ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ 2015
του σεβασμιοτάτου Ιωάννη
Αρχιεπισκόπου Κερκύρας – Ζακύνθου – Κεφαλληνίας
Έρχεται και εφέτος το Πάσχα, η Εορτή των εορτών, το αποκορύφωμα όλου του Λειτουργικού Έτους. Έρχεται για να ξαναδώσει ζωή στην κουρασμένη χριστιανική μας πορεία, να φωτίσει τις σκοτεινές γωνιές του εσωτερικού μας κόσμου και να τις λυτρώσει από το φόβο και την αβεβαιότητα, να μας ξεμπλέξει από τα αδιέξοδα και να μας ανοίξει νέους ορίζοντες ελπίδας. Και όλα αυτά γιατί Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΕΙ, πέρα από το θάνατο. Αυτός είναι ο πρώτος των ζώντων, στο πρόσωπό του ο Θεός Πατέρας ανακαινίζει την δημιουργία. Το Πάσχα προσφέρει σε όλη την ανθρωπότητα την ελπίδα να μη την καταπιεί η μη ύπαρξη. Το Πάσχα προσφέρει μια καινούρια αρχή, πέρα από κάθε μορφής αποτυχία, πέρα από τον αβυσσαλέο πόνο, την προδοσία και την εγκατάλειψη από τους ανθρώπους, πέρα από την απάνθρωπη βία και το μίσος, πέρα από την αδικία, και κυρίως πέρα από το θάνατο που μας καταθλίβει.
Το Πάσχα αποτελεί το θρίαμβο της Ζωής που αναβλύζει από το Σταυρό, δηλαδή από την αγάπη. Όπως έγραφε ο φιλόσοφος Gabriel Marcel, «αγαπάω σημαίνει να πω: εσύ δε θα πεθάνεις!». Ο Χριστός επανέλαβε αυτά τα λόγια μέσα σε δύο νύχτες: τη νύχτα που γεννήθηκε, μια νύχτα γεμάτη αστέρια, αγγέλους και ύμνους, και την νύχτα του Πάσχα: μια νύχτα καταστροφής, γεμάτη βία και μίσος και εγκατάλειψη.
Νύχτα ενανθρώπισης, κατά την οποία, ο Λόγος γίνεται σάρκα από αγάπη. Νύχτα Ανάστασης κατά την οποία η σάρκα ενδύεται την αιωνιότητα. Έτσι αναπνέει η πίστη μας, από τη μια νύχτα στην άλλη. Το Πάσχα, μάς καλεί να συντονίσουμε την αναπνοή μας με αυτήν την απέραντη πνοή, που αδιάκοπα ενώνει το αόρατο με το ορατό, τη γη με τον ουρανό, το στιγμιαίο με το αιώνιο, τη φτώχεια μας με τον πλούτο του Θεού. Ο τάφος είναι ορθάνοικτος, όπως ο σπόρος που ανοίγεται για να ξεφυτρώσει η ζωή. Και έξω αρχίζει η άνοιξη, ο φορέας της ζωής.
Ο Αναστημένος Χριστός, μέσα στο θρίαμβο της νίκης του, δεν αδιαφορεί για τους πόνους των ανθρώπων που ακόμα βαδίζουν σε αυτήν την «κοιλάδα των δακρύων». Τα πρώτα λόγια που ως Αναστημένος πρόφερε, ήταν αυτά που είπε στη δακρυσμένη Μαγδαληνή: «Γυναίκα, γιατί κλαίς;» (Ιω. 20,15). Στην τελευταία ώρα της επίγειας ζωής πάνω στο σταυρό νοιάστηκε για την αγωνία ενός βαρυποινίτη, καταδικασμένου σε θάνατο, την πρώτη ώρα του Πάσχα ενδιαφέρεται για τα δάκρυα μιας γυναίκας. Είναι το ύφος που πάντοτε χαρακτηρίζει την Καρδιά του Ιησού, που δεν σκέπτεται τον εαυτό του, αλλά φροντίζει για τον καθένα από εμάς, για τη δική μας ευτυχία.
Ο κόσμος είναι γεμάτος από δάκρυα, αλλά το Πάσχα έρχεται ο ίδιος ο Αναστημένος για να σφουγγίσει τα δάκρυα των ανθρώπων, να φυτέψει στην φθαρτή ύπαρξή μας τη Ζωή του. Όπως έγραφε ο Blaise Pascal: «Αυτό που μας ωθεί να πιστέψουμε είναι ο σταυρός, αλλά αυτό στο οποίο πιστεύουμε είναι η νίκη του σταυρού». Η νίκη της ζωής. Πάσχα σημαίνει να πιστέψουμε ότι, με το Θεό, η ζωή δεν τελειώνει ποτέ. Πάσχα σημαίνει να πιστέψουμε τα λόγια του Αναστημένου Χριστού: «Ιδού, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του κόσμου» (Μτ. 28,20). Πάσχα σημαίνει να αναγνωρίζουμε τον Αναστημένο Χριστό στο πρόσωπο των αδελφών μας. Τότε θα είναι για εμάς αληθινά τα λόγια μιας γνωστής προσευχής: «Ο Θεός δεν έχει χέρια παρά τα χέρια τα δικά μας για να ανακουφίζει… ο Θεός δεν έχει πόδια παρά τα δικά μας πόδια για να συναντήσει το δυστυχισμένο… ο Θεός δε μεταχειρίζεται λέξεις παρά τις δικές μας για να παρηγορήσει».
Αυτό το Πάσχα θέλω να αισθανθώ ότι η ζωτικότητα του Θεού είναι η σύντροφός μου, την αισθάνομαι μέσα μου, μια αναδυόμενη ενέργεια επεκτείνεται, μου δίνει ανάσα και κουράγιο. Αυτό μου κάνει γλυκιά και πανίσχυρη συντροφιά. Εγώ ανήκω σε ένα ζωντανό Θεό!
Έτσι θέλω να περάσω αυτό το Πάσχα, και όλη η ζωή μου να γίνει ένα ατέλειωτο Πάσχα. Έτσι θα ήθελα, έτσι θα επιθυμούσα και εσείς, αγαπητοί μου, να περάσετε αυτό το Πάσχα, διότι ο «Χριστός Ανέστη, αληθώς ανέστη!». Αυτή και μόνο αυτή είναι η πασχαλινή ευχή.
† ΙΩΑΝΝΗΣ
Αρχιεπίσκοπος
