Στην γενική ακρόαση, ο Λέων ΙΔ’ εξηγεί ότι η χριστιανική ελπίδα “απαντά στις προκλήσεις που σήμερα αντιμετωπίζει όλη η ανθρωπότητα, μένοντας στον κήπο όπου ο Εσταυρωμένος εναποτέθηκε ως σπόρος για να αναστηθεί και να καρποφορήσει”. Θυμίζει την πρόσκληση του Πάπα Φραγκίσκου στη Laudato si’ για ένα “βλέμμα στοχαστικό” προς τη δημιουργία και παροτρύνει σε συνεχή μεταστροφή που “μας δεσμεύει δημόσια και ενεργοποιεί αλληλεγγύη”, ώστε να προστατεύουμε Δημιουργία και κτίσματα από “τις ορέξεις των λύκων”.
Υπάρχει ένας δεσμός ανάμεσα στη “πασχαλινή πνευματικότητα και την ολοκληρωμένη οικολογία”. Και αναδεικνύεται όταν κανείς διαλογίζεται στη σελίδα του Ευαγγελίου του Ιωάννη που περιγράφει τη Μαρία τη Μαγδαληνή να κλαίει μπροστά στον άδειο τάφο του Ιησού το πρωί της Ανάστασης. Στον κήπο όπου είχε ταφεί ο Διδάσκαλος, η γυναίκα, συντετριμμένη, δεν αναγνωρίζει τον Αναστημένο στον άνδρα που συναντά, νομίζοντας ότι είναι ο κηπουρός. Ο Ιησούς τη ρωτά: “Γιατί κλαις; Ποιον ζητάς;”. Λόγια που, όπως παρατηρεί ο Πάπας στη γενική ακρόαση της 19ης Νοεμβρίου στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, απευθύνει και σε εμάς ο Χριστός, καλώντας μας να αναλογιστούμε τη “σχέση ανάμεσα στην Ανάσταση του Χριστού και στις προκλήσεις του σημερινού κόσμου, δηλαδή στις δικές μας προκλήσεις”.
“Οικολογική μεταστροφή”, αχώριστη από τη μαθητεία στον Χριστό
Ο Πάπας επισημαίνει ότι μιλάμε για μια “οικολογική μεταστροφή”, την οποία οι χριστιανοί δεν μπορούν να διαχωρίσουν από την αλλαγή πορείας που απαιτεί η ακολούθηση του Ιησού. Το στρέψιμο της Μαρίας το πρωί του Πάσχα αποτελεί σημάδι αυτού: μόνο από μεταστροφή σε μεταστροφή περνάμε “από την κοιλάδα των δακρύων στη νέα Ιερουσαλήμ”. Αυτή η μετάβαση, που αρχίζει στην καρδιά και είναι πνευματική, αλλάζει την ιστορία, μας δεσμεύει δημόσια και ενεργοποιεί αλληλεγγύη η οποία από τώρα προστατεύει ανθρώπους και δημιουργήματα από “τις ορέξεις των λύκων”, “στο όνομα και με τη δύναμη του Αρνίου-Ποιμένα”.
Ένα βλέμμα στοχαστικό απέναντι στη δημιουργία
Στην κατήχησή του –την οποία απηύθυνε μετά από έναν μακρύ γύρο με το αυτοκίνητό του ανάμεσα σε περίπου 40.000 πιστούς, ευλογώντας παιδιά και βρέφη– ο Λέων ΙΔ’ εξηγεί ότι “δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι τις προκλήσεις” και ότι “τα δάκρυα είναι δώρο ζωής όταν καθαρίζουν το βλέμμα μας”. Υπενθυμίζει ακόμη ότι “η δραματική μάχη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι”, που ξέσπασε μετά την προδοσία του Ιούδα και τη σύλληψη του Ιησού, καθώς και “η εγκατάλειψη, η καταδίκη, η ταπείνωση και η θανάτωση” του Υιού του Θεού, καταλήγουν “στην ειρήνη του Σαββάτου και στην ομορφιά ενός κήπου”.
Η εικόνα αυτή παραπέμπει στη Γένεση, στον κήπο όπου ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο και τον οποίο ο Ιησούς καλλιεργεί και φυλάσσει, όπως εξηγεί ο Ποντίφικας. Θυμίζει επίσης τα τελευταία λόγια του Χριστού πάνω στο σταυρό, “Τετέλεσται”, προσκαλώντας τον καθένα να ξαναβρεί “το ίδιο καθήκον του, το δικό του καθήκον”. Έτσι κατανοούμε ότι η Μαγδαληνή, την οποία ο Αναστημένος προσφωνεί οικεία, “έπρεπε πράγματι να ξανακούσει το όνομά της και να ανακαλύψει το έργο της από τον Νέο Άνθρωπο”.
Στη Laudato si’, ο Πάπας Φραγκίσκος μάς έδειξε την επιτακτική ανάγκη για “βλέμμα στοχαστικό”: διότι, αν ο άνθρωπος δεν είναι φύλακας του κήπου, γίνεται ο καταστροφέας του. Η χριστιανική ελπίδα, επομένως, απαντά στις σύγχρονες προκλήσεις μένοντας στον “κήπο” όπου ο Εσταυρωμένος εναποτέθηκε ως σπόρος για να φέρει πολύ καρπό.
Η οικολογική μεταστροφή των χριστιανών
“Ο θάνατος και η ανάσταση του Ιησού” μάς οδηγούν στην εύρεση του “Παραδείσου”, εξηγεί ο Πάπας, και αποτελούν “θεμέλιο μιας πνευματικότητας της ολοκληρωμένης οικολογίας”. Εκτός αυτής, “οι λέξεις της πίστης μένουν χωρίς αντίκρισμα στην πραγματικότητα, και οι λέξεις των επιστημών μένουν έξω από την καρδιά”.
Ο Λέων ΙΔ’ παραπέμπει εκ νέου στη Laudato si’, όπου ο Φραγκίσκος τονίζει ότι “η οικολογική κουλτούρα δεν μπορεί να περιορίζεται σε μια σειρά επείγουσες και μερικές απαντήσεις” στα προβλήματα της περιβαλλοντικής υποβάθμισης, της εξάντλησης των φυσικών πόρων και της ρύπανσης. Αντιθέτως, πρέπει να είναι “ένα διαφορετικό βλέμμα, μια σκέψη, μια πολιτική, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, ένας τρόπος ζωής και μια πνευματικότητα που να διαμορφώνουν μια αντίσταση”.
Να ακούμε αυτούς που δεν έχουν φωνή
Η συνεχής προσωπική μεταστροφή ωθεί τους χριστιανούς “να συναντήσουν εκατομμύρια νέους και άλλους άνδρες και γυναίκες καλής θέλησης που άκουσαν την κραυγή των φτωχών της γης και άφησαν την καρδιά τους να αγγίξει”, συνεχίζει ο Πάπας Λέων. Πολλοί, σημειώνει, “επιθυμούν, μέσα από μια πιο άμεση σχέση με τη δημιουργία, μια νέα αρμονία, μετά από τόσες ρήξεις”. Από εδώ προκύπτει και η επίκληση στο Άγιο Πνεύμα: «Το Πνεύμα να μας δώσει την ικανότητα να ακούμε τη φωνή όσων δεν έχουν φωνή. Τότε θα δούμε ό,τι ακόμη τα μάτια δεν βλέπουν: εκείνον τον κήπο, ή τον Παράδεισο, προς τον οποίο πορευόμαστε μόνο αν ο καθένας αναλάβει και ολοκληρώσει το δικό του έργο».
Η Ημέρα αφιερωμένη στα παιδιά τον Σεπτέμβριο του 2026
Στο τέλος της γενικής ακρόασης, κατά τους χαιρετισμούς στα ιταλικά, ο Πάπας υπενθύμισε τη μνήμη της 21ης Νοεμβρίου, εορτής των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία συνδέεται με την Ημέρα “Pro Orantibus” που θα εορταστεί σε όλη την Ιταλία. Ο Ποντίφικας προέτρεψε να μη λείψει “η συγκεκριμένη αλληλεγγύη και η αποτελεσματική βοήθεια της εκκλησιαστικής κοινότητας” προς όλους τους άνδρες και τις γυναίκες της μοναχικής, προσευχητικής ζωής, ώστε να εξασφαλιστεί “η επιβίωση και η συνέχεια του σιωπηλού, γόνιμου και αναντικατάστατου αποστολικού έργου τους”.
Εμπιστεύθηκε ακόμη τους ψαράδες και τις οικογένειές τους στη Μαρία, Άστρο της Θάλασσας, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Αλιείας που έρχεται την Παρασκευή. Και ολοκλήρωσε με μια σκέψη για τα παιδιά, τα οποία –όπως είπε– “θα έχω τη χαρά να συναντήσω στην Ημέρα που τους είναι αφιερωμένη, προγραμματισμένη από τις 25 έως τις 27 Σεπτεμβρίου 2026”.
ΠΗΓΗ: Vatican news
+Νικόλαος,
Αρχιεπίσκοπος, πρώην Νάξου-Τήνου κλπ.
