«Στα βήματα του Παύλου» είναι η έκφραση που χρησιμοποιείται από τον περασμένο αιώνα για να δηλώσει τις προσκυνηματικές διαδρομές που πραγματοποιούνται σε περιοχές από όπου πέρασε ο Απόστολος κατά τις περιοδείες του. Στα ίχνη των βημάτων του λοιπόν βαδίσαμε κι εμείς, «προσκυνητές της ελπίδας», ακολουθώντας πορεία αντίστροφη από τη δική του: από την Αθήνα προς την Αν. Μακεδονία. Πενήντα άτομα, όλων των ηλικιών, τα περισσότερα από την ενορία του Αγ. Λουκά, και άλλα από διάφορες ενορίες της Αττικής, από τη Σύρο και από την Τήνο. Μαζί μας τέσσερις ιερείς υπεύθυνοι για την πνευματική προετοιμασία: οι πατέρες Χαβιέρ, Ιωσήφ, Λουίς και Σβονιμίρ.
Ξεκινήσαμε νωρίς το Σάββατο 22 Μαρτίου και μετά από διαδρομή πέντε ωρών, κατά τις οποίες ακούσαμε ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη δράση του Αποστόλου στην Ελλάδα και προσευχηθήκαμε, διακρίναμε τις ακτές της Πιερίας (Πύδνα) όπου ο Παύλος επιβιβάστηκε σε πλοίο για να πλεύσει προς την Αθήνα. Σε εκείνο περίπου το σημείο της διαδρομής αφήσαμε κι εμείς την Εθνική Οδό και κατευθυνθήκαμε προς τη Βέροια.
Πρώτος μας σταθμός η Βεργίνα, όπου ξεναγηθήκαμε στους μακεδονικούς βασιλικούς τάφους των Αιγών, που έφερε στο φως η ανασκαφή του Μανώλη Ανδρόνικου. Θαυμάζοντας τους θησαυρούς, που συνόδευαν ως κτερίσματα τους νεκρούς και που μαρτυρούν τον πλούτο και τη δύναμή τους, δεν μπορείς να μη σκεφθείς πόσο παροδική είναι η δόξα αυτού του κόσμου. Παράλληλα όμως, αναλογίζεσαι ότι οι κατακτήσεις αυτών των Μακεδόνων βασιλιάδων και των διαδόχων τους δημιούργησαν στην Ανατολή το ελληνιστικό πολιτιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο η Κοινή ελληνική έγινε το ενιαίο γλωσσικό όργανο επικοινωνίας όλων των λαών της Ανατολικής Μεσογείου, το οποίο τέσσερις αιώνες αργότερα θα χρησιμοποιούσαν οι Απόστολοι για τη διάδοση του Ευαγγελίου.
Ποιος τελικά κρατά στα χέρια του την πορεία της Ιστορίας; Λίγα χιλιόμετρα χωρίζουν τη Βεργίνα από τη Βέροια. Μέσα από τους στενούς δρόμους της πυκνοδομημένης πρωτεύουσας της Ημαθίας φθάσαμε στο «βήμα» από όπου ο Αγ. Παύλος κήρυξε στους Βεροιείς. Ένα μαρμάρινο μνημείο με ψηφιδωτές παραστάσεις και ένα ορειχάλκινο άγαλμα σηματοδοτούν το πέρασμα του Αποστόλου των Εθνών. Εκεί, σταθήκαμε για να ακούσουμε μια σύντομη ομιλία από τον π. Χαβιέρ και τον π. Σβονιμίρ. Φεύγοντας από τη Βέροια διασχίσαμε ένα παραδεισένιο τοπίο με ανθισμένες ροδακινιές που με τη γλώσσα της ομορφιάς μάς μίλησαν κι αυτές για το Θεό.
Βράδυ πια, φθάσαμε στη Θεσσαλονίκη. Πριν αποσυρθούμε στα δωμάτιά μας είχαμε μια τελευταία συγκέντρωση στην μεγάλη αίθουσα του ξενοδοχείου για να ακούσουμε από τον π. Ιωσήφ την παραβολή του άσωτου υιού και να προετοιμαστούμε για τη δική μας συμφιλίωση με τον Πατέρα. Ακούραστοι οι ιερείς περίμεναν ως αργά όποιον ήθελε να εξομολογηθεί. Η Κυριακή 23 Μαρτίου ήταν η κεντρική ημέρα του προσκυνήματος. Ξεκινήσαμε για τους Φιλίππους. Προσευχόμενοι με τα λόγια των Αίνων και απολαμβάνοντας την ομορφιά της λίμνης Βόλβης και των ακτών της Αν. Μακεδονίας διανύσαμε τα 150 χιλιόμετρα.
Ο εκτεταμένος αρχαιολογικός χώρος με το θέατρο, την Αγορά και την λεγόμενη φυλακή του Αποστόλου Παύλου μάς υποδέχθηκε με συννεφιά και αραιή ομίχλη. Μετά τη σύντομη ξενάγηση μιας τοπικής ξεναγού, ακούσαμε από τον π. Χαβιέρ μια πολύ αισθαντική ανάγνωση του 16ου κεφ. των Πράξεων, όπου ο Ευαγγελιστής Λουκάς αφηγείται τη διαμονή και τη δράση του Παύλου στους Φιλίππους. Ήταν μια βαθιά συγκινητική εμπειρία: τα γεγονότα ζωντάνευαν μέσα στο χώρο που διαδραματίστηκαν δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Δύο χιλιόμετρα πιο πέρα βρεθήκαμε σε έναν επίσης ευλογημένο χώρο: στην όχθη του μικρού ποταμού Ζυγάκτη, όπου βαπτίστηκε ο πρώτος άνθρωπος πάνω σε ευρωπαϊκό έδαφος: η Λυδία η Φιλιππησία. Μέσα στο σύγχρονο οκταγωνικό βαπτιστήριο, με τα μάρμαρα, τις τοιχογραφίες και τα βιτρώ, ακούσαμε μια ομιλία για την αξία του βαπτίσματος και στη συνέχεια δίπλα στο ρεύμα του ποταμού ανανεώσαμε ο καθένας τις υποσχέσεις του δικού του βαπτίσματος. Και η ψιλή βροχή ερχόταν από τον ουρανό να ενωθεί με τις σταγόνες του αγιασμού…
Το απόγευμα, στην Καβάλα, στη μικρή εκκλησία της παλαιάς μονής των Λαζαριστών, παρακολουθήσαμε την κυριακάτικη θεία λειτουργία που τέλεσε ο πρόσφατα χειροτονημένος π. Λουίς. Ήταν μια έντονη στιγμή πνευματικής ανάτασης. Ο ιερέας αυτός με την προσευχή και την ομιλία του έκανε μια κατάθεση ψυχής που δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο και στο τέλος της λειτουργίας πλησιάσαμε με δακρυσμένα μάτια να λάβουμε ένας ένας την ευλογία του. Ας του δώσει ο Κύριος τη χάρη να παραμείνει ως το τέλος άξιος ιερέας του.
Η Δευτέρα 24 Μαρτίου ήταν αφιερωμένη στη Θεσσαλονίκη. Πρώτα μια γνωριμία με το ολοκαίνουριο, αστραφτερό μετρό της. Έπειτα η επίσκεψη στο αρχαιολογικό μουσείο για να δούμε την έκθεση «πολιτιστικές διαδρομές στα βήματα του Αποστόλου Παύλου» στην οποία ξεναγηθήκαμε από μία εξαίρετη αρχαιολόγο και μπορέσαμε να συνδέσουμε την θρησκευτική παράδοση με την ιστορική μαρτυρία και τα αρχαιολογικά κατάλοιπα. Τέλος, η ομαδική προσευχή και η χορήγηση των λυσιποίνων μέσα στον καθεδρικό ναό της Αμιάντου Συλλήψεως. Ακούγοντας το παλαιοδιαθηκικό ανάγνωσμα της θεραπείας του λεπρού ειδωλολάτρη βασιλιά από τον προφήτη Ελισαίο αισθητοποιήσαμε την αόρατη επούλωση, που επιτυγχάνεται χάρη στο Ιωβηλαίο έτος, στις παραμορφωτικές ουλές που αφήνουν οι πρόσφατες και οι παλαιότερες αμαρτίες στην όψη της ψυχής του καθενός μας. «Tantum ergo sacramentum» έψαλλε μπροστά στο αρτοφόριο με βαθιά, δυνατή φωνή ο π. Ιωσήφ καθώς αποχωρούσαμε συγκινημένοι από τον ναό.
Το ταξίδι της επιστροφής κύλησε απρόσκοπτα και στη διάρκειά του πολλοί συνταξιδιώτες θέλησαν να μοιραστούν τις πνευματικές τους εμπειρίες με τους υπόλοιπους. Είναι αναμφισβήτητο ότι με τη βοήθεια του Θεού στο προσκύνημα αυτό τα πάντα -από τα εντελώς πρακτικά ως τα βαθύτερα πνευματικά- ξετυλίχθηκαν άψογα. Όλοι, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, αποκομίσαμε πολύτιμα πνευματικά οφέλη. Ο Κύριος μάς έκανε ένα ωραίο δώρο αυτό το Ιωβηλαίο έτος 2025 και μαζί του συνεργάστηκαν και όλοι όσοι συμμετείχαν στην οργάνωση αυτού του προσκυνήματος. Γι’ αυτό και θερμά τους ευχαριστούμε.
