«Μετά την ανάληψη του Υιού της, η Αειπάρθενος Μαρία βοήθησε με τις προσευχές της το ξεκίνημα της Εκκλησίας. Και μετά τη δική της μετάσταση στον ουρανό, συνεχίζει να μεσιτεύει για τα παιδιά της…». (Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, ΣΥΝΟΨΗ, αρ. 197). 

Αυτή η βεβαιότητα ωθεί τους χριστιανούς, ανά τους αιώνες και ανά τον κόσμο, να προστρέχουν στα πόδια της Θεοτόκου.

Κατά την Πανήγυρη της Παναγίας της Φανερωμένης, οι ευλαβείς Χριστιανοί της Σύρου και όχι μόνο, προσκαλούνται να αποδείξουν την αγάπη και την αφοσίωσή τους προς την ουράνια Μητέρα, προδιαθέτοντας το πνεύμα τους με το οκταήμερο προετοιμασίας της εορτής.

Τα κηρύγματα των ημερών αυτών θα βασιστούν, κυρίως, στα βιβλικά κείμενα της εκάστοτε ημέρας της τρέχουσας λειτουργικής περιόδου, καθώς είναι σημαντικό να ακολουθείται με πιστότητα η ροή τους και να μην διακόπτεται η συνοχή της διδασκαλίας.

Η πρώτη ομιλία θα είναι σχετική με το πρώτο Λυπηρό Μυστήριο, που παρουσιάζει την προσευχή του Ιησού στον Κήπο των Ελαιών. Θα μελετήσουμε την αγωνία του Ιησού, κατά την τρομερή εκείνη νύκτα του Πάθους, η οποία όμως αντί να τον πτοήσει μετατρέπεται σε δύναμη υπακοής στο θέλημα του Πατέρα.

Η δεύτερη ομιλία θα βασίζεται στην προς Ρωμαίους Επιστολή (11, 33-36): Η στάση του Θεού απέναντι στον εκλεκτό αλλά επαναστάτη και πείσμονα λαό του, ο οποίος δυσκολεύεται να αποδεχτεί τον Ιησού Χριστό, αποκαλύπτει κάτι νέο και εκπληκτικό της πραγματικότητάς Του. Και ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος εκπλήσσεται και ξεσπά σε έναν ύμνο επαίνου!

Κατά την τρίτη ομιλία θα μελετήσουμε τα αναγνώσματα της 25^ης Κυριακής του Έτους: ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά απ’ ότι ο Θεός. Οι σκέψεις του Θεού δεν είναι σαν τις σκέψεις των ανθρώπων (Α’ Ανάγνωσμα), γι’ αυτό και «οι τελευταίοι θα γίνουν πρώτοι και οι πρώτοι τελευταίοι» (Ευαγγέλιο).

Στην τέταρτη ομιλία (Λκ. 8, 19-21) η φράση του ευαγγελίου «Η μητέρα σου και τα αδέλφια σου στέκονται έξω και θέλουν να σε δουν», θα αποτελέσει βοήθημα για τον καθένα, ώστε να αναλογιστεί εάν και κατά πόσο υπάρχει μέσα του η επιθυμία να αναζητήσει το Θεό.

Η Παναγία είναι Μητέρα της Εκκλησίας και η Εκκλησία είναι μητέρα των Χριστιανών. Η πέμπτη ομιλία θα προσπαθήσει να αναδείξει πόσο σημαντική είναι η διατήρηση αλλά και η συνεχής σύσφιξη των σχέσεων της Μητέρας με τα παιδιά της. Η Εκκλησία, σαν μια Μητέρα,, μεριμνεί και φροντίζει τα παιδιά μέσω της διακονίας. Η προσευχή, λοιπόν, για τις κλήσεις στην Ιερατική και τη Μοναχική ζωή, είναι υψίστης σημασίας για την συνέχιση του αποστολικού της έργου.