Η ετήσια Μεγάλη Πανήγυρη της Παναγίας Μητέρας της Αγίας Ελπίδας, τελέστηκε, με την επισημότητα και τη λαμπρότητα που αρμόζει στη Μητέρα του Θεού και των Ανθρώπων, την Κυριακή, 9 Νοεμβρίου 2014, στον Ιερό Ναό της Παναγίας του Καρμήλου, οι οποίος, ύστερα από δυόμισι χρόνια επισκευών του υπερκείμενου Καθεδρικού Ενοριακού Ναού του Αγίου Γεωργίου και του εκκλησιαστικού συγκροτήματος που τον περιβάλλει, χρησιμοποιείται ακόμη ως ενοριακός Ναός.
Η Πανήγυρη της Παναγίας Μητέρας της Αγίας Ελπίδας τελείται κάθε χρόνο τη δεύτερη Κυριακή του Νοεμβρίου. Στις Ενορίες της Σύρου γιορτάζεται την πρώτη Δευτέρα μετά από τη δεύτερη Κυριακή, όπου εφέτος ήταν η Δευτέρα, 10 Νοεμβρίου.
Κατά τις ημέρες που προηγήθηκαν πριν από τον εορτασμό, τελέστηκαν στον ίδιο Ιερό Ναό, οι εξής Ακολουθίες, με την κάθε μια να έχει έναν ειδικό σκοπό:
–Δευτέρα 3 Νοεμβρίου, 4.30 μ.μ. Θεία Λειτουργία. Η Ενοριακή Κάριτας Αγίου Γεωργίου εόρτασε την προστάτιδά της Παναγία της Ελπίδας. -Τρίτη 4 Νοεμβρίου, 6 μ.μ. Παράκληση προς την Παναγία Ελπίδα. -Τετάρτη 5 Νοεμβρίου, 6 μ.μ. Απαγγελία του Αγίου Ροδαρίου. -Πέμπτη 6 Νοεμβρίου, 6 μ.μ. Αγία Ώρα, προσκύνηση του Παναχράντου Μυστηρίου. Οι πιστοί προσευχήθηκαν για το δώρο νέων ιερατικών και μοναχικών κλήσεων. -Παρασκευή 7 Νοεμβρίου, 6 μ.μ. Παράκληση προς την Παναγία Ελπίδα. Το Σάββατο 8 Νοεμβρίου, στις 7 μ.μ. τελέστηκε από τον Σεβασμιότατο Επίσκοπό μας π. Πέτρο, επίσημος Αρχιερατικός Εσπερινός προς τιμήν της Παναγίας, στον οποίο συμμετείχαν ο Σεβασμιότατος Επίσκοπος π. Φραγκίσκος, ο Εφημέριος π. Νικόλαος Ρούσσος, οι Καπουκίνοι Ιερομόναχοι π. π. Στέφανος και Παολίνο και αρκετοί πιστοί, παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν από τη συνεχή και δυνατή, κατά διαστήματα, βροχή. Το Θείο Λόγο κήρυξε στους πιστούς ο Επίσκοπος π. Πέτρος.
Ανήμερα της Μεγάλης Εορτής, Κυριακή, στις 11 το πρωΐ, ο Εφημέριος τέλεσε επίσημη θεία Λειτουργία προς τιμήν της Παναγίας, με τη συμμετοχή πάρα πολλών πιστών, μεταξύ των οποίων αρκετά μέλη της ιστορικής Αδελφότητας «Παναγία της Ελπίδας», η οποία επί πολλές δεκαετίες δραστηριοποιείται στην ενορία του Αγίου Γεωργίου ‘Ανω Σύρου.
 |
 |
Το απόγευμα, στις 4 μ.μ., ο Ιερός Ναός της Παναγίας του Καρμήλου κατάλληλα στολισμένος, υπέρλαμπρος και γεμάτος από ευλαβείς πιστούς, οι οποίοι, παρά τον βροχερό καιρό, προσήλθαν από την Άνω Σύρο και άλλες περιοχές του Νησιού να προσευχηθούν και να προσκυνήσουν την Παναγία. Τελέστηκε Αρχιερατικό Συλλείτουργο, στο οποίο προΐστατο ο Ποιμενάρχης μας Σεβασμιότατος Επίσκοπος πατέρας Πέτρος Στεφάνου, συλλειτουργούντων του Σεβασμιότατου Επισκόπου, πρώην Σύρου, πατέρα Φραγκίσκου Παπαμανώλη, Ιερέων και Ιερομονάχων της τοπικής μας Εκκλησίας. Παιδιά, μαζί με ενήλικους λαϊκούς, υπηρετούσαν τη Θεία Λειτουργία.
Ο Επίσκοπός μας π. Πέτρος, κηρύττοντας στο εκκλησίασμα το Θείο Λόγο, είπε :
Με αυτή την επίσημη θεία ευχαριστία ολοκληρώνεται ο εορτασμός αυτής της τόσο αγαπητής, για εμάς τους Συριανούς, εορτής της Παναγίας.
160 χρόνια πέρασαν από τότε που οι πρόγονοί μας, αναγνωρίζοντας τη σωτήρια επέμβαση και βοήθεια της Παναγίας στη δύσκολη στιγμή τους, την τίμησαν με τον τίτλο «Παναγία της Ελπίδας» και αποφάσισαν να αφιερώσουν τη 2η Κυριακή του Νοεμβρίου στη χάρη της. Εμείς σήμερα, πιστοί σε αυτή την απόφαση, την εορτάζουμε με λαμπρότητα και η λιτανεία τής θαυματουργής εικόνας της στους δρόμους της Άνω Σύρου, είναι για μας ένα χρέος για την προστασία που μας πρόσφερε και μία δέσμευση για να θυμούνται οι γενιές τη σωτήρια επέμβασή της.
Στην εικόνα, μπροστά μας, βλέπουμε την Παναγία στεφανωμένη να κρατά στο ένα της χέρι το Θείο Βρέφος που αγγίζει το σταυρό και στο άλλο η ίδια να κρατά μια άγκυρα, σύμβολα της πίστης και της ελπίδας.
Η Εκκλησία, συχνά, αποκαλεί και επικαλείται την Παναγία ως : "Ελπίδα μας". Την επικαλείται ακόμη "Μητέρα της Αγίας Ελπίδας", καθώς είναι εκείνη που έφερε στον κόσμο τον Ιησού Χριστό, το Σωτήρα μας, ο οποίος είναι η μοναδική «Ελπίδα» μας.
Η Δογματική διάταξη «Φως των εθνών», αναφερόμενη στην Παναγία από τον ουρανό όπου βρίσκεται στη δόξα του Θεού, δηλώνει: «λάμπει επάνω στη γη ενώπιον του λαού του Θεού που πορεύεται Προσκυνηματικά ως σημείο σίγουρης ελπίδας και παρηγοριάς, έως ότου έλθει η ημέρα του Κυρίου» (LG 68).
Όπως ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, στους γάμους της Κανά κινδύνευσε να χαθεί η χαρά της γιορτής, λόγω του ότι δεν είχαν άλλο κρασί. Με το ανήσυχο βλέμμα της η Παναγία το αντιλήφθηκε πρώτη και απευθυνόμενη στον Ιησού είπε το περίφημο: «Δεν έχουν κρασί». Σήμερα, αν ήταν ανάμεσά μας, θα έλεγε στον Ιησού: «Δεν έχουν ελπίδα», και με το μητρικό ένστικτό της θα μεσίτευε για εμάς, ώστε το νερό των θλίψεων και προβλημάτων μας, να μετατραπεί σε καλό κρασί, σε ελπίδα και χαρά.
Η Δογματική διάταξη που προανέφερα μας λέει επίσης για την Παναγία: «με τη μητρική αγάπη φροντίζει εμάς τα παιδιά της, τα οποία πορεύονται πάνω στη γη ανάμεσα σε κινδύνους και θλίψεις έως ότου φθάσουν στη μακάρια πατρίδα, γι’ αυτό η Παναγία προσφωνείται στην εκκλησία με τους τίτλους συνήγορος, βοηθός, προστάτιδα, μεσίτρια.» (LG 62).
Αλλά ας αναρωτηθούμε, για ποια ελπίδα μιλάμε; Οι ελπίδες στη ζωή του ανθρώπου είναι πολλές και διάφορες. Εμείς, όμως, μιλάμε για τη χριστιανική ελπίδα η οποία να μπορεί να μας σώσει, να μας λυτρώσει από τις αγωνίες, από τα άγχη της ζωής, δίνοντας νόημα και χαρά στη ζωή μας.
Γιατί, αδελφοί μου, ο άνθρωπος λυτρώνεται μόνο μέσα από την αγάπη. Όταν κάποιος στη ζωή του ζήσει την εμπειρία μιας μεγάλης αγάπης, αυτή είναι μια στιγμή «λύτρωσης», που δίνει ένα νέο νόημα στη ζωή. Αλλά και πάλι καταλαβαίνει πως η αγάπη η οποία του δίνεται, δεν λύνει, από μόνη της, το πρόβλημα της ζωής. Είναι μια αγάπη που παραμένει εύθραυστη. Είναι μια αγάπη που μπορεί να νικηθεί από το θάνατο. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μια αγάπη απόλυτη. Έχει ανάγκη από μια βεβαιότητα, που θα τον κάνει να πει: «ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε εξουσίες, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψη μπορεί να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού». Εάν υπάρχει αυτή η απόλυτη αγάπη με αυτή την απόλυτη βεβαιότητα, τότε, μόνο τότε ο άνθρωπος είναι «σωσμένος».
Με αυτή την έννοια είναι αλήθεια πως όποιος δεν γνωρίζει το Θεό, παρότι έχει πολλές ελπίδες, κατά βάθος είναι χωρίς ελπίδα, χωρίς τη μεγάλη ελπίδα που στηρίζει όλη τη ζωή του.
Η αληθινή μεγάλη ελπίδα του ανθρώπου που παραμένει, παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις, μπορεί να είναι μόνο ο Θεός, ο Θεός που μας αγάπησε και που μας αγαπά από τώρα και «μέχρι τέλους».
Όποιος αγγίζεται από την αγάπη του Θεού και ζει με την ελπίδα σε αυτόν, αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει πραγματικά ζωή.
Με την πίστη μου ζω και περιμένω την «αιώνια ζωή», την αληθινή ζωή, την ολοκληρωμένη ζωή. Ο Χριστός, ο οποίος είπε για τον εαυτό του πως ήρθε, ώστε εμείς να έχουμε τη ζωή και μάλιστα σε αφθονία, μας εξήγησε κιόλας τη σημαίνει ζωή: «Αυτή είναι η αιώνια ζωή να γνωρίσουν εσένα, μοναδικό αληθινό Θεό, και εκείνον τον οποίο απέστειλες, τον Ιησού Χριστό».
Η σχέση με το Θεό θεμελιώνεται στην κοινωνία με τον Ιησού. Από μόνοι μας με τις δυνάμεις μας, δεν μπορούμε να τον φθάσουμε.
Η χριστιανική ελπίδα, λοιπόν, γεννιέται στην καρδιά μας όταν στη ζωή μας εμπλέκεται ο Ιησούς, όταν τον ακολουθούμε και τον καλούμε στη ζωή μας.
Όπως είδαμε και στο ευαγγέλιο, η παρουσία του Ιησού και της Παναγίας στο γάμο τής Κανά, βοήθησε ώστε να μη χαθεί η χαρά της γιορτής.
Εμείς οι άνθρωποι, λοιπόν, έχουμε ανάγκη από ελπίδες, μικρές και μεγάλες, που μέρα με τη μέρα μας στηρίζουν στην πορεία της ζωής μας. Αλλά δίχως τη «χριστιανική ελπίδα», που πρέπει να ξεπεράσει όλα τα άλλα, αυτές δεν επαρκούν. Αυτή τη μεγάλη ελπίδα μπορεί να μας τη δώσει μόνο η παρουσία του Θεού στη ζωή μας.
Ο Θεός είναι το θεμέλιο της ελπίδας με το ανθρώπινο πρόσωπο του Ιησού, που μας αγάπησε μέχρι τέλους τον καθένα μας χωριστά, αλλά και όλους μαζί. Μόνο η αγάπη του μας δίνει την ικανότητα να προσκαρτερούμε μέρα με τη μέρα, χωρίς να χάνουμε την ελπίδα, σε έναν κόσμο που δεν είναι τέλειος.
Αδελφοί μου, σήμερα είμαστε εδώ και για να καλέσουμε σπίτι μας τον Ιησού και την Παναγία τη μητέρα του, για να τους κάνουμε χώρο στην καρδιά μας και στη ζωή μας. Την Παναγία «μητέρα της ελπίδας», στην οποία θέλουμε να εμπιστευτούμε τη ζωή μας, την ανήσυχη και αβέβαιη επίγεια πορεία μας και τον Ιησού, ο οποίος είναι η Ελπίδα μας, γιατί μόνο μαζί τους, κοντά τους, μπορούμε να έχουμε χριστιανική ελπίδα και χαρά στην καρδιά μας. Μόνο ο Ιησούς μάς δίνει νέα, καλή, και άφθονη ελπίδα, μόνο κοντά του η ζωή μας έχει νόημα.
*****
Η κακοκαιρία, με ένα κατά διαστήματα ψιλόβροχο, δεν επέτρεψε να ακολουθηθεί η καθιερωμένη διαδρομή της λιτάνευσης της ιερής εικόνας της Παναγίας της Ελπίδας στους δρόμους του παραδοσιακού οικισμού της Άνω Σύρου και γι’ αυτό η λιτανεία περιορίστηκε σε μια μικρή ακτίνα γύρω από το Ναό.
Στο τέλος, στο προαύλιο του Ναού, προσφέρθηκαν στο εκκλησίασμα γλυκίσματα από τον Αγροτοτουριστικό Συνεταιρισμό Γυναικών Άνω Σύρου «ΤΟ ΚΑΣΤΡΙ». Σε αίθουσα δίπλα στο Ναό οι Σεβασμιότατοι Επίσκοποι πατέρες Πέτρος και Φραγκίσκος, δεξιώθηκαν τους επισήμους και αρκετά άτομα από το εκκλησίασμα.
Στην Ιεροτελεστία παραυρέθηκαν ο Δήμαρχος Σύρου-Ερμούπολης κ. Γεώργιος Μαραγκός και οι Αντιδήμαρχοι κ.κ. Μάριος Βουτσίνος και Γεώργιος Παπαμανώλης, εκ μέρους της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου η κ. Χριστιάννα Πάπιτση, Δημοτικοί Σύμβουλοι και εκπρόσωποι Θεσμών και Οργανώσεων της τοπικής Καθολικής Εκκλησίας.
Εξαιρετική για άλλη μια φορά η μικτή πολυμελής χορωδία της ενορίας, την οποία για πολλά χρόνια διευθύνει ο Απανωσυριανός μουσικός κ. Ιωάννης Γ. Ρούσσος. Συγχαρητήρια και ευχαριστίες σε όλα τα μέλη της. Συγχαρητήρια αι ένα Μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και σε όλα εκείνα τα άτομα: Μέλη του ενοριακού συμβουλίου, φροντιστές του Ναού και άμεσοι συνεργάτες του αεικίνητου και ακούραστου Εφημέριου π. Νικολάου Ρούσσου, που βοηθούν κάθε φορά στην ετοιμασία και την οργάνωση των ιεροτελεστιών και μεριμνούν για τον καθημερινό ευπρεπισμό και την καθαριότητα του Ναού.
~~~~~~~~~
Ιστορικό : Στις 29 Ιουνίου 1855 καθιερώθηκε από τον Επίσκοπο Σύρου Ιωσήφ-Μαρία Αλβέρτη (1851-1880) να γιορτάζεται επίσημα στον Μητροπολιτικό μας Ναό, τη 2η Κυριακή του Νοεμβρίου κάθε έτους, η Παναγία της Ελπίδας.
Την εικόνα με την Παναγία να κρατά στο ένα χέρι τον Υιό της Ιησού Χριστό-ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ- και στο άλλο να κρατά σταυρό και άγκυρα, σύμβολα της πίστης και της ελπίδας, έφερε από τη Ρώμη το 1816 ο Επίσκοπος Ιωάννης-Βαπτιστής Ρουσσίν (1800-1821), ο οποίος, λίγο καιρό πριν είχε εκθέσει γραπτώς στον πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου για τη Διάδοση τη Πίστεως καρδινάλιο Μ. Pedicini, το μεγαλεπίβουλο σχέδιό του για την εκ βάθρων ανοικοδόμηση του μικρού (τότε) Μητροπολιτικού Ναού, λαβαίνοντας τη σχετική έγκριση. Ο Επίσκοπος Ρουσσίν απεβίωσε το 1829 χωρίς να μπορέσει να προωθήσει αυτό το μεγάλο του σχέδιό.
Ο υπάρχων Ναός κατεδαφίστηκε και έγινε η εκ βάθρων ανοικοδόμηση του Νέου Μητροπολιτικού Ναού, όπως είναι σήμερα, από τον Επίσκοπο Σύρου Αλοΰσιο-Μαρία Μπλάντσις (1825-1851), ο οποίος είναι ο κτήτορας και δυο άλλων Ενοριακών Ναών, του Αγίου Σεβαστιανού στην Άνω Σύρο και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Ερμούπολη. Επί της Αρχιερατείας του κτίστηκε το 1834 ο νέος Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Γεωργίου, όπως είναι σήμερα, στην ανοικοδόμηση του οποίου συνέβαλαν οι ντόπιοι κάτοικοι με τον οβολό τους και την προσωπική τους εργασία. Ο Ναός εγκαινιάστηκε από τον ίδιο Επίσκοπο στις 23 Απριλίου 1834, όπως μαρτυρούν τα έγγραφα που φυλάσσονται στο αρχείο της Καθολικής Επισκοπής Σύρου.
Η πάνσεπτη εικόνα της Παναγίας, Μητέρας της Αγίας Ελπίδας, φυλασσόταν έως το 1855 στο τότε Ιεροσπουδαστήριο. Μετά από πολλά χρόνια το κτίριο του πρώην Ιεροσπουδαστηρίου ανακαινίστηκε επί Αρχιερατείας του Επισκόπου Σύρου Σεβασμιότατου πατέρα Φραγκίσκου Παπαμανώλη και την 1η Ιουλίου 1987 στεγάστηκε σε αυτό το αξιόλογο Κέντρο Ιστορικών Μελετών της Καθολικής Επισκοπής Σύρου (Κ.Ι.Μ.Κ.Ε.Σ).
Τα εγκαίνια του καλλιμάρμαρου Βήματος, στο οποίο ενθρονίστηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, η οποία έσωσε την Άνω Σύρο από επιδημία χολέρας το έτος 1854, έγιναν από τον Επίσκοπο Ιωσήφ-Μαρία Αλβέρτη στις 29 Ιουνίου 1855. Από τότε γιορτάζεται επίσημα η Παναγία της Ελπίδας τη 2η Κυριακή του Νοεμβρίου κάθε έτους.
~~~~~~~~~
ΕΛΠΙΣ ΜΟΥ ΓΛΥΚΥΤΑΤΗ
|
Ελπίς μ’ ωραιοτάτη αγαπητή Μαρία, ζωή μου και γλυκεία ειρήνη της ψυχής.
Ευφραίνετ’ η καρδία μου οπόταν σε λογιάζω, οπόταν σε φωνάζω λαμβάνω ευθύς χαράν.
Αν μ’ έλθει λογισμός τις ή πείραξις καμμία, φωνάζω σε Μαρία και παύει ο πειρασμός.
Στην θάλασσαν του κόσμου ως άστρον φως να δώσεις, συ δύνασαι να σώσεις το πλοίον της ψυχής.
|
|
Ζητώ από καρδίας στο σκέπος σου να ζήσω, κι αυτού να ξεψυχίσω μίαν των ημερών.
Και αν εις την αγάπην σου συμβεί να αποθάνω, στους ουρανούς επάνω Μήτερ να σε χαρώ.
Μετά δεσμών αγάπης, δέσον μου την καρδίαν, και στην αιχμαλωσίαν να μείνω σοι πιστός.
Ώστε εις Σε ανήκει όλη μου η καρδία, συ δε Μήτερ γλυκεία δός την εις τον Θεόν.
|
Είναι ο ύμνος προς την Παναγία που, εδώ και δεκάδες χρόνια, αντηχεί με θέρμη μέσα στον Μητροπολιτικό Καθεδρικό Καθολικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στην Άνω Σύρο, αλλά και σε άλλους Ναούς, και που τον ψάλλουν με μεγάλη συγκίνηση και βαθειά κατάνυξη οι ευλαβείς πιστοί, ιδιαιτέρως κατά τις Ιεροτελεστίες προς τιμήν της Παναγίας Μητέρας της Αγίας Ελπίδας, της Μητέρας του Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι η Ελπίδα μας.
Σύρος, 10 Νοεμβρίου 2014
Ισίδωρος Γ. Σαλάχας
