Είναι σημαντική για την Τοπική μας Εκκλησία, όπως και για όλη την Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα, η Εβδομάδα προσευχής για την προώθηση της ενότητας των Εκκλησιών.
Ίσως περισσότερο από πολλές άλλες τοπικές Εκκλησίες στην οικουμένη, ζούμε το δράμα της διαίρεσης των χριστιανών στον τόπο μας, όπου ενώ αισθανόμαστε και είμαστε τόσο κοντά στην παράδοση, στη λατρεία και στη θεολογία με την αδελφή Ορθόδοξη εκκλησία, ζούμε αυτή τη διαίρεση που μας πονά και μας λυπεί αδιάκοπα.
Ενώ είναι αδιάκοπη και η προσευχή μας για την πολυπόθητη ενότητα των χριστιανικών εκκλησιών, όπως ο Ιησούς, ο Κύριός μας, την αιτήθηκε κατά την αρχιερατική του προσευχή, αυτή η προσευχή γίνεται ακόμη πιο θερμή κατά την εβδομάδα αυτή. Με όλη την εκκλησία, αυτό το οκταήμερο προσευχών, σε κάθε άκρη της γης, βιώνουμε αυτή τη σημαντική ανάγκη που είναι η ενότητα. Μια ενότητα που δυστυχώς συχνά, τόσο μέσα στις χριστιανικές μας κοινότητες, τις τοπικές μας εκκλησίες αλλά και περισσότερο ανάμεσα στις χριστιανικές ομολογίες δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί και ο χωρισμός πονά και πληγώνει «το σώμα του Χριστού».
Σε μια ατμόσφαιρα αληθινής και ανυπόκριτης αγάπης εν χριστώ, το βράδυ του Σαββάτου 22 Ιανουαρίου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης, ναό από τους πιο παλιούς και ιστορικούς στην Κέρκυρα και όχι μόνο, βιώσαμε την κεντρική συνάθροιση προσευχής για την ενότητα των χριστιανικών Εκκλησιών. Ενώ όλη την εβδομάδα κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, η προσευχή μας ήταν στραμμένη στον πόθο αυτό του Χριστού, ο οποίος θέλει την Εκκλησία του ενωμένη «ως Μια Ποίμνη με τον αυτό Ποιμένα», αυτή η συνάθροιση ήταν το αποκορύφωμα της πορείας μας στην προσευχή.
Ο Αρχιεπίσκοπος π. Ιωάννης με τους Ιερείς και τους μοναχούς, αλλά και αρκετούς πιστούς της Καθολικής Εκκλησίας στην Κέρκυρα, με τον εκπρόσωπο του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Κερκύρας, τον Αγγλικανό Πάστορα και τον πρεσβύτερο της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας στην Κέρκυρα, μαζί με πιστούς από τις εκκλησίες όλων των προαναφερθέντων, πλαισίωσαν την όλη ακολουθία. Παρά την κακοκαιρία που εμπόδισε την μεγαλύτερη προσέλευση πιστών, οι στιγμές ήταν συγκινητικές. Η Χορωδία του Δήμου Κερκυραίων έψαλε τη missa brevis τουEugene Butler, καθώς και ύμνους από την ανατολική χριστιανική παράδοση. Οι όμορφες φωνές των χορωδών, υπό τη διεύθυνση του ικανού μαέστρου των, Αντώνη Ιβάνοφ, έδωσαν ώθηση στο πνεύμα των παρευρισκομένων και ανάταση ψυχής. Με προσοχή και σεβασμό άκουσαν όλοι την αναγγελία του Λόγου του Θεού από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων και από το Άγιο Ευαγγέλιο, καθώς και τη «διδασκαλία» των εκπροσώπων όλων των χριστιανικών εκκλησιών, αρχίζοντας από τον Αρχιεπίσκοπό μας π. Ιωάννη. Οι λόγοι όλων των παρευρισκομένων, καθώς και ο χαιρετισμός του Μητροπολίτη Σεβ. Νεκταρίου διά του αντιπροσώπου του, εμπνευσμένοι και μεστοί. Όλων τα μηνύματα στραμμένα στην ανάγκη για ενότητα και στη μεγάλη σημασία αυτής της ενότητας στην πνευματική, λειτουργική και καθημερινή ζωή των χριστιανών. “Ενωμένοι στη διδασκαλία των Αποστόλων στην τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και στην προσευχή”. Αυτή θα ήταν η τέλεια ενότητα όπως τη θέλησε ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός. Η ενότητα που θα καθιστούσε περισσότερο πιστευτή και τη μαρτυρία της Εκκλησίας του γι’ Αυτόν. Παρά το γεγονός πως αυτή η ολοκληρωμένη ενότητα ακόμη δεν υφίσταται, στιγμές όπως αυτήν που ζήσαμε το Σάββατο μας κάνουν να μη χάνουμε το κουράγιο μας. Συγκινητική η παρατήρηση του Πρεσβύτερου της Ευαγγελικής Εκκλησίας, ο οποίος τόνισε πως, μπορεί λόγω καιρού να μην είμαστε πολλοί, αλλά σημαντικό είναι πως ήμασταν εκεί ενωμένοι και αγαπημένοι ως μαθητές του Χριστού.
Η Χορωδία του Ιερού Καθολικού Μητροπολιτικού μας Ναού, συνόδεψε την ακολουθία μας με ύμνους για την ενότητα και αναφωνήσεις πριν και μετά από το Λόγο του Κυρίου. “Αν στον κορμό δε μένουμε ενωμένοι σαν τα κλαδιά οι πιστοί…” Ένα άσμα που μου θύμισε το δημιουργό του, τον αείμνηστο π. Αυγουστίνο Ρούσσο, από το τάγμα των Αυγουστινιανών της Μεταστάσεως, πνευματικό μου πατέρα και πρωτεργάτη για πολλά χρόνια στον αγώνα για την ενότητα των εκκλησιών στη χώρα μας. Ο Ιδρυτής και το στήριγμα, μέχρι το τέλος της επίγειας πορείας του, της ομάδας του «Πνευματικού Οικουμενισμού», στην οποία είχα την τύχη να συμμετέχω ενεργά ήδη από τα μαθητικά μου χρόνια. Μια ομάδα προσευχής στην Αθήνα, η οποία απαρτίζεται από χριστιανούς όλων των δογμάτων που προσεύχονται, μελετούν και εργάζονται με ταπεινοσύνη και αγάπη για την αλληλογνωριμία, την αμοιβαία εκτίμηση, την προσέγγιση και ενότητα των εκκλησιών. Θα άξιζε και στον τόπο μας να είχαμε μια τέτοια ομάδα χριστιανών!
Την Κυριακή το πρωί η Θεία Λειτουργία που τελέσαμε στον Ιερό Ναό του Αγίου Φραγκίσκου, τα μέρη της οποίας έψαλε η Χορωδία του Ιερού Καθολικού Μητροπολιτικού Ναού, ήταν αφιερωμένη στο σκοπό αυτό της Ενότητας των Χριστιανών. Η ομιλία δε του Αρχιεπισκόπου μας, ο οποίος είναι και μέλος της επιτροπής για τον διάλογο των εκκλησιών, ήταν μια προτροπή προς την ενότητα, την εσωτερική και εξωτερική. Ενότητα εν τη αγάπη, ως προϋπόθεση της αυθεντικής μαρτυρίας της πίστης μας στο Χριστό και της ένωσής μας με Εκείνον.
Π. Μάριος Ρήγος
