Του Σεβασμιοτάτου π. Σεβαστιανού,
Αρχιεπισκόπου Καθολικών Αθηνών,
Αποστολικού Τοποτηρητή της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Ρόδου
Η Φάτνη και η ευτυχία!
Η πρώτη κίνηση που κάνομε οι πιστοί, μπαίνοντας στις εκκλησίες αυτές τις μέρες, είναι να κοιτάξομε τη Φάτνη. «Η Φάτνη είναι σαν ένα ζωντανό Ευαγγέλιο, που ξεχειλίζει μέσα από την Αγία Γραφή», μας λέει ο Πάπας Φραγκίσκος με την Επιστολή που μας απευθύνει αυτές τις μέρες.
Σ’ αυτή την επιστολή του ο Πάπας μας θυμίζει την προέλευση της Φάτνης: Δεκαπέντε μέρες πριν τα Χριστούγεννα ο Άγ. Φραγκίσκος κάλεσε έναν άνδρα της περιοχής και τον παρακάλεσε να τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει μια επιθυμία του: «Θα ήθελα να αναπαραστήσω το Βρέφος που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, και κατά κάποιο τρόπο να δω με τα μάτια του σώματος τις ταλαιπωρίες, στις οποίες βρέθηκε επειδή του έλειπαν τα απαραίτητα που χρειάζεται ένα νεογέννητο, πώς τοποθετήθηκε σε ένα παχνί, και πώς ήταν ξαπλωμένος πάνω στο άχυρο ανάμεσα στο βόδι και το γαϊδουράκι».
Ο φίλος του άρχισε να ετοιμάζει τα απαραίτητα και στις 25 Δεκεμβρίου έφτασαν στη σπηλιά πολλοί μοναχοί και διάφοροι άντρες και γυναίκες από τα αγροτόσπιτα της περιοχής, με λουλούδια και δάδες για να φωτίσουν εκείνη την Άγια Νύχτα. Όταν έφτασε ο άγιος Φραγκίσκος, βρήκε το παχνί με το άχυρο, το βόδι και το γαϊδουράκι. Όσοι έφθασαν, έδειξαν μία ανείπωτη χαρά μπροστά στη σκηνή των Χριστουγέννων, μια χαρά που ποτέ προηγουμένως δεν είχαν γευθεί. Έπειτα ο ιερέας τέλεσε επίσημα τη θεία Λειτουργία πάνω από τη φάτνη, δείχνοντας τον σύνδεσμο ανάμεσα στον Υιό του Θεού και τη θεία Ευχαριστία. Σ’ εκείνη τη σπηλιά δεν υπήρχαν αγαλματάκια. Τη φάτνη την πραγματοποίησαν και την έζησαν οι ίδιοι παρόντες.
Γιατί άραγε η φάτνη διεγείρει τόσο θαυμασμό και μας συγκινεί; Πριν από όλα επειδή φανερώνει την τρυφερότητα του Θεού. Ο δημιουργός του σύμπαντος κατεβαίνει μέχρι τη δική μας μικρότητα. Το δώρο της ζωής, που είναι ήδη μυστηριώδες για μας όποτε γεννιέται ένα παιδί, μας γοητεύει ακόμα περισσότερο, βλέποντας ότι Εκείνος που γεννήθηκε από την παρθένο Μαρία, είναι η πηγή και το στήριγμα κάθε ζωής. Στο πρόσωπο του Ιησού, ο Θεός Πατέρας μας έδωσε έναν αδελφό, που έρχεται να μας αναζητήσει όταν είμαστε αποπροσανατολισμένοι και χάνουμε την κατεύθυνση της πορείας μας· μας έδωσε έναν πιστό φίλο που είναι πάντα δίπλα μας· μας έδωσε τον Υιό Του, που μας συγχωρεί και μας ανασηκώνει από την αμαρτία.
Το να φτιάχνουμε τη φάτνη μέσα στο σπίτι μας, μας βοηθάει να ξαναζήσουμε το γεγονός που έγινε στη Βηθλεέμ. Η φάτνη μας καλεί να νιώσουμε, να αγγίξουμε τη φτώχεια που επέλεξε ο Υιός του Θεού για τον εαυτό του κατά την ενσάρκωσή του. Έτσι μας καλεί στον δρόμο της ταπεινοφροσύνης, της φτώχειας, της απογύμνωσης, συμπεριφορά που μας οδηγεί από το παχνί της Βηθλεέμ στον Σταυρό του Γολγοθά. Είναι μία πρόσκληση να τον συναντούμε και να τον υπηρετούμε με ευσπλαχνία στο πρόσωπο των πιο αναγκεμένων αδελφών μας.
Ο Ιησούς «ο πράος και ταπεινός στην καρδιά», γεννήθηκε φτωχός και έζησε μία ζωή απλή, για να μας διδάξει να αναζητούμε το ουσιώδες και να ζούμε από το ουσιώδες. Μέσα από τη φάτνη πηγάζει σαφώς το μήνυμα ότι δεν πρέπει να αφήνουμε να μας παραπλανά ο πλούτος και τόσες εφήμερες προτάσεις ευτυχίας.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, η φάτνη αποτελεί μέρος της γλυκιάς και απαιτητικής διαδικασίας να μεταδίδομε την πίστη. Από την παιδική μας ηλικία, και σε κάθε κατοπινό στάδιο ηλικίας, μας διαπαιδαγωγεί να ατενίζομε τον Ιησού, να νιώθομε την αγάπη του Θεού για μας, να νιώθομε και να πιστεύομε ότι ο Θεός είναι μαζί μας, και εμείς είμαστε μαζί του, όλοι παιδιά κι αδέρφια, χάρη σ’ Εκείνο το βρέφος, Υιό του Θεού και της παρθένου Μαρίας. Και να νιώθομε ότι σ’ αυτό βρίσκεται η ευτυχία!
† Σεβαστιανός, Αρχιεπίσκοπος
