Πατέρα Γαβριήλ φτάσαμε στο πιο κρίσιμο σημείο. Μόλις προφέρουμε τη λέξη «δαιμονισμένος», ένα είδος τρόμου μας κυριεύει, επειδή συγχέουμε αυτόν που είναι δαιμονισμένος με τον ίδιο το διάβολο.
Δεν είναι έτσι. Η επιρροή του διαβόλου στον άνθρωπο, με διαφόρους τρόπους, δεν σημαίνει πως ο άνθρωπος κυριεύεται από αυτές τις σκοτεινές δυνάμεις και μετατρέπεται ο ίδιος σε φανέρωση του δαιμονίου. Συχνά, αυτός που ονομάζουμε «δαιμονισμένος» είναι άτομο με μεγάλη πίστη. Βρίσκουμε παραδείγματα, τόσο σε δυτικά όσο και σε ανατολικά συναξάρια, πως και πολλοί Άγιοι, σε διάφορες, περιόδους της ζωής τους, υπέστησαν φοβερές επιθέσεις από τον διάβολο.
Τι αισθάνεται κάποιος που τον έχει επηρεάσει ο διάβολος;
Τα βάσανα που πλήττουν τους ανθρώπους που δέχονται εξαιρετικές επιθέσεις από τον διάβολο είναι τεράστια και τρομερά. Επηρεάζουν το σώμα τους, τον ψυχικό τους κόσμο, ακόμα και το περιβάλλον και τα αντικείμενά τους μπορούν να μολυνθούν και να τους βλάψουν.
Συμβαίνει να μην μπορούν να κοιμηθούν για μέρες, αισθάνονται τρομερούς σωματικούς πόνους, τους οποίους οι γιατροί δεν μπορούν να εξηγήσουν, ανεξήγητα ατυχήματα ή πτώσεις… Ανθρωπίνως μιλώντας, δεν υπάρχει απάντηση στο πώς αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν να ζουν. Η μόνη εξήγηση βρίσκεται στην υποστήριξη που δίνει ο Θεός σε όλους εκείνους που περνούν μία τέτοια δοκιμασία.
Είναι αναμφισβήτητο όμως, ότι πρόκειται για αδελφούς και αδελφές στην πίστη, τους οποίους δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ή να απογοητεύσουμε. Δεν μπορούμε πάντα να λύνουμε τα προβλήματά τους, αλλά μπορούμε πάντα να προσευχόμαστε για εκείνους, να είμαστε κοντά τους, με σεβασμό και αγάπη, και να υποφέρουμε μαζί τους.
Εμπράκτως, πως τελείται η διαδικασία ενός εξορκισμού;
Πολλοί άνθρωποι σκέφτονται: πηγαίνω στον εξορκιστή, κάνει έναν εξορκισμό και είμαι ελεύθερος! Αυτός ο τρόπος σκέψης σχετίζεται με τη μαγεία και δεν έχει καμία σχέση με τον εξορκισμό!
Το κύριο πρόβλημα στην έναρξη μιας προσευχής εξορκισμού είναι η διάκριση!
Είναι θέμα κατανόησης, που απαιτεί σεβασμό και προσοχή, αν το άτομο που ζητάει βοήθεια έχει ψυχολογικές ή ψυχιατρικές παθολογίες, αν έχει εμμονές ή οποιοδήποτε άλλο ψυχικό νόσημα, αν το άτομο έχει αντικειμενική σχέση με το κακό ή αν έχει ψυχολογικές διαταραχές ή διαταραχές από τον Πονηρό. Γνωρίζουμε ότι το Κακό προσπαθεί να παραμείνει κρυμμένο και να ενεργεί στο σκοτάδι!
Προκειμένου, λοιπόν, να φτάσουμε στην κατανόηση του πραγματικού προβλήματος που υφίσταται το άτομο, εφαρμόζεται μια πορεία τριών σταδίων για να καταλήξουμε σε μια αξιόπιστη διάκριση.
Κατ’ αρχάς, ζητείται η άδεια να κρατηθούν σημειώσεις που θα χρησιμεύσουν σε μελλοντικές συναντήσεις, καθώς και για να ξεκαθαριστεί εάν πρόκειται για κάποια ψυχιατρική διαταραχή, καθώς πολύ συχνά πρόκειται για τέτοια περίπτωση. Στην περίπτωση αυτή, τον στέλνουμε σε κάποιον ειδικό με τον οποίο συνεργαζόμαστε. Αυτές οι συναντήσεις, πάντως, μπορεί να μας πάρουν αρκετό χρόνο.
Αν από το ιστορικό αυτού του προσώπου, από τα συμπτώματα και από την πείρα του εξορκιστή, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για πραγματική κυρίευση δαιμονικών δυνάμεων στο εν λόγω πρόσωπο, τότε περνάμε στη φάση του εξορκισμού, δηλαδή στην απελευθέρωση του από την επίδραση αυτών των σκοτεινών δυνάμεων.
Ποια είναι η συνήθης διαδικασία ενός εξορκισμού;
Μόλις ο εξορκιστής αποκτήσει μια καλή ηθική βεβαιότητα για την παρουσία μιας διαταραχής από τον πονηρό, ο εξορκιστής προσεύχεται πάνω από τα πάσχοντα πρόσωπα, σύμφωνα με το τελετουργικό που χρησιμοποιείται στην Καθολική Εκκλησία και ανάλογα με τη σοβαρότητα της κάθε περίπτωσης, η προσευχή τελείται σε εβδομαδιαία βάση, δεκαπενθήμερη ή μία φορά το μήνα. Ο εξορκιστής, για λόγους σύνεσης και για να αντιμετωπίσει τυχόν αντιδράσεις, που εύκολα μπορεί να προκύψουν, εκτελεί πάντοτε την προσευχή, συνοδευόμενος από έναν συγγενή του προσώπου ή κάποιον άλλον πιστό που εμπιστεύεται.
Πάντως, ο πρώτος τρόπος για να πολεμήσουμε τον διάβολο, δεν είναι να πολεμήσουμε εναντίον του, αλλά να προσκολληθούμε στον Χριστό με την πίστη.
Από την εμπειρία σου πόσο χρονικό διάστημα μπορεί να κρατήσει αυτή η διαδικασία του εξορκισμού;
Από την εμπειρία μου, μπορεί ένα άτομο να απελευθερωθεί μετά από μία μόνο συνάντηση, άλλοι μετά από αρκετά χρόνια, αλλά για κάποιους ανθρώπους έχουν περάσει χρόνια προσευχής και ο αγώνας συνεχίζεται. Το ερώτημα που προκύπτει αυθόρμητα είναι: Κύριε μέχρι πότε;
Έχω, μερικές φορές, κλάψει ακούγοντας τις παρακλήσεις που απευθύνονται στο Θεό από τους δαιμονισμένους, καθώς ζητούσαν τη χάρη της απελευθέρωσης, αλλά η απάντηση δεν ερχόταν και εξακολουθεί να μην έρχεται. Εδώ η πίστη του εξορκιστή πρέπει να είναι ισχυρή για να μην κλονιστεί και για να εξακολουθεί να στηρίζει τον δοκιμαζόμενο αδελφό «γνωρίζοντας πως ότι για εκείνους που αγαπούν το Θεό, όλα συνεργούν προς το καλό» (Προς Ρωμαίους 8, 28). Το μόνο που απομένει είναι η δύσκολη, αλλά φωτεινή παράδοση στο θέλημα του Θεού, ο οποίος σίγουρα θέλει να απελευθερώσει κάθε άνθρωπο από τη δύναμη του κακού.
Μπορείς, πατέρα Γαβριήλ, να μας φανερώσεις κάποια προσωπική εμπειρία από τη διακονία σου ως εξορκιστής;
Θα αναφέρω μονάχα δύο στιγμές που μου φαίνονται σημαντικές:
Προσευχόμουν για εξορκισμό σε ένα άτομο και σε κάποιο σημείο σταμάτησα και, κουρασμένος από αυτά που έλεγε ο διάβολος, είπα: «Σταμάτα, πάντα τα ίδια πράγματα λες!». Εκείνος απάντησε: «Πάντα βάζω σε πειρασμό, εξακολουθώ να βάζω σε πειρασμό ακόμη και αγγέλους, παρόλο που από τότε κανείς δεν έχει περάσει ποτέ με το μέρος μου!».
Σε έναν άλλον εξορκισμό, που έγινε μπροστά στο αρτοφόριο με την Αγία Ευχαριστία, ο Σατανάς έστρεψε το πρόσωπό του πιστού που εξόρκιζα προς τον Κύριο στην Αγία Ευχαριστία και είπε: «Σώπασε εσύ που τη νύχτα της Γεσθημανής, μας κατάντησες κωφούς με τις κραυγές σου, για να σωθούν όλοι οι άνθρωποι!». Ο Σατανάς αυταπατάται ότι προστάζει το Θεό, αλλά μερικές φορές αναγκάζεται να αποκαλύψει αυτά που ο Θεός θέλει και στη συγκεκριμένη περίπτωση, το λυτρωτικό έργο του Ιησού.
Μια τελευταία σκέψη από την μακροχρόνια εμπειρία σου;
Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών που έζησα υπηρετώντας τους αδελφούς στο δρόμο της απελευθέρωσης, από την επιρροή του διαβόλου, βίωσα τη χάρη να ανακαλύψω, εκ νέου, τα πολλά χαρίσματα που ο Κύριος έχει θέσει στη διάθεσή μας για να πολεμήσουμε τον διάβολο, κυρίως τη Θεία Ευχαριστία και το Μυστήριο της εξομολόγησης. Αυτά τα ιερά μυστήρια είναι πολύ πιο σημαντικά και αποτελεσματικά από τον εξορκισμό τον ίδιο. Επίσης, η ανάγνωση της Αγίας Γραφής και η απαγγελία του Αγίου Ροδαρίου. Πόσες φορές κατά τη διάρκεια αυτής της προσευχής προς την Παναγία, άκουσα τον Πονηρό να ουρλιάζει: «Δεν αντέχω αυτή την προσευχή, με καταστρέφει!».
Η προσευχή και η κοινωνία με το Θεό είναι η δύναμή μας στον αγώνα κατά του κακού.
Η εκκλησία συμμετέχει, έτσι, στη νίκη του Χριστού επί του διαβόλου, λύνοντας τα δεσμά της αμαρτίας και ασκώντας τη διακονία της απελευθέρωσης με τη δύναμη του Σταυρού του Ιησού, ο οποίος ήλθε σε αυτόν κόσμο «για να καταλύσει τα έργα του διαβόλου» (Α’ Ιωάννη 3,8).
Πατέρα Γαβριήλ, ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους μου και εκ μέρους των αναγνωστών αυτού του κειμένου.
+ Ιωάννης Σπιτέρης
