Η Συνέλευση της Αφρικανικής Συνόδου για τη Συνοδικότητα που πραγματοποιείται στην Αντίς Αμπέμπα (Αιθιοπία) εισήλθε στη δεύτερη σύνοδο εργασίας, καθώς οι προσευχές, ο προβληματισμός, η πνευματική συζήτηση και η ανταλλαγή απόψεων σχετικά με το έγγραφο για το ηπειρωτικό στάδιο (DCS) παρέμειναν βασικά σημεία στο πρόγραμμα των αντιπροσώπων.
Οι εργασίες άρχισαν με προσευχή και τη Θεία Λειτουργία στην οποία προΐστατο ο καρδινάλιος Antoine Kambanda, Αρχιεπίσκοπος του Κιγκάλι στη Ρουάντα. Ο Καρδινάλιος άνοιξε την ημέρα υπενθυμίζοντας στους συμμετέχοντες την ανάγκη να καλλιεργήσουν την ακρόαση. Εξέφρασε τη λύπη του λέγοντας: «Δεν ακούμε ο ένας τον άλλον παρά τα μέσα επικοινωνίας που διαθέτουμε». Ο Καρδινάλιος Kambanda, ο οποίος έκανε την ομιλία κατά τη διάρκεια της πρωινής Θείας Λειτουργίας, είπε ότι «το πιο πολύτιμο δώρο που έδωσε ο Θεός στην ανθρωπότητα είναι ο λόγος και ο λόγος πραγματοποιεί τον στόχο του και έχει νόημα όταν ακούγεται. Πρέπει να ακούσουμε αυτόν τον λόγο του Θεού για να ζήσουμε για να λάβουμε τη θεία ζωή του. Ενώ υπογράμμισε ότι «σήμερα υπάρχουν πολλά μέσα επικοινωνίας, αλλά είναι η περίοδος που η επικοινωνία βρίσκεται στο χαμηλότερο στάδιο, διότι δεν ακούμε ο ένας τον άλλον παρά τα μέσα επικοινωνίας που έχουμε».
Την εισαγωγή των εργασιών του πρωινού και την παρουσίαση ενός οδηγού για την ανάγνωση του DCS έκανε ο π. Agbonkhianmeghe Orobator SJ, πρόεδρος της Διάσκεψης των Ιησουιτών της Αφρικής και της Μαδαγασκάρης. Αρχικά κάλεσε τους συμμετέχοντες να αναγνωρίσουν την κοινή τους βαπτισματική αξιοπρέπεια. Το βάπτισμα, υπενθύμισε, «είναι η ιδρυτική μας ταυτότητα, η οποία μας καθιστά ικανούς να συμμετέχουμε στη ζωή και την αποστολή της Εκκλησίας, σε κοινωνία, ανταλλαγή και διάλογο με ανθρώπους όλων των δογμάτων». Στη συνέχεια υπενθύμισε ότι η καρδιά της πνευματικής συνομιλίας «είναι η προσευχή και η σιωπή» που επιτρέπει σε όλους τους συμμετέχοντες να εκφράσουν τις απόψεις τους ανοιχτά και ειλικρινά.
Αναφερόμενος στη συνέχεια στην πρόσκληση να «διευρυνθεί ο χώρος της σκηνής», ο π. Orobator υπενθύμισε πώς η εικόνα της σκηνής που προέρχεται από το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα μπορεί να συγκριθεί με το αφρικανικό Tukul, το κατ’ εξοχήν σπίτι που αποτελείται από στέγη, τοίχους και έναν κεντρικό στύλο. Είτε πρόκειται για σκηνή είτε για Tukul, «ο οίκος της Εκκλησίας δεν έχει πόρτες που κλείνουν, αλλά μια περίμετρο που συνεχώς διευρύνεται». Είναι «μια σκηνή, μια οικογένεια όπου ο καθένας μπορεί να βρει μια θέση και ένα σπίτι». Τέλος, υπενθύμισε επανειλημμένα πως «αυτή είναι μια στιγμή για να ευχαριστήσουμε τον Θεό που μας έφερε μαζί, καθοδηγούμενοι από το Πνεύμα του Θεού. Είναι καιρός να χαρούμε: ας μην επιτρέψουμε στα ζιζάνια να μας εμποδίσουν- ας επιτρέψουμε στο πνεύμα να μας οδηγήσει μπροστά.
Κατά τη διάρκεια της απογευματινής συνεδρίας 15 ομάδες εργασίας παρουσίασαν συνοπτικές εκθέσεις των συζητήσεων στις αντίστοιχες ομάδες τους. Διάφορες ομάδες πρότειναν την ενότητα, την καταπολέμηση της φτώχειας, την καταπολέμηση της κοινωνικής ισότητας, την νεοαποικιοκρατία ως μερικούς από τους τομείς προτεραιότητας στους οποίους πρέπει να εστιάσουν οι Πατέρες της Συνόδου κατά τη διάρκεια της συνοδικής διαδικασίας.
Η συνοδικότητα μας προσκαλεί να ταξιδέψουμε μαζί και να μην περπατάμε μόνοι από την ποικιλομορφία των πολιτισμών μας. Η Αφρική καλείται να εξετάσει όλους τους μηχανισμούς που έχουν τεθεί σε εφαρμογή για να διασφαλιστεί ότι η κοινή πορεία είναι πραγματικότητα.
Η συνοδικότητα μας καλεί σε μια βαθιά μεταστροφή. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω του σεβασμού των αφρικανικών αξιών στις οποίες η οικογένεια μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Η φωνή της Αφρικής πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στη διαδικασία λήψης αποφάσεων της Εκκλησίας.
Οι ομάδες υπογράμμισαν την ανάγκη για μια οικογενειοκεντρική κατανόηση της συνοδικότητας και την προώθηση των αφρικανικών αξιών και μιας ολιστικής κατήχησης για όλους.
Η ενότητα, η καταπολέμηση της φτώχειας, η κοινωνική ισότητα και η νεοαποικιοκρατία, κύριες ανησυχίες της Αφρικανικής Εκκλησίας
