Ομιλία του Άγιου Πατέρα Φραγκίσκου, στους συμμετέχοντες στη Γενική Σύναξη των Αδελφών των Χριστιανικών Σχολείων
Σάββατο 21 Μαΐου 2022
Αγαπητοί Αδελφοί, καλημέρα και καλώς ήλθατε!
Ευχαριστώ τον Γενικό Ηγούμενο για τα λόγια του, όπως και για το «Lolo Kiko» (χαιρετισμός φιλιππινέζικος: παππού Φραγκίσκο), και εύχομαι τις καλύτερες ευχές μου σε εκείνον καθώς και στο Συμβούλιό του. Είμαι χαρούμενος που σας συναντώ, με την ευκαιρία της 46ης Γενικής Σύναξής σας, της οποίας το θέμα είναι «Ανοίγουμε νέους δρόμους, για να μεταμορφώσουμε ζωές». Είναι καλό να κατανοήσουμε τη Σύναξη με αυτό τον τρόπο, σαν ένα εργοτάξιο, προχωρώντας σε νέους δρόμους που οδηγούν στη συνάντηση των αδελφών, κυρίως των πιο φτωχών. Αλλά γνωρίζουμε ότι η «Οδός», ο αληθινός δρόμος, είναι ο Ιησούς Χριστός: ακολουθώντας Τον, περπατώντας μαζί Του, οι ζωές μας μεταμορφώνονται και γινόμαστε, με τη σειρά μας, προζύμι, αλάτι, φως.
Για εσάς, σύμφωνα με το χάρισμα του αγίου Ιωάννη-Βαπτιστή Δελασάλ, αυτοί οι νέοι δρόμοι είναι, κατ’ αρχάς, δρόμοι εκπαιδευτικοί, που πραγματοποιούνται στα δημοτικά σχολεία, στα γυμνάσια και στα πανεπιστήμια τα οποία εσείς διευθύνετε στις 100 περίπου χώρες στις οποίες είστε παρόντες. Μια ωραία ευθύνη! Ευχαριστώ τον Κύριο μαζί σας, διότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι, πάνω απ’ όλα, ένα μεγάλο δώρο για όσους το ασκούν: είναι ένα επάγγελμα που απαιτεί πολλά, αλλά και που προσφέρει πολλά! Η συνεχής σχέση με τους εκπαιδευτικούς, με τους γονείς, και κυρίως με τα παιδιά και τους νέους είναι μια ανθρωπιστική πηγή πάντα ζωντανή, παρ’ όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα που έχει.
Σε αυτή τη σχέση, σε αυτό το ταξίδι που κάνετε με τα παιδιά και τους νέους, προσφέρετε αξίες από την πλούσια παιδαγωγική σας παράδοση: τους εκπαιδεύετε στην υπευθυνότητα, στη δημιουργικότητα, στο να ζουν μαζί, στη δικαιοσύνη, στην ειρήνη. Τους διαπαιδαγωγείτε στην εσωτερική ζωή, στο άνοιγμα στην υπερβατικότητα και στην έκσταση μπροστά στο μυστήριο της ζωής και της Δημιουργίας. Όλα αυτά, εσείς τα ζείτε και τα πράττετε εν Χριστώ και εσείς τα ερμηνεύετε με μια ανθρωπιστική πληρότητα. Μου έρχεται στον νου το μότο του αγίου Ιωάννη-Παύλου II, στην εγκύκλιο Redmrtor Dominus: «Ο άνθρωπος είναι ο δρόμος της Εκκλησίας». Θέτετε σε εφαρμογή αυτόν το μότο στην εκπαιδευτική σας αποστολή. Είναι ο τρόπος για να πραγματοποιείτε αυτό που γράφει ο άγιος Παύλος: «να μορφωθεί ο Χριστός μέσα σας» (Γαλ. 4,19). Είναι αυτή η αποστολή σας, να διαπαιδαγωγείτε κατ’ αυτόν τον τρόπο, η ειδική συμβολή σας στον ευαγγελισμό: να κάνετε να αυξάνει το ανθρώπινο ον, σύμφωνα με τον Χριστό. Με αυτή την έννοια, τα σχολεία σας είναι χριστιανικά, όχι εξαιτίας μιας εξωτερικής ετικέτας, αλλά επειδή ακολουθούν αυτή τη γραμμή.
Συνειδητοποιούμε ότι ο κόσμος ζει μια έκτακτη εκπαιδευτική ανάγκη. Η εκπαιδευτική συνθήκη έχει διαλυθεί, έχει καταστραφεί, και το κράτος, οι εκπαιδευτικοί και η οικογένεια είναι διασπασμένοι. Οφείλουμε να αναζητήσουμε μια νέα συνθήκη που να έχει την επικοινωνία, την από κοινού εργασία. Αυτή η έκτακτη εκπαιδευτική ανάγκη καθίσταται πιο οξεία από τις συνέπειες της πανδημίας. Οι δύο μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας, η πρόκληση της αδελφοσύνης και η πρόκληση της φροντίδας του κοινού μας σπιτιού, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν παρά μόνο με την εκπαίδευση. Αυτές οι δύο προκλήσεις είναι πάνω απ’ όλα εκπαιδευτικές προκλήσεις. Και ευχαριστώ τον Θεό που η χριστιανική κοινότητα όχι μόνο το συνειδητοποίησε, αλλά έχει δεσμευτεί σε αυτή τη δράση, εδώ και αρκετό διάστημα, προσπαθώντας να ανοίξει νέους δρόμους, για να μεταμορφώσει τον τρόπο ζωής. Και εσείς, Αδελφοί, μετέχετε σε αυτό το εργοτάξιο. Πράγματι, εσείς είστε στην πρώτη γραμμή, εκπαιδεύοντας, για να περάσουμε από έναν κόσμο κλειστό σε έναν κόσμο ανοιχτό, από μια νοοτροπία του χρησιμοποιώ και πετώ στη νοοτροπία της φροντίδας, από μια νοοτροπία της απόρριψης σε εκείνη της ενσωμάτωσης, από την αναζήτηση του μερικού συμφέροντος στην αναζήτηση του κοινού καλού. Ως εκπαιδευτικοί, γνωρίζετε πολύ καλά ότι αυτή η μεταμόρφωση πρέπει να ξεκινήσει από τις συνειδήσεις, διαφορετικά δεν θα είναι παρά μια βιτρίνα. Και γνωρίζετε, επίσης, ότι δεν μπορείτε να κάνετε αυτό το έργο μόνοι σας, αλλά σε συνεργασία, μέσα σε μια «εκπαιδευτική συμμαχία» με τις οικογένειες, με τις κοινότητες, με τις εκκλησιαστικές ομάδες, με τις παρούσες εκπαιδευτικές υπηρεσίες της κάθε χώρας.
Αγαπητοί Αδελφοί, αυτός είναι ο τομέας της εργασίας σας. Αλλά, για να είστε καλοί εργάτες,, δεν πρέπει να παραμελείτε τον εαυτό σας. Δεν μπορείτε να δώσετε στους νέους αυτά που δεν έχετε. Ο χριστιανός εκπαιδευτικός, στο σχολείο του Χριστού, είναι πρώτα απ’ όλα ένας «μάρτυρας» (= αυτός που δίνει μαρτυρία), και είναι ένας εκπαιδευτικός στο μέτρο που αυτός δίνει μια μαρτυρία. Δεν έχω τίποτε να σας μάθω σε αυτό, αλλά μόνο, ως αδελφός, θέλω να σας θυμίσω: να δίνετε μαρτυρία. Και κυρίως, προσεύχομαι για εσάς, για να είστε αδελφοί, όχι μόνο κατ’ όνομα αλλά στην πράξη, και για να είναι τα σχολεία σας χριστιανικά, όχι κατ’ όνομα αλλά στην πράξη.
Σας ευχαριστώ για αυτό που είστε και για αυτά που κάνετε! Πηγαίνετε με χαρά να ευαγγελίζετε εκπαιδεύοντας και να εκπαιδεύετε ευαγγελίζοντας. Σας ευλογώ εσάς και όλες τις κοινότητές σας. Και εσείς μην ξεχνάτε να προσεύχεστε για μένα. Σας ευχαριστώ!
