου Ιωσήφ της Εμφανίσεως ανάμεσα στο εκκλησίασμα, αναφέρθηκε στην σπουδαία ιδιαιτερότητα της τελετής και εξήγησε το πώς καθιερώθηκε από τον μακάριο Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄ η εορτή της Ευσπλαχνίας του Θεού.
 |
Για την ιστορία να αναφέρουμε πως στις 5 Οκτωβρίου 1938 μια νέα μοναχή με το όνομα Αδελφή Φαουστίνα, (κοσμικό όνομα Helen Kowalska) πέθανε σε ένα μοναστήρι των Αδελφών της Παναγίας του Ελέους στην Κρακοβία της Πολωνίας. Η Φαουστίνα προέρχονταν από μια φτωχή οικογένεια που είχε αγωνιστεί σκληρά στο μικρό αγρόκτημά τους κατά τη διάρκεια των φοβερών ετών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Αδελφή είχε λάβει τρία μόλις έτη βασικής εκπαίδευσης κι ο ρόλος της στο Μοναστήρι ήταν συνήθως ο πιο ταπεινός, συνήθως στην κουζίνα ή στον κήπο, ή ως αχθοφόρος. Στις 22 Φεβρουαρίου 1931, ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε σ’ αυτήν την απλή καλόγρια, φέρνοντας ένα θαυμάσιο Μήνυμα Ελέους για όλη την ανθρωπότητα. Η Αγία Faustina έγραψε στο ημερολόγιό της: «Το βράδυ, όταν ήμουν στο κελί μου, μου παρουσιάστηκε ο Ιησούς ντυμένος με ένα άσπρο ένδυμα. Σήκωσε το ένα Του χέρι να με ευλογήσει ενώ το άλλο άγγιζε το ένδυμα Του στο στήθος. Από το άνοιγμα του ενδύματος στο στήθος έβγαιναν δύο μεγάλες ακτίνες, η μια κόκκινη και η άλλη λευκή. Στην σιωπή κοίταξα με προσήλωση τον Σωτήρα και η ψυχή μου καταλείφθηκε με φόβο, αλλά και με μεγάλη χαρά. Σε λίγο ο Ιησούς μου είπε «Ζωγράφισε μια εικόνα σύμφωνα με το ότι βλέπεις, με την επιγραφή: Ιησού, σε εμπιστεύομαι». Λίγο καιρό αργότερα, ο Σωτήρας μου μίλησε πάλι: «Η χλωμή ακτίνα αντιπροσωπεύει το νερό που καθιστά τις ψυχές δίκαιες, η κόκκινη ακτίνα αντιπροσωπεύει το αίμα που είναι η ζωή των ψυχών. Αυτές οι δύο ακτίνες ξεχύθηκαν από τα βάθη του πιο τρυφερού Ελέους μου όταν μια λόγχη μου τρύπησε την καρδιά στο Σταυρό…»
Ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει την πολυπολιτισμική καθολική κοινότητα της Λάρισας είναι το γεγονός ότι, ενώ δεν υπάρχει χορωδία κι ενώ οι πιστοί ανήκουν σε διάφορες εθνικότητες, όλοι έχουν μάθει και ψάλουν τους λειτουργικούς ύμνους στα ελληνικά, παρουσιάζοντας μία όμορφη εικόνα αδελφοσύνης και ομόνοιας. Στο τέλος μάλιστα της τελετής πολλοί απ’ αυτούς έψαλλαν και διάφορους ύμνους και λαϊκά τραγούδια από τις ιδιαίτερές τους πατρίδες, χρωματίζοντας την σπουδαία αυτή εκδήλωση. Πολλοί μάλιστα από αυτούς είναι στρατιωτικοί που υπηρετούν στην νατοϊκή βάση της περιοχής.
 |
 |
Όπως έχει πλέον καθιερωθεί, η λειτουργική αυτή σύναξη ολοκληρώθηκε με την συμμετοχή όλων σε μία πλούσια τράπεζα, όπου ο καθένας συνεισέφερε ανάλογα με τις δυνατότητές του, προσφέροντας ένα πιάτο ή ένα κέρασμα από την ιδιαίτερή του πατρίδα. Μία σκηνή που θυμίζει τη ζωή της πρωτοχριστιανικής κοινότητας των Ιεροσολύμων, όπως διαβάστηκε άλλωστε στο Α΄ Ανάγνωσμα της Κυριακής από τις Πράξεις των Αποστόλων (2, 41-47).
