Από το Πασχαλινό Μυστήριο των Παθών, του Θανάτου και της Αναστάσεως του Χριστού αντλούν την αποτελεσματικότητά τους όλα τα άλλα Μυστήρια και οι αγιαστικές πράξεις. Ξεκινώντας από το Πασχαλινό Τριήμερο, όπου έχει την πηγή του φωτός της, η νέα εποχή της Αναστάσεως φωτίζει με τη λαμπρότητά της όλο το λειτουργικό έτος.
ΤΟ ΙΕΡΟ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ
ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ, ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ,
ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
Από το Πασχαλινό Μυστήριο των Παθών, του Θανάτου και της Αναστάσεως του Χριστού αντλούν την αποτελεσματικότητά τους όλα τα άλλα Μυστήρια και οι αγιαστικές πράξεις. Ξεκινώντας από το Πασχαλινό Τριήμερο, όπου έχει την πηγή του φωτός της, η νέα εποχή της Αναστάσεως φωτίζει με τη λαμπρότητά της όλο το λειτουργικό έτος.
Μ. Πέμπτη * Δείπνο του Κυρίου – Ακολουθία του Νιπτήρα – Είναι η ημέρα της έκφρασης της άμετρης αγάπης του Ιησού για μας. Ο Ιησούς μάς δίνει τον εαυτό του υπό τα είδη του άρτου και του οίνου. Ο Ιησούς μάς δίνει τον εαυτό του στο πρόσωπο του συνανθρώπου μας και μας δίνει την εντολή να πλύνουμε ο ένας τα πόδια του άλλου. Ο Ιησούς μας δίνει τον εαυτό του, τη ζωή του πάνω στο Σταυρό.
Μ. Παρασκευή * Άγια Πάθη του Κυρίου – Η Εκκλησία σήμερα προσβλέποντας στο Σταυρό του Κυρίου και Νυμφίου της, κάνει ανάμνηση της δημιουργίας της και εορτάζει την αποστολή της να εξαπλώσει σε όλα τα έθνη τους θαυμαστούς καρπούς του Πάθους του Κυρίου, ευχαριστώντας τον για αυτό το πολύτιμο δώρο.
Πάσχα του Κυρίου – Πασχαλινή Αγρυπνία – Η Πασχαλινή Αγρυπνία είναι η «Μητέρα κάθε αγρυπνίας». Κατά την Πασχαλινή Αγρυπνία η Εκκλησία περιμένει αγρυπνώντας, την ανάσταση του Χριστού. Η Αγρυπνία της νύχτας της ανάστασης συμβολίζει την αναμονή της χριστιανικής ζωής, που είναι στραμμένη προς τη μελλοντική συνάντηση με τον Αναστημένο όταν έρθει με δόξα. Η Κυριακή που ακολουθεί, Το Πάσχα, είναι η Εορτή των Εορτών και η Πανήγυρη των Πανηγύρεων. Το Μυστήριο της Αναστάσεως, μέσα στο οποίο ο Χριστός συνέτριψε το θάνατο, εμποτίζει με τη δυνατή του ενέργεια τον παλιό μας χρόνο, μέχρι να υποταχθούν τα πάντα σ’ Αυτόν.
Σε όλους τους καθολικούς ενοριακούς ναούς της Σύρου τελέστηκαν με κατάνυξη και ευλάβεια οι ιεροτελεστίες του Ιερού Πασχαλινού Τριημέρου, του Πάθους, του Θανάτου και της Αναστάσεως του Κυρίου Ιησού Χριστού, με τη συμμετοχή εκπροσώπων των Αρχών και πλήθους πιστών, μεταξύ των οποίων και πολλοί που ήρθαν στο νησί μας για να γιορτάσουν τις ημέρες του Πάσχα, ιδίως ξενιτεμένοι συριανοί, ως επί το πλείστον από την Αθήνα. Οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν και τόσο ευνοϊκές για μετακινήσεις, αφού έπνεαν ισχυροί βοριάδες έντασης 7 και 8 μποφόρ, και το κρύο ήταν τσουχτερό, λόγω της αισθητής πτώσης της θερμοκρασίας. Η κάθε ιεροτελεστία διακρινόταν για τη σωστή προετοιμασία της και την άριστη οργάνωσή της από τον Εφημέριο και τους συνεργάτες του ενορίτες. Δεκάδες άτομα, όπως μέλη των ενοριακών συμβουλίων, κατηχητές, παιδιά, νέοι και μεγάλοι, πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους με αγάπη και διάθεση και έδωσαν το παρών τους κατά την προετοιμασία και κατά τη διάρκεια της τέλεσης των Ακολουθιών, καθώς και στον καθαρισμό, ευπρεπισμό και στολισμό των ναών και των έξω από αυτούς χώρων. Οι ναοί, οι επιτάφιοι, τα ομοιώματα της Αναστάσεως με τον κατάλληλο στολισμό και με προσανατολισμό τέτοιο, ώστε το πνεύμα της κάθε Ακολουθίας να βοηθά τους πιστούς να στρέφουν αυθόρμητα την προσοχή τους στο Πασχαλινό Μυστήριο. Οι Λειτουργοί-Εφημέριοι κήρυξαν το Θείο Λόγο με τα κηρύγματά τους προσαρμοσμένα στο πνεύμα και το μήνυμα που διέπει το Πασχαλινό Μυστήριο. Τριγύρω τους λειτουργοϋπηρέτες, από παιδιά, έφηβους, νέους έως και μεγαλύτερα στην ηλικία άτομα, πρόσφεραν τη διακονία τους εντός και εκτός του ιερού κατά την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και γενικά των ιερών Ακολουθιών. Οι χορωδίες, επιμελώς προετοιμασμένες κάτω από τη διεύθυνση των οργανοπαικτών-μουσικών τους, έψαλλαν τους ύμνους και τα άσματα, ενισχύοντας την ολόθερμη ψαλμωδία του εκκλησιάσματος. Βεβαίως το φολκλορικό και συναισθηματικό στοιχείο που υπεισέρχονται στις Ακολουθίες της Μ. Εβδομάδας και του Πάσχα, δεν έλειψε, ιδίως κατά τις ημέρες της Μεγάλης Παρασκευής και της Αναστάσεως, αφού οι συριανοί παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις των, με τα ήθη, τα έθιμα και τις συνήθειές τους. Αρκεί να μην αλλοιώνεται η σημασία των Ακολουθιών των αγίων αυτών ημερών και το λειτουργικό πνεύμα που τις διέπει, διότι η κάθε μια από αυτές έχει τη δική της ιερότητα και σημασία και εκπέμπει το δικό της μήνυμα, όλες δε μαζί αποτελούν το αποκορύφωμα της λατρείας που η Εκκλησία αποδίδει στο Θεό και καθιστούν παρόν το Πασχαλινό Μυστήριο του Θανάτου και της Αναστάσεως του Κυρίου, με το οποίο πραγματοποιείται η σωτηρία μας.
Στον Μητροπολιτικό Καθολικό Ναό
του Αγίου Γεωργίου στην Άνω Σύρο
Με την παρουσία του Σεβασμιοτάτου π. Φραγκίσκου Παπαμανώλη, Καθολικού Επισκόπου Σύρου, έλαβαν χώρα στον Μητροπολιτικό Καθεδρικό μας Ναό του Αγίου Γεωργίου, στην Άνω Σύρο, οι ιερές Ακολουθίες από τις 21 έως τις 24 Απριλίου 2011 – Μ. Πέμπτη, Μ. Παρασκευή και Μ. Σάββατο / Κυριακή του Πάσχα -. Ο Σεβασμιότατος χοροστάτησε σε όλες αυτές τις ιεροτελεστίες, στις οποίες συμμετείχαν και οι Ιερομόναχοι της Μονής των πατέρων Καπουκίνων στην Άνω Σύρο π.π. Στέφανος Αρμακόλας (Ηγούμενος) και Γεώργιος Μπάσσο. Ως γνωστόν, ο εφημέριος του καθεδρικού ναού π. Νικόλαος Ρούσσος τυγχάνει εφημέριος και της άλλης ενορίας στην Άνω Σύρο, του Αγίου Σεβαστιανού, και ως εκ τούτου βρισκόταν στην ενορία αυτή για την τέλεση των εκεί ιεροτελεστιών. Η πολυμελής καλλίφωνη χορωδία προσέδωσε με επιτυχία παλμό στις ψαλμωδίες των πιστών.
Παρόντες εκπρόσωποι των Αρχών και μεγάλη η προσέλευση των πιστών, ανάμεσα στους οποίους αρκετοί επισκέπτες και ξενιτεμένοι απανωσυριανοί. Λαμπρός ο στολισμός του ναού, του επιταφίου και του ομοιώματος της Αναστάσεως. Όλα διεξήχθησαν με κατάνυξη και τάξη. Χαρακτηριστικό εδώ το γεγονός της διακοπής του ρεύματος στην πόλη της Άνω Σύρου κατά την ώρα που ετελείτο η Θεία Ευχαριστία της Αναστάσεως και συγκεκριμένα κατά τη στιγμή του κηρύγματος του Επισκόπου, με αποτέλεσμα ο ναός να βυθιστεί στο σκοτάδι, χωρίς όμως ο Σεβασμιότατος να διακόψει το κήρυγμά του. Την ανυπαρξία του φωτός αντικατέστησαν αμέσως οι φλόγες των κηροπηγίων, καθώς και των κεριών που κρατούσαν οι πιστοί από την ακολουθία της αγρυπνίας που είχε προηγηθεί. Στο συμβάν αυτό θα μπορούσαμε να δίναμε και έναν συμβολικό συσχετισμό με την ιεροτελεστία της ημέρας : φως-σκοτάδι και πάλι φως… Το ρεύμα επανήλθε στον καθεδρικό ναό μετά από αρκετή ώρα, αφού πλέον είχε τελειώσει η τελετή και ο κόσμος επέστρεφε στα σπίτια του. Λόγω δε της διακοπής, δεν κατέστη δυνατή η περιφορά ομοιώματος της Αναστάσεως, όπως γίνεται κάθε χρόνο, γύρω από το κτίριο της επισκοπής, που βρίσκεται δίπλα στο ναό.
Κατά τις τρεις ημέρες ο Επίσκοπός μας π. Φραγκίσκος κήρυξε το βαθυστόχαστο λόγο του, προσαρμοσμένο στο πνεύμα και το νόημα που αναδεικνύεται από την ιεροτελεστία της κάθε ημέρας.
ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ – ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Ακολουθία του Νιπτήρα
Τελέστηκε στις 9 μ.μ. η Θεία Λειτουργία της ανάμνησης του Μυστικού Δείπνου του Κυρίου, κατά την οποία έγινε και η ακολουθία του Νιπτήρα. Ο επίσκοπος έπλυνε τα πόδια σε δώδεκα παιδιά και εφήβους, όπως έκανε και ο Κύριος, ο οποίος σηκώθηκε από το τραπέζι όπου δειπνούσε με τους μαθητές του, έβαλε νερό στο νιπτήρα και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών. Aυτό το παράδειγμα άφησε σε αυτούς. Η Ιεροτελεστία τελείωσε με λιτανεία μέσα στο ναό, όπου έγινε η μεταφορά στο Ιερό Αρτοφόριο του Αγιοτάτου Μυστηρίου, ενώπιον του οποίου παρέμειναν σε προσκύνηση αρκετοί πιστοί.
Η ομιλία του Επισκόπου
Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Στο 2ο Ανάγνωσμα ο απόστολος Παύλος μας ανέφερε το γεγονός το οποίο σήμερα εορτάζουμε, όπου κυριαρχεί η σύσταση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, με τα λόγια του Ιησού: “Λάβετε και φάγετε, αυτό είναι το σώμα μου. Λάβετε και πιείτε, αυτό είναι το αίμα μου”. Έχουμε ακούσει πολλές φορές αυτά τα λόγια του Ιησού και, νομίζω ότι δεν μας κάνουν πια εντύπωση, γι’ αυτό και μας αφήνουν αδιάφορους. Και όμως πρόκειται για λόγια που δημιούργησαν ένα από τα πιο μεγάλα μυστήρια της Πίστεώς μας, το οποίο σήμερα εορτάζουμε, κάνοντας την ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου του Κυρίου.
Ας σταματήσουμε λίγο την προσοχή μας στα λόγια που προ ολίγου ψάλαμε: «Το ποτήρι της Ευλογίας είναι κοινωνία με το αίμα του Χριστού». Και προσθέτει ο Απόστολος, «και ο άρτος που τεμαχίζουμε είναι κοινωνία με το σώμα του Χριστού». Δηλαδή η Ευχαριστία που τελούμε είναι ένα μυστήριο κοινωνίας, όπου η λέξη κοινωνία θέλει να πει ότι συνδεόμαστε αμοιβαία με τον Ιησού Χριστό, θέλει να πει, επικοινωνία μαζί του. Και πρώτ’ όλα η Κοινωνία με την Αγία Ευχαριστία είναι μια κοινωνία αφομοίωσης, διότι δίνεται με μορφή τροφής. Η τροφή αφομοιώνεται από εκείνον που την τρώει και μετουσιώνεται, μετατρέπεται σε σώμα του.
Στην Αγία Ευχαριστία έχουμε την εξαίρεση. Εδώ έχουμε την Ευχαριστία που πρέπει να αφομοιώνει το άτομο που την τρώει. Στην Θεία Ευχαριστία, ο καθαγιασμένος άρτος, το καθαγιασμένο κρασί, μετουσιωμένα σε σώμα και αίμα Χριστού, αφομοιώνουν τον πιστό που τα λαβαίνει και τον Χριστοποιούν, τον κάνουν Χριστό. Ένας άθεος υλιστής είπε: “ο άνθρωπος είναι αυτό που τρώει”. Αυτή η φράση για μας τους χριστιανούς είναι απαράδεκτη διότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη. Αυτή η φράση όμως, παραδόξως, γίνεται αληθινή εάν την αναφέρουμε στην Αγία Ευχαριστία. Τρώγοντας το σώμα του Χριστού αφομοιωνόμαστε πάντοτε περισσότερο από το Χριστό. Πράγματι γινόμαστε αυτό που τρώμε. Και αφομοιωνόμαστε από το Χριστό όταν αποκτάμε τον τρόπο σκέψης του Χριστού, τον τρόπο ζωής, τα αισθήματα, τη συμπεριφορά του Χριστού.
Σκεπτόμενοι την Αγία Ευχαριστία αναβλύζουν στο μυαλό μας πολλές άλλες σκέψεις:
1.Πρωτ’ απ’ όλα: Λαβαίνοντας την Αγία Κοινωνία μπαίνουμε σε κοινωνία με την Αγία Τριάδα. Γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς είναι ένα με τον Πατέρα του. Η θεϊκή φύση είναι μία και αχώριστη: κοινή στον Πατέρα, στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα. Λοιπόν, όταν στην Αγία Ευχαριστία λαβαίνουμε το σώμα και το αίμα του Χριστού, εφόσον ο Ιησούς Χριστός είναι αχώριστος από τον Πατέρα και το
Άγιο Πνεύμα, λαβαίνουμε και τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα. Αυτό είναι θαυμάσιο. Είναι μία σκέψη που θα έπρεπε να μας κάνει να τρέμουμε από συγκίνηση και να αναλογιζόμαστε την ευθύνη μας για το σώμα και το αίμα του Κυρίου, ώστε να το περιβάλλουμε πάντοτε με ειλικρινή σεβασμό και, με περισσότερο σεβασμό, να πλησιάζουμε να κοινωνούμε. Σήμερα κοινωνάμε πολύ εύκολα. Οι κοινωνίες αυξήθηκαν πάρα πολύ σε σύγκριση με το παρελθόν, αυτό είναι καλό. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο πρόκειται για κοινωνίες που γίνονται με τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αποφέρουν καρπούς, διότι πολλοί πλησιάζουν χωρίς να περάσουν πρώτα από το μυστήριο της Μετάνοιας. Πλησιάζουν να κοινωνήσουν χωρίς να ζητήσουν πρώτα συγχώρηση στο Θεό για τις αμαρτίες τους με μια καλή εξομολόγηση. Λέει η Αγία Γραφή: “Όποιος τρώει ανάξια τον άρτο και πίνει ανάξια το ποτήρι του Κυρίου, τρώει και πίνει την καταδίκη του” (Α’ Κορ 11,27-29).
2. Και το δεύτερο που πρέπει να σκεπτόμαστε είναι ότι λαβαίνοντας την Αγία Κοινωνία, ναι μεν μπαίνουμε σε κοινωνία με την Αγία Τριάδα, αλλά μπαίνουμε σε κοινωνία και με όλους τους αδελφούς μας στην πίστη. “Το Ψωμί που τεμαχίζουμε είναι κοινωνία με το σώμα του Χριστού, και προσθέτει ο Απόστολος: επειδή το ψωμί που τρώμε είναι ένα, έτσι και εμείς οι πολλοί, είμαστε ένα σώμα”. Δηλαδή, η Αγία Ευχαριστία μάς καθιστά όλους, όσους λαβαίνουμε το σώμα και το αίμα του Κυρίου, ένα σώμα. Ποια όμως είναι τα αποτελέσματα στην καθημερινή ζωή αυτής της θεϊκής ζωής στην οποία εισαγόμαστε με την κοινωνία στο σώμα και στο αίμα του Κυρίου;
Αδέλφια μου, είναι Μεγάλη Πέμπτη. Είναι η ημέρα της έκφρασης της άμετρης αγάπης του Ιησού για μας.
– Ο Ιησούς μάς δίνει τον εαυτό του υπό τα είδη του άρτου και του οίνου.
– Ο Ιησούς μάς δίνει τον εαυτό του στο πρόσωπο του συνανθρώπου μας και μας δίνει την εντολή να πλύνουμε ο ένας τα πόδια του άλλου.
– Ο Ιησούς μάς δίνει τον εαυτό του, τη ζωή του πάνω στο Σταυρό.
Πώς θα τον ευχαριστήσουμε; Ο μόνος τρόπος είναι με την ανταπόδοση της αγάπης μας. Επιτρέψτε, λοιπόν, σ’ εμένα, τον Επίσκοπό σας, ως ταπεινό υπηρέτη της χαράς σας, να σας ζητήσω στο όνομα του Ιησού:
* Ανταποκριθείτε στην αγάπη του Ιησού.
* Ανοίξτε την πόρτα της καρδιάς σας στο Λυτρωτή Χριστό.
* Δεν έχετε τίποτε να φοβηθείτε από το Χριστό. Δεν έχετε τίποτα
να χάσετε με το Χριστό.
* Δεν σας αφαιρεί τα επίγεια αγαθά εκείνος που δίνει τη ζωή του
για να σας αποκτήσει τα ουράνια.
* Ξαναγεμίστε τους ναούς μας την Κυριακή.
* Πλησιάστε να πλυθείτε από τη βρωμιά της αμαρτίας στο μυ-
στήριο της Μετάνοιας με μια καλή εξομολόγηση.
* Προσφέρετε συγνώμη και αγάπη σε όσους δεν αγαπάτε, σε
όσους αντιπαθείτε, έστω και αν σας έχουν προσβάλει.
* Επανορθώστε την αδικία που ενδεχομένως έχετε κάνει.
Είναι Πάσχα! Είναι πέρασμα του Κυρίου. Μην αφήστε να πηγαίνει χαμένο το αίμα του Χριστού. Το αίμα του Χριστού λυτρώνει, δίνει ζωή. Θα σας δώσει να αισθανθείτε τη χαρά που προσφέρει η Ανάσταση του Χριστού. Αυτές τις μέρες οι άλλοι θα σας ευχηθούν και εσείς θα ευχηθείτε στους άλλους, λέγοντάς τους: Καλή Ανάσταση, που θέλει να πει, “με το καλό να εγκαταλείψεις την αμαρτία που σε καταδικάζει στο θάνατο, και να αναστηθείς με το Χριστό σε μια νέα ζωή, σε μια ζωή αγάπης για το Θεό και τον αδελφό σου. Προσπαθήστε, κάντε ό,τι μπορείτε για να επαληθευθούν οι ευχές που δίνετε και λαβαίνετε. Δεν θα κάνεις καλό Πάσχα μόνο με τις ευχές των άλλων. Εσύ πρέπει να το θελήσεις.
Ο Χριστός είναι μαζί σου, εκείνος θα σε βοηθήσει αν ανταποκριθείς στην αγάπη του. Αμήν.
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Με τον επιτάφιο στολισμένο περίτεχνα από τις νέες της ενορίας και με το ξύλο του Τίμιου Σταυρού, χωρίς το ομοίωμα του σώματος του Ιησού, να είναι τοποθετημένο δίπλα στο ιερό του ναού με την εικόνα της Παναγίας Μητέρας Του « Της Πονεμένης » να βρίσκεται στη βάση του Σταυρού, τελέστηκε στις 8.30 μ. μ. η ακολουθία των Αγίων Παθών του Κυρίου, με την Αγία Τράπεζα γυμνή, όχι για να εκφράσει το «πένθος της Εκκλησίας», αλλά διότι δεν τελείται η Ευχαριστία. Ακολούθησε η επίσημη προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού, η Σταυροπροσκύνηση, με απόλυτη τάξη κατά την προσέλευση. Πρώτοι προσκύνησαν ο Επίσκοπός μας και οι Ιερομόναχοι π. π. Στέφανος και Γεώργιος και ακολούθησαν οι εκπρόσωποι των Αρχών και ο λαός. Στο τέλος έγινε η περιφορά του επιταφίου σε δρόμους της Άνω Σύρου και μαζί του εικονίσματος της Παναγίας της Πονεμένης και των συμβόλων των παθών του Κυρίου, τα « Μυστήρια », όπως παραδοσιακά ονομάζονται. Εδώ και οι γεμάτοι μελωδία ύμνοι που δεκάδες χρόνια τώρα συγκινούν ακόμη τους πιστούς :
Popule meus, quid feci tibi ? aut in quo contristavi te ? Responde mihi. – Ω λαέ μου, τι σου έκανα ; σε τι σε ελύπησα ; Απάντησέ μου.
Stabat Mater dolorosa, juxta crucem lakrymoza, dum pendebat Filius – Στέκει η Μήτηρ δακρυσμένη, στο σταυρό βλέπει θλιμμένη, κρεμασμένο τον Υιόν.
Η ομιλία του Επισκόπου
Αρχίσαμε αυτή την Ιερή Ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής με σιωπηλή προσευχή. Θελήσαμε να μιμηθούμε τον Ιησού, πεσμένο κατά γης, εκεί στον κήπο των ελαιών να προσεύχεται, «να αγωνιά» με την «ψυχή γεμάτη λύπη μέχρι θανάτου». Μετά ακούσαμε την αφήγηση των αγίων Παθών του Ιησού από το Ευαγγέλιο κατά Ιωάννη. Τι είδους αισθήματα διέγειρε αυτό που ακούσαμε; Αυτό εξαρτάται από τις διαθέσεις με τις οποίες ο καθένας βρίσκεται εδώ σήμερα. Πάντως αυτό που ακούσαμε δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Ήδη, περίπου 600 χρόνια πριν συμβεί, το είχε προβλέψει ο Προφήτης Ησαΐας», ο οποίος έγραψε: «Όλοι εμείς πλανηθήκαμε σαν πρόβατα, ο καθένας μας ακολουθούσε το δικό του δρόμο. Και ο Κύριος έθεσε επάνω του την ανομία όλων μας… Εκείνος τραυματίστηκε εξ αιτίας των ανομιών μας, συντρίφτηκε εξαιτίας των αδικιών μας». (Ησ 53,4-5.6). «Ταπεινώθηκε, και υπέμεινε, και δεν άνοιξε το στόμα του, σαν αμνός που οδηγείται στη σφαγή». Ο Προφήτης μιλάει για τον Ιησού ο οποίος παίρνει επάνω του την αμαρτία του κόσμου και σαν αρνί οδηγείται για σφαγή. Βεβαίως ο Ιησούς, ως άνθρωπος, αγωνιά γνωρίζοντας, ως Θεός, το φρικτό θάνατο που τον περιμένει. Στη Γεθσημανή προσεύχεται: «Πατέρα, αν είναι δυνατό, απομάκρυνε από μένα αυτό το ποτήρι», και αμέσως προσθέτει: «Όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου να γίνει». Και ποιο είναι το θέλημα του Πατέρα ο Ιησούς το γνωρίζει: «Αυτό είναι το θέλημα του Πατέρα: να μην χάσω κανέναν από αυτούς που μου έχει δώσει» (Ιω 6,39).Ο Ιησούς δεν οπισθοχωρεί μπροστά στο θάνατο. Παίρνει επάνω του το θάνατο, ώστε ο θάνατος να μην πλακώσει εμάς. Δεν θέλει να μας χάσει. Δεν θέλει να χάσει κανένα.
1. Ας κοιτάξουμε τον Εσταυρωμένο.
Όπως προβλέπει η Ιερή Ακολουθία, σε λίγο θα ξεσκεπάσουμε το ομοίωμα του Εσταυρωμένου Χριστού και εκστατικοί θα το κοιτάξουμε. Εύχομαι να καταλάβουμε ότι ο Χριστός, επάνω στο Σταυρό είναι το σημείο όπου η ευσπλαχνική αγάπη Θεού γίνεται ορατή. Η άμετρη αγάπη του για μας οδήγησε το Χριστό να περπατήσει σε μονοπάτια που είναι παράλογα για την ανθρώπινη λογική. Πράγματι, για την ανθρώπινη λογική, είναι παράλογη η Σταύρωση του Θεανθρώπου. Η ανθρώπινη λογική δεν μπορεί να διανοηθεί ότι θα συναντήσει το Θεό επάνω στο Σταυρό. Ο Ιησούς υψώθηκε επάνω στο Σταυρό. Επάνω στο σταυρό σήμερα πρέπει να τον κοιτάξουμε. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να κατανοήσουμε το Χριστό εάν τον απομακρύνουμε από το Σταυρό. Ο Χριστός ελκύει από το Σταυρό. Το είχε πει ο ίδιος: «όταν υψωθώ από τη γη, θα ελκύσω όλους σ’ εμένα».
Και πράγματι, η αγάπη όταν εμπλέκει ένα άτομο σε τέτοιο βαθμό το κάνει αδύναμο προς το άτομο που αγαπά. Είναι αυτό το οποίο συμβαίνει συχνά στους γονείς προς τα παιδιά τους. Η αγάπη καθιστά τους γονείς αδύναμους προς τα παιδιά τους. Αυτό συνέβη και στον Ιησού: παραδόθηκε στο σταυρικό θάνατο εξ αιτίας της αδυναμίας της αγάπης του για εμάς. Έτσι ο Σταυρός έγινε το ορατό σημείο, το σύμβολο της πιο μεγάλης αγάπης του Θεού για μάς. Μέσω του Σταυρού ο Ιησούς μάς φανέρωσε, με τρόπο παράδοξο μεν, αλλά πραγματικό, ποιος είναι ο Θεός για μας, πώς σκέπτεται ο Θεός, πώς αγαπά ο Θεός.
2. Ας ενώσουμε τις θλίψεις μας στις θλίψεις του Ιησού.
Ο Χριστός μάς λύτρωσε μέσω του Σταυρού. Λέμε: «Με τον άγιο σου Σταυρό, λύτρωσες τον κόσμο». Όμως ο Χριστός δεν θέλησε να λυτρώσει από μόνος του τον άνθρωπο. Θέλησε και εμείς να συμμετέχουμε στο λυτρωτικό του έργο, μας κατέστησε συνεργάτες του, για να είμαστε σωσμένοι και ταυτόχρονα να είμαστε σωτήρες των αδελφών μας. Ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος είχε (επιτρέψτε μου την έκφραση) μία παθιασμένη αγάπη για τον Εσταυρωμένο Χριστό, όταν ήταν αλυσοδεμένος στη Ρώμη, έγραφε: «Τώρα χαίρομαι για όσα υποφέρω για σας και συμπληρώνω στη σάρκα μου ό,τι λείπει στα παθήματα του Χριστού, για χάρη του σώματός του, που είναι η Εκκλησία» (Κολ 1,24). Αυτό και άλλα κείμενα μας βοηθούν να ανακαλύψουμε τη σωτήρια αξία του σταυρού, ιδιαίτερα όταν η σκιά του σταυρού επισκιάζει τις μέρες μας και μας χτυπά ο πόνος, η στεναχώρια, η αδικία. Για εμάς τους Χριστιανούς όλα έχουν αξία, ακόμη και ο πόνος, αν ζούμε στη χάρη και στη φιλία του Χριστού.
3. Να δίνουμε μαρτυρία της αγάπης του Εσταυρωμένου.
Και μετά που θα έχουμε κοιτάξει εκστατικοί τον Εσταυρωμένο, και έχουμε καταλάβει το μέγεθος της αγάπης του και την αξία του Σταυρού, δημιουργείται ένα καθήκον το οποίο πρέπει να εκπληρώνουμε στη ζωή μας. Και το καθήκον μας είναι να μαρτυρούμε και να αναγγέλλουμε παντού και πάντοτε την ευσπλαχνική αγάπη του Θεού. Έλεγε ο Απόστολος Πέτρος στην απολογία του στο Συνέδριο που τον δίκαζε: Δεν μπορούμε να σιωπούμε και να μην αναγγέλλουμε αυτό το οποίο είδαμε και αυτό το οποίο ακούσαμε (Πρ 4,20). Και εμείς, τι θα αναγγείλουμε στους ανθρώπους που θα συναντάμε στους δρόμους μας;
– Πρώτ’ απ’ όλα να αναγγέλλουμε την ευσπλαχνία του Θεού, την αγάπη του, τη συγχώρηση που μας προσφέρει πάντοτε χωρίς εμείς να του την ζητήσουμε.
– Να αναγγέλλουμε τη συγνώμη του πλησιάζοντας στο Μυστήριο της Μετάνοιας και της Συμφιλίωσης για μια καλή εξομολόγηση των αμαρτιών μας.
– Να αναγγέλλουμε την αγάπη του, που συγχωρά και να γίνουμε όργανα ειρήνης, ομόνοιας, αγάπης, συμφιλίωσης μέσα στην οικογένεια, στο χώρο της δουλειάς, στους χώρους της δημόσιας ζωής, όπου και να βρισκόμαστε.
– Να αναγγέλλουμε την ευσπλαχνική αγάπη του Θεού, να παραστεκόμαστε και να γινόμαστε αλληλέγγυοι στους σταυρωμένους που συναντάμε στους δρόμους της ζωής, π.χ. τους ηλικιωμένους, τους ασθενείς, τους παράλυτους, τους αδελφούς μας που αισθάνονται αποτυχημένοι και ζουν μέσα στην απελπισία και την απογοήτευση. Αλλά ιδιαίτερα να γινόμαστε αλληλέγγυοι με τους σταυρωμένους που τους κάρφωσε στο Σταυρό η αδικία, η κακία των ανθρώπων, η απληστία τους για περισσότερα κέρδη, όπως π.χ. τα θύματα των πολέμων που διεξάγονται στις
ημέρες μας στη Λιβύη και σε άλλες χώρες, ή τα θύματα της οικονομικής κρίσης που αυξάνει τη δυστυχία των πιο αδύναμων τάξεων.
Είναι προδοσία για το Χριστό και το Ευαγγέλιό του το να συγκινούμαστε μπροστά σε ξύλινους ή χάλκινους ή μαρμάρινους σταυρωμένους, έστω και αν είναι αριστουργήματα, ενώ παραμένουμε αδιάφοροι μπροστά τους ζωντανούς σταυρωμένους που ζουν ανάμεσά μας, που υποφέρουν. Αφού και στην εποχή μας υπάρχουν σταυρωμένοι, υπάρχουν και σταυρωτές που κρεμάνε επάνω στο σταυρό τους αδύνατους και τους αθώους. Αυτοί κρύβονται καθισμένοι σε κυβερνητικές πολυθρόνες, ή σε αίθουσες που θα έπρεπε να απονέμουν δικαιοσύνη, ή στις πιάτσες των αγορών του κεφαλαίου. Αυτοί αποφασίζουν πολέμους μεταξύ φτωχών, αυτοί νομοθετούν, αυτοί κλείνουν τα σύνορα της χώρας τους στους πεινασμένους, αυτοί σκορπούν δυστυχία.Ο Ιησούς προσεύχεται και για τους σταυρωτές του, και για τους σταυρωτές όλων των εποχών: «Πατέρα, συγχώρησέ τους, δεν ξέρουν τι κάνουν». Και εμείς θα προσευχόμαστε για τους σταυρωτές της εποχής μας και θα ζητάμε από τον Κύριο κάτι παραπάνω, να τους φωτίσει για να ξέρουν, να συνειδητοποιούν και να καταλαβαίνουν το κακό που κάνουν.
Αδέλφια μου, επιστρέψτε σήμερα στο σπίτι σας με την καρδιά πλημμυρισμένη από την αγάπη του Εσταυρωμένου Χριστού. Μιλήστε γι’ Αυτόν στους άλλους. Δείξτε το ευσπλαχνικό πρόσωπό του σε όσους είναι φτωχοί «από Θεό». Αναγγείλετε το Χριστό σε όποιο συναντάτε, πείτε του: Αδελφέ μου, αδελφή μου, μη φοβάσαι, δεν είσαι μόνος. Ο Υιός του Θεού ήρθε στον κόσμο, έγινε άνθρωπος για σένα. Για σένα και για μένα πέθανε επάνω στο σταυρό. Αξίζεις το αίμα του Χριστού. Ο Θεός σε αγαπά. Αμήν.
ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ – ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται κατά τη σημερινή Ακολουθία, τελέστηκε στις 11 μ. μ. η Πασχαλινή Αγρυπνία κατά την αγία νύχτα, στην αρχή της οποίας, με όλα τα φώτα του ναού σβηστά, ο Επίσκοπος στο προαύλιο του ναού στο οποίο βρίσκονταν και οι πιστοί, ευλόγησε τη νέα φωτιά και μετά, πάνω στην πασχαλινή λαμπάδα χάραξε το Σταυρό, τα γράμματα Α και Ω, και τους αριθμούς του τρέχοντος έτους 2 0 1 1. Σχηματίστηκε λιτανεία εντός του ναού όπου ο π. Στέφανος που κρατούσε τη λαμπάδα εκφώνησε, κατά διαστήματα, τρεις φορές το ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ και άναψαν και πάλι τα φώτα του ναού. Φτάνοντας στο ιερό η λαμπάδα τοποθετήθηκε στον καθορισμένο χώρο και ο π. Στέφανος έψαλε το Πασχαλινό Εγκώμιο και μετά έγινε η Ακολουθία του Λόγου που περιλαμβάνει αναγνώσματα από την παλαιά διαθήκη. Ο Επίσκοπος αναγγέλλοντας την Ανάσταση του Χριστού έψαλε το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ που επανέλαβε η χορωδία με τους πιστούς και μετά το ΔΟΞΑ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΘΕΩ. Στη συνέχεια και μετά από την ομιλία του Επισκόπου (κατά τη διάρκεια της ομιλίας υπήρξε διακοπή του ρεύματος, όπως αναφέρουμε πιο πάνω και η υπόλοιπη ιεροτελεστία συνεχίστηκε έως το τέλος της με τη βοήθεια κηροπηγίων και κεριών), έγινε η Ακολουθία του Βαπτίσματος με την ευλογία του νερού και την ανανέωση των υποσχέσεων του Βαπτίσματος. Στο τελευταίο μέρος της Ιεροτελεστίας τελέστηκε η Ακολουθία της Θείας Ευχαριστίας, με Αρχιερατικό Συλλείτουργο στο οποίο χοροστάτησε ο Επίσκοπος και συμμετείχαν οι δυο ιερομόναχοι π. π. Στέφανος και Γεώργιος. Λόγω της διακοπής του ρεύματος δεν έγινε η λιτανεία του ομοιώματος της Αναστάσεως που γίνεται κάθε χρόνο γύρω από το, παρακείμενο του ναού, κτήριο της Επισκοπής.
Η ομιλία του Επισκόπου
Σήμερα πανηγυρίζουμε την Ανάσταση του Κυρίου. Εορτάζουμε το Πάσχα. Πάσχα είναι μία εβραϊκή λέξη που θέλει να πει «πέρασμα». Η Εκκλησία μας, σήμερα, κάνει ανάμνηση αυτού του περάσματος με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Ήδη για να καταλάβουμε καλύτερα αυτό το πέρασμα, μας παρουσίασε στην αρχή αυτής της ιεροτελεστίας μια πολύ συμβολική εικόνα. Ενώ βρισκόμαστε στο σκοτάδι, ανάψαμε την πασχαλινή λαμπάδα, σύμβολο του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται σ’ αυτό τον κόσμο. Από την πασχαλινή λαμπάδα ανάψαμε το κερί μας και έτσι το φως του Χριστού διέλυσε το σκοτάδι της νύχτας, θέλοντας να μας πει ότι ο Χριστός με την ανάστασή του διαλύει το σκοτάδι της αμαρτίας. Ακόμη κάναμε ανάμνηση εκείνου του ιστορικού περάσματος του εβραϊκού λαού από την σκλαβιά της Αιγύπτου στην γη της ελευθερίας. Ιστορικό γεγονός, αλλά ταυτόχρονα και προφητικό. Εκείνο το πέρασμα των Εβραίων ήταν η αναπαράσταση της πραγματικής απελευθέρωσης του εκλεκτού λαού του Θεού, του λαού που θα αποτελούσε την Εκκλησία, από την σκλαβιά της αμαρτίας στην ζωή ελευθερίας των παιδιών του Θεού. Αυτή η απελευθέρωση μπόρεσε να γίνει χάρη στο Πασχαλινό Μυστήριο, δηλαδή, χάρη στο θάνατο και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Αυτή η απελευθέρωση πραγματοποιήθηκε σε εμάς όταν λάβαμε το βάπτισμα. Ακόμη, η Εκκλησία, μάς παρουσίασε το πιο σπουδαίο πέρασμα, εκείνο του Ιησού Χριστού. Πέρασμα από το θάνατο στη ζωή με την Ανάστασή του από τους νεκρούς.
Τώρα μάς καλεί να κάνουμε το δικό μας προσωπικό πέρασμα. Να επιστρέψουμε στην κατάσταση εκείνης της αγιοσύνης η οποία δημιουργήθηκε σ’ εμάς με το Βάπτισμα. Θέλουμε να το κάνουμε με την ανανέωση της Ομολογίας Πίστεως και των Υποσχέσεων του Βαπτίσματος.
Διότι, κακά τα ψέματα, όλοι μας μετά το βάπτισμα δεν τηρήσαμε τις υποσχέσεις του βαπτίσματος, δεν συμπεριφερθήκαμε ως παιδιά του Θεού. Οι πράξεις μας δεν ήταν πάντοτε άγιες και τίμιες. Στις επιλογές μας δεν προτιμήσαμε το φως της πίστης που λάβαμε ως δώρο στο βάπτισμα.
Εκείνο το λευκό ένδυμα, με το οποίο ντυθήκαμε στο βάπτισμα, ως σύμβολο αγιοσύνης, το λερώσαμε με την αμαρτωλή συμπεριφορά μας,
Εκείνη την αναμμένη λαμπάδα που λάβαμε στο Βάπτισμα σύμβολο της πίστης μας στον Ιησού Χριστό, πολλές φορές τη σβήσαμε με την αμαρτία μας, γι’ αυτό, η Εκκλησία, αφού πρώτα θέλησε να μας προετοιμάσει με την περίοδο της Τεσσαρακοστής, τώρα μάς καλεί να ανανεώσουμε τις υποσχέσεις του βαπτίσματος μας και την ομολογία της πίστεως μας. Για να ξαναρχίσουμε μια νέα ζωή. Εύχομαι αυτή η ανανέωση των υποσχέσεων του Βαπτίσματος και της ομολογίας Πίστεως να είναι πραγματική. Μας είπε ο Απόστολος, «όσοι βαπτιστήκαμε στον Χριστό Ιησού, έχουμε αναστηθεί μαζί του, λοιπόν… να πορευθούμε μέσα σε μια νέα ζωή».
Μέχρι τώρα, ακολουθώντας μία ωραία συνήθεια του τόπου μας, ανταλλάσουμε τις ευχές μας λέγοντας ο ένας στον άλλο «Καλή Ανάσταση». Ο χαιρετισμός αυτός έχει το νόημά του, αλλά δεν ξέρω τι εννοεί ο καθένας. Δεν ξέρω αν τώρα εννοούμε ό,τι εννοούσαν παλαιότερα, ή τον λέμε από συνήθεια. Πάντως το πραγματικό νόημα αυτής της ευχής ήταν να ευχηθεί ο ένας στον άλλο να κάνει την ανάστασή του, την ατομική και προσωπική ανάσταση. Δηλαδή, να κάνει το πέρασμα σε μια καλύτερη, τιμιότερη, αγιότερη ζωή, ειδάλλως αυτός ο χαιρετισμός δεν έχει κανένα νόημα. Διότι το Πάσχα, δεν εορτάζεται μόνο, αλλά πρέπει και να βιώνεται. Το να κάνεις Πάσχα, δεν θέλει να πει να εορτάσεις με φαγοπότια, και αυτά χρειάζονται, ούτε φθάνει να παρακολουθήσεις τις Ιερές Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας. Πάσχα θέλει να πει να κάνεις το πέρασμα, σε μια νέα ζωή, να ανανεωθείς στη χάρη του Θεού, να ανανεωθείς στη ζωή της πίστης. Και αυτό ναι μεν για προσωπικό σου όφελος, αλλά περισσότερο για το όφελος της κοινωνίας. Περισσότερο από οικονομική κρίση η ανθρωπότητα μαστίζεται σήμερα από ηθική κρίση. Η ηθική κρίση είναι η αιτία της οικονομικής κρίσης και των πολέμων που διεξάγονται, διότι αυτοί οι οποίοι κρατούν στα χέρια τους την εξουσία δεν αποφασίζουν με βάση τις πανανθρώπινες αρχές του Ευαγγελίου, αλλά με βάση τα συμφέροντα τους. Δεν υπολογίζουν την αξία του ανθρώπου και έχουμε τους πολέμους (2500 οι νεκροί στη Λιβύη),
δεν υπολογίζουν τον οικονομικά αδύνατο, αλλά τα συμφέροντά τους, κλπ…
Ο Κύριος να μας φωτίσει με το φως του για να επιλέγουμε πάντοτε σωστά και σωστά να συμπεριφερόμαστε. Αμήν.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Ο Επίσκοπός μας π. Φραγκίσκος Παπαμανώλης, στις 10 το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, χοροστάτησε στην Ιεροτελεστία της Αναστάσεως του Κυρίου στην ενορία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Ερμούπολη. Τέλεσε τη Θεία Ευχαριστία, συλλειτουργούντος του Εφημερίου π. Ιωάννου Μαραγκού, στην οποία συμμετείχαν, εκτός από ενορίτες και άλλοι πιστοί που ήρθαν στο νησί για τις εορτές του Πάσχα. Στο τέλος έγινε η περιφορά ομοιώματος της Αναστάσεως σε δρόμους της πόλεως. Η καλλίφωνη και πολυφωνική χορωδία της ενορίας υπό τη διεύθυνση του μουσικού κ. Ιωάννη Ρηγούτσου προσέδωσε, όπως πάντα, ιδιαίτερο τόνο και αρμονία στα άσματα της Ακολουθίας. Ο Επίσκοπος κηρύττοντας το θείο λόγο είπε :
Η ομιλία του Επισκόπου
Σήμερα, τα κείμενα των Πασχαλινών Ιερών Ακολουθιών άρχισαν με μια πρόσκληση για χαρά. Να χαίρονται οι ουρανοί, να χαίρεται η γη, να χαίρεται η Εκκλησία, διότι το φως του Αιώνιου Βασιλέως νίκησε το σκοτάδι του κόσμου. Φωνάξτε όλοι από χαρά. Ψάλλετε δυνατά με όλη τη δύναμη της καρδιάς σας, ώστε αυτός ο
ναός να δονείται. Διότι αυτή είναι η Πασχαλινή πανήγυρη. Αυτή είναι η ημέρα που δημιούργησε ο Κύριος. Ας χαρούμε λοιπόν όλοι. Ας χαρούμε διότι ο Κύριος αναστήθηκε. Αλληλούια. Αληθινά αναστήθηκε.
«Η πίστη των Χριστιανών, λέει ο Άγιος Αυγουστίνος, είναι η Ανάσταση του Ιησού Χριστού», δηλαδή, η Ανάσταση είναι το θεμέλιο της χριστιανικής ζωής. «Ότι ο Χριστός πέθανε όλοι το πιστεύουν. Και οι εχθροί του Ιησού ήταν βέβαιοι ότι είχε πεθάνει. Αλλά ότι ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, το πιστεύουν
μόνο οι Χριστιανοί και δεν είναι Χριστιανοί όσοι δεν το πιστεύουν».
Αυτές τις δύο φράσεις, ο Άγιος Αυγουστίνος δεν τις έγραψε κατ’ ευφημισμό, ούτε κατ’ ευφημισμό τις ανέφερα εγώ σήμερα. Αλλά επειδή η Ανάσταση του Ιησού αποτελεί πραγματικά το στήριγμα, τον ακρογωνιαίο λίθο της πίστης μας. «Η πίστη των Χριστιανών είναι η Ανάσταση του Ιησού Χριστού». Και έτσι είναι, δίχως την Ανάσταση γκρεμίζονται τα πάντα στο Χριστιανισμό. Γι’ αυτό επιτρέψτε μου σήμερα να στηρίζω την πίστη σας στην Ανάσταση. Είναι καθήκον μου.
Στο πρώτο ανάγνωσμα, ακούσαμε τον Απόστολο Πέτρο να μας λέει: «Ο Θεός ανάστησε τον Ιησού κι εμείς είμαστε μάρτυρες». Τον είδαμε με τα μάτια μας αναστημένο. Και για να πιστέψουμε καλύτερα στη μαρτυρία του προσθέτει χειροπιαστά γεγονότα. «Φάγαμε και ήπιαμε μαζί του, μετά την Ανάστασή του από τους νεκρούς». Και ο Απόστολος Παύλος, μιλώντας στον Άρειο Πάγο της Αθήνας, λέει ότι ο Θεός ανάστησε τον Ιησού Χριστό από τους νεκρούς, δίνοντας έτσι μια εγγύηση για την αυθεντικότητα του προσώπου του. Μόνο η Ανάστασή του είναι μια βέβαιη μαρτυρία της αλήθειας γύρω από τον Ιησού Χριστό. Αφού δέχτηκε το θάνατο, θα πει κανείς, αυτό δεν ήταν μια μαρτυρία; Δεν μπορεί να επιβεβαιώσει το κήρυγμά του, την αποστολή του; Πράγματι, πολλοί άνθρωποι δέχτηκαν το θάνατο για να μην προδώσουν ή να μην εγκαταλείψουν το πιστεύω τους. Αλλά ο θάνατός τους δεν επιβεβαίωσε ότι το πιστεύω τους ήταν σωστό και δίκαιο. Το μόνο που επιβεβαίωσαν ήταν ότι πραγματικά πίστευαν στην ιδέα τους. Ο Θάνατος του Ιησού, δεν επιβεβαιώνει την αλήθεια για τη διδασκαλία του, παρά μόνο μαρτυρεί για την αλήθεια της αγάπης του. Είναι μια απόδειξη ότι πράγματι μας αγάπησε (και μας αγαπά) και μάλιστα η απόδειξη της πιο μεγάλης αγάπης, εφ’ όσον δεν υπάρχει πιο μεγάλη αγάπη από το να δώσει κανείς τη ζωή του γι’ αυτόν
που αγαπά. Ενώ η Ανάσταση είναι η σφραγίδα της αυθεντικότητας της θεότητας του Ιησού και της αλήθειας για ό,τι δίδαξε. Να γιατί ο ίδιος ο Ιησούς όταν οι Φαρισαίοι του ζητούσαν ένα αποδεικτικό σημείο για να αποδείξει την εξουσία του, τους δίνει την απόδειξη της Ανάστασής του (2,18-19). Και ο Απόστολος Παύλος, θέτει σαν θεμέλιο της χριστιανικής πίστης την Ανάσταση. Έγραφε στους Κορινθίους: «Εάν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, είναι μάταια η πίστη μας. Είναι δίχως αξία το κήρυγμά μας. εμείς είμαστε ψεύτες, είμαστε τα κορόιδα του κόσμου».
Η Ανάσταση, αποδεικνύει πρώτ’ απ’ όλα, την ιστορική αλήθεια γύρω από το πρόσωπο και το έργο του Ιησού. «Εκείνον τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, που αρχίζοντας από τη Γαλιλαία, πέρασε παντού κάνοντας το καλό. Εσείς τον καρφώσατε στο σταυρό, τον σκοτώσατε, ο Θεός όμως τον ανάστησε από τους νεκρούς, για να μην πεθάνει πια αλλά για να ζει αιώνια». Η Ανάσταση αποδεικνύει ακόμη, ότι αυτά που λέει η Αγία Γραφή για τον Ιησού είναι αληθινά. Είναι ο πάντοτε Ζωντανός, οι αιώνες περνούν αλλά εκείνος μένει (Αποκ 1,18), κάθεται στα δεξιά του Πατέρα, είναι ο Κύριος, είναι Πνεύμα, είναι ο κριτής Ζώντων και Νεκρών, είναι η κεφαλή μια νέας ανθρωπότητας, είναι το Άλφα και το Ωμέγα του κόσμου και της ιστορίας, θα είναι αιώνια μαζί μας. «Θα είμαι μαζί σας μέχρι τη συντέλεια του κόσμου». Αδέλφια μου, αυτή είναι η πίστη μας την οποία με παρρησία και θάρρος ομολογούμε.
Πριν τελειώσω, θέλω να σας κάνω μια προτροπή. Προ ολίγου ψάλαμε: «Δοξολογείτε τον Κύριο διότι είναι πανάγαθος, διότι η αγάπη του είναι αιώνια». Σήμερα, ημέρα του Πάσχα, σας έκανε τη χάρη να σας καλέσει στη χριστιανική συνάθροιση, μαζί με άλλους αδελφούς, να ακούσετε το Λόγο του, να τραφείτε με το Σώμα του. Αυτή τη χάρη την έκανε σε σας στους οποίους δεν την κάνει συχνά, παρά σας αφήνει, με πλήρη σεβασμό της ελευθερίας σας, να κάνετε ό,τι θέλετε την Κυριακή: αθλητισμό, κυνήγι, ψάρεμα, καφενείο, δουλειές του σπιτιού, περιποίηση του εξοχικού. Σας αφήνει να λέτε: Δεν έχω χρόνο για Λειτουργίες και Εκκλησίες. Σήμερα, ο Κύριος σας έκανε τη χάρη να βρείτε καιρό και να βάλετε τα πάντα κατά μέρος, διότι είναι καλός, διότι η αγάπη του είναι αιώνια, για όλους και για τον καθένα, ακόμη και για σένα. Εσύ, μπορεί να αδιαφορείς για τον Θεό, Εκείνος δεν αδιαφορεί για σένα. Εσύ μπορεί να τον προσβάλλεις με την αμαρτία σου, να μην τον βάζεις στους λογαριασμούς της ζωής σου, Εκείνος, ο Θεός, συνεχίζει να σε αγαπά.
Σήμερα Πάσχα, άφησε να σε κυριαρχήσει η καλοσύνη του και η αγάπη του. «Δεν αφαιρεί τα επίγεια Εκείνος που χορηγεί τα ουράνια». Ο Κύριος σε αγαπά, μην αρνηθείς την αγάπη του, ανταποκρίσου στην αγάπη του. Αμήν.
Στις 11 το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στην Άνω Σύρο, τελέστηκε επίσημη Θεία Λειτουργία από τον Εφημέριο π. Νικόλαο Ρούσσο, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο στους παρευρισκόμενους πιστούς.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
Σύρος, 25 Απριλίου 2011
Ισίδωρος Γ. Σαλάχας
