ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΙΝ MEMORIAM
«Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή.
Όποιος πιστεύει σε μένα κι αν αποθάνει θα ζήσει και θα ζήσει αιώνια».
(Ιω. 11, 25-26).
Το απόγευμα της Τετάρτης 21 Μαΐου 2014 η κερκυραϊκή γη δέχθηκε για πάντα τον ιερέα Νικολάο Ι. Ρούσσο, Γενικό Βικάριο της Αρχιεπισκοπής της Κέρκυρας, ο οποίος απεβίωσε το απόγευμα της Δευτέρας 19 Μαΐου 2014.
Ο εκλιπών γεννήθηκε στην Ποσειδωνία της Σύρου στις 06 Ιουλίου 1931. Σπούδασε θεολογία και φιλοσοφία στο Ουρβάνειο Κολλέγιο της Ρώμης και χειροτονήθηκε, πριν από εξήντα χρόνια, ιερέας στη Ρώμη. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα και την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων υπηρέτησε ως εφημέριος σε διάφορες ενορίες της Σύρου, επί Αρχιερατείας Γεωργίου Ξενόπουλου και Φραγκίσκου Παπαμανώλη, ενώ διορίστηκε ιεροδιδάσκαλος των καθολικών παιδιών στα σχολεία της γενέτειράς του. Το 1982 μετατέθηκε στην Κέρκυρα και διορίστηκε εφημέριος του Καθολικού Καθεδρικού Ναού έως την παραίτησή του το 2005. Υπήρξε, έως το θάνατό του, Γενικός Βικάριος της Αρχιεπισκοπής Κέρκυρας επί αρχιερατείας του μακαριστού Αντωνίου Βαρθαλίτη και του νυν Αρχιεπισκόπου Ιωάννη Σπιτέρη.
Η εξόδιος ακολουθία του π. Νικολάου σ’ έναν κατάμεστο ναό από φίλους όλων των ομολογιών που απέτισαν το ύστατο χαίρε, πραγματοποιήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο π. Ιωάννη και τους ιερείς π. Πέτρο Αρμακόλλα, π. Τζιάκομο Μανφρίν, π. Μάριο Ρήγο, π. Σιμονέλ Μποάνκις και π. Κρίστιαν Βέρες. Ο Αρχιεπίσκοπος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στη συνεργασία του με τον π. Νικόλαο, στο παράδειγμα που άφησε στους καθολικούς και όχι μόνο της Κέρκυρας, στη δύναμη που αντλούσε από το Άγιο Ροδάριο για να αντιμετωπίζει τους πόνους της ασθένειας που τον βασάνισε τα δύο τελευταία χρόνια και στην εικόνα του παλαιού καθολικού ιερέα που με το θάνατό του, μετά την ανάπαυση των μακαριστών Αντωνίου Βαρθαλίτη και Άγγελου Αγιούς χάθηκε για πάντα. Αναφέρθηκε και στις Φραγκισκανές Αδελφές που τα δύο τελευταία χρόνια είχαν αναλάβει τη φροντίδα του στο Γηροκομείο που λειτουργούν και στους δεσμούς που είχαν αναπτυχθεί μεταξύ τους.
Παρόντες στην εκδήλωση ήταν τα αδέλφια του και οι συγγενείς του που ταξίδεψαν από τη Σύρο, ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητρόπολης Κέρκυρας π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, που εκφώνησε ένα θερμό μήνυμα παρηγοριάς εκ μέρους του Μητροπολίτη κ.κ. Νεκταρίου, οι ιερείς της αδελφής ορθοδόξου Εκκλησίας π. Αθανάσιος Κοκκινόπουλος, Διονύσιος Καρύδης, Γεώργιος Πετράκης και Σπυρίδων Τησαρχόντου, ο πάστορας της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Αιδ. Μιλτιάδης Παντελιός, ο Βουλευτής Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Στέφανος Σαμοϊλης, ο Περιφερειάρχης Κέρκυρας κ. Σπύρος Σπύρου, πολιτευτές, εκπρόσωποι των αρχών και πλήθος κόσμου.
Εκπρόσωπος της τοπικής οργάνωσης Κάριτας εκφώνησε έναν σύντομο αποχαιρετισμό, αφού επί πολλά χρόνια ο π. Νίκος ήταν ο παραστάτης της φιλανθρωπικής αυτής οργάνωσης στην Κέρκυρα.
Τα μηνύματα που έφθασαν στην Αρχιεπισκοπή υπήρξαν πολλά και συγκινητικά. Οι Επίσκοποι, ιερείς της Ορθοδόξου Εκκλησίας, συνάδελφοί του, παλαιοί του φίλοι κ.α. Ο π. Τζούλιο από την Αθήνα έγραψε: «ο π. Νίκος υπήρξε άνθρωπος με βαθιά πνευματικότητα και ιδιαίτερη ευαισθησία για τον πλησίον προπαντός τον πονεμένο. Τον θυμάμαι εργατικό και ταπεινό. Τα τελευταία χρόνια, με παράπονο προς τον εαυτό του, ο ίδιος παρατηρούσε την αδυναμία του να είναι ακόμα χρήσιμο για τη μέριμνα της Εκκλησίας λόγω επιδείνωσης της υγείας του. Προσεύχομαι για την ανάπαυση του αγαπημένου συνεργάτη του Καλού Ποιμένα και ελπίζω, εν αναμονή της ανάστασης των νεκρών, ότι οι σπόροι αγάπης και ελπίδας που έπεσαν από τα καθαγιασμένα χέρια του να αποδώσουν άφθονο καρπό εις χάριν της εκκλησίας και της τοπικής. Σίγουρα ο Θεός του επιφύλαξε τόπο διαμονής στην ουράνια κατοικία μαζί με τους αγαπημένους και εκλεκτούς του Ποιμνίου της Κέρκυρας που τον προηγήθηκαν όπως ο αείμνηστος Σεβασμιότατος Αντώνιος και ο π. Άγγελος».
Η Αδ. Αικατερίνη θυμάται: «Στη μακρινή Γαλλία, πληροφορήθηκα την "αναχώρηση προς τον Κύριο" του π. Νίκου. Μαζί με τα συλλυπητήριά μου, προσεύχομαι να τον αναπαύει ο Κύριος και η προσευχή του να μας κρατά δυνατούς και ενωμένους. Μακάρι τώρα να μας στείλει κάποιον να τον αντικαταστήσει ώστε η θέση του να μείνει τελείως κενή. Προσεύχομαι για όλους κι εύχομαι η Κέρκυρα να μην τον ξεχάσει γρήγορα».
Η οικογένεια του Πέτρου Κουτάγιαρ από την Αθήνα μας γράφει: «Με πολλή λύπη πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του π. Νίκου. Στο άκουσμα της είδησης αυτής όλη η οικογένεια μου και εγώ προσωπικά νιώσαμε ειλικρινά ένα δυνατό κλονισμό, όπως θα νιώθαμε και για ένα πολύ συγγενικό μας πρόσωπο. Στο πρόσωπο του π. Νίκου γνωρίσαμε ένα βαθειά αφοσιωμένο στην αποστολή του ιερέα, έναν άνθρωπο που ξεχείλιζε από ανθρωπιά, καλοσύνη, αγάπη αληθινή για τον πλησίον του. Ήταν μια αγκαλιά ζεστή, παρηγορητική, που χώραγε όλο τον κόσμο. Ιερέας με ακλόνητη πίστη, ιδιαίτερη ευαισθησία, διακριτικότητα και σεβασμό στον άνθρωπο με μια λέξη ένας πραγματικός Λευίτης. Ήταν μια περίοδος πολύ δύσκολη για την τοπική μας Εκκλησία , μια περίοδος δοκιμασίας της εύρυθμης λειτουργίας του ποιμαντικού της έργου, όταν η χάρις και η πρόνοια του Θεού Πατέρα μας έστειλε ένα στυλοβάτη για να βοηθήσει να κρατηθεί όρθιο το οικοδόμημα Του. Κάλυψε με απαράμιλλη αυταπάρνηση και προσφορά ένα τεράστιο λειτουργικό κενό εκείνη την εποχή. Ακούραστος, φιλικός, ανθρώπινος, συμπονετικός, αγέρωχος, ακλόνητος στην πίστη. Ένας άνθρωπος που αγαπάς, ένας ιερέας που σέβεσαι, αυτός ήταν ο πατέρας Νίκος. Θα είναι πολύ αισθητή η απουσία του στο χώρο της τοπικής μας Εκκλησίας. Οι προσευχές μας θα τον συνοδεύουν στο ταξίδι που ξεκίνησε για να συναντήσει τον Θεό Πατέρα και Σωτήρα μας, είμαστε σίγουροι ότι ο Θεός θα τον ανταμείψει κατάλληλα. Ας παραμείνει η μνήμη του σ' αυτούς που τον γνώρισαν και ένιωσαν την ζεστή αγκαλιά του αιώνια».
Ας είναι η μνήμη του εις τους αιώνες.
