Ο ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ TAGLE
ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΗΣ ΕΙΔΟΜΕΝΗΣ
Ο Καρδινάλιος Luis Antonio Tagle, Πρόεδρος της Διεθνούς Κάριτας (Caritas Internationalis), έφτασε στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή 18-10-2015, για να διαπιστώσει αυτοπροσώπως το δράμα των Προσφύγων στην Ειδομένη, περιοχή στα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ (Σκόπια).
 |
Νωρίς το πρωί της Δευτέρας, ξεκινήσαμε από τη Θεσσαλονίκη μαζί με 15 εθελοντές/τριες της Κάριτας Θεσσαλονίκης και στις 9,30 περίπου φθάσαμε στην Ειδομένη. Η πρώτη εικόνα που αντικρύσαμε ήταν καμιά δεκαριά πούλμαν σταθμευμένα, τα οποία είχαν μεταφέρει 500 περίπου ταλαίπωρους συνανθρώπους μας, πρόσφυγες, πρωτίστως από τη Συρία, αλλά και από τα τριγύρω κράτη, οι οποίοι έφθασαν από τα λιμάνια του Πειραιά και της Καβάλας.
Ακολουθώντας τους εθελοντές/τριες, που τους τελευταίους μήνες μεταβαίνουν τουλάχιστον 4 φορές την εβδομάδα στο σημείο αυτό, γίναμε μάρτυρες ενός ανθρώπινου δράματος που ήδη βλέπουμε στην τηλεόραση και που εκτυλίσσεται ιδίως στην Ελλάδα και την Ιταλία.
Οδηγηθήκαμε στο σημείο όπου βρίσκεται ένα κοντέινερ, ιδιοκτησία της Κάριτας Ελλάς, μέσα στο οποίο ετοιμάζονται τσάντες με είδη τροφίμων (μαύρες σταφίδες, μπισκότα, μπάρα δημητριακών, χουρμάδες, παστέλι με σουσάμι, μπουκάλι νερού). Αμέσως, φορτώθηκαν 150 τσάντες σε Ι.Χ. πουλμανάκια της Ενορίας της Θεσσαλονίκης και μεταφερθήκαμε σε άλλο σημείο της περιοχής, όπου βρίσκονται συγκεντρωμένοι, ανά 50 άτομα, οι πρόσφυγες, σιωπηλοί και σκεπτικοί.
Μαζί με τον Καρδινάλιο αρχίσαμε να δίνουμε σε κάθε άτομο από μια τσάντα. Περνούσαν από μπροστά μας μωρά, παιδιά, άνδρες-γυναίκες κάθε ηλικίας, ανάπηροι σε καροτσάκια, κλπ. στο πρόσωπο των οποίων ήταν ζωγραφισμένος ο πόνος της ξενιτιάς, του ξεριζωμού από την πατρίδα τους, αλλά προπάντων, κατά την γνώμη μου, ο πόνος που προξενούσε
το ταξίδι τους προς ένα αβέβαιο μέλλον, με μόνη ελπίδα να βρουν μια νέα πατρίδα που θα τους πρόσφερε μια καλύτερη ζωή.
Στη συνέχεια, όσοι είχαν παραλάβει το λιγοστό φαγητό κατευθύνονταν στις πέντε-έξι σκηνές για να πάρουν ρουχισμό. Το κάθε άτομο διάλεγε ό,τι του έκανε, έβγαζε ό,τι φορούσε (το οποίο πετούσε στους κάδους σκουπιδιών) και ντυνόταν με ό,τι είχε διαλέξει.
Για την υγεία τους προσέφεραν ιατρικές φροντίδες οι «Γιατροί χωρίς Σύνορα» και οι «Γιατροί του Κόσμου». Η Κάριτας Ελλάς, προσπαθώντας να καλυτερέψει τις συνθήκες διαβίωσης, προέβη στην ενοικίαση 40 χημικών τουαλετών και 5 ντους.
Μέχρι τις δώδεκα και μισή είχαν διανεμηθεί από τους εθελοντές/τριες της Κάριτας Θεσσαλονίκης πάνω από 1000 τσάντες φαγητού.
Συμπέρασμα από ό,τι βιώσαμε στις τρεις ώρες παρουσίας μας ανάμεσα σ’ αυτούς τους ταλαίπωρους Συνανθρώπους μας:
1. Μεγάλο το δράμα τους, αλλά και παρήγορη η προσφορά πολλών συνανθρώπων τους (μέσω Οργανώσεων ή μεμονωμένων ατόμων) σε είδος (τρόφιμα-ρουχισμό) ή σε προσωπική προσφορά υπηρεσίας.
2. Ανεκτίμητη η προσφορά των Εθελοντών/τριών της Κάριτας Θεσσαλονίκης. Επισκέπτονται 4 με 5 φορές την Εβδομάδα την Ειδομένη, προσφέροντας κάθε φορά 2000 τσάντες λιγοστού φαγητού και ρουχισμό, αφιερώνοντας επί τόπου 6-7 ώρες εντατικής εργασίας, εκτός τις δυο ώρες ταξιδιού από Θεσσαλονίκη και επιστροφή.
3. Μεγάλη όμως κι η οικονομική προσφορά της Καθολικής Εκκλησίας της Ευρώπης, μέσω των Εθνικών τους Κάριτας (Πορτογαλίας, Γερμανίας, Ελβετίας, Ολλανδίας, Γαλλίας, Ισπανίας, Μεγάλης Βρετανίας, Η.Π.Α. κλπ.) προς την Καθολική Εκκλησία της Ελλάδας, ώστε μέσω της Κάριτας Ελλάς, να ελαφρύνεται κάπως το βαρύ φορτίο του Γολγοθά που πορεύονται αυτοί οι Συνάνθρωποί μας.
Τέλος, με αυτή την περιγραφή του ταξιδιού μου, ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το δράμα αυτών των Ανθρώπων-Προσφύγων, να εκφράσω τις ευχαριστίες μου και τα συγχαρητήριά μου στους εθελοντές/τριες της Κάριτας Θεσσαλονίκης που καταβάλλουν τρομερές προσπάθειες να βοηθήσουν την κατάσταση και να ευχαριστήσω εκ μέρους της Καθολικής Εκκλησίας της Ελλάδας, ως Πρόεδρος του Φορέα Κάριτας που υλοποιεί το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της, τις Αδελφές Κάριτας της Ευρώπης και των Η.Π.Α., αλλά και όλους εκείνους που με οποιοδήποτε τρόπο βοηθούν αυτό το έργο.
Π. Αντώνιος Βουτσίνος
