Τo Σάββατο 29 Ιουνίου, εορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, πανηγύρισε ο ομώνυμος Ενοριακός Ναός στην Ξινάρα της Τήνου.
Την παραμονή της πανηγύρεως τελέστηκε εόρτιος εσπερινός.
Την ημέρα της εορτής και πανήγυρης τελέστηκε αργά το απόγευμα πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο και συλλειτούργησαν μαζί του ο εφημέριος του Ναού π. Φερνάνδος, ο υπεφημέριος π. Ιωσήφ, ο πρώην εφημέριος π. Δημήτριος Δαλέζιος και ο ιεροδιάκονος π. Μάριος Φώσκολος, ενώ στο αρμόνιο συνόδευε τα ασματικά μέρη της Θείας Λειτουργίας ο εφημέριος της ποιμαντικής ενότητας Αγάπης π. Νικόλαος Ψάλτης.
Η συμμετοχή ενοριτών και των φιλέορτων ήταν πολύ καλή.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου, ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στην Εκκλησία και είπε:
Σήμερα γιορτάζουμε και πανηγυρίζουμε τη μνήμη δύο μεγάλων αποστόλων: του Πέτρου και του Παύλου. Γιορτάζουμε το μαρτύριο, με το οποίο επισφράγισαν την αγάπη τους για το Χριστό.
Ο ίδιος ο Χριστός είχε προαναγγείλει στον Πέτρο με ποιο τρόπο θα δόξαζε το Θεό. Αυτό εννοούσε όταν κάποια στιγμή του είπε: “Αληθώς, αληθώς, σου λέω, όταν ήσουν νεότερος έδενες τη ζώνη σου μόνος σου και πήγαινες εκεί που ήθελες, αλλά όταν θα γεράσεις θα απλώσεις τα χέρια σου και άλλος θα σε πάει εκεί που εσύ δεν θέλεις” (Ιω. 21:18). Αυτό το αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης και το σχολιάζει ως εξής: «Αυτό το είπε για να δείξει με ποιο θάνατο θα δοξάσει τον Θεό». (21,19)
Ο Άγιος Παύλος αναφέρει κάτι σχετικό όταν απευθύνεται στον Τιμόθεο στην τελευταία του επιστολή. Ξέρει επίσης ότι θα πεθάνει σύντομα, και γνωρίζει ότι θα πεθάνει με μαρτυρικό τρόπο γι’ αυτό και γράφει: «Για μένα πια ήρθε η ώρα να προσφέρω το αίμα μου σπονδή στο Θεό. Έφθασε ο καιρός να φύγω από αυτόν τον κόσμο».
Το μαρτύριο του Παύλου, όπως και εκείνο του Πέτρου που πέθανε στο σταυρό, εκδηλώνει τη στενή κοινωνία αυτών των αποστόλων με τη ζωή και το θάνατο του Ιησού, πεθαίνουν με τον ίδιο τρόπο που πέθανε και εκείνος, όπως και έζησαν την ίδια τη ζωή του. Ο θάνατός τους είναι προσφορά στον Πατέρα για τη σωτηρία του κόσμου, όπως ο θάνατος στον σταυρό του Ιησού Χριστού. Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τόσο βαθιά και ολική την ένωση της ζωής τους και του θανάτου τους με τη ζωή και το θάνατο του Χριστού;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: η αγάπη. Η αγάπη τούς έκανε ένα με τον Χριστό. Η αγάπη τούς κράτησε κοντά στον Ιησού, στη ζωή και στον θάνατό του. Η αγάπη είναι αυτό που ο Ιησούς ζήτησε από τον Πέτρο τρεις φορές: “Σίμων, γιε του Ιωάννη, με αγαπάς;” Και ο Παύλος γράφει στους Γαλάτες: «Έχω σταυρωθεί με τον Χριστό και δεν ζω πια εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπό μου ο ίδιος ο Χριστός και η ζωή που τώρα ζω είναι βασισμένη στην πίστη μου στον Υιό του Θεού, που με αγάπησε και πέθανε για μένα». (Γαλ. 2,19-20)
Μετά την άρνηση του Πέτρου, ο Ιησούς δεν του λέει τρεις φορές: «Με αρνήθηκες!», Αλλά τον ρωτάει τρεις φορές «Με αγαπάς;». Και όταν εμφανίστηκε στον Παύλο στο δρόμο προς τη Δαμασκό, ο Ιησούς δεν λέει: «Είσαι ένας διώκτης!», Αλλά απλά τον ρωτά: «Γιατί με καταδιώκεις;» και τον οδηγεί στην Εκκλησία, για να μπορεί να ξαναγεννηθεί με βάπτισμα.
Ο Ιησούς Χριστός αγαπά και τους εχθρούς του και τους ζητά να γίνουν φίλοι του. Ο Ιησούς διορθώνει τον Πέτρο και τον Παύλο προσφέροντάς τους τη φιλία του.
Και εμείς καλούμαστε συνεχώς από τον Κύριο να γίνουμε φίλοι του, διότι είναι αυτό που θα αλλάζει τη ζωή μας, θα τη μεταμορφώσει εντελώς και θα την κάνει ένα όργανο σωτηρίας για μας και για τους άλλους. Είναι η αγάπη του Ιησού, η φιλία του Ιησού, που συνδέει τη ζωή των αποστόλων με τον Κύριο και τους επιτρέπει να ζήσουν τη ζωή του. Όποιος ενώνεται με το Χριστό με αγάπη, ζει τη ζωή του, την αποστολή του, το θάνατό του και την ανάστασή του, ζει μαζί του.
Από τον Πέτρο και Παύλο λοιπόν μπορούμε να μάθουμε πώς να αγαπούμε το Χριστό. Ο Άγιος Βερνάρδος έγραψε ότι ο Πέτρος και ο Παύλος μας διδάσκουν πως να ζούμε πλήρως τη ζωή μας που σημαίνει να αγαπούμε τον Ιησού, να ανταποκρινόμαστε πάντα στην αγάπη που μας προσφέρει, διότι σε κάθε λάθος μας σε κάθε αμαρτία μας σε κάθε άρνησή μας, όπως τον Πέτρο, μας ρωτά: “Με αγαπάς;”, ο Πέτρος τον αρνήθηκε τρεις φορές. Και ο Παύλος ήταν ένας μεγάλος διώκτης των Χριστιανών. Αλλά ο Ιησούς θέλει να καταλάβουμε μέσα από αυτά τα δύο παραδείγματα των κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ότι οι αμαρτίες μας, οι προδοσίες μας, οι απιστίες μας, δεν είναι ποτέ ισχυρότερες από το έλεός του.
Ο Ιησούς μας πλησιάζει πάντα με την αγάπη του ζητώντας και τη δική μας αγάπη, διότι όταν κι εμείς αγαπούμε το Χριστό Εκείνος μας σώζει από το κακό μας και μας ξαναδίνει την «εν Χριστώ ζωή».
Ο Ιησούς διάλεξε έναν αρνητή και ένα διώκτη για να τους κάνει τους δύο κορυφαίους αποστόλους της Εκκλησίας, τους πυλώνες της Εκκλησίας του. Αυτό μας κάνει να καταλάβουμε ότι το πιο σημαντικό πράγμα στην αποστολή που ο Χριστός αναθέτει στους μαθητές του δεν είναι τα χαρίσματά μας, αλλά η χάρη του. Αυτό που είναι σημαντικό δεν είναι αυτό που είμαστε ή κάνουμε, αλλά αυτό που ο ίδιος ο Χριστός κάνει στη ζωή μας.
Ο Πέτρος και ο Παύλος καταλάβαιναν ότι όλα είναι δυνατά εάν δεχόμαστε να είμαστε ταπεινά όργανα στα χέρια του Κυρίου. Εκείνοι επέτρεψαν στον Ιησού να ενεργεί μέσω της ζωής τους και έτσι ο Ιησούς μπόρεσε να κάνει θαύματα μέσω του Πέτρου και Παύλου.
Γι’ αυτό, με την ευκαιρία της σημερινής γιορτής ας ζητήσουμε δύο πράγματα από τους Αγίους Πέτρο και Παύλο: αγάπη για τον Χριστό και ταπεινότητα. Η αγάπη που μας ενώνει με τον Χριστό και η ταπεινοφροσύνη που επιτρέπει στη χάρη του να μας καταστήσει ταπεινά και απλά όργανα της αγάπης του για κάθε άνθρωπο. Αμήν.
Μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία ο Σύλλογος του οικισμού της Ξινάρας πρόσφερε κέρασμα σε όλους τους παρόντες στην πανήγυρη και στη συνέχεια οι κάτοικοι του χωριού φιλοξένησαν για το γεύμα αγάπης όσους από τους παρόντες ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή τους.
