Μήνυμα του Καρδιναλίου Τουρκσόν για την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Χρήσης και της Παράνομης Διακίνησης Ναρκωτικών
Ο Πρόεδρος του Οργανισμού για την Προώθηση της Ολοκληρωμένης Ανθρώπινης Ανάπτυξης, καρδινάλιος Peter Turkson, έστειλε ένα μήνυμα για τη Διεθνή Ημέρα κατά της χρήσης ναρκωτικών και της παράνομης διακίνησής τους.
***
Σήμερα, 26 Ιουνίου, είναι η Διεθνής Ημέρα Κατά της Χρήσης και Παράνομης Διακίνησης Ναρκωτικών, η οποία θεσπίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη στις 7 Δεκεμβρίου 1987, για την ενίσχυση της δράσης και της συνεργασίας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο για την καταπολέμηση και την προώθηση μεγαλύτερης ενημέρωσης για το φαινόμενο.
Από την Παγκόσμια Έκθεση για τα Ναρκωτικά του 2017 του UNODC, προκύπτει ότι το 2015 περίπου 250 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έκαναν χρήση ναρκωτικών ουσιών και από αυτά τα 29,5 εκατομμύρια υπέφεραν από διαταραχές που προκλήθηκαν από την χρήση τους. Συγκεκριμένα, μεταξύ των 12 εκατομμυρίων που χρησιμοποιούν ενδοφλέβια ναρκωτικά, περισσότεροι από τους μισούς (6,1 εκατομμύρια) πάσχουν από την ηπατίτιδα C, ενώ 1,3 εκατομμύρια ζουν τόσο με ηπατίτιδα C όσο και με τον ιό HIV / AIDS. Εκτεταμένες ζημίες προκαλούνται από τη χρήση και την κατάχρηση ναρκωτικών, όχι μόνο για την υγεία αλλά και για την ανάπτυξη, την ειρήνη και την ασφάλεια σε όλες τις περιοχές του κόσμου.
Το δράμα των ναρκωτικών είναι ένα κακό που απειλεί την αξιοπρέπεια και την ελευθερία δράσης κάθε ανθρώπου και καταργεί προοδευτικά την εικόνα που έχει διαμορφώσει ο Δημιουργός μέσα μας. Αυτή η μάστιγα πρέπει να καταδικαστεί έντονα καθώς τροφοδοτείται από αδίστακτους ανθρώπους, οι οποίοι, ενδίδοντας στον πειρασμό του εύκολου χρήματος, σκορπούν το θάνατο κόβοντας την ελπίδα και καταστρέφοντας πολλές οικογένειες.
Τα ναρκωτικά είναι μια πληγή που προκαλείται στην κοινωνία μας, η οποία παγιδεύει πολλούς ανθρώπους σε μια σπείρα πόνου και αλλοτρίωσης. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που οδηγούν στην εξάρτηση από τα ναρκωτικά, όπως ο κοινωνικός αποκλεισμός, η απουσία της οικογένειας, η κοινωνική πίεση, η προπαγάνδα των διακινητών και η επιθυμία για νέες εμπειρίες.
Είναι σημαντικό να προωθηθεί μια κουλτούρα αλληλεγγύης και επικουρικότητας, με στόχο το κοινό καλό. Μια κουλτούρα που αντιτίθεται στον εγωισμό και στην ωφελιμιστική και οικονομική λογική, αλλά αντιθέτως κλίνει προς τον άλλο, να ακούει, σε μια πορεία συνάντησης και σχέσης με τον πλησίον μας, ειδικά όταν είναι πιο ευάλωτος και εύθραυστος, όπως συμβαίνει με εκείνους που κάνουν χρήση ναρκωτικών. Όπως επισημαίνει ο πάπας Φραγκίσκος, «κάθε εξαρτημένος έχει μια μοναδική προσωπική ιστορία και πρέπει να ακούγεται, να γίνεται κατανοητή, να αγαπάται και όσο είναι δυνατό, να θεραπεύεται και να καθαρίζεται. Δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε στην αδικία της κατηγοριοποίησης των τοξικομανών σαν να ήταν απλά αντικείμενα ή σπασμένες μηχανές. Κάθε άνθρωπος πρέπει να εκτιμάται με την αξιοπρέπειά του ώστε να μπορεί να θεραπευθεί.
Οι νέοι είναι τα πρώτα θύματα των ναρκωτικών. Βυθισμένοι σε μια σχετικιστική και ηδονιστική κοινωνία, λαμβάνουν προτάσεις που τους απομακρύνουν από αξίες, από την συγκεκριμένη πραγματικότητα προς την πλήρη συνειδητοποίηση του εαυτού. Οι νέες γενιές συχνά ζουν σε έναν “εικονικό” κόσμο, στον οποίο προσφέρεται «ένα ευρύ φάσμα επιλογών για να απολαύσουν μια φευγαλέα ευτυχία, η οποία τελικά γίνεται δηλητήριο που διαβρώνει, διαφθείρει και σκοτώνει. Το άτομο καταστρέφεται σιγά-σιγά και μαζί του καταστρέφει όλους εκείνους γύρω του. Η αρχική επιθυμία για απόδραση, σε αναζήτηση στιγμιαίας ευτυχίας, μετατρέπεται σε καταστροφή ολόκληρου του ατόμου, με επιπτώσεις σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας».
Είναι σαφές, όπως υπογραμμίζει ο πάπας Φραγκίσκος, ότι σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις εθισμού δεν είναι αποτέλεσμα ενδοτισμού στην κακή συνήθεια, αλλά αποτέλεσμα της δυναμικής του αποκλεισμού: «Υπάρχει ένα παγκόσμιο όπλο ναρκωτικών που καταστρέφει αυτή τη νέα γενιά, που προορίζονται για απόρριψη!».
Πρέπει να προσφέρουμε έγκυρα και συγκεκριμένα εκπαιδευτικά προγράμματα στους νέους μας, να αναπτύξουν τις δυνατότητές τους και να εκπαιδεύσουμε τις καρδιές τους με τη χαρά του βάθους και όχι της επιπολαιότητας. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σημαντικές στη διαδικασία παροχής βοήθειας, καθώς «η κλήση στη χαρά και την πληρότητα της ζωής βρίσκεται πάντοτε μέσα σε ένα πολιτισμικό πλαίσιο και τις κοινωνικές σχέσεις» [9].
Παρά το γεγονός ότι η πρόληψη αποτελεί προτεραιότητα, είναι επίσης σημαντικό να εργαστούμε για την αποκατάσταση των θυμάτων ναρκωτικών στην κοινωνία, για να τους δώσει την αληθινή χαρά της ζωής, ώστε να μην αισθάνονται διακρίσεις ή στιγματισμένοι, αλλά ευπρόσδεκτοι με κατανόηση ώστε να ακολουθήσουν μια πορεία εσωτερικής ανανέωσης στην αναζήτηση του καλού.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι «ακόμη και αν η ζωή ενός ανθρώπου είναι κατεστραμμένη από καταχρήσεις, από ναρκωτικά ή οτιδήποτε άλλο, ο Θεός είναι πάντα στη ζωή του. Ακόμη και αν η ζωή ενός ατόμου είναι ένας τόπος γεμάτος αγκάθια και ζιζάνια, υπάρχει πάντα ένας χώρος στον οποίο μπορεί να αναπτυχθεί ο καλός σπόρος. Πρέπει να εμπιστευόμαστε τον Θεό». Παράδειγμα αυτού οι πολλοί νέοι άνθρωποι, πρόθυμοι να ξεφύγουν από τον εθισμό στα ναρκωτικά, προσπαθούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους, κοιτάζοντας μπροστά με εμπιστοσύνη.
