Πασχαλινό μήνυμα του σεβ. Σεβαστιανού, Αρχιεπισκόπου Καθολικών Αθηνών

† ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ

ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΡΟΔΟΥ

Δολοφονικοί ψιθυρισμοί και Πάσχα!

Το Πάσχα του Κυρίου μας είναι τόσο πλούσιο, ώστε αναρωτήθηκα: ποιο σημείο να τονίσω φέτος για την πίστη μας; Δεν μπορούμε να γιορτάζομε μόνο του Χριστού το Πάσχα. Οφείλομε κι εμείς οι ίδιοι να κάνομε Πάσχα, πέρασμα από μια κατάσταση θανάτου σε μια νέα ζωή. Ποιος όμως είναι ο θάνατός μας; Σκέφτηκα να διαβάσω το Ευαγγέλιο κατά Ιωάννη για να εμπνευστώ.

Μου έκανε εντύπωση η αρχική διαπίστωση του ευαγγελιστή ότι ο Χριστός «ήρθε στον τόπο του, και οι δικοί του δεν τον δέχτηκαν». Να, το δράμα, που οδήγησε τον Ιησού στο πάθος και το σταυρικό θάνατο: εκείνοι που περίμεναν τον Σωτήρα, και μάλιστα οι θρησκευτικοί ηγέτες, όταν Εκείνος ήρθε, παρερμήνευαν και διαστρέβλωναν τα λόγια και τα έργα του. Τον κατηγορούσαν στο λαό: «Έχει δαιμόνιο κι είναι τρελός. Γιατί τον ακούτε;». Και ενώ ο Πιλάτος έλεγε: «δεν μπόρεσα να βρω καμιά αιτία καταδίκης», εκείνοι έλεγαν: «σταύρωσέ τον»!!!
Είχε πει ο Ιησούς: «Εγώ ήλθα για να δουν όσοι δεν βλέπουν, και όσοι βλέπουν να γίνουν τυφλοί». Μας καλεί να μπούμε στο εσωτερικό μας, και να δούμε τι συμβαίνει στο νου και την καρδιά μας. Εκεί έχομε πρόβλημα! Νομίζομε ότι ξέρομε, ότι μπορούμε να κρίνομε τους πάντες και τα πάντα, και δεν καταλαβαίνομε ότι όλοι ξεκινούμε από ένα σκοτάδι και δεν πρέπει να είμαστε εύκολοι στις κρίσεις μας. Γι’ αυτό μας λέει: «Μην κρίνετε, για να μην κριθείτε. Μην καταδικάζετε, και δεν θα καταδικασθείτε».
Κακό είναι να κατακρίνομε με τη σκέψη μας. Χειρότερο κακό είναι όταν την κατάκρισή μας τη διαδίδομε γύρω μας. Όταν σπέρνομε σχόλια, δυσαρέσκειες, κατηγορίες, κακολογίες, κρίσεις επιφανειακές χωρίς να γνωρίζομε τους βαθύτερους λόγους. Και τα διαδίδομε ως σίγουρα, ως γεγονότα, ενώ είναι κουτσομπολιά ή συμπεράσματα δικά μας: «άκουσα, μου είπαν, είδα αυτό και συμπεραίνω εκείνο». Δολοφονικοί ψιθυρισμοί!

Τέτοια σχόλια, συμπεράσματα, διαδόσεις, κουτσομπολιά, λέγονταν και για τον Ιησού. Όλα γίνονταν με τα ΛΟΓΙΑ! Από τα λόγια όμως έφτασαν στα έργα. Τον σταύρωναν με τα λόγια, τον σταύρωσαν και στην πράξη.

Μας λέει ο Ιησούς, παρομοιάζοντας τον εαυτό του με το φως: «Περπατάτε όσο έχετε το φως, για να μη σας κυριέψει το σκοτάδι. Αυτός που περπατά στο σκοτάδι, δεν γνωρίζει πού πάει».

Και ποιος περπατάει στο φως; Όποιος αγαπάει! «Μια νέα εντολή σας δίνω: να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Όπως εγώ σας αγάπησα κι εσείς να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Με αυτό, όλοι θα γνωρίζουν ότι είστε δικοί μου μαθητές, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». Με τι τρόπο μας αγάπησε ο Χριστός; Προτίμησε να υπομείνει τη βία μας και να πεθάνει εξευτελισμένος στο σταυρό, παρά να ασκήσει ο ίδιος βία για να σώσει τον εαυτό του.

Όταν κατακρίνομε και κακολογούμε τον άλλο, τη συμπεριφορά του, το έργο του, τότε ασκούμε βία, τον υποβιβάζομε στα μάτια του άλλου, τον εξευτελίζομε, του καταστρέφομε το έργο. Τον σταυρώνομε!!! Αυτό που κάνεις εις βάρος του άλλου, αν το έκαναν σ’ εσένα, θα σου άρεσε; Μη λες: Μα εγώ έχω δίκιο! Και οι φαρισαίοι και οι αρχιερείς πίστευαν ότι έχουν δίκιο. Αλλά έκαναν το εγκληματικό λάθος: σκότωσαν τον Θεό τους και Σωτήρα τους!!!
«Με αυτό, όλοι θα γνωρίζουν ότι είστε δικοί μου μαθητές, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». Όχι αν πηγαίνετε στη Λειτουργία, αλλά αν μετά τη Λειτουργία ΑΓΑΠΑΤΕ!!! Τα σχόλια, οι κακολογίες, τα κουτσομπολιά που αναπαράγονται, ΔΕΝ είναι ΑΓΑΠΗ. Όταν σταυρώνομε τον άλλο με τα λόγια, δεν τον αγαπάμε. Τι ωφελούν λοιπόν οι τελετές της Μεγάλης Εβδομάδας και οι κυριακάτικες Λειτουργίες;
Στις 4-9-2015 έλεγε ο Πάπας κατά τη θ. Λειτουργία: «Αυτός που κουτσομπολεύει, είναι σαν τον τρομοκράτη, που ρίχνει τη βόμβα και φεύγει! Με τη γλώσσα καταστρέφει, δεν δημιουργεί ειρήνη». Και μας προτρέπει: κάθε φορά που έρχεται στο στόμα σου να πεις κάτι, να σπείρεις ζιζάνια και διχασμό, να κακολογήσεις κάποιον, δάγκωσε τη γλώσσα σου. «Ο διάβολος μας βοηθάει σ’ αυτό. Το επάγγελμά του είναι να διχάζει»!
Τη Μεγάλη Πέμπτη ο Χριστός προσευχήθηκε για μας: «Αυτοί που θα πιστέψουν σ’ εμένα, όλοι να είναι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, μαζί μου κι εγώ μαζί σου, για να είναι κι αυτοί μαζί μας, ώστε ο κόσμος να πιστέψει πως εσύ με απέστειλες».

Τι κάνομε όταν σπέρνομε κακολογίες και μαυρίζομε τη φήμη ενός ανθρώπου ή μιας δραστηριότητας; Δείχνομε ότι δεν είμαστε ΕΝΑ, ότι έχομε ή δημιουργούμε διχόνοιες, ότι ο Χριστός δεν μπόρεσε να μας σώσει, να μας μεταστρέψει, να μας ενώσει, να φτιάξει νέους ανθρώπους. Έτσι, βλέποντας οι γύρω μας ότι ο Χριστός έχει….. τέτοιους μαθητές, δεν μπορούν να πιστέψουν στον Χριστό!!!

Τη Μεγάλη Πέμπτη είπε ο Ιησούς στους μαθητές του: «Εσείς είστε καθαροί, αλλά όχι όλοι». Ήξερε ποιος θα το προδώσει. Ξέρει ποιος από μας είναι καθαρός από κουτσομπολιά κλπ. Πώς θα πάμε να κοινωνήσομε; Χωρίς μετάνοια και αλλαγή συμπεριφοράς; Θα του δώσομε κι εμείς το υποκριτικό φιλί του Ιούδα;;;

Δεν μπορούμε να γιορτάζομε μόνο του Χριστού το Πάσχα. Οφείλομε κι εμείς οι ίδιοι να κάνομε Πάσχα, δηλαδή πέρασμα από μια κατάσταση θανάτου σε μια νέα ζωή, από το σκοτάδι στο φως, από το διαβολικό κουτσομπολιό στην αγάπη και την ενότητα!