Όπως επανέλαβε ο Άγιος Πατέρας, αυτή την ιδιαίτερη περίοδο που οι προσευχές γίνονται πιο έντονες ζητώντας από τον Θεό να μας ελευθερώσει από τον κορωνοϊό, ας κοιτάζουμε πιο συχνά τον Εσταυρωμένο. Ας στρέψουμε τις σκέψεις μας στον πάσχοντα Χριστό εν αναμονή της Αναστάσεως. Στα πόδια του ας αποθέσουμε όλες τις αγωνίες μας.
Ο μοναδικός Εσταυρωμένος με το αποκαθηλωμένο χέρι
Ο Χριστός με το αποκαθηλωμένο χέρι βρίσκεται στο Furelos, ένα μικρό χωριό 63 χιλιόμετρα από το Santiago de Compostela (στην Ισπανία), στον ενοριακό ναό του Αγίου Ιωάννη. Η ξεχωριστή και μοναδική ιστορία του συνδέεται με έναν νέο, από το διπλανό χωριό, που πήγαινε σ’ αυτή την εκκλησία για να εξομολογηθεί. Το έκανε όμως μηχανικά, και το αμάρτημά του το εξομολογείτο από συνήθεια. Ο ιερέας έδινε την άφεση αμαρτιών στον νεαρό, θυμίζοντάς του ότι το έλεος του Θεού μπορούσε να ενεργήσει όταν η μεταμέλεια του αμαρτωλού ήταν ειλικρινής και συνοδευόταν από την πρόθεση να μην πέσει πια σ’ εκείνη την αμαρτία.
Ας πούμε στον Εσταυρωμένο: κάνουμε συνεχώς τα ίδια λάθη, συγχώρησέ μας!
Παρά την ειλικρίνεια των προθέσεων, ο νεαρός επέστρεφε συχνά στο Furelos για να ζητήσει συγχώρηση για το ίδιο αμάρτημα που είχε διαπράξει. Ο ιερέας συνέχιζε να του δίνει την άφεση, αλλά την τελευταία φορά τον επέπληξε λέγοντάς του ότι δεν θα του έδινε πλέον την άφεση, αν επέστρεφε σ’ αυτόν εξαιτίας του ίδιου σφάλματος. Η σάρκα όμως φάνηκε ακόμη μια φορά προθυμότερη από το πνεύμα και ο νεαρός παρουσιάστηκε πάλι για εξομολόγηση στον ίδιο ιερέα.
Αυτός, ακούγοντας για πολλοστή φορά από τον νέο να εξομολογείται το ίδιο αμάρτημα, του θύμησε την υπόσχεση που είχε δώσει και του ζήτησε να μην ξανάρθει σ’ εκείνο τον ναό. Ο νεαρός, καθώς έβγαινε από την εκκλησία απαρηγόρητος, πέρασε μπροστά από τον Εσταυρωμένο κοιτώντας Τον με υικό βλέμμα, σαν να τον ικέτευσε για την άφεση αμαρτιών που του αρνήθηκε ο ιερέας. Ενώ λοιπόν πήγαινε προς την έξοδο, η σιωπή του ναού έσπασε από αυτά τα λόγια:
“Εγώ έδωσα τη ζωή γι’ αυτό το τέκνο μου. Αν λοιπόν δεν θέλεις να του δώσεις την άφεση εσύ, θα του τη δώσω εγώ!”.
Η φωνή προερχόταν από τον Εσταυρωμένο που βρισκόταν επάνω από το πλαϊνό αλτάριο, ο οποίος αμέσως άρχισε να κινείται. Ο δεξιός βραχίονας αποκαθηλώθηκε από το ξύλο στο οποίο ήταν καρφωμένος και χαμήλωσε επάνω στην κεφαλή του νεαρού, δίνοντάς του την ευλογία με το σημείο του σταυρού, που συνοδευόταν από αυτά τα λόγια:
“Εγώ που και για σένα πέθανα και αναστήθηκα, σε απολύω από την αμαρτία σου, εις το Όνομα του Πατρός, εις το Όνομα του Υιού και εις το Όνομα του Αγίου Πνεύματος”.
Από τότε ο Χριστός του Furelos υποδέχεται όσους μετανοούν, ντόπιους και προσκυνητές. Προπάντως για τους προσκυνητές που διατρέχουν την πορεία του Αγίου Ιακώβου προς την Compostella, η προσευχή μπροστά σ’ αυτόν τον Χριστό έχει μια ιδιαίτερη ένταση. Έχοντας φτάσει στο τέλος μιας μακράς και σκληρής διαδρομής, ο προσκυνητής αναγνωρίζει στο έργο αυτό, που σχεδόν έχει ολοκληρωθεί, την πράξη εξιλέωσης για τις αμαρτίες του και ταυτόχρονα βιώνει την ολοκληρωτική και ασφαλή εγκατάλειψη στο θεϊκό έλεος, τη μόνη άγκυρα σωτηρίας για όλα παιδιά του Θεού.
Πηγή: La luce di Maria
Μετάφραση: π.Λ/kantam.gr
