ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ 2017
Αγαπητές και Αγαπητοί μου,
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη Αλληλούια !
Η Ανάσταση φορέας αγαλλίασης
Αυτή η χαρμόσυνη είδηση, πρέπει να φτάσει σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε πλάσμα, διότι αφορά κάθε άνθρωπο και κάθε πλάσμα. Αυτήν την χαρά και αγαλλίαση ανήγγειλαν οι Απόστολοι στους πρώτους χριστιανούς: «Ευλογητός ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αυτός που από τη μεγάλη του ευσπλαχνία μας αναγέννησε σε μια ζωντανή ελπίδα μέσω της ανάστασης του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς… Για το λόγο αυτό είσθε γεμάτοι αγαλλίαση, έστω και αν τώρα χρειασθεί να λυπηθείτε λίγο από ποικίλους πειρασμούς… Εσείς τον αγαπάτε αν και δεν τον έχετε δει και τώρα χωρίς να τον βλέπετε, όμως τον πιστεύετε και γι’ αυτό αισθάνεστε αγαλλίαση και ανέκφραστη και ένδοξη χαρά (Α’ Πέτρου, 3,6-8).
Η Ανάσταση του Κυρίου είναι το αποκορύφωμα ολόκληρης της ιστορίας της ανθρωπότητας. Είναι η πραγματοποίηση των κρυφών ονείρων εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τους αιώνες: να καταφέρουν να νικήσουν το θάνατο. Μπροστά στην νίκη του θανάτου ο Απόστολος Παύλος αγαλλιάζει και γράφει:
«Καταβροχθίσθηκε ο θάνατος από τη νίκη.
Πού είναι, θάνατε, η νίκη σου;
Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου;» (Α’ Κορ. 15, 54-55).
Γι’ αυτό το Πάσχα είναι η κατεξοχήν ΕΟΡΤΗ της Εκκλησίας, ο φορέας μίας ατέλειωτης χαράς και αγαλλίασης.
Η Ανάσταση θεμέλιο της πίστης μας
Το Πάσχα είναι το φως της αλήθειας που φωτίζει το σκοτάδι του ψεύδους, της αυταπάτης και του θανάτου. Είναι το γεγονός που σταθεροποιεί την πίστη μας, που της δίνει νόημα και ουσία. Χωρίς αυτό το γεγονός η πίστη μας θα ήταν δραματικά απατηλή. Πράγματι, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, είναι χωρίς νόημα και το κήρυγμά μας, χωρίς νόημα και η πίστη μας» (Α’ Κορ. 15,14). Έξαλλου αυτή την ακλόνητη πίστη της Εκκλησίας αγγέλλουμε κάθε Κυριακή στο «Πιστεύω»: «Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς».
Μαζί με το Μυστήριο της Αγίας Τριάδας, η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού, αποτελούν την ταυτότητα του Χριστιανού. Έγραφε ο Άγιος Αυγουστίνος: «Η ελπίδα μας και η πίστη μας και η αγάπη μας είναι η ανάσταση των νεκρών. Αυτός που δεν πιστεύει στην ανάσταση δεν είναι χριστιανός» (Ομιλία 361).
Η Ανάσταση θεμέλιο της Ελπίδας μας
Με τα ακόλουθα λόγια ολοκληρώνουμε το «Πιστεύω» μας: «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν». Η ανάσταση του Κυρίου αποτελεί το θεμέλιο της πιο συγκεκριμένης ελπίδα μας, αλλά και της δικής μας συμμετοχής στην άφθαρτη αναστημένη Ζωή του Χριστού.
Το Πνεύμα το ζωοποιό, το οποίο αποτελεί αρχή αθανασίας, αυτό ανέστησε το Χριστό, αυτό θ’ αναστήσει κι εμάς και μας δίνεται σαν αρραβώνας αθανασίας: «Κι αν κατοικεί στο είναι σας το Πνεύμα του Θεού, που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, αυτό που ανέστησε το Χριστό από τους νεκρούς, θα δώσει και στα θνητά σας σώματα, ζωή με το Πνεύμα που ζει με σας» (Ρωμ. 8,11).
Αυτό το χριστιανικό κορυφαίο γεγονός πρέπει να μας συνοδεύει σε όλες τις περιστάσεις της ζωής μας, κυρίως όταν μας αγγίζει από κοντά το μυστήριο του θανάτου. Γράφει ο Πάπας Φραγκίσκος στην μετασυνοδική Αποστολική Παραίνεση «Η Χαρά της Αγάπης», σχετικά με το θάνατο που αναστατώνει μια οικογένεια: «Εδώ φανερώνεται η πλήρης σημασία της ελπίδας, διότι εμπεριέχει τη βεβαιότητα για μια ζωή πέραν του θανάτου. Το πρόσωπο αυτό, με όλες τις αδυναμίες του, καλείται στην πληρότητα του Ουρανού. Εκεί, μεταμορφωμένο πλήρως από την ανάσταση του Χριστού, δεν θα υπάρχουν πια οι αδυναμίες του, τα σκοτάδια του, ούτε τα παθολογικά προβλήματά του. Εκεί, η αυθεντικότητα αυτού του προσώπου θα λάμπει με όλη τη δύναμη του καλού και της ομορφιάς. Τούτο μας επιτρέπει επίσης, εν μέσω των βασάνων αυτής της γης, να ενατενίζουμε το πρόσωπο αυτό με μια υπερφυσική ματιά, υπό το φως της ελπίδας, και να προσδοκούμε εκείνη την πληρότητα που μια μέρα θα λάβει στην ουράνια Βασιλεία, παρότι τώρα δεν είναι ορατή» (Η Χαρά της Αγάπης, αρ. 117).
Και η Αγία Θηρεσία του Βρέφους Ιησού, λίγο πριν πεθάνει στα 24 χρόνια της, με τη βαθειά της πίστη στην Ανάσταση των νεκρών, μπορούσε να γράψει: «Έτσι, μπορούμε να εμποδίσουμε το θάνατο να μας δηλητηριάζει τη ζωή, να καθιστά μάταια τα αισθήματά μας, να μας κάνει να βουλιάζουμε στο πιο σκοτεινό κενό».
Να γιατί η Ανάσταση του Χριστού και η ανάσταση η δίκη μας, αποτέλεσε από την αρχή το βασικό ευαγγέλιο (χαρμόσυνη αγγελία), το πρωταρχικό «κήρυγμα» που ανήγγελλαν οι Απόστολοι ανά τον κόσμο. Όλες οι πρώτες ομιλίες των αποστόλων στους Εβραίους, στους εθνικούς, δεν είχαν άλλο περιεχόμενο παρά τη σωτηρία του ανθρώπου μέσω του θανάτου και της αναστάσεως του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος ανακεφαλαιώνοντας το κήρυγμά του έγραφε: «Σας θυμίζω, αδελφοί, το ευαγγέλιο [τη χαρμοσύνη αγγελία] το οποίο σας κήρυξα, το οποίο και παραλάβατε και στο οποίο παραμένετε σταθεροί. Μέσω αυτού του ευαγγελίου σώζεστε και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο και σας ευαγγέλισα, εάν το κρατάτε στέρεα. Εκτός και αν πιστέψατε μάταια! Κατ’ αρχήν, πράγματι, σας παρέδωσα αυτό που και εγώ παρέλαβα, ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας σύμφωνα με τη Γραφές, ότι ενταφιάσθηκε και ότι αναστήθηκε την τρίτη ημέρα, σύμφωνα με τη Γραφές» (Α’ Κορ. 15, 1-4).
Και η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, διδάσκει: «Το Πασχαλινό Μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού είναι το επίκεντρο στο Χαρμόσυνο Μήνυμα, το οποίο οι Απόστολοι και στη συνέχεια η Εκκλησία οφείλουν να αναγγείλουν στον κόσμο. Το σωστικό σχέδιο του Θεού εκπληρώθηκε “μια για πάντα” (Εβρ. 9,26) με το λυτρωτικό θάνατο του Ιησού Χριστού, του Υιού του» (αρ. 571) .
Η Ανάσταση θεμέλιο της αγάπης μας και της μαρτυρίας μας
Έχοντας υπόψη όλα αυτά και τόσα ακόμη, η Ανάσταση πρέπει να αποτελέσει το κορυφαίο γεγονός που χαράζει βαθειά τη ζωή των χριστιανών, καθιστώντας τους ικανούς να δώσουν μαρτύρια και να ακολουθήσουν πιστά και σταθερά τα βήματα του Χριστού. «Ας αισθανθούμε τη χαρά, το να είμαστε χριστιανοί. Εμείς πιστεύουμε στον Αναστημένο που νίκησε το θάνατο και το κακό. Ας έχουμε το θάρρος να «βγούμε» και να μεταφέρουμε αυτή τη χαρά και αυτό το φως σε όλα τα σημεία της ζωής μας. Η ανάσταση του Χριστού αποτελεί τη μεγαλύτερη βεβαιότητα μας, το πολυτιμότερο θησαυρό μας. Πώς να μη μοιραστούμε με τους άλλους αυτόν το θησαυρό, αυτήν τη βεβαιότητα; Δεν ανήκουν μόνο σε εμάς, πρέπει να τη μεταδώσουμε στους άλλους. Αυτό αποτελεί τη μαρτυρία μας ως χριστιανοί». (Πάπας Φραγκίσκος).
Το Μυστήριο της ανάστασης αποτελεί την αποκορύφωση της αυτοσυνείδησης της χριστιανικής ταυτότητας και επομένως της καινούριας αυτοσυνείδησης του εαυτού μας, τον τρόπο με τον οποίο αντικρίζουμε τους άλλους, τον κόσμο ολόκληρο, ερμηνεύοντας την ιστορία των ανθρώπων: η ανάσταση είναι αυτή που μας επιτρέπει να ερμηνεύσουμε σωστά τη σχέση μας με τον εαυτόν μας, με τους άλλους, με τα πράγματα.
Το Πάσχα γιορτή χωρίς ημερομηνία
Σε ένα πασχαλινό ποίημα, ο Κώστας Βάρναλης έγραφε:
Αχ! τόσο λίγο να βαστάξει
τούτ’ η γιορτή κι η Πασκαλιά!
Έφυγες κι έχουμε ρημάξει
ξανά και πάλι.
Η Πασκαλιά γιατ’ έτσι λίγο να βαστάξει!
(Το Πέρασμα σου)
Η πασχαλιά μπορεί να μαραθεί, όχι το Πάσχα, η Ανάσταση του Κυρίου δεν αποτελεί ένα περιστασιακό γεγονός. Είναι το γεγονός που ποτίζει διαχρονικά την ιστορία, κάθε βήμα, κάθε ανάσα του ανθρώπου. Είναι το γεγονός που εμποδίζει να γίνει ο κόσμος ένα απέραντο φρενοκομείο, ένα συνεχές θέατρο του παραλόγου. Είναι το γεγονός δια του οποίου η τυφλή βία, η αδικία, η εκμετάλλευση, ο πόλεμος, η φτώχεια δεν θα έχουν την τελευταία λέξη στην ιστορία των ανθρώπων. Προς Αυτόν τον Αναστημένο Χριστό βαδίζει η ανθρωπότητα και ολόκληρη η ιστορία, διότι Αυτός, και μόνο Αυτός είναι το Α και το Ω, η Αρχή και το Τέλος.
Για αυτό ας χαρούμε και ας αναφωνήσουμε: Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη Αλληλούια !
Ο Επίσκοπος
† Ιωάννης Σπιτέρης
