π. Μάρκου Βιδάλη
Μια Ποικιλία … παρακαλώ
Στη δύσκολη ετούτη εποχή της κρίσης είναι πολύ της μόδας να παρουσιάζονται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης συνταγές για φαγητά. Δεν υπάρχει τηλεοπτικό κανάλι χωρίς εκπομπές μαγειρικής, δεν νοείται περιοδικό χωρίς προτάσεις για λιχουδιές εορταστικές, δεν γνωρίζω λαϊκό φύλλο που να μην προτείνει μενού υγιεινής δίαιτας, να μην διαφημίζει πιάτα νηστίσιμα για να εντυπωσιάσουμε τους φίλους μας, που να μην προτείνει μαγειρική χάρη στην οποία θα τρώμε όσο θέλουμε και ωστόσο θα χάνουμε βάρος.
Μια ποικιλία και ο π. Μάρκος θέλησε να προσφέρει σ’ εμάς τους φίλους του, μια ποικιλία που πηγάζει από την ίδια του τη ζωή. Σίγουρα κάποιες περιπέτειές του θα μας κάνουν να χαμογελάσουμε. Το αυθόρμητο ύφος του και η ειλικρίνειά του θα μας εντυπωσιάσει, ενώ ο βαθύς του στοχασμός και η εξωτερίκευση της θρησκευτικότητας και της πίστης του μπορεί να γίνει και δικό μας στήριγμα.
Όπως όσα γράφονται εδώ δεν συντάχτηκαν σε μια συνέχεια, έτσι και το βιβλίο ετούτο δεν διαβάζεται μονοκόμματα. Οι αφηγήσεις που ο συγγραφέας μάς διηγείται είναι κομμάτια από τη ζωή του ή περιπέτειες που έζησε σε διάφορες περιστάσεις. Χωρίς να αποτελούν ένας είδος αυτοβιογραφίας, ο π. Μάρκος, πρωτότοκος γιος μιας πολυμελούς νησιώτικης οικογένειας, φθασμένος πια σε μια προχωρημένη ηλικία, θέλει, συνομιλώντας με τα αδέλφια του που ζουν ακόμη σχεδόν όλα, να τους εκμυστηρευτεί τη διαφορετική του πορεία, ως ιερέας. Μια πορεία στην οποία και ο ίδιος δεν γνωρίζει γιατί και πώς ο Θεός τον κάλεσε. Ένα κάλεσμα όμως, στο οποίο ποτέ δεν αντιστάθηκε και στο οποίο πάντοτε προσπάθησε να ανταποκριθεί τίμια και ευχαριστώντας τον Θεό.
Πότε ρομαντικός, αναπολώντας τα παιδικά του χρόνια, όσα έζησε στην πατρίδα του, πότε αναπολώντας την ίδια την Τήνο την οποία αποχωρίστηκε νωρίς για να ακολουθήσει το κάλεσμα που του έγινε. Πότε οργώνοντας, ως σπορέας του λόγου, ολόκληρη την Αττική και μεγάλο μέρος της Πελοποννήσου, στις διάφορες ενορίες όπου τον όριζε η προϊσταμένη του αρχή. Πάντοτε όμως με το υγειές εκείνο χιούμορ που χαρακτηρίζει τον ανώτερο άνθρωπο.
Τέλος, κάποια κείμενα πνευματικών πατέρων, κι αυτά απαύγασμα από την εντρύφηση του συγγραφέα μας με τους μεγάλους πνευματικούς δασκάλους, μας κατατοπίζουν για τις πηγές απ’ όπου άντλησε τη δύναμη για ν’ ανταποκριθεί στην πολυποίκιλη αλλά όχι λιγότερο ταλαντούχα ζωή του.
π. Σεβαστιανός Φρέρης τ.Ι.