† ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΡΟΔΟΥ
Προς τους πιστούς των εκκλησιαστικών επαρχιών Αθηνών και Ρόδου
αρ. 27 / Αθήνα, Ιανουάριος 2019
«ΕΚΚΛΗΣΙΑ από διαφορετικές γλώσσες, με κοινή πίστη και ζωή»
Αγαπητοί μου αδελφοί, στις 2, 9 και 23 Φεβρουαρίου 2019 θα πραγματοποιήσομε τη Β’ Σύναξη της Αρχιεπισκοπής μας, με εκπροσώπους από όλες τις ενορίες. Για ποιον σκοπό; Ποιο θα είναι το θέμα μας;
Πριν 30 χρόνια οι πιστοί της Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα ήταν κυρίως Έλληνες, περίπου 50.000, και μεταξύ τους λίγες χιλιάδες από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Υπήρχε λοιπόν μια ενότητα σε όλες τις ενορίες, βασισμένη στη γλώσσα και την εθνικότητα. Γύρω στο έτος 1990 άρχισαν να φθάνουν στην Ελλάδα, αναζητώντας εργασία, πολλές χιλιάδες μετανάστες. Ανάμεσά τους και πολλοί καθολικοί που σκόρπισαν σε όλη την Ελλάδα. Οι περισσότεροι όμως συγκεντρώθηκαν στην Αρχιεπισκοπή μας, που περιλαμβάνει τη Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο, Εύβοια και διάφορα νησιά. Συνολικά ίσως είμαστε 100.000 από τους οποίους οι Έλληνες πολύ λίγοι.
Οι μετανάστες στην αρχή είχατε δυσκολία να μιλήσετε και να καταλάβετε την ελληνική γλώσσα. Γι’ αυτό στις ενορίες οι εφημέριοι φρόντιζαν να τελείται η Λειτουργία και η κατήχηση των παιδιών και στη γλώσσα σας. Αυτό ήταν μια λύση ανάγκης για την πνευματική εξυπηρέτηση των καθολικών. Έτσι όμως δημιουργήθηκαν σε κάποιες ενορίες εθνικές ομάδες, και πολλοί έφευγαν από την ενορία τους και αναζητούσαν μια άλλη ενορία με τη δική τους γλώσσα. Αυτή η τακτική όμως: η συγκέντρωση των πιστών κατά εθνικότητα και γλώσσα στην ίδια χώρα, δεν μπορεί να συνεχίσει επ’ άπειρον, δεν είναι η σωστή Εκκλησία! Γιατί;
- Ο Ιησούς Χριστός τη Μεγάλη Πέμπτη προσευχήθηκε: «Πατέρα, να είναι ΕΝΑ, όπως ένα είμαστε κι εμείς, για να είναι τέλειοι μέσα στην ΕΝΟΤΗΤΑ, για να γνωρίσει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες» (Ιω. 17,22-23). Δηλαδή, όπου δεν έχομε ενότητα, δυσκολεύομε τους ανθρώπους να πιστέψουν. Και ο απ. Παύλος γράφει: «Να διατηρείτε την ΕΝΟΤΗΤΑ του πνεύματος με τον σύνδεσμο της ειρήνης. Είστε ένα σώμα και ένα πνεύμα. Ένας Κύριος, μια πίστη, ένα βάφτισμα, ένας Θεός και Πατέρας όλων» (Εφ 4,3-5).
Πώς όμως μπορούμε να έχομε ενότητα, όταν αποφεύγομε να συναντιόμαστε και να συνεργαζόμαστε οι Έλληνες με τους Αφρικανούς, οι Πολωνοί με τους Αλβανούς, οι Φιλιππινέζοι με τους Πολωνούς, και προτιμάμε να είμαστε πάντα με τους δικούς μας; Πώς μπορούμε να λέμε ότι είμαστε Εκκλησία ενωμένη, όταν σε ένα ενοριακό Συμβούλιο είναι μόνο Έλληνες ή μόνο Πολωνοί ή μόνο Φιλιππινέζοι; Βεβαίως ο κάθε ΛΑΟΣ έχει το δικαίωμα να διατηρήσει τη γλώσσα του, τα ήθη και έθιμα, να κάνει παρέα με τους συγγενείς και ομοεθνείς του. Όμως ήδη τα παιδιά των μεταναστών μιλούν καλύτερα τα ελληνικά και δυσκολεύονται με τη γλώσσα των γονιών τους. Ποιο θα είναι το στοιχείο που θα ενώνει στο μέλλον τους Καθολικούς;
- ΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ πρέπει να είμαστε ικανοί να ζήσομε την ΕΝΟΤΗΤΑ: ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ και όχι θεωρητικά. Εγώ μπορώ να λέω ότι αγαπώ τους Θιβετιανούς, αλλά δεν έχω συναντήσει κανένα Θιβετιανό. Από πού θα φανεί η αγάπη μου; Η πίστη μας στον Ιησού Χριστό φαίνεται από τη μεταστροφή μας, και η μεταστροφή φαίνεται όταν ζούμε μαζί με τους διαφορετικούς και ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ μαζί τους για τον ίδιο σκοπό.
- Μας λέει ο απ. Παύλος ότι μέσα στην Εκκλησία δεν γίνονται διακρίσεις και διαχωρισμοί: «Δεν υπάρχει Έλληνας ή Ιουδαίος, περιτμημένος ή απερίτμητος, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά όλα και σε καθετί είναι ο Χριστός. Έχετε καλεστεί σε ένα σώμα» (Κολ.3,11.15). ΕΝΑ ΣΩΜΑ μέσα στη διαφορετικότητα.
Αυτό το ένα σώμα, αυτή την ενότητα, την αγάπη, την ειρήνη, τη συνύπαρξη, τη συνεργασία, δεν μπορούμε να τα έχομε μόνο μέσα στο κεφάλι μας. Πρέπει να τα ζούμε στην καθημερινή ζωή μας, μέσα στις ενορίες. Ο καθένας στη δική του ενορία, μαζί με τους καθολικούς και των άλλων εθνικοτήτων της ενορίας του, και όχι να πηγαίνει σε άλλη ενορία για να βρει ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ.
Αυτό θα προσπαθήσομε κατά τη Β’ ΣΥΝΑΞΗ της Αρχιεπισκοπής, με εκπροσώπους από όλες τις ενορίες. Το θέμα θα είναι: «ΕΚΚΛΗΣΙΑ από διαφορετικές γλώσσες, με κοινή πίστη και ζωή». Θα συζητήσομε σε ομάδες από όλες τις ενορίες: με τι τρόπο αυτή την ενότητα μπορούμε να την κάνομε πράξη ή να την καλυτερεύσομε.
Ταυτόχρονα θα μελετήσομε κάποια από αυτά που μας έχει πει η Β’ Σύνοδος του Βατικανού (έτη 1062-1965) για να γνωρίσομε ποιοι είμαστε εμείς. Γι’ αυτό στις 2 και 9 Φεβρουαρίου, οι εκπρόσωποι των ενοριών θα μελετήσουν τα Διατάγματα της Συνόδου: περί Εκκλησίας, η Ιεραποστολή των Λαϊκών, ο Νέος Ευαγγελισμός. Η 3η μέρα 23 Φεβρουαρίου θα είναι συναυλία θρησκευτικών ασμάτων στο αμφιθέατρο της Αρχιεπισκοπής (οδός Σίνα 2) και θα μπορούν να την παρακολουθήσουν όλοι.
Γι’ αυτό, αγαπητοί αδελφοί μου, κατά τις επόμενες Κυριακές κατά τη θεία Λειτουργία, σας καλώ να προσεύχεστε για την επιτυχία της Σύναξης: Το Άγιο Πνεύμα να φωτίσει όλους μας για να αναζητήσομε το ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Σας χαιρετώ όλους μέσα στην αγάπη και την ενότητα που δημιουργεί ο Χριστός!
† Σεβαστιανός, Αρχιεπίσκοπος
