Αδελφοί μου και αδελφές μου,
Η φετινή πανήγυρη προς τιμήν της Παναγίας της Φανερωμένης έχει μία ιδιαιτερότητα για την τοπική Εκκλησία της Σύρου.
Γενικά στην ιστορία της Εκκλησίας υπάρχουν γεγονότα του χθες και του σήμερα που συνδέονται μεταξύ τους με μία τυχαία ευτυχή συγκυρία, η οποία και δεν πρέπει να περνά απαρατήρητη.
Τέτοια γεγονότα συνέβησαν και στην ιστορία αυτού του Ιερού Προσκυνήματος, το οποίο σήμερα, με τη συμμετοχή τόσων ευλαβών πιστών, τελεί τον ετήσιο λαμπρό πανηγυρισμό του.
Το έτος 1900 ο μικρός Ναός της Παναγίας της Φανερωμένης, που σήμερα υπάρχει και στολίζει τον ομώνυμο αυτό λόφο, αντικαταστάθηκε από ένα νεότερο και μεγαλύτερο, ο οποίος και ονομάστηκε Ενοριακός και Προσκυνηματικός και τα εγκαίνιά του έγιναν με κάθε επισημότητα και λαμπρότητα στις 8 Σεπτεμβρίου.
Τότε Επίσκοπος Ρώμης και Πάπας της Καθολικής Εκκλησίας ήταν ο ΛΕΩΝ Δέκατος τρίτος.
Φέτος, εκατόν είκοσι πέντε χρόνια μετά, ο Ναός αυτός ανακαινίστηκε εσωτερικά και εξωτερικά και απέκτησε την ίδια εκείνη λαμπρότητα που θαυμάζουμε.
Σήμερα Επίσκοπος Ρώμης και Πάπας της Καθολικής Εκκλησίας είναι ο ΛΕΩΝ Δέκατος τέταρτος.
Το έτος 1900 ήταν για την Καθολική Εκκλησία Ιωβηλαίο έτος και η Εκκλησία εόρτασε το Ιωβηλαίο έτος με κεντρικό θέμα: «ο διάλογος και η ενότητα».
Φέτος η Εκκλησία τελεί το νέο Ιωβηλαίο έτος του 2025 με κεντρικό θέμα: «ταξιδιώτες της ελπίδας και συνοδικότητα» που σημαίνει συνεργασία Κλήρου και λαού.
Ο αείμνηστος Επίσκοπος Σύρου Φραγκίσκος που εργάστηκε για σαράντα χρόνια με τον γνωστό ζήλο του και τη μεγάλη αγάπη του για την Εκκλησία, άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του περάσματός του από αυτόν τον τόπο και απ’ αυτόν το λόφο.
Ήταν εκείνος που εμπνεύστηκε, εργάστηκε και ανανέωσε την «Εκκλησία Ναό» και την «Εκκλησία Λαό». Για την Εκκλησία Ναό ανακαίνισε όλους τους ενοριακούς Ναούς και τους βοηθητικούς χώρους των, με βάση το γράμμα και το πνεύμα της Δεύτερης Συνόδου του Βατικανού και οικοδομήθηκαν τέσσερεις νέοι λαμπροί Ναοί: του Κινίου, του Μάννα, της Βάρης και της Αζολίμνου. Όσο για «την Εκκλησία Λαό είναι σε όλους μας γνωστό και αξέχαστο το ποιμαντικό σύνθημά του: «Κάτω η κληρικοκρατία, κάτω η λαϊκοκρατία, ζήτω η Εκκλησία». Αυτό σήμερα αποδεικνύεται προφητικό για όλη την Εκκλησία η οποία μελετά και προσπαθεί να βιώσει την έμπρακτη συνοδικότητα.
Τώρα η Εκκλησία Σύρου, μετά από μία κακή διαχείριση, αναμένει την εκλογή του νέου Επισκόπου της. Όσοι την αγαπούμε ευχόμαστε και προσευχόμαστε οι εκλέκτορες να καταλήξουν στο πρόσωπο, το οποίο ήδη το Άγιο Πνεύμα έχει επιλέξει.
Έτσι θα αρχίσει μία νέα εποχή για την Εκκλησία της Σύρου. Σ’ αυτό θα συμβάλλει και η ενεργή παρουσία τριών Πατέρων Καπουκίνων, δύο Πατέρων του Ενσαρκωμένου Λόγου και των 3 Πατέρων Σαλεσιανών.
Στην προσπάθεια αυτή πρωτοστατούν οι τρεις μεσήλικες δυναμικοί ιερείς στους οποίους ανατέθηκε η ποίμανση των 15 ενοριών Σύρου με τη βοήθεια έντεκα Λειτουργών.
Τώρα η Εκκλησία της Σύρου μπαίνει σε μια νέα φάση της ζωής της με την ελπίδα να γίνει και πάλι το ζωντανό φυτώριο ιερατικών και μοναχικών κλήσεων, έστω κι’ αν τους σπόρους αυτού του φυτωρίου αναγκαζόμαστε να τους φέρουμε από άλλες χώρες
Στις δύσκολες στιγμές που περνά ο σημερινός κόσμος, και που όλα δείχνουν πως συνεχώς θα γίνονται χειρότερες, η μόνη μας ελπίδα είναι η Παναγία, η οποία απευθύνεται σε όλους μας και ιδιαίτερα σε όσες και σε όσους έχει τελειώσει ή τελειώνει το κρασί της αισιοδοξίας και της ελπίδας και μέσα σ’ αυτό το Ιωβηλαίο έτος, που είναι το έτος της ελπίδας δε σταματά να μας επαναλαμβάνει, αυτό που είπε τότε στους υπηρέτες στο γάμο της Κανά: «κάνετε ό,τι σας πει». Μόνο ο Κύριος μπορεί να εξασφαλίσει αυτό το απαραίτητο κρασί που είναι ο σωτήριος λόγος Του, που γεννά την πίστη, την τροφοδοτεί, την ωριμάζει και την ανταμείβει με την αιώνια ζωή.
Απλά και ταπεινά λοιπόν, αναγνωρίζοντας την αδυναμία και την μηδαμινότητά μας και μιμούμενοι το παράδειγμα της Παναγίας, ας προσπαθούμε καθημερινά και με τη βοήθειά της, όχι απλώς να ακούμε αλλά προπάντων να τηρούμε το σωτήριο λόγο Του.
Και σήμερα, παρά την θρησκευτική αδιαφορία, παρά το σκοτάδι και τη μοναξιά που έχει δημιουργήσει ο ανθρωποκεντρισμός και ο εγωισμός μας και προπάντων η θρησκευτική αδιαφορία, ας μη χάσουμε την ελπίδα μας και ας καταφεύγουμε συχνά στην ουράνια Μητέρα μας και ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας και στις τρικυμίες της θάλασσας και της στεριάς, ας της επαναλάβουμε συχνά «όταν στο πέλαγος της ζωής βροντά κι’ αστράφτει, ως άστρο φωτεινό το φως σου λάμπει».
Είναι εκείνη, που εδώ σ’ αυτό το λόφο, καθημερινά ακούει τις ικεσίες τόσων ευλαβών της. Τόσα δάκρυ σκουπίζει. Παρηγορεί τους θλιμμένους και απογοητευμένους και τους υποδέχεται με ανοιχτά τα χέρια και την αγκαλιά της, όπως συμβολίζει το ομοίωμά της στην είσοδο αυτού του Προσκυνήματός της.
Και εμείς ανταποδίδοντας στην αγάπη τη δική μας, σεβασμό και τιμή σ’ αυτήν την απλή και ταπεινή ουράνια Μητέρα μας την γυναίκα την κεχαριτωμένη και μεταξύ των γυναικών ευλογημένη, ας μην παύουμε συχνά να επαναλαμβάνουμε: «στη σκέπη σου προστρέχουμε Μαρία, γλυκιά Φανερωμένη Παναγιά, με πίστη Θεοτόκε σ’ ανυμνούμε τη χάρη σου ζητούμε ταπεινά». Αμήν.
