Το μεσημέρι της Τετάρτης 17 Μαρτίου 2011 πληροφορηθήκαμε το θάνατο του αγαπητού Αιμίλιου Ζαρφτσιάν, στελέχους από τα πιο σημαντικά της Καθολικής Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης και διευθυντή της ενοριακής χορωδίας. Ο κ. Ζαρφτζιάν γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 14 Φεβρουαρίου 1932. Τελείωσε το Ε΄ Γυμνάσιο Αρρένων και το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Αμέσως μετά, από το 1950, έθεσε στη διάθεση του τότε εφημερίου της Ενορίας, πατέρα Φρέρη, το ταλέντο του και τις ικανότητές του. Από το 1950 έως το 1954 διηύθυνε την ανδρική χορωδία της Ενορίας, και από το 1954, μετά από προτροπή του Εφημερίου πατέρα Φρέρη, οργάνωσε και διηύθυνε μέχρι το θάνατό του τη μικτή χορωδία. Παρά την ασθένειά του επέμενε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη χορωδία μέχρι την στιγμή της κατάρρευσής του κατά τη διάρκεια μίας πρόβας.
Συγχρόνως συνέθεσε 4 λειτουργίες για τις τελετές. Οι δύο από αυτές ακούγονται συχνά στις Θείες Λειτουργίες της Θεσσαλονίκης. Η τρίτη, βασισμένη στη Δημοτική Μουσική της Πατρίδας μας, παρουσιάζει δυσκολίες στην εκτέλεσή της, διότι απαιτεί ειδικά μουσικά όργανα. Η τέταρτη, πράγματι πολύ δύσκολη, δεν υπήρξε δυνατόν να την παρουσιάσει ακόμα η χορωδία, λόγω περιορισμένων δυνατοτήτων της.
Ο αείμνηστος Αιμίλιος Ζαρφτσιάν προσάρμοσε επίσης πολλά άσματα από διάφορες χώρες, τα οποία χρησιμοποιούνται και σήμερα. Η προσαρμογή είναι κυρίως γλωσσική, ενώ η μουσική παραμένει σχεδόν αυθεντική. Υπήρξε επίσης μέλος δύο Επιτροπών της Ενορίας μας, της Λειτουργικής Επιτροπής και του Ενοριακού Συμβουλίου.
Επιμελήθηκε επίσης, για πέντε ολόκληρα χρόνια, 1996-2001, την έκδοση του θρησκευτικού περιοδικού «ΒΙΚΕΝΤΙΑΝΑ ΝΕΑ», τα οποία μοιράζονται δωρεάν στους Ενορίτες, στο τέλος της Θείας Λειτουργίας.
Τέλος, υπήρξε ο ανταποκριτής του περιοδικού της Αρχιεπισκοπής Κερκύρας και του Βικαριάτου Θεσσαλονίκης η «ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ». Σ’ αυτό, ο κύριος Αιμίλιος ανέλυε διεξοδικά θέματα σχετικά με την Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας.
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα η Ενορία της Θεσσαλονίκης, την Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010, μετά από πρόταση του σεβ. Εφημερίου, πατέρα Γιάννους Ζβολίνσκυ, τίμησε τον αποθανόντα για τις πολύπλευρες και πολύχρονες υπηρεσίες του επί 60 ολόκληρα χρόνια στην Εκκλησία και για την πολυετή και ανιδιοτελή του προσφορά σε πολλούς τομείς της ενοριακής μας ζωής.
Ο κ. Παντελής Πρίντεζης, εκπρόσωπος του Ενοριακού Συμβουλίου και μέλος της Χορωδίας είπε τότε στον κ. Ζαρφτζιάν, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Αγαπητέ κύριε Εμίλ, είμαι βέβαιος ότι εκπροσωπώ και εκφράζω το σύνολο των ενοριτών της Θεσσαλονίκης. Δεχθείτε επομένως αυτό το «ευχαριστώ» από τον σεβαστό Εφημέριό μας, την Κοινότητα των Πατέρων της Αποστολής, των Λαζαριστών, των μελών της Χορωδίας, παλαιών και νέων, των μελών του Ενοριακού Συμβουλίου και όλων των Ενοριτών της Θεσσαλονίκης, για όλα όσα προσφέρατε και θα συνεχίσετε να προσφέρετε στην Εκκλησία και στην Ενορία. Οι προσευχές μας στον Θεό, στην Παναγία και στον Άγιο Βικέντιο να σας συνοδεύουν πάντοτε. Ευχόμαστε σε σας και στη σύζυγό σας, Φιφή, να είστε γεροί και ο καλός Θεός να σας χαρίζει δύναμη, υγεία χαρά και ό,τι άλλο επιθυμείτε!».
Ο Αιμίλιος Ζαρφτσιάν χτυπημένος από την επάρατο νόσο, αγωνίστηκε επί μακρόν με πιστότητα και θάρρος, εναποθέτοντας τις ελπίδες του στην Παναγία της Λούρδης που τόσο αγάπησε και ύμνησε μέσα από το έργο του.
Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 18 Μαρτίου από τον Αρχιεπίσκοπο και Τοποτηρητή του Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης, με την παρουσία πλήθους κόσμου που με συγκίνηση αποχαιρέτισαν τον αγαπητό σε όλους Αιμίλιο. Στην ομιλία του ο Επίσκοπος αφού έκανε μία σύντομη αναφορά στη ζωή του μακαριστού αδελφού μας, τον χαρακτήρισε ως υπόδειγμα λαϊκού καθολικού που στρατεύεται με όλες τις δυνάμεις του για την Εκκλησία. «Ο Αιμίλιος δεν σπούδασε ούτε θεολογία, ούτε μουσική. Ήταν αυτοδίδακτος και ότι έμαθε το έμαθε για να το θέσει στην υπηρεσία της Εκκλησίας για τη δόξα του Θεού. Τον χαρακτήριζε μία βαθιά έννοια της υπηρεσίας, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Θα είναι δύσκολο», κατέληξε ο Επίσκοπος «να συνηθίσουμε τη ζωή της Εκκλησίας στη Θεσσαλονίκη χωρίς τον Αιμίλιο Ζαρφτσιάν. Χωρίς τη θέση του στο ενοριακό συμβούλιο, χωρίς τις πρωτοβουλίες του για την προετοιμασία των λειτουργικών πράξεων, χωρίς την γεμάτη ζωντάνια διεύθυνση της χορωδίας μας. Η ενορία της Αμιάντου Συλλήψεως της Θεσσαλονίκης είναι τώρα πιο φτωχή. Ας εξακολουθήσει να προσεύχεται για εμάς από τον ουρανό που βρίσκεται και κυρίως να προστατεύει την αγαπητή του σύζυγο Φιφή, με την οποία ήταν τόσο συνδεδεμένοι μέχρι τέλος και την οποία η ενορία δεν πρέπει να την ξεχάσει, τώρα που και η ίδια δοκιμάζεται. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει ως φόρο τιμής για τον μακαριστό Εμίλ».
Από την παράδοση αναμνηστικής πλακέτας από τον π. Γιάννους
στον αείμνηστο Αιμίλιο Ζαρφτσιάν το 2010
