«Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες τη δικαιοσύνη, ότι αυτοί χορτασθήσονται».
Η υπενθύμιση των Μακαρισμών είναι καθημερινή, έντονη και διαρκής: η τραγική κατάσταση που ζει ο λαός της Γάζας και το αίσθημα της αδυναμίας μάς οδηγούν να χάνουμε την ελπίδα και την εμπιστοσύνη. Όμως είναι η βεβαιότητα πως οι πεινασμένοι και διψασμένοι της Γάζας θα χορτάσουν, αυτή που μας ωθεί να ξαναπιάσουμε με αποφασιστικότητα τον αγώνα για δικαιοσύνη. Διότι η πείνα και η δίψα είναι βασικές ανάγκες της ζωής· γιατί το να πεθαίνει κανείς από την πείνα και τη δίψα είναι άδικο και αδικαιολόγητο.
Την περασμένη Κυριακή, η απόγνωση και το αίσθημα εγκατάλειψης οδήγησαν τον πληθυσμό της Γάζας σε μαζική διαμαρτυρία, για να καταγγείλουν στον κόσμο τον θάνατο των παιδιών από την πείνα. Ο κόσμος είναι εξαντλημένος μετά από μήνες χωρίς τα απαραίτητα για να επιβιώσει, χωρίς τη δύναμη να στηρίξει σώματα ήδη εξασθενημένα και εύθραυστα από σχεδόν δύο χρόνια κακουχιών και οδύνης. Στη Γάζα δεν μπαίνουν τρόφιμα, φάρμακα, ηλεκτρικό ρεύμα εδώ και μήνες – ζωτικής σημασίας αγαθά παραμένουν μπλοκαρισμένα λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από αυτούς που τα χρειάζονται. Αυτό είναι απάνθρωπο.
Ο ήχος των σειρήνων των ασθενοφόρων έγινε ένα εκκωφαντικό σήμα κινδύνου, που θέλει να ξυπνήσει τις κοιμισμένες συνειδήσεις όσων παρακολουθούν σιωπηλά μια σφαγή που εξελίσσεται σε μαζική εξόντωση, αν δεν επιτραπεί να δοθεί ψωμί σε αυτούς που πεινούν και νερό σε όσους διψούν. Αυτό είναι το μέγιστο σκάνδαλο: η ανεξίτηλη ντροπή ενός κόσμου που έχει τοποθετήσει στην κορυφή της κλίμακας των αξιών το οικονομικό συμφέρον και την απληστία για εξουσία, αφήνοντας στην τελευταία θέση τον σεβασμό για τη ζωή και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ηλικιωμένοι, άνθρωποι με αναπηρία, παιδιά – αποτελούν ένα μεγάλο και ευάλωτο κομμάτι ενός εξουθενωμένου λαού, χωρίς σπίτι και ίσως, αύριο, χωρίς πατρίδα, που δέχεται θανάσιμες επιθέσεις ακόμα και όταν κοιμάται σε τέντες και πρόχειρα καταφύγια. Στους ήδη τρομακτικούς αριθμούς των νεκρών, των εγκλωβισμένων κάτω από τα ερείπια, των τραυματιών, των ορφανών παιδιών, πρέπει να προστεθούν και οι νεκροί από πείνα – εξίσου πολυάριθμοι και επώδυνοι.
Ο κόσμος γνωρίζει πως εδώ και πολλούς μήνες, χιλιάδες παιδιά υποφέρουν από υποσιτισμό και πως πολλά από αυτά έχουν ήδη πεθάνει από την πείνα. Ακούγεται απίστευτο, αλλά συμβαίνει μόλις λίγα χιλιόμετρα από έναν κόσμο που καταναλώνει υπέρμετρα και σπαταλά ζωτικούς πόρους. Ο κόσμος βλέπει σε απευθείας μετάδοση τον αποτρέψιμο θάνατο παιδιών από την πείνα: από τους 900 νεκρούς, που δολοφονήθηκαν ενώ περίμεναν στην ουρά για ένα κομμάτι ψωμί, οι περισσότεροι ήταν πατέρες που αναζητούσαν τροφή για την οικογένειά τους. Όσοι από αυτούς κατάφεραν να επιστρέψουν με κάτι στα χέρια, συχνά βρήκαν τα παιδιά τους ήδη νεκρά.
Ένα βίντεο έδειξε τον σπαρακτικό θάνατο ενός ηλικιωμένου άνδρα, εύθραυστου και εξαντλημένου, ο οποίος πέθανε στην ουρά περιμένοντας λίγο φαγητό – από την πείνα και τη ζέστη. Αυτή είναι η καθημερινή τραγική πραγματικότητα των φίλων μου στη Γάζα· των ανθρώπων εκείνων που ανήκουν σε έναν λαό εξαντλημένο, ανθρώπων, παιδιών που δικαιούνται σεβασμό, χωρίς διακρίσεις εθνικότητας ή πίστης – όπως όλα τα παιδιά του κόσμου.
Σε αυτή τη μακρά περίοδο βίας, ήταν οι εικόνες του πόνου των παιδιών, των ατόμων με αναπηρία και των ηλικιωμένων της Γάζας που ένωσαν τις συνειδήσεις όσων αισθάνονται αδύναμοι απέναντι σε τόσο πόνο και δεν θέλουν να είναι συνένοχοι σε ό,τι συνέβη και συνεχίζει να συμβαίνει.
Τα βαθιά, θλιμμένα μάτια, τα δάκρυα από την πείνα και τον πόνο, τα σωματικά και ψυχικά τραύματα των παιδιών της Γάζας είναι μια σιωπηλή κραυγή προς την ανθρωπότητα. Οι έντονες εκκλήσεις του Πάπα, ο σπαρακτικός ήχος των σειρήνων των ασθενοφόρων, η κινητοποίηση της διεθνούς κοινωνίας των πολιτών, αρχηγών κρατών και σημαντικών προσωπικοτήτων – όλα αυτά αντηχούν αναπάντητα σε αυτιά που συνεχίζουν να χρησιμοποιούν κάθε είδους όπλο ενάντια σε άοπλους ανθρώπους και δεν αντιλαμβάνονται ότι τα καταπατημένα δικαιώματα είναι ένα ανεξίτηλο βάρος στην Ιστορία, όπως τότε, έτσι και τώρα.
Τα μάτια, τα δάκρυα, τα σπαραγμένα και τρεμάμενα σώματα των παιδιών της Γάζας εξοργίζουν και κραυγάζουν την ανάγκη για ειρήνη – που είναι και πείνα και δίψα για δικαιοσύνη.
P. Ibrahim Faltas: Ιερομόναχος εκπρόσωπος των Φραγκισκανών Μοναχών στους Αγίους Τόπους
ΠΗΓΗ: Vaican news
+Νικόλαος, Καθολικός Αρχιεπίσκοπος πρώην Νάξου-Τήνου κλπ
