Του Σεβασμιοτάτου π. Νικολάου,
Καθολικού Αρχιεπισκόπου
Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου,
Χίου, Μυτιλήνης, Σάμου
και Μητροπολίτη παντός Αιγαίου
Αδελφοί μου και Αδελφές μου,
Τις άγιες αυτές ημέρες των Χριστουγέννων σας καλώ να αναζητήσουμε το Θεό στη γη μας!
Συχνά γίνεται αυτό το ερώτημα:
Πού είναι όμως ο Θεός;
Σίγουρα δεν είναι στα καλά μας έργα, τα οποία είναι πάντα τόσο λίγα και που υποβαθμίζονται από τους υπολογισμούς που κάνουμε, αν αυτά θα γίνουν αποδεκτά από τους άλλους ή όχι.
Ίσως είναι στις πιο βαθιές επιθυμίες μας, όταν αναζητάμε την ειρήνη για μας και για όσους βρίσκονται κοντά ή μακριά μας ή όταν αναζητούμε την αρμονία μεταξύ της αντίθεσης που παρατηρούμε ανάμεσα στις πνευματικές αναζητήσεις μας και στην ίδια τη ζωή μας.
Σίγουρα δεν είναι στις τόσες φάτνες που θα στολίσουν τις ημέρες αυτές τα σπίτια και τους ναούς μας, διότι καμία αναπαράσταση απ’ αυτές, ακόμα και η πιο καλά φροντισμένη και πλούσια στολισμένη, δε θα μπορέσει να μας μεταφέρει στην πραγματικότητα εκείνης της νύκτας, όταν ο ίδιος ο Θεός εμφανίστηκε στον κόσμο και μας έδειξε το πρόσωπό Του.
Ίσως είναι στα πρόσωπα όλων εκείνων που θα επισκεφθούν, αυτές τις άγιες ημέρες, τις φάτνες των ναών και με τόσο διαφορετικά αισθήματα και τόσο διαφορετικούς στοχασμούς θα κοιτάζουν τη σκηνή της γέννησης: το βρέφος Ιησού ανάμεσα στην Μαρία και τον Ιωσήφ.
Σίγουρα είναι στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου. Αυτό το πρόσωπο που πήρε ο Θεός μας, όταν έγινε βρέφος πάνω στη γη!
Πόσο δύσκολο είναι τις άγιες αυτές ημέρες να συναντήσει κανείς το Θεό στην Εκκλησία, όταν αυτή είναι στολισμένη με χρυσοποίκιλτα άμφια, άφθονα λουλούδια και περίεργα στολίδια. Όλα αυτά μοιάζουν σαν το βέλο που βάζουν στην κούνια του μωρού για να το προστατεύσει, αλλά που τελικά το κρύβει από τα μάτια όσων το πλησιάζουν για να το δουν. Το βέλο αυτό εμποδίζει το ίδιο το μωρό να δει πόσοι είναι κοντά του και αισθάνεται μόνο του και φυλακισμένο μέσα στην κούνια του.
Σίγουρα είναι σ’ εκείνο το φτωχό παχνί της Βηθλεέμ, εκεί που βρίσκεται γυμνό το βρέφος Ιησούς και ο ίδιος ο Θεός μας δείχνει ποια είναι η Εκκλησία, στην οποία θέλει να κατοικήσει για να μας συναντήσει και μαζί της να προσφέρει σε μας και στους άλλους τη σωτηρία.
Τότε καταλαβαίνουμε πως η ζωή μας, και η ζωή της Εκκλησίας, αλλά και του κόσμου που οικοδομούμε, όσο περισσότερο μοιάζει σ’ αυτό το παχνί, τόσο πιο πολύ αρέσει στο Θεό και θέλει εκεί να κατοικήσει, όχι μόνο ανάμεσα στη Μαρία και τον Ιωσήφ, αλλά και ανάμεσά μας, ανάμεσα στο λαό του.
«Μείνε μαζί μας Κύριε» για να εορτάσουμε:
αληθινά Χριστούγεννα
και το νέο 2020 να είναι ευτυχισμένο.
+Νικόλαος
Καθολικός Αρχιεπίσκοπος