Ε’ Κυριακή του Πάσχα, α’ κύκλος 2020
Οι ζωντανές πέτρες της Εκκλησίας!
«Εγώ είμαι η οδός (ο δρόμος προς τον Πατέρα). Κανένας δεν μπορεί να φθάσει στον Πατέρα, παρά μόνο αν περάσει από μένα».
Αυτά τα λόγια του Χριστού, το Ευαγγέλιο κατά Ιωάννη, μας τα παρουσιάζει στο Μυστικό Δείπνο της Μεγάλης Πέμπτης, όταν ο Χριστός παρέδωσε στην Εκκλησία τη θεία Λειτουργία που τελούμε, το πασχαλινό του Μυστήριο.
Το Πάσχα του Χριστού, είναι το πέρασμά του από τον θάνατο στην ανάσταση, και η επιστροφή του στον Πατέρα. Με αυτά τα γεγονότα, ο Χριστός πραγματοποίησε τη βασική αποστολή του, και μας την παρέδωσε ως τελετουργία. Με τη Λειτουργία λοιπόν, εμείς μπαίνομε σ’ αυτή τη σωτήρια Χάρη του Πάσχα για να σωθούμε, για να φθάσομε τελικά στον Πατέρα, μοναδικό προορισμό κάθε ανθρώπου! «Κανένας δεν μπορεί να φθάσει στον Πατέρα, παρά μόνο αν περάσει από μένα».
► Πώς μπορεί αδέλφια ένας βαφτισμένος να φθάσει στον Πατέρα, αν προηγουμένως δεν έχει ζήσει εδώ στη γη ενωμένος με τον Χριστό, μέσω της Λειτουργίας;
֍ ֍ ֍
Ο απ. Πέτρος μας παρουσιάζει σήμερα την Εκκλησία του Χριστού, το σύνολο των πιστών, ως ένα οικοδόμημα. Γι’ αυτό παρουσιάζει και τον Ιησού Χριστό, ως τη «ζωντανή πέτρα» ή τον «ακρογωνιαίο λίθο», πάνω στον οποίο οικοδομείται η κοινότητα των πιστών, η Εκκλησία.
Και μας λέει: «Και εσείς λοιπόν (που πιστέψατε, και βαφτιστήκατε, και αναγεννηθήκατε ως παιδιά του Θεού), οικοδομείστε ως ζωντανές πέτρες, για να αποτελέσετε ένα πνευματικό οικοδόμημα». Ζωντανός θεμέλιος λίθος ο Χριστός, ζωντανές πέτρες και εμείς πάνω στον Χριστό, συναρμολογούμαστε όλοι μαζί για να αποτελέσομε ένα οικοδόμημα, ένα σύνολο, μια κοινότητα: την Εκκλησία.
► Τι πρέπει να σκεφτούμε, αδελφοί μου, γι’ αυτές τις εβδομάδες που περάσαμε κλεισμένοι στα σπίτια, χωρίς τη δυνατότητα να συμμετέχουμε στη Λειτουργία; Καταλαβαίνομε ότι αυτό ήταν κάτι αφύσικο, ότι αυτή ΔΕΝ είναι η σωστή εικόνα της Εκκλησίας. Διότι μας λέει ο Πέτρος ότι μέσα σ’ αυτό το πνευματικό οικοδόμημα: την Εκκλησία, προσφέρονται θυσίες δεκτές από τον Θεό.
֍ ֍ ֍
► Ποιο είναι το ιερατείο, οι ιερείς, που προσφέρουν αυτές τις θυσίες; Προσέξτε:
«Και εσείς, ως ζωντανές πέτρες, – λέει σε όλους τους πιστούς ο Πέτρος – οικοδομείστε για να αποτελέσετε ένα πνευματικό οικοδόμημα, ένα άγιο ιερατείο, προσφέροντας θυσίες πνευματικές ευπρόσδεκτες από τον Θεό». Και εσείς οι λαϊκοί λοιπόν έχετε μια ιεροσύνη, με βάση την οποία προσφέρετε τη ζωή που περάσατε κατά την εβδομάδα, ως θυσία που τη δέχεται με χαρά ο Θεός, ΕΑΝ βεβαίως ζήσατε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού!
Και πώς προσφέρετε αυτή τη θυσία της ζωής σας στον Θεό; Όχι καθισμένοι εμπρός στην τηλεόρασή σας, ή τον υπολογιστή ή το κινητό σας, και κοιτάτε από το διαδίκτυο τον ιερέα μέσα στην εκκλησία. Δεν εξουσιοδοτείτε εσείς τον ιερέα να προσφέρει για λογαριασμό σας τη δική σας ζωή στον Θεό. Εσείς οι ίδιοι έρχεστε και την προσφέρετε στον Θεό, διότι εσείς, με το Βάπτισμα και το Χρίσμα, γίνατε ιερατείο άγιο, μας λέει ο Πέτρος!
► Δηλαδή – θα ρωτήσει κάποιος – τον χειροτονημένο ιερέα, δεν τον έχομε ανάγκη;
Μια στιγμή! Δεν είπα αυτό! Το οικοδόμημα της Εκκλησίας, η Εκκλησία, όπως μας λέει αλλού ο Παύλος, είναι σαν ένα σώμα. Και ένα σώμα έχει κεφάλι και μέλη. Η κεφαλή της Εκκλησίας, γύρω από την οποία συγκεντρώνονται οι πιστοί, είναι ο Χριστός. Αλλά ο Χριστός σωματικά έχει πάει στον Πατέρα του, και βρίσκεται ανάμεσά μας μόνο πνευματικά. Στη θέση του όμως ο Χριστός, ως κεφαλή της Εκκλησίας, έθεσε τους Αποστόλους, τους Επισκόπους, και τους ιερείς βοηθούς του επισκόπου, για να είναι σε κάθε τόπο η ορατή κεφαλή της Εκκλησίας, της οποίας αόρατη κεφαλή είναι ο Χριστός!
Τον επίσκοπο λοιπόν και τον ιερέα και τον διάκονο, τους έχεις ανάγκη. Αλλά αυτοί, είναι στην υπηρεσία σου, όχι για να τους εξουσιοδοτείς και να προσφέρουν εκείνοι τη θυσία της δικής σου ζωής στον Θεό, αλλά για να είναι εκείνοι η κεφαλή της εκκλησίας: των πιστών που συνάζονται ως «άγιο ιερατείο», για να προσφέρουν οι ίδιοι οι πιστοί, με ορατή κεφαλή τον χειροτονημένο στη θέση του Χριστού, την πνευματική τους θυσία στον Θεό!
Και έρχεσαι στον ναό επίσης, για να ακούσεις και να δεχτείς τον Λόγο του Θεού, να ευχαριστήσεις τον Θεό για τα πλούσια δώρα του, και να κοινωνήσεις στο Σώμα και στο Αίμα του Χριστού.
֍ ֍ ֍
Όμως δεν έρχεσαι μόνος, και ως άτομο. Είσαι μια ζωντανή πέτρα που οικοδομείται ΜΑΖΙ με τις άλλες πέτρες, και όλες μαζί οικοδομούμαστε πάνω στον Ιησού Χριστό, ακρογωνιαίο λίθο, ώστε να αποτελέσομε όλοι μαζί το οικοδόμημα “Εκκλησία”: «εκλεκτή γενεά, βασιλικό ιερατείο, έθνος άγιο, λαό που ανήκει στον Θεό», όπως μας είπε ο Πέτρος. Ερχόμαστε λοιπόν ως μονάδες ή ως οικογένειες, αλλά για να λειτουργήσομε ως ΛΑΟΣ.
Και ως Λαός, ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό, τον μόνο δρόμο που οδηγεί στον Πατέρα. Αυτός ο Χριστός, με τον Λόγο του που ακούμε, μας οδηγεί στον δρόμο της αλήθειας, και με τη θεία Κοινωνία που λαβαίνομε μας ενισχύει για να έχομε την αιώνια ζωή, και έτσι να φθάσομε στον Πατέρα!
֍ ֍ ֍
Και ο Πέτρος καταλήγει: «Για να αναγγέλλετε τις αρετές του Θεού, που σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως». Η ζωή του ανθρώπου χωρίς Χριστό, συμβολίζεται με το σκοτάδι της άγνοιας και της αμαρτίας, ενώ όποιος πίστεψε και βαφτίστηκε και γεννήθηκε σε μια νέα ζωή, είναι ένας άνθρωπος που μπήκε «στο θαυμαστό φως του Θεού», και αποστολή του είναι να αναγγέλλει τις αρετές του Θεού.
֍ ֍ ֍
Με τι τρόπο, οι χριστιανοί στα χρόνια των Αποστόλων, ανήγγελλαν το φως στο οποίο ζούσαν και τις αρετές του Θεού που τους λύτρωσε;
Ακούσαμε σήμερα από τις Πράξεις των Αποστόλων για την «καθημερινή διακονία σε τραπέζια». Τι ήταν αυτό;
Οι Απόστολοι δίδαξαν αμέσως στους πιστούς την αδελφική αγάπη, ως κύριο χαρακτηριστικό των μαθητών του Χριστού. Έτσι ένιωθαν οι χριστιανοί ότι τα αγαθά που έχουν δεν τους ανήκουν αποκλειστικά, αλλά εφόσον κάποια αδέλφια είναι φτωχοί και στερούνται, αυτά τους ανήκουν. Γι’ αυτό έκαναν αυθόρμητες προσφορές ή και εράνους, και οι Απόστολοι τα μοίραζαν στις φτωχότερες οικογένειες και κυρίως στις χήρες και τα ορφανά.
Αλλά όσο πλήθαιναν οι πιστοί, η διανομή τροφίμων γινόταν προβληματική, και ορισμένες χήρες δεν λάβαιναν την απαραίτητη φροντίδα. Και είπαν οι Απόστολοι: για να εξασφαλίζομε εμείς τη σωστή διανομή τροφίμων στα τραπέζια κατά το κοινό φαγητό, θα αναγκαστούμε να παραμελήσομε την άλλη, την κύρια υπηρεσία μας: που είναι να κατευθύνομε την προσευχή της κοινότητας και να κηρύττομε τον Λόγο του Θεού. Αυτό όμως, που είναι η κύρια αποστολή μας, δεν είναι σωστό να το παραμελήσομε!
Έτσι οι πιστοί πρότειναν κάποιους άξιους λαϊκούς, τους οποίους οι Απόστολοι χειροτόνησαν, και τους ανέθεσαν τη διανομή τροφίμων μαζί με το κήρυγμα. Και τους ονόμασαν διακόνους, εφόσον διακονούσαν σε τραπέζια.
֍ ֍ ֍
► Αυτό τι μας δείχνει; Ότι: ΟΤΑΝ μια τοπική Εκκλησία ή μια ενορία είναι ζωντανή, τότε αποτελείται από πιστούς, ζωντανές πέτρες, γεμάτους ζήλο και γενναιοδωρία. Και τότε, όταν εμφανίζονται καινούργες ανάγκες στην Εκκλησία, δεν λένε: «Α, αυτό είναι δουλειά του παπά», αλλά λένε: πώς μπορώ να βοηθήσω εγώ; Ή ποιος μπορεί να βοηθήσει σ’ αυτό το έργο;
Και τότε η Εκκλησία δεν είναι ένα κεφάλι χωρίς σώμα, ένας παπάς που τα κάνει όλα, και οι λαϊκοί μένουν ένα παράλυτο σώμα. Αλλά είναι μια Εκκλησία από ζωντανές πέτρες, όπου ο καθένας προσφέρει κάποιο από τα χαρίσματά του στην υπηρεσία όλων.
Έτσι αναδεικνύονται μέσα στην Εκκλησία το χάρισμα του χειροτονημένου, του μοναχού και του δραστήριου λαϊκού.
Είθε ο αναστημένος Χριστός να μας δίνει το Πνεύμα του, για να είμαστε ζωντανές πέτρες της Εκκλησίας, και να αναδεικνύονται πάντοτε νέα χαρίσματα μέσα στην Εκκλησία του Χριστού! ●●●
