Την Πέμπτη 8 Ιουνίου στις 8 το βράδυ, στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας Παξών και Διαποντίων Νήσων, σε συνεργασία με την Ιερά Καθολική Αρχιεπισκοπή Κερκύρας Ζακύνθου και Κεφαλληνίας, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση για την Ιερά Σινδόνη του Τορίνο, όπως είχε προβλεφθεί από το πρόγραμμα των τριών εκδηλώσεων που η ομάδα των σινδονολόγων και ειδικών πάνω στο θέμα αυτό, είχε προγραμματίσει για την Ελλάδα.
Η πρώτη συνάντηση έγινε στην Αθήνα την Κυριακή 4 Ιουνίου στο auditorium της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Αθηνών, η δεύτερη στις 6 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη, στον Ιερό Ναό της Αμιάντου Συλλήψεως της Θεοτόκου και η τρίτη στην Κέρκυρα.
Ήδη από δύο μήνες ο πατέρας Μάριος Ρήγος, σε συνεργασία με τον καθηγητή και ιερέα, Πανοσιολογιότατο Π. Giuseppe Ghiberti και τους άλλους δύο ειδικούς στο θέμα αυτό, τους καθηγητές Bruno Barberis και Cottardo Codegone, προετοίμαζαν τις συναντήσεις αυτές.
Η ομάδα από το Τορίνο αποτελούνταν από αρκετούς προσκυνητές οι οποίοι έρχονταν στην Ελλάδα στα βήματα του Αποστόλου Παύλου, και ορισμένους εξειδικευμένους επιστήμονες και μελετητές πάνω στο θέμα της Ιεράς Σινδόνης. Σκοπός αυτής της ομάδας που ονομάζεται AMCOR (AMICI CHIESE ORIENTE), Φίλοι των Εκκλησιών της Ανατολής, είναι να μεταφέρει το μήνυμα σωτηρίας και ελπίδας, που πηγάζει από την εικόνα του πάθους και του μαρτυρίου που φέρει ο άνθρωπός της Ιεράς Σινδόνης, στην οποία οι χριστιανοί βλέπουμε την εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος υπέφερε και θανατώθηκε για τη λύτρωσή μας και την τρίτη ημέρα αναστήθηκε από τους νεκρούς.
Σε μια κατάμεστη πραγματικά αίθουσα, καθολικοί και ορθόδοξοι της Κέρκυρας, παρακολουθήσαμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις τρεις εισηγήσεις καθώς και τις προβολές που συνόδευαν το θέμα που παρουσιάστηκε. Ο Πανοσιολογιότατος Π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, απηύθυνε ένα θερμότατο και εγκάρδιο χαιρετισμό στους ομιλητές, στον Πανοσιολογιότατο Π. Μάριο, Γενικό Βικάριο της Αρχιεπισκοπής και εκπρόσωπο του Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου των Καθολικών Π. Ιωάννη Σπιτέρη και στο ακροατήριο. Εξήγησε τους λόγους για τους οποίους ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κερκύρας και Παξών ΚΚ Νεκτάριος, δέχτηκε με χαρά την πρόταση του Π. Μάριου Ρήγου για την από κοινού πραγματοποίηση της εκδηλώσεως αυτής, τονίζοντας χαρακτηριστικά πως είναι σημαντικό οι εκκλησίες από κοινού να φροντίζουν για την διάσωση της χριστιανικής παράδοσης καθώς και την ανάγκη να γνωρίσουμε περισσότερο και βαθύτερα αυτή την παράδοση που μας ενώνει και μας δίνει τροφή για την πίστη μας. Μετέφερε τους χαιρετισμούς και τις ευχές του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη ΚΚ Νεκταρίου, ο οποίος αν και πολύ το επιθυμούσε δε μπόρεσε να παρευρεθεί. Ακολούθησε ο χαιρετισμός του Π. Μάριου Ρήγου, ο οποίος παρουσίασε στο κοινό τους τρείς ομιλητές και εξήγησε τη διαδικασία που θα ακολουθούσε η παρουσίαση των θεμάτων. Μετέφερε τους χαιρετισμούς και τις ευχές του Αρχιεπισκόπου Σεβ. Π. Ιωάννη και ευχαρίστησε το Σεβ.το Μητροπολίτη Κερκύρας ΚΚ. Νεκτάριο καθώς και τον Πανοσ/το Π. Θεμιστοκλή Μουρτζανό για τη συνεργασία και τη συν διοργάνωση της εκδήλωσης. Ανάγνωσε και μετέφρασε επίσης μερικές σειρές από το γράμμα που ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος του Τορίνο Cesare Nosiglia, απέστειλε προς τον Αρχιεπίσκοπο των Καθολικών Κερκύρας Σεβ. Π. Ιωάννη μέσω του Πανοσ/του Π. Giuseppe Ghiberti. Αφού προβλήθηκε ένα μικρής διάρκειας βίντεο, το οποίο έφτιαξαν ο Π. Μάριος μαζί με την Κα Μαρία Σουρβίνου, το οποίο παρουσίαζε αναλυτικά τις εικόνες που διαφαίνονται πάνω στο ύφασμα της Ιεράς Σινδόνης, πήρε το λόγο ο Πρόεδρος της AMCOR καθηγητής Cottardo Codegone, ο οποίος και χαιρέτησε τους ιερείς της ορθοδόξου και καθολικής εκκλησίας, τους μοναχούς και μοναχές αλλά και όλους τους παρευρισκόμενους. Μεταξύ των άλλων ο πρόεδρος είπε: «…Καθώς ίσως γνωρίζετε, ο Αρχιεπίσκοπος του Τορίνο Σεβασμιότατος Cesare Nosiglia, είναι, ως εκπρόσωπος του Αγίου Πατέρα του Πάπα Φραγκίσκου, ο Φύλακας της Ιεράς Σινδόνης, της αρχαίας αυτής εικόνας του Ιησού που είναι αποτυπωμένη επάνω στο νεκρικό σάβανο. Όπως και ο προκάτοχός του, ο Καρδινάλιος Poletto, έχει εγκρίνει την Οργάνωσή μας AMCOR και ακριβώς με τη ρητή του εξουσιοδότηση και ευλογία έρχεται η AMCOR εδώ κοντά σας. Θα σας παρουσιάσουμε μια λεπτομερή περιγραφή τόσο των χαρακτηριστικών της ίδιας της εικόνας όσο και της πνευματικής, ιστορικής και επιστημονικής σπουδαιότητάς της. Η Οργάνωσή μας γεννήθηκε στο Τορίνο πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια, από μια ομάδα φίλων που ήδη δραστηριοποιούνταν σε διάφορους χώρους, και εξελίχτηκε κατά τις τελευταίες εκθέσεις της Σινδόνης (1998, 2000, 2010, και 2015). Σε αυτές τις ευκαιρίες, ήρθαμε πράγματι σε επαφή με διάφορες ομάδες Χριστιανών προερχόμενων από τις Εκκλησίες της Ανατολής διαφόρων χωρών. Με πολλές από αυτές τις ομάδες δημιουργήσαμε μια εγκάρδια ανθρώπινη σχέση φιλίας και μια έντονη πνευματική σχέση μέσω της προσευχής. Αυτή η βαθιά σχέση αναπτύχθηκε και μέσα από τα ταξίδια μας, από ανταλλαγή αλληλογραφίας και από σχέσεις αμοιβαίας βοήθειας με πολλές κοινότητες και ομάδες χριστιανών που δραστηριοποιούνται σε διάφορες χώρες, όπως στη Σλοβακία, την Αρμενία, το Λίβανο, τη Λιθουανία, την Αλβανία, την Ουκρανία, τη Ρουμανία, την Τουρκία, την Παλαιστίνη, τη Ρωσία, τη Γεωργία κ.λπ. … Ερχόμαστε ως προσκυνητές στην Ελλάδα, την οποία αισθανόμαστε ως αγαπημένη πατρίδα λόγω των συνεχών αναφορών μας στην ιστορία της, στην τέχνη της, στις μεγάλες πολιτικές και θρησκευτικές παραδόσεις της. Η κλασσική αρχαιότητα, οι Παύλειες αναφορές, οι βυζαντινές παραδόσεις, η πνευματικότητα γεμίζουν την καρδιά μας και μας οδηγούν να σας ευχαριστήσουμε ξανά για τη φιλοξενία και την ευκαιρία που μας προσφέρετε να σας γνωρίσουμε και να συγκεντρωθούμε για μια στιγμή διαλογισμού και προσευχής γύρω από τη Σινδόνη. …Η Σινδόνη απεικονίζει με δραματική αποτελεσματικότητα και ακρίβεια έναν άνδρα στα βάθη του θανάτου, έναν άνδρα που φέρει στο σώμα του τα σημάδια άγριων βασανιστηρίων. Η Σινδόνη παρουσιάζεται ως η απεικόνιση των βασανιστηρίων που υπέστη ο Ιησούς τις τελευταίες ώρες της ζωής του, όπως καταγράφονται στα Ευαγγέλια. Στη Σινδόνη διαβάζουμε τα πάθη του Χριστού και τα πάθη του ανθρώπου. «Passio Christi, passio hominis”.
Το βαθύ νόημα της «Σινδονικής» πνευματικότητας, της δικής μας πορείας πίστεως είναι να μάθουμε να βλέπουμε το δοξασμένο πρόσωπο του Αναστημένου Χριστού στο πρόσωπο του Εσταυρωμένου.
Πρόθεσή μας λοιπόν είναι να κατανοήσουμε μαζί σας τη σημασία και την αξία της Σινδόνης από διάφορες οπτικές.»
Ακολούθησε η εισήγηση του Δρ. Π. Ghiberti, πρωην προέδρου της παγκόσμιας Επιτροπής για την Ιερά Σινδόνη, με θέμα «Η Σινδόνη, η πίστη και η διακήρυξη του Ευαγγελίου» στην οποία αφού παρουσίασε μια σύντομη ιστορία που αφορά το ιερό ύφασμα της Σινδόνης, έκανε εκτενείς αναφορές στην σχέση της εικόνας της Σινδόνης με τα όσα περιγράφονται για το πάθος του Ιησού μέσα στα Ευαγγέλια.
« Η Σινδόνη, είπε, είναι μια πραγματικότητα φτωχή, αδύναμη, ταπεινή και έτσι πρέπει να την δεχτούμε. Είναι όμως και ένα σημάδι εξαιρετικά εκφραστικό, αποτελεσματικό, προκλητικό. Είναι τόσο φτωχό ώστε δεν έχει πει ακόμη την τελευταία λέξη σχετικά με την προέλευσή του, την εποχή στην οποία γεννήθηκε, τη διαδικασία μέσω της οποίας δημιουργήθηκε× και έτσι πρέπει να γίνει αποδεκτό, χωρίς να επιδιώκουμε να επιτύχουμε τους επιθυμητούς βαθμούς βεβαιότητας τους οποίους όμως δεν μας έχει δώσει ο Κύριος, και να περιμένουμε την ημέρα που θα αποκαλυφθούν τα πάντα, ακόμη κι αν δεν θα έχουμε ανάγκη από σημάδια όταν τον αντικρύσουμε πρόσωπο με πρόσωπο. Είναι αδύναμη η Σινδόνη, γιατί δεν έχει την μυστηριακή αποτελεσματικότητα της Ευχαριστίας, αλλά είναι μόνο μια αναφορά σε αυτό το «σώμα που φτιάχτηκε για σένα», σε αυτό το «αίμα που χύθηκε για σένα». Λιγότερο από το λίγο, η Σινδόνη είναι ένα αναγκαίο μέσο για την επίτευξη της σωτηρίας: για πολλούς δεν είναι σημαντική, πάρα πολλοί δεν την ξέρουν και δεν έχουν ακούσει τίποτα για αυτήν, αλλά δεν έχει μειωθεί η επίγνωση της δέσμευσης που έχουν απέναντι στο κάλεσμα του Χριστού. Για πολλούς από τους αδελφούς μου αλλά και για πιστούς άλλων δογμάτων η Σινδόνη δεν έχει γίνει αποδεκτή ως στήριγμα στον δρόμο προς τον Θεό. Ως εκ τούτου, είναι φτωχό σημάδι και όταν αναλύεται με τη λογική, γίνεται κάτι πολύ περίπλοκο. Είναι δύσκολο να δείξουμε σεβασμό στην φτώχεια της Σινδόνης, ως σύμβολο αναμονής, ως σύμβολο της σιωπής του τάφου. Όμως, η Σινδόνη υπάρχει και λέει τα ίδια πράγματα που λέει το Ευαγγέλιο για τον θάνατο και την ταφή του Ιησού, και μάλιστα καθίσταται θείο σημάδι ακριβώς και μόνο μέσω του Ευαγγελίου. Αφηγείται την ιστορία με έναν τρόπο που δεν μοιάζει με κανέναν άλλο, και την αφηγείται σήμερα, στην εποχή που χαρακτηρίζεται από τον λεγόμενο «πολιτισμό της εικόνας». Θα έλεγε κανείς ότι αυτό το σημάδι περίμενε την εποχή μας για να φανερωθεί σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων, για να γίνει όλο και περισσότερο η ηχώ αυτού του μηνύματος. Επειδή αφηγείται την ίδια ιστορία με το Ευαγγέλιο, θα πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια έτσι ώστε το μήνυμα να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Η εικόνα της Σινδόνης κάνει ευθεία αναφορά σε ένα σκοτεινό σημείο της διδασκαλίας του Παύλου (Α’ Κορ 15: 4), το οποίο πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε στην εποχή μας…» και έκλεισε την όμορφη και βαθιά θεολογική ομιλία του με τα παρακάτω λόγια:
“Μπορούμε να αφιερώσουμε το κλείσιμο σε μια στιγμή περισυλλογής που πρότεινε ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ κατά τη διάρκεια του προσκυνήματός του στη Σινδόνη στις 10 Μαΐου 2010: το πιο σκοτεινό μυστήριο της πίστης είναι ταυτόχρονα το πιο φωτεινό σημάδι μιας ελπίδας που δεν έχει όρια. Το Μεγάλο Σάββατο είναι η «γη του κανενός» ανάμεσα στον θάνατο και στην Ανάσταση, αλλά σε αυτή τη «γη του κανενός» έχει εισέλθει Ένας, ο Μοναδικός που την διέσχισε με τα σημάδια του πάθους του για τον άνθρωπο: «Passio Christi.Passio hominis Και η Σινδόνη μας μιλάει ακριβώς για εκείνη τη στιγμή, μαρτυρά ακριβώς αυτό το μοναδικό και ανεπανάληπτο βήμα στην ιστορία της ανθρωπότητας και του σύμπαντος, στο οποίο ο Θεός, μέσω του Ιησού Χριστού μοιράστηκε μαζί μας όχι μόνο τον θάνατο, αλλά και την παραμονή μας στον θάνατο. Πρόκειται για την πιο ριζοσπαστική μορφή αλληλεγγύης. Σε αυτόν τον «χρόνο-πέρα από-τον χρόνο» ο Ιησούς κατέβηκε στον κάτω κόσμο. Τι σημαίνει αυτή η έκφραση; Σημαίνει ότι ο Θεός ενανθρωπίστηκε και έφτασε στο σημείο εισόδου στην ακραία και απόλυτη μοναξιά, όπου δεν φτάνει καμιά αχτίδα αγάπης, όπου βασιλεύει η απόλυτη εγκατάλειψη χωρίς κανένα λόγο παρηγοριάς: «Ο Κάτω Κόσμος». Ο Ιησούς Χριστός, που παραμένει στο θάνατο, έχει διαβεί το κατώφλι της απόλυτης μοναξιάς και μας καλεί να το διαβούμε μαζί Του. Όλοι έχουμε ακούσει για αυτή την τρομακτική αίσθηση εγκατάλειψης. Αυτό ακριβώς φοβόμαστε περισσότερο στον θάνατο, όπως όταν ήμασταν παιδιά και φοβόμασταν να μείνουμε μόνοι στο σκοτάδι και μόνο η παρουσία κάποιου που μας αγαπά μπορούσε να μας καθησυχάσει. Ιδού, ακριβώς αυτό συνέβη το Μεγάλο Σάββατο: στο βασίλειο του θανάτου αντήχησε η φωνή του Θεού και συνέβη το αδιανόητο: αφού η Αγάπη κατάφερε να διεισδύσει “στον Κάτω Κόσμο”, ακόμα και στο απόλυτο σκοτάδι της πιο ακραίας ανθρώπινης μοναξιάς μπορούμε να ακούσουμε μια φωνή που μας καλεί και να βρούμε ένα χέρι που μας οδηγεί έξω. Ο άνθρωπος ζει από το γεγονός ότι έχει αγαπηθεί και έχει αγαπήσει× και αν ακόμη και στη σφαίρα του θανάτου έχει διεισδύσει η αγάπη, τότε υπάρχει και ζωή. Την ώρα της ακραίας μοναξιάς δεν θα είμαστε ποτέ πια μόνοι: «Passio Christi.Passio hominis. “Αυτό είναι το μυστήριο του Μεγάλου Σαββάτου! Ακριβώς από εκεί, από το σκοτάδι του θανάτου του Υιού του Θεού, ξεπήδησε το φως μιας νέας ελπίδας: το φως της Αναστάσεως. Και εδώ, μου φαίνεται ότι καθώς κοιτάζω αυτό το ιερό ύφασμα μέσα από τα μάτια της πίστης κάτι από αυτό το φως φτάνει σε μένα. Στην πραγματικότητα, η Σινδόνη ήταν βυθισμένη σε αυτό το βαθύ σκοτάδι, αλλά την ίδια στιγμή εκπέμπει αυτό το φως. Θεωρώ ότι αν χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι έρχονται να την προσκυνήσουν –χωρίς να υπολογίζονται εκείνοι που προσεύχονται στην εικόνα της– είναι επειδή στη Σινδόνη δεν βλέπουν μόνο το σκοτάδι, αλλά και το φως× δεν βλέπουν τόσο την ήττα της ζωής και της αγάπης, αλλά μάλλον τη νίκη, τη νίκη της ζωής επί του θανάτου, της αγάπης πάνω από το μίσος. Βλέπουν μεν τον θάνατο του Ιησού, αλλά βλέπουν και την Ανάστασή του. Στον θάνατό Του πάλλεται τώρα η ζωή, γιατί εκεί κατοικεί η αγάπη. Αυτή είναι η δύναμη της Σινδόνης: από το πρόσωπο αυτού του «Ανθρώπου του Πάθους» που φέρει μέσα Του το πάθος κάθε ανθρώπου σε κάθε χρόνο και κάθε τόπο, ακόμη και τα δικά μας πάθη, τα βάσανά μας, τις δυσκολίες μας, τις αμαρτίες μας «Passio Christi. Passio hominis» προέρχεται το ιερό μεγαλείο, μια παράδοξη εξοχότητα. Αυτό το πρόσωπο, αυτά τα χέρια και τα πόδια, αυτή η πλευρά, όλο αυτό το σώμα μιλάει, είναι το ίδιο ο λόγος που ακούμε μέσα στη σιωπή».
Το λόγο πήρε τελευταίος ο Καθηγητής Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Τορίνο Δρ. Bruno Barberis, Πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής του Διεθνούς Κέντρου Μελετών για τη Σινδόνη του Τορίνο ο οποίος μίλησε με θέμα «Επισκόπηση των επιστημονικών μελετών σχετικά με την Σινδόνη”. “Η επιστημονική έρευνα για την Σινδόνη, είπε, ξεκίνησε μόλις το 1898, μετά την πρώτη φωτογράφηση από τον Secondo Pia με αυτήν εδώ τη φωτογραφική μηχανή, η οποία φυλάσσεται τώρα στο Μουσείο της Σινδόνης στο Τορίνο. Πέρα από την αποκάλυψη της αρνητικής εικόνας, που αποτυπώθηκε στην πρώτη φωτογραφία, η πρώτη αυτή φωτογράφιση έδωσε τη δυνατότητα για μια λεπτομερή εξέταση τόσο του υφάσματος όσο και της ίδιας της εικόνας. Στην πραγματικότητα, μόνο τα τελευταία πενήντα χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί συντονισμένες έρευνες και μελέτες ευρείας κλίμακας. Χωρίς καμία αμφιβολία, το πιο σημαντικό και αξιοσημείωτο γεγονός έλαβε χώρα το 1978, όταν από τις 8 έως τις 13 Οκτωβρίου του ίδιου έτους η Σινδόνη εξετάστηκε από μια διεθνή επιστημονική ομάδα που αποτελούνταν από 44 μέλη (η πλειοψηφία των οποίων ανήκε στην αμερικανική STURP (Ερευνητικό Πρόγραμμα για τη Σινδόνη του Τορίνο), η οποία πραγματοποίησε μια σειρά δοκιμών και εξετάσεων για συνολικά 120 ώρες. Τα αποτελέσματα των παραπάνω δοκιμών δημοσιεύθηκαν τα επόμενα χρόνια και εξακολουθούν να αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της σύγχρονης γνώσης για τη Σινδόνη. Ως εκ τούτου, η συνθετική σύνοψη των γνώσεων που διαθέτουμε σήμερα βασίζεται κυρίως στα αποτελέσματα που προέκυψαν από την παραπάνω έρευνα. Τα αποτελέσματα αυτά υποδιαιρούνται σε τρία τμήματα που αντιστοιχούν στους τρεις κύριους τομείς έρευνας: στο ύφασμα της Σινδόνης, στη διπλή εικόνα μιας ανθρώπινης μορφής που έχει αποτυπωθεί επάνω στο ύφασμα και στις κηλίδες από αίμα.” Αφού έκανε μιά λεπτομερέστατη και επιστημονικά εμπεριστατομένη ανάλυση όλων των κυριωτέρων μελετών που έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται πάνω στην Ιερά Σινδόνη, συνοδεύοντας την παρουσίαση του με οπτικό υλικό που πρόβαλε στην οθόνη, αλλά και δείχνοντας τα σημεία αναφοράς του στο αυθεντικό αντίγραφο της Ιεράς Σινδόνης που είχε τοποθετηθεί στην αίθουσα, είπε μεταξύ άλλων: “Ας ρίξουμε μια ματιά σε επτά ιδιαίτερα σημαντικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου της Σινδόνης και ας τα εξετάσουμε προσεκτικά:
1) Ο άνθρωπος της Σινδόνης και ο Ιησούς μετά τον θάνατό τους τυλίχτηκαν σε ένα σάβανο. Το γεγονός αυτό είναι πολύ σπάνιο στην αρχαιότητα, ειδικά για κάποιον που πέθανε στον σταυρό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα νεκρά σώματα των εσταυρωμένων εγκαταλείπονταν επάνω σταυρό και γίνονταν βορά άγριων ζώων ή πιο συχνά θάβονταν σε μαζικούς τάφους. Ως εκ τούτου, μπορούμε εύλογα να οδηγηθούμε στην υπόθεση ότι οι νεκροί μόνο μίας σταύρωσης στις εκατό είχαν μια πρέπουσα ταφή και στη συνέχεια μπορούμε να αποδώσουμε σε αυτή την περίπτωση την πιθανότητα 1/100.
2) Έστω ότι και στον άνθρωπο της Σινδόνης και στον Ιησού τοποθετήθηκε στο κεφάλι ένα ακάνθινο στεφάνι. Το γεγονός αυτό αποτελεί πραγματικά εξαίρεση και δεν αναφέρεται πουθενά στις πηγές ένα τέτοιο έθιμο ούτε για τους Ρωμαίους ούτε για τους άλλους λαούς. Ως εκ τούτου η πιθανότητα ενός τέτοιου γεγονότος είναι πολύ χαμηλή και μπορούμε να την ορίσουμε ως πιθανότητα 1/5000.
3) Ο άνθρωπος της Σινδόνης, όπως και ο Ιησούς, μετέφεραν στους ώμους ένα βαρύ αντικείμενο το οποίο δεν μπορεί να είναι άλλο από το patibulum (δηλαδή, τον οριζόντιο βραχίονα του σταυρού) στο οποίο θα καρφώνονταν στη συνέχεια. Η μεταφορά του patibulum από τον καταδικασμένο σε θάνατο δεν συνέβη βέβαια σε όλες τις σταυρώσεις, ιδιαίτερα στις μαζικές σταυρώσεις, γιατί συχνά χρησιμοποιούνταν για τη σταύρωση δέντρα ή περιστασιακοί σταυροί. Ως εκ τούτου, η πιθανότητα σε αυτή την περίπτωση μπορεί να οριστεί ως 1/2.
4) Χρησιμοποιήθηκαν καρφιά για τη σταύρωση τόσο του ανθρώπου της Σινδόνης όσο και του Ιησού. Το γεγονός αυτό φαίνεται ότι περιοριζόταν στις επίσημες σταυρώσεις, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις τα χέρια και τα πόδια των ανθρώπων που υπέστησαν το μαρτύριο της σταύρωσης ήταν δεμένα με σχοινιά. Μπορούμε λοιπόν να αποδώσουμε σε αυτό το γεγονός την πιθανότητα 1/2.
5) Ο άνθρωπος της Σινδόνης και ο Ιησούς τραυματίστηκαν στα πλευρά μετά τον θάνατο, ενώ δεν υπάρχουν κατάγματα στα πόδια. Πρόκειται για ένα γεγονός σχεδόν μοναδικό: ήταν πολύ πιο συχνή η συνήθεια να σπάνε τα πόδια των εσταυρωμένων για να επισπεύσουν τον θάνατο (όπως εξηγείται από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο), όταν για κάποιο λόγο έπρεπε να επισπευσθεί η εκτέλεση. Μπορούμε λοιπόν να ορίσουμε αυτή την πιθανότητα ως 1/10.
6) Ο άνθρωπος της Σινδόνης και ο Ιησούς τυλίχτηκαν στο σάβανο αμέσως μετά τη σταύρωση χωρίς να πλυθεί το νεκρό τους σώμα ή να αλειφθεί με αρώματα. Το γεγονός αυτό δεν αντιστοιχεί με τα έθιμα της εποχής, τα οποία προέβλεπαν ότι πριν από μία κανονική ταφή το σώμα έπρεπε πλυθεί και να αλειφθεί με αρώματα και μετά να τυλιχτεί με το νεκρικό σάβανο. Επομένως, πρόκειται για εξαίρεση, η οποία ήταν το αποτέλεσμα εξωτερικών παραγόντων που οδήγησαν σε μια βιαστική ταφή, εν αναμονή της οριστικής ταφής. Στην περίπτωση του Ιησού γνωρίζουμε ότι τυλίχτηκε με το σάβανο και τοποθετήθηκε σε έναν τάφο αμέσως μετά την αποκαθήλωση λόγω της ανάγκης να ολοκληρωθεί η ταφή πριν πέσει η νύχτα και ξεκινήσει το Σάββατο του Εβραϊκού Πάσχα, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν επιτρεπόταν να εκτελεστεί καμία πράξη της νεκρικής τελετουργίας. Η τελική ταφή θα έπρεπε να εκτελεσθεί από τις γυναίκες δύο ημέρες αργότερα. Η σπανιότητα αυτού του γεγονότος επιτρέπει να του αποδοθεί πιθανότητα 1/20.
7) Τόσο ο άνθρωπος της Σινδόνης όσο και ο Ιησούς παρέμειναν τυλιγμένοι στο σάβανο για μικρό χρονικό διάστημα. Στην πραγματικότητα, για να δημιουργηθεί η εικόνα που βλέπουμε ήταν απαραίτητο να παραμείνει το σώμα στο εσωτερικό του σάβανου τουλάχιστον μερικές ώρες, αλλά όχι περισσότερο από δύο ή τρεις ημέρες, γιατί διαφορετικά η διαδικασία της αποσύνθεσης θα κατέστρεφε την εικόνα και θα άφηνε στο ύφασμα ορατά και αναγνωρίσιμα μέχρι σήμερα σημάδια, τα οποία όμως δεν εντοπίζονται στη Σινδόνη. Το γεγονός αυτό είναι πραγματικά εκπληκτικό, διότι δεν φαίνεται απολύτως λογικό να τυλιχτεί ένα νεκρό σώμα σε ένα σάβανο (πράξη ασυνήθιστη στην αρχαιότητα) και στη συνέχεια να τοποθετηθεί στον τάφο και να αφαιρεθεί στη συνέχεια μετά από ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ακόμη και ο Ιησούς τυλίχτηκε σε ένα σάβανο αμέσως μετά την αποκαθήλωση και μετά από παραμονή στον τάφο, η είσοδος του οποίου φρουρούταν από φύλακες, που δεν υπερβαίνει τις σαράντα ώρες, βρέθηκε μόνο το σάβανο, ενώ το σώμα είχε εξαφανιστεί. Μπορούμε λοιπόν να αποδώσουμε σε αυτό το γεγονός πιθανότητα τουλάχιστον 1/500.
Με αυτόν τον τρόπο αποδόθηκε πιθανότητα σε κάθε ένα από τα επτά αυτά κοινά χαρακτηριστικά ανάμεσα στον Ιησού και τον άνδρα της Σινδόνης, δίνοντας φυσικά μεγαλύτερη τιμή στα χαρακτηριστικά εκείνα που ήταν πιθανότερο να παρατηρηθούν σε κάθε σταύρωση και μικρότερη τιμή στα πιο σπάνια χαρακτηριστικά, δηλαδή σε εκείνα τα χαρακτηριστικά που θεωρείται δύσκολο να συνέβησαν σε κάθε σταύρωση. Στο τέλος αυτού του υπολογισμού, έχοντας κατά νου ότι αυτά τα επτά γεγονότα είναι σαφώς ανεξάρτητα μεταξύ τους, μπορούμε να υπολογίσουμε τη συνολική πιθανότητα, δηλαδή την πιθανότητα αυτά τα επτά γεγονότα να συνέβησαν μαζί ή αυτά τα επτά χαρακτηριστικά να αφορούν όλα μαζί έναν και μόνο άνθρωπο, ο οποίος έχει υποστεί το βασανιστήριο της σταύρωσης. Η συνολική πιθανότητα δίνεται από το γινόμενο των επτά επιμέρους πιθανοτήτων και ισούται με 1 στα 200 δισεκατομμύρια, δηλαδή έναν αριθμό πολύ κοντά στο μηδέν. Αυτό σημαίνει ότι είναι σχεδόν αδύνατον μια οποιαδήποτε σταύρωση στην ιστορία να κατείχε τα επτά αυτά χαρακτηριστικά όλα μαζί. Με άλλα λόγια, από τις 200 δισεκατομμύρια πιθανές σταυρώσεις υπήρξε μόνο μία που κατείχε τα επτά χαρακτηριστικά που λάβαμε υπόψη και είναι κοινά ανάμεσα στον άνθρωπο της Σινδόνης και στον Ιησού. Δεδομένου ότι είναι προφανές ότι δεν μπορεί να υπήρξαν 200 δισεκατομμύρια σταυρώσεις στην ανθρώπινη ιστορία (το πολύ μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ή μερικά εκατομμύρια) ο παραπάνω υπολογισμός οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ πιθανό μια σταύρωση με αυτά τα χαρακτηριστικά να είναι μοναδική και ως εκ τούτου, ο άνθρωπος της Σινδόνης δεν μπορεί παρά να είναι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ.”
Ακολούθησε συζήτηση με ερωτήσεις του ακροατηρίου και απαντήσεις των ομιλητών και οι πατέρες Θεμιστοκλής Μουρτζανός και Μάριος Ρήγος έκλεισαν την όμορφη και πλούσια σε περιεχόμενο και εμπειρίες πίστης βραδυά με χαιρετισμούς και ευχαριστίες προς όλους.
ΜΡ
