Εφέτος στις 28 Δεκεμβρίου, ημέρα που η εκκλησία μας εορτάζει τα Αθώα Νήπια, βρέχει πολύ στη Τήνο, έχει ομίχλη και κάνει ψύχρα. Τα παιδιά όμως που δεν έφυγαν από τη Τήνο για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, δεν πτοήθηκαν από την κακοκαιρία και ήρθαν σχετικά λίγα στον αριθμό, με πολύ όμως ενθουσιασμό και ζωντάνια.
Η συνάντηση έγινε στην ενοριακή αίθουσα του Κάμπου, αφού ο καιρός δεν μας επέτρεψε να αναπαραστήσουμε τη γέννηση του Μεσσία στους δρόμους και την πλατεία του χωριού, όπως είχαμε προγραμματίσει. Έτσι, φιλοξενηθήκαμε από τον εφημέριο π. Αντώνη στη μεγάλη αίθουσα όπου η γιορτινή ατμόσφαιρα δεν απέκλεισε και μια ανακεφαλαίωση της κατήχησης της σχετικής με τα γεγονότα της ζωής του Χριστού που γιορτάζουμε αυτές τις μέρες.
Αυτή η κατήχηση έγινε, πράγματι, χρησιμοποιώντας ασυνήθιστες μεθόδους. Ο Γιώργος, ο ιεροσπουδαστής μας, έκανε χρέη δημοσιογράφου και υποστήριξε μια «τηλεοπτική» εκπομπή όπου υπό μορφή κουίζ, έδωσε τη δυνατότητα σε όποιο παιδί ήθελε, ελεύθερα, να απαντήσει. Και όλα, ακόμα και τα μικρότερα, θέλησαν να λάβουν μέρος, αποδεικνύοντας πόσες πολλές γνώσεις και εμπειρίες αποκομίζουν από την κατήχηση. Ύστερα, η αδελφή Θηρεσία διάβασε με στόμφο την ιστορία της γέννησης του Ιησού, μια ιστορία κατάλληλα διασκευασμένη για την ηλικία των παιδιών.
Έτσι, όταν ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπός μας, που μόλις είχε επιστρέψει από το ποιμαντικό του ταξίδι στα άλλα νησιά της διοίκησής του, ήρθε νωρίς το απόγευμα να μας επισκεφθεί, τα παιδιά έπαιξαν σε παντομίμα την ιστορία αυτή. Και έζησαν, κατάλληλα μεταμφιεσμένα, σαν πρωταγωνιστές τους διάφορους ρόλους: τον αιώνιο Πατέρα, τον Ιωσήφ και τη Μαρία, τους αγγέλους, τους ποιμένες με κάποια ζωντανά ζωάκια, τους μάγους με δώρα, τους κατοίκους της Βηθλεέμ… Και όλα πρόσφεραν στο νεογέννητο Ιησού δώρα σε είδος και σε χρήμα που είχαν στερηθεί κατά τη διάρκεια της Παρουσίας για χάρη των φτωχών παιδιών. Τη σκηνοθεσία και επίβλεψη της εκδήλωσης καθώς και τους ύμνους και τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, οργάνωσε η υπεύθυνη για την ποιμαντική της νεολαίας θεολόγος Μαρία. Οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού που μπόρεσαν να έρθουν και να παρακολουθήσουν την «παράσταση» χειροκρότησαν και κέρασαν τα παιδιά τα τυπικά της εποχής γλυκίσματα.
Γυρίζοντας στα σπίτια μας, και επηρεασμένη από τα τόσα αγγελούδια του κατηχητικού μας, σκεπτόμουν πως ο Θεός-Δημιουργός μάς έπλασε τον καθένα με ένα φτερό. Επομένως για να πετάξουμε, χρειάζεται μόνο να αγκαλιαστούμε.
Ο Θεός, που έγινε άνθρωπος, μας υποσχέθηκε τη χαρά του αν αγαπιόμαστε, κι εμείς είμαστε καλεσμένοι να σκορπίζουμε στον κόσμο το βίωμα-παράδειγμά του, για να μπορέσει η χαρά να ολοκληρωθεί και να διασκορπιστεί γύρω μας.
Στέλλα Φωσκόλου
