Τη Μεγάλη Τετάρτη, 20 Απριλίου 2011,στις 8.30 μ.μ. στον ιερό ενοριακό ναό του Αγίου Ιωσήφ στο Βήσσα, η Καθολική Εκκλησία στη Σύρο, συναθροίστηκε γύρω από τον Επίσκοπό της και το Πρεσβυτέριό της, για την Ευλογία των Ελαίων των Κατηχουμένων, των Ασθενών και την Καθαγίαση του Μύρου. Τελέστηκε Αρχιερατικό Συλλείτουργο, στο οποίο προΐστατο ο Επίσκοπός μας π. Φραγκίσκος Παπαμανώλης και συμμετείχαν όλοι οι Ιερείς, οι οποίοι, μπροστά στον Επίσκοπο και το Λαό, ανανέωσαν τις υποσχέσεις της ιερατικής τους Χειροτονίας. Η ευλογία του Μύρου υπενθυμίζει την Ιεροσύνη του Χριστού στην οποία συμμετέχουμε όλοι οι βαπτισμένοι, αλλά ιδιαίτερα υπενθυμίζει την Ιεροσύνη του Χριστού στην οποία συμμετέχουν οι Ιερείς δυνάμει της ιερατικής τους χειροτονίας.
Στο τέλος της Θείας Ευχαριστίας ο Επίσκοπος παρέδωσε με επίσημο τρόπο μπροστά στο Λαό τα Έλαια στους Εφημέριους και τους κάλεσε να τα παρουσιάσουν την επόμενη ημέρα (Μ. Πέμπτη) στους πιστούς της Ενορίας τους, κατά τη Θεία Ευχαριστία του Μυστικού Δείπνου. Παραδίδοντας ο Επίσκοπος στους Ιερείς τα Έλαια και το Μύρο, τους είπε: «Σας παραδίνω το Άγιο Μύρο και τα Άγια Έλαια των Κατηχουμένων και των Ασθενών. Με αυτά τα Έλαια θα χορηγείτε στους πιστούς τα Μυστήρια που θέσπισε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, για τη σωτηρία των πιστών και την ανακούφιση του σώματος ». Η χορωδία της ενορίας, υπό τη διεύθυνση του μουσικού κ. Μάρκου Ρηγούτσου, απέδωσε με τον καλύτερο τρόπο τα άσματα της ακολουθίας, συντονίζοντας και ενισχύοντας τις ψαλμωδίες των πιστών, ενώ υπηρεσίες γύρω από το ιερό πρόσφεραν παιδιά και μεγάλοι. Η ακολουθία διακρίθηκε και από την όλη τάξη της και την επιμελημένη προετοιμασία της από τον εφημέριο π. Πέτρο Στεφάνου και τους συνεργάτες του λαϊκούς. Παρόντες ήταν εκπρόσωποι των τοπικών Αρχών, Μοναχές και Μοναχοί, μέλη των Επιτροπών και των Δ/κών Συμβουλίων των Θεσμών της Επισκοπής, μέλη των Ενοριακών Συμβουλίων, Κατηχητές, Κατηχήτριες και άλλοι. Ο επίσκοπος π. Φραγκίσκος κηρύττοντας το Θείο Λόγο στο πολυπληθές εκκλησίασμα είπε:
Η ομιλία του Επισκόπου
Σήμερα εορτάζουμε την ιεροσύνη του Χριστού, δηλαδή εκείνη την αποστολή που ο Υιός του Θεού γενόμενος άνθρωπος, ήρθε να επιτελέσει επάνω στη γη για τη σωτηρία του ανθρώπου. Η Εκκλησία, με αισθήματα ευγνωμοσύνης, δοξάζει τον Κύριο διότι θέλησε και εμείς οι
άνθρωποι να συμμετέχουμε στην Ιεροσύνη και στην αποστολή του Χριστού, και τον ευχαριστεί για το μεγάλο αυτό δώρο της χάρης Του.
Σε λίγο, θα ψάλλουμε: «Είναι άξιο και δίκαιο να σε ευχαριστούμε, Θεέ Πατέρα, διότι χρίοντας το Μονογενή σου Υιό, με το Πνεύμα το Άγιο, τον κατέστησες Αρχιερέα της νέας και αιώνιας διαθήκης, και θέλησες η δική Του μοναδική ιεροσύνη να διαιωνίζεται μέσα στην Εκκλησία», δηλαδή, η Εκκλησία ευχαριστεί τον Κύριο διότι όχι μόνο μας πρόσφερε τη σωτηρία αλλά θέλησε και εμείς να γίνουμε συνεργάτες του Χριστού για τη σωτηρία του κόσμου. Θέλησε όχι μόνο να είμαστε σωσμένοι αλλά να είμαστε και σωτήρες των αδελφών μας. Φωτισμένοι από αυτή την αλήθεια, σας καλώ να αναλογιστούμε όλοι την ευθύνη μας για τη σωστή πορεία της κοινωνίας μας, ιδιαίτερα εμείς οι ιερείς να αναλογιστούμε, όχι μόνο την αξία, αλλά και τη σπουδαιότητα, που έχει για το λαό η ιερατική μας κλήση. Σκεφτείτε το καλά: διαιωνίζουμε την ιεροσύνη του Χριστού, δηλαδή κάνουμε παρούσα σήμερα την αποστολή του Χριστού για τη σωτηρία του κόσμου.
Αυτή η σύναξή μας βεβαίως αφορά όλους τους βαπτισμένους, αλλά, αγαπητοί μου Ιερείς, αφορά άμεσα εμάς. Ο Ιησούς Χριστός μάς κάλεσε προσωπικά, μας διάλεξε ανάμεσα στους αδελφούς μας να συνεχίσουμε την Ιεροσύνη του, την αποστολή του, το έργο του. Ηηη κλήση στην ιερατική αποστολή είναι πάντοτε ένα δώρο θαυμάσιο, δείγμα μιας ιδιαίτερης αγάπης του Θεού, αλλά ταυτόχρονα είναι ένα μεγάλο μυστήριο που αφορά τα ανεξιχνίαστα σχέδια του Θεού για την Εκκλησία του και για τον καθένα μας. Είναι ένα μεγάλο μυστήριο που αγγίζει τους ανεξερεύνητους χώρους της ανθρώπινης ψυχής. «Τα ελέη σου, Κύριε, αιώνια θα ψάλλω», ψάλαμε προ ολίγου. «Τα ελέη σου, Κύριε, αιώνια θα ψάλλω» μπορεί να είναι η προσευχή μας σήμερα, όπου η λέξη «έλεος» έχει ένα σύνθετο νόημα: θυμίζει την αγάπη του Θεού για τον καθένα μας, αλλά και την κατανόησή του προς την ανθρώπινη αδυναμία μας. Δηλαδή, είμαστε αυτό που είμαστε, είμαστε ιερείς, διότι ο Κύριος μας αγαπά και μας ευσπλαχνίζεται, γι αυτό αιώνια θέλουμε να τον ευχαριστούμε.
Σε λίγο, με αισθήματα ευγνωμοσύνης προς τον Κύριο, θα ανανεώσουμε τις ιερατικές μας υποσχέσεις. Θα θυμηθούμε με το νου και την καρδιά μας την αξέχαστη εκείνη ημέρα της ιερατικής μας χειροτονίας κατά την οποία αναλάβαμε τη δέσμευση να παραμένουμε στενότερα ενωμένοι με τον Ιησού Χριστό, έχοντάς τον ως υπόδειγμα της ζωής μας.
Τότε υποσχεθήκαμε να είμαστε πιστοί οικονόμοι των Μυστηρίων του Θεού χωρίς να επιδιώκουμε τα υλικά αγαθά αλλά, υποκινούμενοι μόνο από αγάπη προς το Θεό, να κάνουμε το παν ώστε οι αδελφοί μας, για τους οποίους είμαστε Ποιμένες, να ζουν το μυστήριο της σωτηρίας ήδη από τούτη τη ζωή. Έργο που απαιτεί μια συνεχόμενη προσπάθεια, μια συνεχόμενη φροντίδα. Για να το πετύχουμε έχουμε την προτροπή του αποστόλου Παύλου που καλεί εμάς τους ιερείς να αναζωπυρώνουμε συνεχώς το χάρισμα του Θεού το οποίο λάβαμε με την επίθεση των χειρών του επισκόπου στην ιερή χειροτονία (βλ. Β΄ Τιμ 1,6). Να το αναζωπυρώνουμε συνεχώς, να το τρέφουμε με την προσευχή και με τη μελέτη του Λόγου του Θεού, ώστε ο ενθουσιασμός της ημέρας της Ιερατικής μας χειροτονίας να μην σβήσει, ούτε να λιγοστέψει ποτέ. Είναι τραγικό για τον ιερέα να ζει χωρίς ενθουσιασμό, να ζει απογοητευμένος από τη δράση του, και για τη δράση του, και να μη βρίσκει τη χαρά του δοσίματος του εαυτού του. Είναι τραγικό για τον ίδιο αλλά και για τους πιστούς που συναντά ή που, ως Ποιμένας, ποιμαίνει. Αιτίες απογοήτευσης ή κούρασης υπάρχουν σε όλους και σε όλα τα στάδια, σε όλα τα επίπεδα, σε όλες τις καταστάσεις της ανθρώπινης ζωής. Η καθημερινότητα της ζωής προσφέρει σε όλους πολλές αιτίες για απογοήτευση, δεν τις προσφέρει μόνο στους ιερείς για να δικαιολογείται η χλιαρότητα στην αποστολική τους δράση. Εξάλλου, εμείς οι Ιερείς, σε σχέση με τους λαϊκούς αδελφούς μας, έχουμε ένα στήριγμα παραπάνω, και το στήριγμα αυτό είναι η βεβαιότητα ότι εκείνος που άρχισε σ’ εμάς το έργο το καλό θα το ολοκληρώσει μέχρι την ημέρα του Ιησού Χριστού (βλ. Φιλ 1,6). Έχουμε το στήριγμα της πίστης που λάβαμε στο βάπτισμα. Έχουμε το ιδιαίτερο χάρισμα του Θεού το οποίο λάβαμε στην ιερή χειροτονία (βλ. Β΄ Τιμ 1,6). Αλλά αυτό το χάρισμα πρέπει να το αναζωπυρώνουμε, να το αναθερμαίνουμε, να το καλλιεργούμε συνεχώς όπως καλλιεργείται το λεπτό λουλούδι.
Και εσείς, αγαπητοί μου αδελφοί, που συμμετέχετε στην ιεροσύνη του Χριστού δυνάμει του Βαπτίσματος, σας καλώ σήμερα να προσεύχεστε για εμάς τους ιερείς σας και τον επίσκοπό σας. Να ζητάτε από τον Κύριο να είμαστε προσεκτικοί οικονόμοι των μυστηρίων της χάρης του. Ιδιαίτερα να είμαστε γενναιόδωροι διαχειριστές της ευσπλαχνίας του Θεού στο Μυστήριο της Μετάνοιας. Σας ζητώ να βοηθάτε τους ιερείς σας με την ανταπόκρισή σας στο έργο τους. Συχνά η αδιαφορία των πιστών γίνεται αφορμή απογοήτευσης για τους ιερείς. Μην ξεχνάτε ότι και οι ιερείς είμαστε άνθρωποι και εμείς θέλουμε να βλέπουμε τους καρπούς της εργασίας μας.
Βοηθείστε μας, λοιπόν, να σας υπηρετούμε. Αμήν.
