Πασχαλινό Μήνυμα του Σεβασμιότατου Πέτρου,
Επισκόπου Σύρου-Θήρας-Κρήτης
ΠΑΣΧΑ 2024
Αγαπητοί μου Αδελφοί και Αδελφές, Χριστός Ανέστη! Αλληλούια!
Όταν οι γυναίκες πήγαν στον τάφο του Ιησού το πρωί της πρώτης ημέρας της εβδομάδας, πριν καν χαράξει, ούτε που φαντάζονταν αυτό που θα έβλεπαν: η πέτρα είχε κυλήσει και ο τάφος ήταν άδειος!
Η νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο, επιβεβαιώνει πως ο Λόγος εκπληρώθηκε, αλλά πρέπει να μεσολαβήσει ο απαραίτητος και μοναδικός στην ιστορία της σωτηρίας χρόνος, ώστε κάτω από το φως της Ανάστασης, να γίνει κατανοητός και αποδεκτός αυτός ο Λόγος και να γίνει δεκτό, επιτέλους, το δώρο της σωτηρίας που δόθηκε σε όλα τα έθνη: «Πορευθείτε σ’ ολόκληρο τον κόσμο και διακηρύξτε το χαρμόσυνο μήνυμα σ’ όλη την κτίση. Όποιος πιστέψει και βαφτιστεί θα σωθεί ∙ όποιος δεν πιστέψει θα καταδικαστεί» (Μκ 16,15-16).
Τα λειτουργικά κείμενα της Μεγάλης Εβδομάδας προετοιμάζουν την καρδιά μας να εισέλθει στο μυστήριο του Πάσχα: το τελευταίο Δείπνο του Ιησού και η σύσταση της Θείας Ευχαριστίας, το πάθος και ο θάνατος πάνω στο Σταυρό, η σιωπή του Μεγάλου Σαββάτου, η πασχαλινή Αγρυπνία που μας διηγείται την ιστορία του βαφτίσματός μας. Βυθισμένοι στο θάνατο, μαζί με τον Ιησού Χριστό, γεννηθήκαμε σε μια νέα ζωή κατά την ημέρα της βάφτισής μας.
Κάθε χρόνο, το Πάσχα μάς υπενθυμίζει πως η δική μας ανάσταση έχει ήδη αρχίσει και πως μέσα σε όλα τα γεγονότα του θανάτου και της ζωής που ζούμε, ο Αναστημένος παραμένει ζωντανός και μας καλεί να είμαστε κι εμείς ζωντανοί. Η Εκκλησία γεννήθηκε στη σκιά του άδειου τάφου, για να αναγγείλει το Θεό στους αιώνες και εμείς γεννηθήκαμε στο βάφτισμα για να είμαστε οι μάρτυρες του Αναστημένου.
Το πρωί του Πάσχα συντελείται μια συνταρακτική ανατροπή, που θέτει σε αμφιβολία το νόμο του θανάτου. Ο Ιησούς Χριστός είναι ζωντανός! Είναι ο Ζωντανός, επειδή ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς. Συνειδητοποιώντας αυτή την ανατροπή μέσα στην ιστορία, ωθούμαστε να κινητοποιηθούμε. Και κάθε σελίδα της Καινής Διαθήκης καλεί στην κινητοποίησή μας αυτή, εσωτερική και εξωτερική.
Είμαστε κι εμείς με τη σειρά μας, στη θέση της Μαρίας Μαγδαληνής και των δυο μαθητών, το πρωί της Κυριακής της Ανάστασης. Γνωρίζουμε πράγματα για τον Ιησού, για την ιστορία του και τη διδασκαλία του. Αλλά η γιορτή του Πάσχα μας καλεί να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα, αυτό που έχει να κάνει με το να πιστέψουμε αυτό που γνωρίζουμε και τακτικά διακηρύττουμε με την ομολογία της πίστεώς μας.
Μπορούμε να κάνουμε αυτό το βήμα, παίρνοντας την απόφαση να μπούμε σε μια άλλη διάσταση της πραγματικότητας και να εμπιστευτούμε μια διαφορετική λογική ζωής;
Το Πάσχα μάς τοποθετεί μπροστά σε μια επιλογή: Μήπως έφθασε η στιγμή να πιστέψουμε πραγματικά πως ο θάνατος είναι ένας δρόμος που οδηγεί στη ζωή; Μας προκαλεί να δεχτούμε μια ζωή που δεν θα βασίζεται στην αμφιβολία και στο φόβο, αλλά στην εμπιστοσύνη πως είμαστε τέκνα αγαπημένα του Θεού. Η Ανάσταση είναι απόδειξη ότι ο Θεός υπάρχει και δεν ήταν όπως τον είχαμε φανταστεί. Πιστεύω σημαίνει πως δέχομαι να αλλάξω το φανταστικό. Δεν μπορούμε να κάνουμε Πάσχα χωρίς αυτή την αλλαγή.
Ο Ιησούς εμπιστεύτηκε πρώτος τους μαθητές, τους κάλεσε και εκείνοι τον ακολούθησαν, παρά τις αδυναμίες τους, τις αμφιβολίες και τους φόβους τους. Αλλά μόνο αντικρίζοντας τον άδειο τάφο, ζώντας τη δύναμη των γεγονότων, θα πιστέψουν αυτό που ήδη είχαν ακούσει.
Γιατί όχι κι εμείς; Γιατί όχι τώρα;
Ας τολμήσουμε αγαπητοί αδελφοί και αγαπητές αδελφές μου να αλλάξουμε για πάντα τη ζωή μας!
Καλό Πάσχα!
