Την Μεγάλη Τετάρτη 20 Απριλίου 2011 στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα ετελέσθη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, η ευλογία των Ελαίων και η καθαγίαση του Μύρου, από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Νάξου – Τήνου π. Νικόλαο, με τη συμμετοχή των Καθολικών Ιερέων της Τήνου.
Στην τελετή παρέστησαν και όλα τα παιδιά της τοπικής Εκκλησίας που πρόκειται να λάβουν κατά τη φετινή χρονιά το Μυστήριο του Χρίσματος.
Ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος μίλησε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Χαιρετώ όλους τους πρεσβυτέρους μας που είναι εδώ παρόντες, αλλά και τους απόντες που βρίσκονται στη Νάξο και στη Χίο, χαιρετώ τον ένα ιερομόναχό μας και τη μία μοναχή μας, τους δύο ιεροσπουδαστές μας, όλα τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας μας, τα παιδιά, τους εφήβους, τους νέους, τους ενήλικες και τους ηλικιωμένους, τους υγιείς και τους ασθενείς, όλους εσάς, αγαπητές και αγαπητοί μου, που είστε σήμερα εδώ και ενεργά συμμετέχετε σ’ αυτή την Ευχαριστία της ευλογίας των Ελαίων των κατηχουμένων, των ασθενών και της καθαγίασης του μύρου.
Αυτή η Θεία Λειτουργία είναι πλούσια σε σημασία. Φανερώνει τη ζωντανή πραγματικότητα της Εκκλησίας, η οποία είναι το Σώμα του Χριστού, Σώμα χρισμένο από το Άγιο Πνεύμα, που συμβολίζουν τα έλαια τα οποία θα ευλογηθούν σε λίγο και η καθαγίαση του μύρου. Ένα σώμα που ο Κύριος κατέστησε με το Βάπτισμα και το Χρίσμα ιερατικό βασίλειο, λαό περιούσιο, έθνος άγιο και Εκκλησία του Χριστού πλουτισμένη με τα διάφορα διακονήματα και όλα τα χαρίσματα. Για το λόγο αυτό ζούμε αυτή την Ιεροτελεστία με ιδιαίτερη θέρμη πίστης και αγάπης, μέσα στην ενότητα που μας εξασφαλίζει η ενεργός παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Σήμερα ξεχνάμε τις όποιες διαφορές, που προσβάλλουν και τραυματίζουν την αδελφική μας αγάπη και ραγίζουν την ενότητά μας. Απορρίπτουμε καθετί που δίνει την εντύπωση ατομικής και ανεξάρτητης ζωής και δράσης, διαφοροποιημένης συμπεριφοράς και ξένης προς τις γενικές οδηγίες και υποδείξεις της τοπικής μας Εκκλησίας, αναζητάμε την αρετή της σεμνότητας, της απλότητας και της υπακοής. Η ενότητά μας με το Χριστό και τους Αδελφούς μας είναι η δύναμή μας για τη συνέχιση της αποστολή μας, του έργου που ο Κύριος μας εμπιστεύθηκε. Του έργου που μαζί Του συνεχίζουμε και δεν είναι άλλο από τη σωτηρία τη δική μας και των άλλων.
Το δεύτερο σημερινό ανάγνωσμα μας εισάγει στην καρδιά αυτής της Θείας Λειτουργίας, με τη διαβεβαίωση ότι: «Ο Ιησούς Χριστός μάς αγαπά και μας ελευθέρωσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα Του, μας κατέστησε ιερείς για το Θεό και Πατέρα Του, σ’ Αυτόν η δόξα και η εξουσία στους αιώνες των αιώνων» (Αποκ 1,5-6).
Το ότι «ο Ιησούς Χριστός μάς αγαπά», είναι μια πραγματικότητα που οφείλουμε να συνειδητοποιούμε καθημερινά. Αν γίνει αυτό, τότε όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες και τα προβλήματα μας, ατομικά ή της Εκκλησίας, θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε την αισιοδοξία, την ελπίδα και τη χαρά.
Η ολοκληρωτική αυτή αγάπη του Χριστού για μας, ζητά την απάντησή μας. Στις δυσκολίες, δεν απογοητευόμαστε, αλλά εμπιστευόμαστε στην άπειρη ευσπλαχνία και τη χάρη του Θεού. Στην αγάπη απαντάμε με αγάπη, στη θυσία με θυσία, στο σταυρό με την ελπίδα της ανάστασης. Η αγάπη μας προς το Χριστό δεν πρέπει να είναι ποσοτική αλλά ολοκληρωτική.
Σε σας αγαπητοί μου ιερείς, που σε λίγο θα ανανεώσετε τις υποσχέσεις της ιεροσύνης σας, ο επίσκοπος θα σας ζητήσει: «Θέλετε να ενωθείτε στενότερα με το Χριστό και να τον μιμηθείτε απαρνούμενοι τον εαυτό σας, ανανεώνοντας τις υποσχέσεις πιστότητας στα ιερά καθήκοντα που με χαρά αποδεχθήκατε από αγάπη για το Χριστό, ενώπιον της Εκκλησίας Του, την ημέρα της χειροτονίας σας;».
Η αγάπη μας για το Χριστό εκφράζεται και μέσω της αγάπης για τον κάθε αδελφό. Η στενή και αδελφική σχέση μεταξύ μας εξασφαλίζει την ενότητα, τη δύναμη, τη χαρά και δίνει γονιμότητα στο διακόνημά μας. Η πίστη συνοδευόμενη από την αγάπη δίνει αξία στη ζωή και ελπίδα για την αποστολή μας. Αν δεν υπάρχει αυτή η αμοιβαία αγάπη, τότε όλα τα άλλα δεν πείθουν, δεν ελκύουν, δεν αποδίδουν, δεν ενώνουν, αλλά σκορπίζουν. Ας θυμηθούμε τον ύμνο της αγάπης του Αγίου Παύλου και σίγουρα θα πεισθούμε γι’ αυτό (Α΄ Κορινθ 13).
Από την αγάπη μας για το Χριστό γεννιέται η αγάπη μας για την Εκκλησία, διότι η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, η νύμφη Του που παραμένει αιώνια μαζί του ενωμένη.
Ο Λόγος του Θεού, ο οποίος έγινε σάρκα για τη σωτηρία μας, έγινε και τεμαχισμένος άρτος για την επί γης πορεία μας. Η Ευχαριστία αποκαλύπτει τη φύση της Εκκλησίας, που πρέπει να συνεχίσει να τεμαχίζει, και τεμαχιζόμαστε για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Η Εκκλησία με την Ευχαριστία μετουσιώνεται σε Σώμα Χριστού. Σ’ αυτό το Σώμα του Χριστού εμείς ενταχθήκαμε ήδη με το Βάπτισμά μας. Πράγματι, γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Όλοι εμείς βαπτισθήκαμε μέσω ενός Πνεύματος για να αποτελέσουμε ένα μόνο Σώμα» (Α’ Κορινθ 12, 13).
Το Βάπτισμα εξασφαλίζει σε όλα τα μέλη του σώματος της Εκκλησίας μία σταθερή ενότητα μέσα από την ποικιλία των ξεχωριστών διακονημάτων, υπηρεσιών και χαρισμάτων. Είναι αυτή η ενότητα του Σώματος του Χριστού που φανερώνεται με τρόπο ειδικό σ’ αυτή τη σημερινή Θεία Λειτουργία. Η Ευχαριστία δίνει τη χάρη της δημιουργίας και της ενδυνάμωσης αυτής της ενότητας. Γι’ αυτό και ο λειτουργός μετά την καθαγίαση του άρτου και του οίνου επικαλείται την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ζητώντας όλοι οι συμμετέχοντες, ενώ είναι πολλοί, να γίνουν ένα σώμα.
Είθε αδελφοί μου, η καθεμιά και ο καθένας μας, από τη θέση στην οποία τάχθηκε από το Θεό Πατέρα μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, να υπηρετούμε συλλογικά όλους τους αδελφούς που μας έδωσε, προσφέροντας γενναιόδωρα τα συμπληρωματικά μας χαρίσματα που το Άγιο Πνεύμα μας δώρισε. Ο καθένας μας είναι μια διαφορετική προσωπικότητα, με ελαττώματα και κάποια χαρίσματα. Ας μην καυχόμαστε για τα χαρίσματά μας, αλλά ας χαιρόμαστε, διότι όσο πιο πολλά είναι τόσο περισσότερο καλύτερα μπορούμε να υπηρετούμε το Χριστό και την Εκκλησία του στο πρόσωπο κάθε αδελφού μας. Τότε η αποστολή της Εκκλησίας και σήμερα και αύριο και πάντοτε, παρά την αναξιότητά μας και τα αμαρτήματά μας, θα συνεχίζει αληθινά και πραγματικά να παρατείνει το Χριστό μέσα στους αιώνες. Αμήν.
